"Bezit je niet wat je op prijs stelt,
stel dan op prijs wat je bezit."
11-11-2020
Limerick 1156.
.
Tijd.
Wat ‘t minste vermoeid is de arbeid en ook nog goed voor de gezondheid en hoe ik dat weet en nooit meer vergeet er is geen tijd of is er niets dan tijd.
Dit is tijd die niet verloren gaat en hij voerde het woord bij de daad hij gaf haar een zoen dat moest hij niet doen groot is liefde die zich niet tellen laat.
De kracht van niet gesproken woorden vind je ’t meest op bedevaartsoorden geen woord word gezegd ’t word ook niet uitgelegd wel de rust van de muziekakkoorden.
De mist die vertrekt naar niemandsland is gelegen aan de schaduwkant soms moet je zoeken je vind ‘t niet in boeken maar weet het is wel heel extravagant.
Hoe leid de weg die wij zullen gaan een kleinigheid in ons kort bestaan hoe ga j’ er mee om als je niet verder kon vraag dan zeker raad aan je kapelaan.
Een bejaarde auteur te Eindhoven die kon het bijna niet geloven hij had weer eens prijs was daardoor van de wijs maar dat wist hij maar toen ze terug vlogen.
Die heel mooie vrouwen uit Maastricht die kregen een eenmalig bericht dat het was gedaan dat de afwas bleef staan want de mannen die vonden dat geen zicht.
Die zeer aardige man uit Maastricht zoals hij daar liep had ook geen zicht zijn broek was gescheurd en hoe dat was gebeurt dat heeft hij dan verlegen opgebiecht.
Vreemd hoe een plaats je kan bekoren daarin raak ik echt ooit verloren het sprak mij zo aan ben dan verder gegaan deed mijn best daar om niemand te storen.
Daar zie ik ‘t roodborstje opduiken komt ook mijn voederplaats gebruiken ik vond dat een eer plots zag ik het niet meer ‘t zat verborgen tussen al die struiken.
Het maal begint als de prooi nog trilt als eerste word ‘t vel er afgevild dan begint het feest tot ze allen zijn geweest een natuurwet die geld bij al het wild.
De wind die streelt zachtjes mijn gehoor hou het in mij vast als een trezoor er niet van afwijk voel me dan even rijk dat gevoel, daar doe ik het meestal voor.
Een dagje meer dat kan ik wel aan maar hoe zit het met die indiaan heeft geen kalender misschien een nieuwszender maar daar had ik nog niet bij stilgestaan.
Wat mooi als de bladeren vallen bij't neergaan hoor je ze niet knallen maar voelen zich alleen bezwijken een voor een maar wat zijn het er veel met zijn allen.
