Een ziekte
met een naam
maar zonder
een gezicht
Van buiten
is niet te zien
wat het in mij
heeft aangericht
De vermoeidheid
de wanhoop
het verdriet
en de pijn
worden niet begrepen
in een wereld
waar alles
te zien moet zijn
Ik lach
ik doe vrolijk
niet altijd
even oprecht
Het sloopt me
van binnen
het is een lang
en soms eenzaam gevecht.
Ik ben niet meer
wie ik was
ik kan niet meer
wat ik kon
Maar ook voor mij
schijnt nog steeds
de warme zon
Ik heb familie
en een paar lieve vrienden
zij kennen
mijn grote wens
Ze luisteren
en beschouwen me
niet als zieke
maar als mensÂ…
Gevonden op internet ,zo herkenbaar .
Ook ik heb de ziekte van crohn
Lenteroosje
|
