|
De afgelopen dagen gaat het stukken minder , ik heb verdriet .
s'nachts snikkend wakker worden , er overdag bijlopen als een zombie.
Er kan mij momenteel weinig boeien .
De oorzaak van dit verdriet is het aftakkelen van mijn mama , ze is sinds dinsdag in het ziekenhuis.
Het was een onmogelijke opdracht geworden mama thuis te verzorgen nu ze zo rusteloos geworden is.
Stapels dekbedovertrekken , handdoeken en zakdoeken heeft ze reeds verscheurd.
Het is pijnlijk om dit aan te zien , mama verscheurd lakens en ik word verscheurd door verdriet.
Eten lukt niet meer , mama slikt niets binnen , drinken lukt al evenmin .Ze is nog een schim van de sterke vrouw die ze vroeger was.
Volgens de mensen van Omega wil mama gewoon weg van deze wereld. Het is genoeg geweest.
Ik mag haar niet langer vasthouden , ik moet haar loslaten en haar een goede reis wensen .
Maar het is zo moeilijk , ik zal haar zo missen , maar dit lijden is voor mama een onmenselijke opgave.
De tijd die we nog hebben zal ik koesteren en ik ben dankbaar dat ik zo een mama mocht hebben .
Op haar manier wilde ze het beste voor mij , alleen het allerbeste.
|
