p align="center"><a href="http://blog.seniorennet.be/hetbloggershoekje" target=_blank"><img alt="Welkom bij " src="http://i39.tinypic.com/yfhfq.jpg" bloggershoekje="het="border="0" /></a></p>
Gedichtenblog
11-02-2011
De zon was lief als de Lente; met ons aan het spelen, maar vergat, om dreigende regenwolken weg te vegen. Daardoor schenen haar mooie gouden stralen maar even, al ging; een Regenboog wel mooi weer met ons spelen. Het leek of de weer-goden er uit waren en verdwenen, nu was het Gods wijsheid die het zonnetje liet zwijgen. Maar het zonnetje zijn goud, leek al rijp om te stelen, daarom liet God even snel, vele harten van ons helen. Hoorde ook dat hij; vogels even voor ons zingen laat. Meende zelfs te zien; God's zijn hemelsblauwe kleed. Mijn hart; is warmte verlangend, verder dan vandaag.. Ja was even moe, en zag de Winter niet meer zitten. Wilde het zonnetje zien; zijn lieve stralende smoel, geen zin meer; om dichten over de winter te tikken.
11-02-2011 om 00:00
geschreven door Adrie van Gansen
08-02-2011
Hij was een broeder zoals ik nooit zal vergeten,
vergeten; stervende is hij voor ieder geweest.
Met zijn ziekte gedwongen te leven als beest.
Terug getrokken, op zijn hoede; als wolf geleefd.
Modder en vuil, wat zijn eerlijk hoofd verfoeide,
zijdelings, vierde men, steeds een duivels feest.
Als een graf, niet wetend wat voor hem geweest.
Vergeten lijf, wat in de nacht met duister vulde.
Broeder; altijd zo dapper en zo puur gebleven,
naast een blij bezig leven, steeds die zielen pijn,
dat nu mag opbloeien, een rijk vol bloemen en leven.
Het leek wel of de wereld riep; grijp maar, neem!!
08-02-2011 om 14:13
geschreven door Adrie van Gansen
01-02-2011
Waar even mijn dichters-gevoel niet voldoet geen mooie witte winterdag me kan bekoren, gaat door mij heen; verlaat mijn pen voorgoed, plaatsen van dichten gaat me even verloren. Daar ik nu verblijf boven menselijk gedrang, leef ik nu steeds alleen rustig en onbewogen, bezie ik steeds dromerig zon op en ondergang, bezie dan; met mijn herinneringen voor ogen. Zie dan de vele mooie bloemen; blij en bont, die mijn leven kleur en glans hebben gegeven, ook al was het steeds de arts die daar stond, als mijn ziekte weer sores gaf in mijn leven. Licht wel vaak op mijn zwaar voelende benen, om heerlijk te dansen, vrolijk, frank en zo blij, ook al is het nu, dan soms alleen op mijn eentje. Ben dan blij, rond te dansen, vrolijk en nog vrij.
01-02-2011 om 15:19
geschreven door Adrie van Gansen
http://blog.seniorennet.be/brigitta_vanwassenhove/
Welkom op mijn blog!
Welkom op mijn Gedichtenlog Hartkronkels. Hoop dat u mijn Gedichten mooi vindt om te lezen, en zou het zeer waardevol vinden om daar feed-back op te krijgen, Groetjes
Welkom op mijn blog Hartkronkels. Zou het leuk en leerzaam vinden, om feed-back te krijgen op mijn Gedichten, Adrie.
Hoofdpunten blog Hartkronkels
