Een paar weken geleden reden we door Oostmalle. Op het pleintje stond een vrouwtje. Ik gaf haar tachtig jaar. Ze stond er met een wandelwagentje zoals veel bejaarde mensen gebruiken om toch te kunnen stappen. Een vrachtwagen stopte. Ik kwam van de andere richting en stopte ook. De chauffeur sprong uit zijn vrachtwagen en hielp het vrouwtje naar de overkant. We vonden dat zo knap van die man. Mocht hij dit toevallig lezen, een dikke proficiat.
Nog niet zo lang geleden, werd een Kempisch dorp genaamd Zandhoven overvallen door horden vliegen. Niemand had deze soort ooit gezien. Het waren vervelende mee-eters in eethuizen .
Ook in een meubelzaak, Top interieur, met een uitstekende cafetaria, vielen de vliegen de mensen lastig.
Tom, de kok was bijna wanhopig. Alles hadden ze al geprobeerd, niks hield de vliegen buiten. Ze waren zo brutaal dat ze gewoon in de borden van de gasten kropen. Ze zwermden met vele binnen, zodat de mensen op het laatst geen zin meer hadden in hun eten. Bijna vanzelfsprekend bleven er mensen weg, zeg maar vaste gasten.
Op een dag kwam een al wat ouder koppel binnen. Ze kwamen bijna wekelijks eten.
Het is erg met de vliegen. Zei Karin de dienster, door Tom collega genoemd. Heb je al eens nagegaan wat de vliegen graag eten ? vroeg de man. Nee, dat nog niet. Antwoordde Karin. Jean had blijkbaar honger want hij wou bestellen. De vliegen werden even vergeten. Tenminste toch tot het eten opgediend werd. Jean, zo noemde de oudere man, maakte voordurend jacht op de vervelende insecten. Echt plezant ontspannen genieten van het toch wel zeer lekker eten was er niet bij. Buiten het koppel zat nog een tafel met vier mensen. Aan de tafel naast Jean en zijn vrouw stonden nog restanten van de mensen die daar hadden zitten eten. Karin wou afruimen maar Jean zei dat ze het beter kon laten staan om te zien waar de vliegen gingen op zitten. Dat vond de dienster wel iets hebben. Tom kwam erbij.
Hij vertelde hoe het kwam dat er zoveel vliegen waren. Een kippenkwekerij in de buurt bleek de oorzaak te zijn. De gemeente spartelde tegen. Niemand wou er iets aan doen. Alhoewel het bewezen was dat de mest van de kippenkwekerij er alles mee te maken had.
De kippenboer gebaarde van krommenaas Hij droeg altijd een vilten hoed, en een veel te grote overall. Zijn voeten staken in klompen. De gemeenteraad was juist bijeen om nog eens te praten over deze vliegenplaag, waar niemand de stad van kon verlossen. Tom, Karin en het oudere koppel steken de koppen bij mekaar. Een mogelijke doorbraak kwam er. In theorie klopte het alvast. Nu nog in praktijk brengen. Eerst dachten ze er aanom de burgemeester op de hoogte te brengen van hun plannen, maar dan werd het misschien op de lange baan geschoven. Tom mixte alle etensresten van de dag bijeen en deed ze in de mixer. Daar voegde hij een half pond zelfrijzende bloem bij. Daarna deed hij het in een paar kleine tonnetjes en ging die in een weiland zetten, heel dicht bij de kippenboerderij. Plots zag je een zwarte streep in de lucht, een streep met duizenden vliegen kwamen van de kippenboerderij naar de tonnetjes. Op minder dan een kwartuur was er geen vlieg meer te bespeuren.
Tom ging elke avond na sluitingstijd de bakjes vullen. Door de zelfrijzende bloem, die eens in aanraking kwamen met de maagsappen van de vlieg enorm begon te rijzen konden de vliegen niet meer vliegen en stierven in de tonnetjes.
Zandhoven was bevrijd vande vliegenplaag en in de cafetaria van Top interieur moest Tom personeel aanwerven.
Iets wat nog veel mensen niet weten is dat de bij de Bankkaart bijzijnde pin-code of gewoon de bankcode niet de geboortedatum van de eigenaar van de bankkaart of van zijn echtgenote mag zijn. Het reglement van de AXA BANKKAART zegt letterlijk: Met het oog op de veiligheid zal de klant respectievelijk de kaarthouder volgende voorzorgmaatregelen nemen: Hij zal bij ontvangst van het bericht waarop zijn geheime code medegedeeld wordt, al het nodige doen om het geheime karakter van deze code te waarborgen door deze van buiten te leren, het bericht van mededeling, het bericht van mededeling onmiddelijk te vernietigen, en zo snel mogelijk de medegedeelde code te wijzigen op één van de toestellen die hiervoor uitgerust zijn (binnenlandse geldautomaten & service toestellen van AXA. Bij wijziging van een geheime code kiest hij een code die voor derden niet al te veel voor de hand liggen. (bijv. deel van geboortedatum, postcode van de gemeente, deel van een telefoonnummer.) Tot dusver een deel van het reglement bij AXA betreffende de bankkaart. Iemand uit mijn kennissenkring overkwam hem het volgende: Hij zat te eten in een restaurant, waarvan ik de naam niet ga noemen, samen met zijn echtgenote. Op een gegeven moment moest hij naar toilet. Zoals de meeste van ons doen had hij zijn jas op een stoel hangen. Plots komen er 2 Duitsprekende mannen naar zijn vrouw en 1 van de 2 probeert een gesprek aan te knopen, terwijl de 2de zonder dat de vrouw het zag de portefeuille uit de jas van de man nam. De diefstal werd vastgeseld en de politie werd op de hoogte gesteld. Ook de verzekering kreeg de melding. Het antwoord van de verzekering: Uit onderzoek blijkt dat wij vanaf de eerste poging tot misbruik geen enkele melding van foutieve code hebben kunnen vaststellen. Derhalve moet de persoon in het bezit van de kaart yijdens het misbruik op de hoogte geweest zijn van de code. Dat impliceert dat de code ofwel ofwel op de kaart genoteerd was, ofwelin de gestolen portefeuille op een ander document genoteerd stond. Zonder code kan er immers geen geld met de kaart worden afgehaald. Wat dus wil zeggen dat we er moeten voor zorgen dat dieven de geheime code niet kunnen terugvinden in de documenten die bij de bankkaart zijn, bijvoorbeeld in je portefeuile.
We hadden nog een tante wonen in Lier, mijn geboortestadje. Tante Victorina, iedereen noemde haar Vic, was al 85 jaar geworden. Ze was nooit de ware tegengekomen. Toen haar ouders stierven bleef ze samenwonen met een ongetrouwde broer. Na die zijn dood bleef ze alleen in een huurhuisje in de Groenstraat wonen. Een paar keer per jaar brachten mijn vrouw Julia en ik haar een bezoek. Voor ons een hele opgave omdat we zelf niet goed meer uit de voeten konden. Op een dag kreeg ik een e-mail van iemand uit de geburen met de melding dat er iets gebeurd was bij tante Vic. Ze lag in het ziekenhuis. Francine, de vrouw uit de geburen, is ook een hevige Lierse supporter net als wij en geregeld chatten we over Lierse, zo heeft ze me kunnen bereiken. In het ziekenhuis wisten ze niet veel van tante Vic. Ze wisten nog niet eens of ze al dan niet gehuwd was of kinderen had. De eerste keer dat we haar bezochten herkende ze ons niet ern sloeg wartaal uit. We namen contact op met de sociale dienst van het ziekenhuis. Na een paar weken was ze voldoende hersteld om het ziekenhuis te kunnen verlaten. Maar naar waar? De reden dat ze in het ziekenhuis was beland was een woningbrandje. Ze moest beneden slapen en op een nacht is er een kopkussen tegen de gaskachel gevallen. Daardoor durfde ze niet meer naar het huis. Ik dacht dat het mijn taak was om voor tante Vic te zorgen. Julia en ik besloten om in Lier op hotel te gaan voor 3 dagen waardoor ik niet meer alle dagen van Hoogstraten naar Lier moest rijden. In die 3 dagen kon ik van de sociale dienst van het ziekenhuis een lijst krijgen van rusthuizen. We vonden er 1 dat dicht bij ons lag, in Halle-Zoersel. De zelfde avond belde ik naar het voornoemde rusthuis en er was plaats. Er werd afgesproken dat we de volgende dag zouden gaan kijken. Het beviel ons wel, zeker door de vriendelijke ontvangst van Monika. Nadat de administratie in orde was en tante Vic voldoende middelen had mocht ze op vrijdag naar het Rust-en verzorgingstehuis Residentie Halmolen. Ze is er gelukkig en tevreden. Nu kunnen we haar wekelijks gaan bezoeken. Ze heeft er een mooie kamer met zicht op het bos. Tante Vic is heel tevreden en wij zijn blij dat we haar hebben kunnen helpen. Meer moet dat niet zijn, mekaar helpen is zo schoon.
Nog een
laatste wasbeurt om genoeg kleding de volgende dag mee te nemen op vakantie.
Het liep niet volgens plan. Met veel moeite konden we de was nog wel doen maar
we moesten daarvoor wel drie keer het machine opgang zetten. Het was
zondagavond zodat we gen technieker bij kant konden krijgen. Op maandagmorgen
belde we de technieker. Hij zou ons nog terugbellen om af te spreken wanneer
hij kon komen kijken. Omdat we maandagmiddag op verlof vertrokken gaven we het
gsm nummer van onze dochter, tenminste dat dachten we. Dinsdagmorgen belde de
goede man nar het gsm nummer dat we opgegeven hadden. Onze zoon nam op. Met
Hellemans. Zei hij. Is het goed dat we deze namiddag komen voor het
wasmachine. Sprak de technieker. Dan bent u wel verkeerd. Zei onze zoon. Ik
ben toch bij Hellemans? Ja Het is om uw wasmachine te herstellen. Zei de
man rustig. Ik heb geen wasmachine. Lachte onze zoon. We hadden hem niet op
de hoogte kunnen brengen. Hij gaf de wasmachineman de raad om volgende week
eens terug te bellen want zijn ouders waren op verlof. Een telefoontje van zoon
naar zijn zus loste veel op. Onze dochter belde naar de technieker met de
nodige uitleg. Er werd eens smakelijk om gelachen en tegen dat wij terug thuis
waren draaide het machine als nieuw.
Als je een
takje wou zou ik je een hele boom geven.
Als je een
boompje wou zou ik je een heel bos geven.
Als je een
druppeltje water wou zou ik je een heel meer geven.
Als je een meer
wou zou ik je een hele oceaan geven.
Ik bewonder
jouw, want je hebt toch altijd de moed om door te gaan. (=
wauw!).
Ik vind het een
leuk gevoel dat je veel centen in me besteed. (=
Fantastisch!).
En nog eens
even zeggen:
Jij bent toch
echt wel slim! Dat je vava als man gekozen hebt! Vava geeft je veel moed, .(toch
wel even zeggen het is een prachtmens maar met een prachtvrouw!) Geef hem maar
een dikke zoen! Want ik bewonder jullie!!!!
MET ANDER
WOORDEN :
JULLIE ZIJN TE
GEK EN DAARMEE BEDOEL IK NIET ALLEEN LEUK EN ZO MAAR HET IS EEN KWESTIE DAT IK
VAN JULLIE HOUW!!!!!!!!!!!!!!
En
moemoe:
Morgen je spuit
maar je hebt al ergeredingen meegemaakt
hou de moed erin, want je bent sterk je kan het aan!
Ons lief hondje Pruts is op haar 14 verjaardag vertrokken naar de eeuwige jachtvelden om er in vrede afscheid te nemen van het aardse. We zullen ons Prutske met zijn allen missen, Dag Pruts
Begonnen aan het einde bewust of onbewust wie zal het zeggen misschien hoort ze ons of niet haar gedachten zijn als een pc met alleen werkgeheugen opslaan is er niet meer bij of toch wel wie zal het zeggen Ons Maria is 80 geworden bewust of onbewust wie zal het zeggen
weldra verlaat ze de inkomhal en stapt binnen in de ultieme woonkamer van God misschien ziet ze ons dan of niet wie zal het zeggen dan nemen we geen afscheid maar zeggen tot weerziens
Ons Maria zal er altijd zijn alleen haar lichaam niet meer we zullen haar missen allemaal Als het uur is gekomen zeggen we met zijn allen tot straks Maria jij was een heel goed mens we zijn fier U te mogen kennen bedankt voor alles Maria daaaag
Een paar dagen geleden bezochten mijn vrouw en ik onze benedenbuurvrouw. Ze is 15 jaar ouder dan wij. Mijn vrouw noemde haar vaak haar tweede moeder. Onze jongste kleinzoon noemde haar Moeder Maria, ze heet ook wel Maria. Nu is Maria, ons Maria op de dienst Palliatieven. Toen ik daar binnenstapte kwam de volgende oneliner in me op: "De palliatieven dienst is de inkomhal van de hemel" Je treft daar een hemelse rust.
Onze 2 kleinzonen spelen samen in de knapenploeg van St-Jozef Rijkevorsel. Ze kregen de gelegenheid om naar het prestiseuze voetbaltornooi in het Zweedse Gotheburg te gaan. Om een idee te geven er waren bij de openingsceromonie 50 000 toeschouwers.
GOTHIA CUP 2008 (13-19 juli 2008)
34ste Wereldbeker voor de jeugd
Gothia Cup is het grootste jeugdvoetbaltornooi ter wereld (11-18jaar). Het vindt in juli van elk jaar plaats in Göteborg in Zweden.Ieder jaar zijn meer dan 70 landen aanwezig met 1.500 ploegen en 30.000 spelers. Samen spelen ze meer dan 4.000 matches op een 90-tal velden.
Al sedert enkele jaren zijn er Belgische en Nederlandse ploegen aanwezig.Deze unieke ervaring voor jong en oud wordt vergeleken met het WK voetbal maar dan voor dejeugd van 11 tot 18 jaar (jongens en meisjes) en op ploeg niveau.
De eerste wedstrijd hebben ze gewonnen met 1-0
De tweede wedstrijd hebben ze ook met 1-0 gewonnen
Vandaag moesten ze al om 8 uur de wei in, ze wonnen met 3-0
Daardoor waren ze groepswinnaar en moesten ze om 15 uur opnieuw spelen
Het was de halve finale
Tot 10 minuten voor het einde stonden ze met 1-0 voor, toen kraakten ze. Niet te verwonderen want de tegenstrever Famagusta was landskampioen. We kennen Famagusta nog uit de goede tijden van Lierse.
Ondanks alles een schitterend resultaat van onze Jongens. Langs deze weg nodig ik iedereen uit om een felicitatie E-Card te sturen. Dat mag op e-mailadres: wuytsm@skynet.be of op mijn adres. Marc Wuyts is mijn schoonzoon en trainer van de knapen.
Heel ons appartement kreeg een nieuw gezicht. Zowel de meubels uit de woonkamer, inkomhal en de slaapkamer werden nieuw. Het vasttapijt hadt zijn beste tijd gehad. Samen met de vorige meubels verdween het vasttapijt op de afvalcontainer. Dat bleek de enigste toekomst voor die toch wel waardevolle dingen. Ook mijn pc kreeg een plaatsje in de kleine slaapkamer, ergens in een hoekje. Goed er was zeer goed gewerkt door de man die de nieuwe vloerbekleding legde en ook door mijn schoonzoon Marc en zijn vriend Johnny. Alles stond op zijn plaats en zag er heel mooi uit. Nu nog de pc terugplaatsen. Het zetten ging vlot. Fier als een aftandse gieter duwde ik op de knop. Er gebeurde niks. Nog maar eens alle verbindingen na gekeken. Geen resultaat. Teneinde raad ging ik naar de technieker. Er schijnt een schakelaartje te staan aan een pc, ik wist het niet en had waarschijnlijk op het schakelaartje gedrukt bij het verhuizen. Zoals je ziet werkt alles nu wel.
Nu de grote Europese landenploegen voor de titel van Europees kampioen strijden komt voor de jeugd Zweden in beeld. Inderdaad volgende maand wordt er in Zweden een groots tornooi gehouden met heel veel ploegen uit de hele wereld. Vorig jaar waren er de knapen van Anderlecht en Real Madrid en nog meer ploegen met naam. Dit jaar nemen net als vorig jaar de knapen van St-Jozef Rijkevorsel deel. Het leuke voor mij is natuurlijk dat er dit jaar mijn 2 kleinzonen meespelen. En bij de opening waar alle ploegen achter hun landenvlag mogen lopen is het dit jaar de beurt aan St-Jozef Rijkevorsel om de eer van Vlaanderen hoog te houden. Vorig jaar waren bij de de openingsceremonie 50 000 toeschouwers. De reis is wel duur maar wie wil sponseren is altijd welkom.
Het leven kan hard zijn. Op 2 maart 2008 stierf de jongste zus van mijn vrouw. Ze leefde gezond en was bijna nooit ziek. Op zaterdag voelt ze zich niet lekker en gaat om 22 uur naar bed. Diezelfde nacht nog kreeg ze een virus en stierf ze. Rita was 54 jaar. Vrijdag 9 mei zit mijn schoonbroer, dus een broer van mijn vrouw, doodt in zijn zetel naar tv te kijken. Hij was 56. Jaak was zo gezond dat hij zelfs geen huisarts hadt. Hij hield er een gezonde levenstijl op na. Zaterdag 17 mei wordt hij begraven in Hoogstraten. Voormijn vrouw is het heel moeilijk om dragen,voor de andere broer en zussen ook. Bij mijn vrouw waren ze met zes, nu zijn de 2 jongste overleden.
De vakantie kan weer beginnen zei mama. Waarop Thomas zei: Ja, yes, JOEPIE!!! Nog een nachtje slapen! We zaten samen in de zetel heel het gezinnetje bij elkaar of dachten ze toch! Waar is onze Matthias? zei papa. Iedereen schrok het was een heel onverwachte gebeurtenis en dan net dat ze morgenochtend op vakantie gingen naar Centerparcs. Bij mama sprongen de tranen uit de ogen ze schreeuwde:(in betekenis van riep) We moeten onze Matthias zoeken en snel.
Natuurlijk! riepen papa en Thomas samen. Terwijl papa en mama al gaan zoeken waren naar onze Matthias zei Thomas nog even: zouden we niet eerst de politie bellen of moemoe of moeke of nog andere familie.Ja daar kon niemand op antwoorden ze waren allebei al gaan zoeken janu zag Thomas papa en mama ook niet meer. Dat wou dus zeggen dat Thomas ook al zoek was!
Nee hoor! Thomas was gewoon thuis terwijl een politie agent hem opving. Ondertussen waren moemoe en vava ook al op de hoogte. Nu moest Thomas nog bellen naar de rest van de familie. Mama en papa hadden nog altijd geen resultaten. Iedereen was zich zorgen aan het maken misschien is het wel een ontvoering! Zei vava. Die zat met de rest van de familie die nu ook al op de hoogte waren bij Thomas en de politie. Heel de familie zocht voor een goede oplossing. Maar ook bij hen lukte het niet. Mama en papa waren op de Vorselmoerweg , daar was een grote markt. Zou Matthias daar te vinden zijn? De familie had nog altijd geen oplossing gevonden en daar maar blijven zitten leverde ook niet op. Dus stelde de agent iets voor: we gaan ons verdelen in groepjes van 2 man iedereen zoekt op een andere plaats, 1 groepje moet hier blijven om te voorkomen dat Matthias hier terug zou aankomen en er niemand thuis was. Iedereen was akkoord met het voorstel van de agent. Op de markt waar papa en mama zochten gebeurde er plots iets vreemds. Want, Matthias liep daar mama en papa spurtten er heen. Oh eindelijk zeiden ze. Even later reden ze naar huis en daar was een klein feestje. Maar Matthias was ongelukkig omdat, hij naar de markt ging om kip te kopen. Maar die was op! Ondertussen was het al laat en morgen gingen Thomas,Matthias, mama en papa naar Centerparcs. De familie ging met een gerust hart naar huis. Overal werd er nog over het incident gepraat. Het gezinnetje van Thomas ging heel vroeg slapen omdat, ze morgen op reis vertrokken. Ze hadden er veel zin in. Eigenlijk is dat wel normaal want iedereen heeft wel een ontspanning nodig. Ook Rocky en Pruts mochten op vakantie. Zij gingen naar moeke en vake zoals elk jaar. Daar zijn ook nog twee andere hondjes. Misschien worden het wel goede vriendjes. Moemoe en vava waren ondertussen naar films aan het kijken dat doen zij wel meer. Ze hebben een hele kast vol videos en dvds! Uiteindelijk was het voor heel de familie
nacht . maar waarschijnlijk ook bij de rest van heel België. Maar dat heeft nu geen belang. De volgende ochtend. Was Thomas al heel vroeg op. Het gebeurt wel meer als er belangrijke dingen te doen zijn. Dan is hij dikwijls zenuwachtig. Maar hij niet alleen hoor! Papa bracht eerst de honden naar moeke en vake die waren al aan het wachten op hun logees. Ook moemoe en vava hadden aan ons gedacht. Zij belde heel vroeg, voor een leuke vakantie. Zo vroeg uit hun bed en dat allemaal voor ons , dat is heel lief! riep mama ,door de telefoon. Ook Matthias was al wakker. Hij mist nu samen met Thomas de honden al. Maar op vakantie zullen zij daar wel geen tijd voor hebben. Dat is toch te hopen! Nadat iedereen een handje toestak om zich voor te bereiden, konden ze eindelijk vertrekken. Wekenlang waren ze al aan het aftellen. En nu is het zover ze vertrekken naar Centerparcs , en dan nog wel in Duitsland! In de auto zat het plezier er nog altijd in er werd nog gepraat over de ongelukken van dit jaar. Bij de honden ging ook alles nog goed. Na een paar uurtjes rijden had het gezinnetje van Thomas hun bestemming bereikt. Matthias zetten de eerste voet in Duitsland. Daarna volgden de rest. Zij konden nu volop genieten van hun vakantie. Bij tante Goedele, nonkel Luk, Luna Jinthe en tenslotte Maud, gebeurde er iets vreemds. Luna stond s morgens op en was ziek. Hetzelfde bij tante Goedele, nonkel Luk, Jinthe en Maud. Ook moeke en vake waren ziek. En ja ook moemoe en vava waren ziek. Ook iedereen bij tante Nicole was ziek. Eigenlijk kan je dit niet meer ziek noemen ze zijn doodziek! Nonkel Bart en dan nog de rest van de familie waren ziek. Wat zou dat nu toch zijn? Ondertussen was het al rap nacht. Bij Thomas zijn gezinnetje lach iedereen te slapen, net zoals een roosje. Daar was niemand ziek. Dat dachten ze toch want de volgende ochtend stond ook daar iedereen op met een ernstige ziekte. Met heel veel spijt moesten ze hun vakantie bestemming verlaten. En dat dan nog op hun tweede dag. JAMMER! Toen ze thuis waren gingen ze samen met de hele familie naar de dokter. Het bleek een voedsel vergiftiging te zijn. Maar hoe kan dat dan dat heel de familie besmet is?vroeg papa. Toen zei vava nog eens iets verstandig( dat was al lang geleden): eergisteren toen het markt was hadden we daar allemaal iets gekocht. Ah ja dat is waar!!! riepen er een paar. De dokter zei ik zal mijn mannen en de politie eens verwittigen. Wij regelen alles. De volgende dag: iedereen was genezen. Het is dan toch wel meegevallen. Mama, papa, Matthias en Thomas gingen de laatste maand van de vakantie nog wel eens op vakantie. Eindelijk alle problemen opgelost. Dat dachten ze toch. Want s morgens bij tante Goedele haar gezinnetje: tante Goedele ging eens kijken naar Maud, maar die lag niet in haar bedje, Luk! riep tante Goedele. Wat is er riep een onwakkere Luk terug. Ons Maud lig niet in haar bed!! Oh nee hoe kan dat nu! Toen werden Luna en Jinthe wakker zij gingen direct naar moeke en vake. We zijn haar gisteren vergeten in het ziekenhuis! Zei tante Goedele met een angstige stem. Dat kan toch niet waar zijn hé !vroeg nonkel Luk zich af. We moeten gewoon iets doen! Ik bel de politie. zei tante Goedele. Ook bij papa, mama, Thomas en Matthias ging de wekker af. Zei wisten nog niets van het incident met Maud. Gelukkig is de politie er nu al. Moeke en vake moesten op Jinthe en Luna passen. Zij waren natuurlijk ook heel zenuwachtig. Ze wou helpen, maar alles wat ze kon doe was op Jinthe en Luna passen. Zij wisten het ook al en waren ook heel ongerust. Tante Goedele reed samen met een paar agenten naar het ziekenhuis. Waar zou Maud nu toch zijn? Ja , dat was een moeilijke vraag. In het ziekenhuis waren ze volop aan het zoeken. Ook rond een omgeving was een groepje agenten gaan zoeken. Tot nu toe hebben ze nog geen resultaat. Maar hopelijk kwam dat gauw. Bij tante Goedele barstte de tranen los. Maar waar zit nonkel Luk ? die zit thuis. Er moest iemand thuisblijven. Moest er nu eens een telefoontje gaan over Maud of ze moest maar eens terug naar huis keren. Moeke en vake mochten met Luna en Maud naar nonkel Luk gaan. Zij zochten allemaal naar Maud. Ook moeke werd onrustig. Het houd nu toch nooit niet op met al die problemen. Tot nu toe waren er nog geen resultaten. Het begon nu wel lang te duren.
We wonen maar enkele km van de Nederlandse grens. We plagten wel eens in Baarle-Nassau te gaan winkelen, in de C1000. Wanner het winkelen gedaan is gaan we steevast in de aanpalende cafetaria een tas koffie drinken. Zo gezegt zo gedaan. Na de tas koffie nog allebei een plasje plegen en hup naar Hoogstraten. Thuis gekomen draag ik de tas met boodschappen naar binnen. Wat blijkt de handtas van mijn vrouw is er niet bij. Wij in allerheil terug naar Baarle-Nassau. Met nog een kilometer of 3 te gaan kreeg ik telefoon. Snel geef ik mijn gsm aan mijn vrouw. Het was van de C1000. Ze hadden in de handtas gekeken en de gsm van mijn vrouw genomen en naar "gsmpa" gebeld. Een kwartiertje later konden we bij een tas koffie mee lachen. (H)eerlijke mensen die Hollanders.
Ik ben jean hellemans, en gebruik soms ook wel de schuilnaam jean hellemans.
Ik ben een man en woon in hoogstraten () en mijn beroep is pensioen.
Ik ben geboren op 06/04/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: sport in het algemeen, LIERSE, schrijven, onze kleinkinderen, mensen.
Ik hoop dat het seniorennet een uitlaatklep kan zijn voor mij en voor iedereen.
