Zoals je al begrepen zult hebben zijn wij geen mensen die naar een tropisch eiland zijn gegaan om veel tijd door te brengen aan een van de vele mooie baaien en daar heerlijk bruin te gaan liggen bakken zoals zo vele landgenoten dat hier plegen te doen. Wij genieten zeker op zijn tijd in het heldere, aangename water van de Caribische Zee, van de onderwaterwereld die door het glas van de duikbril-met-snorkel te bewonderen is en natuurlijk van de zich op grote badlakens wentelende en snel verkleurende blanke lijven. En het is ook hoogst amusant om te zien hoe mensen de tientallen krabbetjes, die over het strand rondrennen, achterna lopen, hun holletjes dichtgooien, op hun knieën achter die dieren aan kruipen om een foto te maken, en dat dan tijden kunnen volhouden.

Nee, wij hebben ons op de kunst gestort. Ingegeven door de behoefte om de muren van ons huis, vooral aan de buitenkant (op de porch en de galerij) te verfraaien. We zijn niet naar een galerie gegaan en ook niet naar een kunstveiling, daarvoor is ons budget niet toereikend genoeg. Wij maken zelf kunst, maar dan wel met een kleine k. Eigenlijk vervalsen wij kunst. Nou ja, eigenlijk is dat ook weer niet vervalsen want ik kom er eerlijk voor uit.
Toos en ik zijn nogal geïnspireerd geraakt de laatste jaren door Art Deco en De Stijl. Misschien komt dat door ons veelvuldig bezoek aan het Kröller-Müller Museum, maar ook door ons idee dat het wel heel erg goed bij ons huisje hier zou kunnen passen. Welnu het eerste werk is gereed en het tweede in de maak. Maar dan stop ik met vervalsen, het volgende wordt iets van mijzelf; het idee begint al vorm te krijgen. Zie hieronder het resultaat.

Van ons huis hadden we alleen nog maar foto's gemaakt van de voorzijde, van de straat af gezien. Aan de achterkant was dat wat moeilijker, omdat we ons dan zouden moeten begeven in de mondi (of kunuku) en dat is een bonte verzameling van allerlei stekelige bomen, heesters en cactussen. Geen aanrader dus! Een kleine wandeling en een andere lens op mijn toestel bezorgden mij een mooi beeld van ons optrekje en de omgeving. En al kijkend door de zoeker viel het mij pas op dat er zo ontzettend veel draden door het beeld liepen, een beeld dat we ons nog goed kunnen herinneren uit onze jeugd. Overal waar je keek zag je palen staan met bovenin porceleinen knoppen waaraan draden bevestigd waren voor de telefoon. Hier zijn het niet alleen de telefoon-, maar ook de electriciteitskabels die in grote bogen over huizen en wegen hangen. Alles hangt of ligt hier bovengronds; zelfs de waterleidingen! Door de bermen van wegen en straten zie je overal de stalen pijpen van de waterleiding liggen met naar elk huis een aftakking en de watermeter die aan de buitenkant van het perceel is aangebracht zodat de meteropnemer, die overigens elke maand komt, veilig de stand van het telwerk kan noteren en niet het slachtoffer wordt van bijtgrage honden. De bovengrondse waterleidingen hebben wel als voordeel dat de zon de leidingen zodanig verwarmt, dat je overdag altijd een hete douche hebt, dat de wasmachine nauwelijks hoeft te verwarmen en dat je zelfs kunt afwassen met dit natuurlijk verwarmde water.
Terug naar de bovengrondse draden: op de eerste foto is goed te zien wat een wirwar aan draden overal hangen, en ook niet erg netjes. Toevallig heeft Aqualectra, de electriciteits- en waterleidingmaatschappij, deze week in onze buurt het een en ander wat gefatsoeneerd; we hebben daardoor bijna de gehele dag geen stroom gehad en toen 's avonds bleek dat een gedeelte van onze straat geen electriciteit had, sloten ze de zaak nog eens een keer af. Er was een foutje gemaakt. Ook dat is Curaçao!