In mijn artikel "Dichtende Hallenaars: dichtbundels en poëtische kritieken en onderscheidingen", op dit webblog verschenen, heb ik een poging ondernomen om ondermeer alle dichtbundels die Halenaars hebben uitgegeven of laten uitgegeven, te vermelden. Een poging omdat het enorm moeilijk is om al die publicaties waarvan niet weinige in eigen beheer zijn uitgegeven, te achterhalen. Zelfs de Koninklijke Bibliotheek Albertina heeft, zoals uit een korte steekproef is gebleken, niet alle boeken die in wat België genoemd wordt, verschenen zijn.
Een tijd geleden vertelde iemand me dat mijn dichtbundel "Het verboden evangelie van de dichter" uit 1999 niet in de Halse bibliotheek aanwezig was. Hij benadrukte me dat hij met niet aanwezig niet niet beschikbaar omdat het boek uitgeleend zou zijn, bedoelde. Meer zelfs, de bibliotheek bezat slechts 7 van mijn 10 verschenen bundels.

Je begrijpt het al. Tijd voor een onderzoekje en een controle van de catalogus van de bibliotheek van Halle. Een onderzoekje maar omdat ik uitgegaan ben van mijn reeds vermelde artikel: het is niet immers denkbeeldig dat de door me per dichter opgestelde lijstjes niet volledig zijn. Een onderzoekje maar omdat ik slechts op naam van de "auteur" gezocht heb, en niet op "titel" of "trefwoord".
Mijn reeds vermelde lijst -Ik zeef en houd slechts de individuele dichtbundels over met uitzondering van 2 ‘collectieve’ bundels: één van Ghislain Laureys en een ander van Jan Vanhaelen en zonen.- bevat 27 namen -Pseudoniemen worden als afzonderlijke dichters beschouwd.- en 70 dichtbundels -De bundel van Vanhaelen en zonen telt voor 3 en mijn dubbeldichtbundel voor 2.-. Van Andreas Wanders werden geen bundels meegeteld omdat hij onder een pseudoniem publiceert, erg op zijn privacy gesteld is en dan ook niets meedeelt.
Van Solange Abbiati (2) -Het cijfer tussen haakjes vermeldt het totaal aantal bundels.-, Gentil Antheunis (1), Jan Defryn (3), Johan De Maeght (1), Etienne Devisch (3), Emiel Gouffaux (3), J. Kantig (1), ’t Hellebroeck (1), Jan Van Brabant (1) en Andreas Wanders kan men geen bundels ontlenen, gewoon maar omdat er geen exemplaren te ontlenen zijn. Van Jef Algoet (1 op 2) -De cijfers tussen haakjes vermelden respectievelijk het aantal beschikbare bundels en het aantal uitgegeven.-, Hans Claus (1 op 4), Gerrie Dehaag (3 op 6), Pieter Delen (2 op 4) en Jan Vanbellinghen (1 op 4) is ten hoogste de helft van de gepubliceerde bundels beschikbaar. Van Ghislain Laureys (4 op 5) -De cijfers tussen haakjes vermelden respectievelijk het aantal beschikbare bundels en het aantal uitgegeven.-, Jan van den Weghe (3 op 4) en Rik Wouters (7 op 10) is meer dan de helft van de gepubliceerde bundels beschikbaar. Slechts van G. Ellezeg (1) -Het cijfer tussen haakjes vermeldt het totaal aantal bundels.-, Marcelle Lévêque (1), François Patternotte (1), Isabelle Trouet (3), Jan Vandenweghe (1), Bart (1), Bruno (1) en Jan (3) Vanhaelen en Nicole Van Overstraeten (3) zijn alle bundels beschikbaar.
Van de 70 bundels door Hallenaars uitgegeven, zijn er 37 of 52,8 % beschikbaar. Van 10 dichters of 37 % zijn geen bundels beschikbaar, van 12 dichters of 44,4 % meer dan de helft van de verschenen bundels en van slechts 9 dichters of 33,3 % alle bundels. Kortom, de Halse bibliotheek scoort meer dan ondermaats voor wat het bezitten van werk van Hallenaars betreft. Erger nog, een aantal Hallenaars is zelfs niet vertegenwoordigd.
Heeft dit te maken met een gebrek aan interesse van de bibliotheek voor werk van Hallenaars? Ik dacht het niet. Halse geschiedkundigen zijn met hun werken immers zeer goed vertegenwoordigd. Heeft het te maken met een gebrek aan interesse van de bibliotheek voor werk van Halse dichters? Misschien wel. Meer dan waarschijnlijk wel zelfs. Dichtbundels -Het zijn meestal slechts dunne boekjes die echter op elke bladzijde een kunstwerk(je) (kunnen) bevatten.- staan immers verloren tussen dikke(re) romans en toneelstukken. Waarom worden bundels van Hallenaars, samen met ander, ook niet literair werk van Hallenaars niet in een aparte afdeling ondergebracht? Een gebrek aan interesse en het niet opvolgen via geijkte kanalen en lokale pers van wat verschijnt? Kortom, een inhaaloperatie door de bibliotheek dringt zich op: tal van bundels kunnen immers nog aangekocht worden.
Heeft dit te maken met een gebrek aan interesse van de stad? Er wordt in deze stad veel aandacht besteed aan cultuur. Te veel aandacht omdat een deel ervan, kunst, in de kou blijft staan. Kortom, de kunstenaar, de schepper, de creator, moet wijken voor de uitvoerders van kunstwerken als muziek, toneel en voordracht van literatuur. Niet de uitvoerder die slechts vertolkt wat de kunstenaar voorbrengt, moet tellen, maar de kunstenaar en zijn creatieve daad.

Bij mijn onderzoekje en controle ben ik op enkele ‘rariteiten’ gestoten:
-De meeste bundels zijn slechts in de centrale bibliotheek voorhanden, sommige daar én in één of meer van de filialen. Een logica in dit alles blijkt echter niet;
-Solange Abbiatis "In de kooi" die ik eknele jaren geleend hebt, is niet langer in de bibliotheek. Spoorloos verdwenen? Gestolen? Afgeschreven? Bij één of andere uitverkoop vekocht?;
-Van Gentil Antheunis is een enkel boek beschikbaar. Er is naar hem nochtans een straat genoemd. Waarom? Omdat hij in Halle ooit vrederechter was? Voor zijn literair-historische waarde?;
-Bij mijn bundel "Lawaai is tederheid" staat als "Impressum" "Ruisbroek" en geen uitgeverij vermeld terwijl hij bij Yang in Gent verscheen. Bij "Xarnego", een andere bundel van mij, staat in het "Impressum" enkel Upsilon uit Halle vermeld, terwijl het een co-uitgave was, samen met de Casita de la Soledad-stichting uit Ruisbroek. Onzorgvuldigheid en onvolledigheid.

Kortom, wie meer over Hallenaars in de literatuur te weten wil komen, kan in de Halse bibliotheek slechts terecht voor een deel ervan. Een klein deel ervan dat alleen al daarom vervalsend werkt.