Rond de 16e eeuw werd er in Florence (Italië) het balspel il Calcio gespeeld. Ook in andere delen van de wereld speelden men een soortgelijk spel. Dit spel bestond uit twee teams die elk een doel verdedigden en er werd gespeeld met een bal (meestal een afgehakt hoofd). Calcio is nu nog steeds de Italiaanse benaming voor voetbal.

Een groep jongens vormden wat we nu de scouts noemen een groep van jonge mannen. Het was ongeveer 1862 toen ze in het grote bos trokken. Ze waren nog maar net in het bos toen ze een rond ding vonden. Pierrot, die ze smalle noemden zei dat het een varkensblaas was. Een andere jonge, de lange genoemd Trapte tegen de varkensblaas. Beurtelings trapte de jongens tegen het ding.

Een tijd bleven ze dat spel te spelen. Calcionno had bedacht hoe ze er beter konden mee omgaan. Hij verdeelde de twintig jongens, waarvan er de helft in bloot bovenlijf speelde. De kleren deden dienst als doelpalen. Ronde Fonza zou er op toezien dat er geen kwetsuren zouden komen. Na nog geen tien minuten gebeurde er iets vreemds, Het leek wel dat er een bom in zat. “De smalle” trapte de bal naar “ de witte” en plotseling hoorde ze een tik. Verbaasd keken ze naar de varkensblaas. Veel algemene kennis hadden ze niet, uiteraard wisten ze ook niet wat een bom was. Een mysterieus iets is ook hoe en wie de bom in de varkensblaas gestoken had. Dat was namelijk een zeer intelligente man, de uitvinder van de rubberen bal in 1862, een zekere Richard Lindon. Maar waarom en met welke bedoelingen? Het was een teken van frustratie, frustratie van het zolang moeten wachten op de ontdekking van de rubberen bal.

Ondertussen lag de varkensblaas daar, ze wisten niet wat ze moesten doen. Spelen met de varkensblaas die als bal gebruikt werd was leuk, maar na een tijdje was de pret er ook wel af. De vrienden lieten de bal gewoon liggen zonder een of andere actie te ondernemen. Het werd toch stilaan donker en zo konden ze dromen van de geweldige dag die ze beleefd hadden.

Het was middernacht toen de varkensblaas meer en meer lawaai begon te maken, tik tak tik tak tik tak…, stilaan harder en harder. “De smalle” werd er als eerste wakker van en was helemaal in paniek, snel maakte hij de rest wakker. Allemaal waren ze in paniek, behalve één, “de witte”, hij moest erom lachen want hij vond dit blijkbaar wel leuk.

Maar enkele uren later was dit helemaal niet meer leuk, ook niet voor “ de witte”. De varkensblaas en de hele buurt ging in vuur en vlam op. Drie van de vier vrienden moesten door dit tragisch ongeval de pijp aan Maarten geven, enkel “de witte” overleefde dit. Tijdelijk, want een paar weken laten stierf uiteindelijk ook “ de witte”, hoogstwaarschijnlijk door het vele verdriet.

Deze vier vrienden hebben dus nooit kennis kunnen maken met de echte bal, die pas een hele tijd later werd uitgevonden.

27-09-2011 om 20:08 geschreven door jean hellemans