"Bezit je niet wat je op prijs stelt,
stel dan op prijs wat je bezit."
19-11-2021
Sereen.
.
Sereen.
Zit ik hier nu helemaal alleen ik wacht hier al lang maar vind er geen hoe ik ook terugblik schrijf maar een limerick doch dat doe ik heel rustig en sereen.
In rijstpap gebruikt men soms saffraan ook wat suiker die moet er ingaan de lekkere geur en dan is er die kleur want daar kan ik ook niet aan weerstaan.
De zon schijnt prachtig op een laagje sneeuw heeft zelfde schakering als een meeuw die heeft ook z' n kleur en dat breekt dan de sleur want hij is de mooiste van deze eeuw.
Waar blijven toch die maartse buien dat ik mijn windmolen kan gaan kruien want zonder die wind dat weet het kleinste kind kan alleen als je hem hard hoort suizen.
Midden op de grote markt staat een toerist had zich bij enen afslag vergist erg vond hij dat niet want zoals dat je ziet dronk hij daar heel ontspannen een trappist.
Een buurtfeest in 't hartje van Rillaar dat was nog niet zo dadelijk klaar eerst werd er beslist wat iedereen al wist want het ging door in de grote hangaar.
Voor de thuisblijvers een grote troost de harde wind kwam uit het noordoost hun schip was in nood voor even in het rood en op die afloop hebben ze geproost.
Een ski leraar kreeg tegen zijn voeten al wilde hij hen juist gaan groeten toen stond hij versteld van wat er werd verteld voor dit alles wou hij toch niet boeten.
Lut was verliefd op de skileraar tot vandaag is dat nog niet strafbaar ze wilden het graag maar het ging hun te traag en na een jaar stonden zij voor 't altaar.
Veel vroeger leerde ‘k piano spelen dat deden wij toen nog met velen met veel vinger pijn dat was niet voor de schijn maar nu kan mij dat niet veel meer schelen.
Mijn werken staan in een galerij zijn voor het grootste deel ijzer vrij ontstaan door volksgunst maar het is grote kunst en daar wandel je zomaar niet voorbij.
Een vrolijke chatter op box één bij het lachen ik er soms van ween dus laat ik ‘t maar gaan niemand die me ziet staan wees maar zeker dat 'k alle woorden meen.
Drie honden snoetjes achter het raam nog geen enkel had er al een naam dat kon ik niet aan maar toen moesten ze gaan en bij 't scheiden liet ik stiekem een traan
't Is koud hier aan mijn voeten dat kwam door het lopen in stoeten in de winterkou werden mijn voeten blauw het was net of 'k kreeg slagen met knoeten.
