Tekstgrootte aanpassen?
Klik op + of -

BLOG ZOOM

In deze kolom info over mijn blog en over Hindeloopen
Foto
Mijn blogs
  • Hylper volksverhalen
  • Gedichten
  • Toen en Nu
  • Geschiedenis verhalen
  • Puzzels
  • Straatnamen in Hindeloopen
  • ????
  • Eigen verhalen
  • Bijnamen in Hindeloopen
  • Foto albums
    Andere interessante links over Hindeloopen
  • Fam Blom GP TV
  • Blog van Anske Smit
  • Uw kerstkalkoen uit HIndeloopen
  • Hindeloopen 1940- 1945
  • Gesproken tekst in het Hylpers
  • Verhalen rond het IJselmeer
  • Wandeling door Hindeloopen
  • Beelden Hindeloopen van waddenacademie
  • Oud Hindelooper maakt scheepjes in de fles
  • Beelden van HWG
    You Tube filmpjes
  • Hindeloopen
  • Belslydjeien
  • IJsbergen-Kruiend ijs
  • RTN Filmpjes
  • Omrop SW
  • Gert Jan Groenedijk
  • Gerke de Jong
  • NCRV Film 1963 Deel 1
  • NCRV Film 1963 Deel 2
  • Sinterklaas intochten Hindeloopen
    Oude polygoon filmpjes
  • Noordzeevisserij
  • Film keuze
  • Bewegende panorama beelden
  • Street view
  • World Panoramic Photograhy
  • Foto
    Foto
    ****Wor iis op earde en laand to viinden-- Dot zok en koninginne het--Jo't iin jer dwaan en leeten-Altiid op rogt en oenrogt let****
    Links op de foto de vlag en rechts het wapen van Hindeloopen. In de lichtkrant het eerste couplet van het volkslied van Hindeloopen. Hindeloopen ligt in het ZW van de provincie Fryslân aan het IJselmeer en is één van de Friese elfsteden. Het heeft een rijke cultuur historie, een eigen dialect en een bijzondere eigen klederdracht.
    Sinds 1225 was Hindeloopen een zelfstandige gemeente. Met de herindeling van 1 januari 1984 verloor Hindeloopen haar zelfstandigheid. Samen met Hemeleumer Oldefaert. Stavoren en Workum vormden ze de gemeente Nijefurd. Per 1 januari 2011 fuseerde Nijefurd met de gemeenten
    BolswardSneek, Wûnseradiel en Wymbritseradeel tot de gemeente Sudwest Fryslan.

    Hoe kom ik Hindeloopen

    Per boot via het IJsselmeer.
    Met de trein via de lijn Leeuwarden-Stavoren.
    Voor een route over de weg  klik op onderstaande link van ANWB routeplanner en de weg naar Hindeloopen wordt u gewezen.

  • ANWB route planner
  • Het weer in Hindeloopen

    Een dagje Hindeloopen? Maar u wilt weten hoe het weer is. De Friese weerman Piet Paulusma vertelt u welk weer er te verwachten is.

  • Het weer met Piet Paulusma
  • Foto
    Foto
    Hierboven de vlag en het wapen van de gemeente Súdwest Fryslan. De gemeente Súdwest Fryslan  is op 1 januari 2011 ontstaan uit een fusie van de gemeenten Bolsward, Nijefurd, Sneek, Wûnseradiel en Wymbritseradeel.  Súdwest Fryslan is gelegen in Zuid West Friesland. De gemeente heeft cica 82.000 inwoners en een oppervlakte van 815,97 km2 , onderverdeeld in 433,09 km² land en 382,88 km² water. Hiermee is het qua totaal oppervlakte de grootste gemeente van Nederland. Als enkel naar de landoppervlakte gekeken wordt moet het de Noordoostpolder laten voorgaan. Voor meer over de gemeente Sudwest Fryslan verwijs ik graag naar onderstaande gemeentelijke website.
  • Gemeente Súdwest Fryslan
  • Foto
    Inhoud blog
  • Twee Sinterklazen
  • Te weinig of te licht
  • Een grote boodschap van een kilo
  • Mopje?
  • Met vlooien op reis
  • SV Hielpen kampioen?
  • Het rijbewijs
  • Een verwarrende familienaam
  • Een gebit als vangst
  • Douche achter de dijk
  • Technische nieuwsgierigheid
  • De maan voorbij varen
  • De aanhangmotor
  • De Verkeerde kerk
  • Spraakverwarring
  • Een sterk staaltje
  • De verdwenen melk
  • Die goede oude tijd?
  • Een sterk verhaal
  • Zwaardgevechten
  • Klik op Bijlage Staat altijd bovenaan
  • Een wandeling over de dijk
  • Brand en storm als teken van God.
  • De penalty's
  • De groente boer
  • Douwe Brouwer
  • De vergeten fok
  • De lage (te) spoorbrug
  • De slager en de pruim
  • 2 Verhalen over vissers
  • Twee verhalen van Jan
  • Herineringen aan het (oude) station
  • Enkele reis Amsterdam
  • Een waterpas
  • De Bhagwan
  • Het roomse leven in Hindeloopen
  • Het kleine paradijs
  • De huisarts
  • Een goede buur
  • Op de pof
  • De buiten gesloten brandweerman
  • Uilke Annes van Hindeloopen
  • Een meisje van tien
  • Ut de leugenbank van 1900
  • De aak met de witte zeilen
  • Onze vriend de politie
  • Een kwestie van fatsoen
  • De Hindelooper Kaaig
  • Het schip met geld
  • Haantje de Voorste
  • De waaghals
  • Een anstige nacht
  • Een sprookje
  • Gemaal
  • Grappen
  • De postbode
  • Paarden op hol
  • Goedkope aardappelen
  • Vogelflappen
  • Een onweersbui
  • De pinksterkronen
  • Mijn visie
  • Dure grap
  • De macht der gewoonte
  • De tijd
  • Hoe waait de wind
  • Politie
  • De vlag op de tonnenpraam
  • Het herstel van een voetbal
  • Het veulen Dorien
  • De Smok
  • Verboden te vissen
  • De witte spreeuw
  • Anekdote Haanmeer
  • De slimste en de dominee
  • It Tontjen om
  • Het Workumer Nieuwland (aanvulling op
  • Slootje springen
  • Een zwevende kiezer
  • Een speciale redding
  • Hekkie
  • Windhoos
  • Een probleem van een politicus
  • Eierzoeken
  • Een waarschuwing
  • Verloting met koffie
  • Nou nou
  • Grapje
  • Een grote paling
  • Schoon
  • Drop
  • Een oud mopje
  • Wat is het nut
  • Een zwerfhond
  • Waar aan vasthouden
  • Ho maar
  • Welke trein
  • Hielke Zweed
  • Grootbeeld TV
  • En daar lagen we
  • Een droom
  • Een lekkere pruim
  • Auke Wiebes
  • Zuiderzee als vreugdebron
  • De stadsbel
  • De laatste drop is de boterknop
  • Drie verhaaltjes over koppigheid
  • Filmopnamen
  • Een scheldende haan
  • De oude schicht
  • De Pluimveehouder
  • Hondenkar
  • In octaaf flugger
  • Vrouwe justitia
  • De kostkokeploech
  • It hoentjen en in boazig wief
  • It Spoak op 'e Hon
  • Een poep verhaaltje
  • In bornegrapjen/Een kindergrap
  • Ame Gijs
  • Geld stinkt niet
  • Niet een ieder is slecht
  • Ode aan het toilet
    Foto

    "Er bestaat geen enkele reden om niet gelukkig te zijn, maar we bedenken wel duizenden excuses. " Auteur: Bert Hendriks
                       
    ***
    "Niets is linker dan voor rechter spelen." Auteur: Carla Pols
                       
    ***
    De eerste dode in elke oorlog is het gezond verstand." Auteur:A. den Doolaard, schrijver.
                        ***
    "Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt." Auteur:Leo Beenhakker, voetbaltrainer.
                       
    ***
    "Verschans u in tevredenheid, want dat is een onneembare vesting." Auteur:Epictetus
                       
    ***
    "Dromen kan een mens alleen, maar leven kan hij slechts met anderen." Auteur onbekend
                       
    ***
    Wees een zonnestraal, je medemensen hebben er behoefte aan." Tegeltekst
                       
    ***
    "Ik mokte omdat ik geen schoenen had, totdat ik een man tegenkwam die geen voeten had." Chinees gezegde
                       
    ***
    "Zo lang ik leef wil ik sterven van geluk." Auteur: Harrie Jekkers, Nederlands cabaretier en schrijver
                       
    ***
    "Wat u weggeeft, verliest u niet." Auteur:Pater Henry de Greeve, Nederlands katholiek priester
                       
    ***
    "Het is beter een kaars te ontsteken dan te klagen over de duisternis." Chinees gezegde
                       
    ***
    "Wie slechts droomt over morgen, verspilt vandaag." Auteur:Billy Joel
                       
    ***
    "De kleinste daad van vriendelijkheid is meer waard dan het grootste voornemen." Auteur: Onbekend
                       
    ***
    "Het goede woord op het juiste moment is als een gouden appel op een zilveren schaal." Bijbeltekst
                       
    ***
    "Van een schouderklopje is nog nooit iemand geblesseerd geraakt." Auteur:Leo Beenhakker
                       
    ***
    Er is maar één religie. Dat is de liefde. Eigen spreuk
                       
    ***
    "Dromen kan een mens alleen, maar leven kan hij slechts met anderen."Auteur onbekend
                       
    ***
    "Laat Kerstmis gebeuren diep in je hart, opdat de liefde moge branden als een zon in de kerstnacht, sterk genoeg om heel het nieuwe jaar te verlichten." Auteur:Phil Bosmans
                       
    ***
    De vloed tilt alle schepen op. Auteur: Wijlen president Kennedy
                       
    ***
    We meten alles met onze maten. Maar wist u dat slechts 19% van de wereldbevolking blank is. Auteur onbekend
                       
    ***
    De hoop sterft als laatste. Russisch gezegde
                       
    ***
    Ga nooit hen zonder te groeten. Ga nooit heen zonder een zoen. Wie het noodlot zal ontmoeten, kan het morgen niet meer doen.

    Ga nooit weg zonder te praten. Dat doet soms een hart zo pijn. Wat je s’morgens hebt verlaten, kan er s’avonds niet meer zijn. Auteur onbekend
                       
    ***

    Hylpen likje stea oen it Yselmor
    mijn
    Welkom in Hindeloopen. Welkom bij mijn digitaal boek over Hindeloopen.


    mijn

    Hindelooper volksverhalen

    Zie ook andere blogs in linker kolom

    Ik wens u veel kijk- en leesplezier


    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een kwestie van fatsoen

    Een kwestie van fatsoen

    In Hindeloopen was een nieuwe dominee komen wonen. Een paar huizen vanaf de pastorie van de dominee woonde Meine Meindersma met zijn vrouw. Meine, was doorgaans wat ruw in zijn taal gebruik en, zo was algemeen bekend, moest hij niets hebben van kerkelijke- en geloofszaken. Zijn vrouw, ook niet erg kerkelijk, sukkelde al enige tijd met haar gezondheid en was bedlegerig zoals men dat toen noemde.

    Toen de dominee bijna twee weken in Hindeloopen woonde werd hij aangesproken door twee buren van Meine. Zij zeiden tegen de dominee; “wij weten niet of u het weet maar bij uw bijna buren” , wijzend naar Meine zijn huis, “gaat het niet zo goed”. “Het zou misschien wel eens goed zijn dat u daar op visite ging”. “Een goed gebed komt daar vast wel van pas.

    Nadat ze dit de dominee hadden verteld hielden zij van achter de gordijnen goed in de gaten of de dominee hun advies ook opvolgde. Nu, ze hoefden niet lang te wachten. Dezelfde middag om drie uur voldeed de dominee aan zijn plicht en ging op huisbezoek bij Meine en zijn vrouw. Pas om half vijf verliet hij de woning van Meine

    Nadat de dominee de deur van de pastorie weer was ingegaan liepen de beide tipgevers van de dominee zo snel ze konden naar Meine die nog in deur stond. Na wat onschuldig praat over het weer vertelde Meine dat dominee op bezoek was geweest. Dat was de gelegenheid voor beide buren om te informeren hoe het bezoek was verlopen. De oudste van de twee tipgevers vroeg zo onschuldig mogelijk, “en heeft hij ook gevraagd om met jullie te bidden”. Het antwoord van Meine op deze vraag was “nee hij heeft zijn fatsoen gehouden”.

    Dit verhaaltje werd mij heel lang geleden voor waar verteld.
    Dus mocht het niet waar zijn dan lieg ik "in commissie".


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Hindelooper Kaaig
    Klik op de afbeelding om de link te volgen


    De Hindelooper Kaaig is verhaal uit Sagen en Legenden rondom de Zuiderzee.

    DE HINDELOOPER KAAIG.

    Voor meer dan honderd jaar is het volgende gebeurd met de Hindelooper Kaaig.De Hindelooper Kaaig was het beurtschip tusschen Hindeloopen en Amsterdam. De schipper en de knechts waren stoere zeelieden en voor geen kleintje vervaard, maar ze stonden toch op een keer voor een raadselachtig geval waar ze geen weg mee wisten. Of is het misschien niet wonderlijk als men ziet dat ­de knoopen in de touwen 's morgens anders liggen dan men ze er 's avonds ingedraaid heeft? En toch was dat het geval met die Kaaig. Wanneer de schuit aankwam en aan wal lag goed en weI gooide de schipper de trossen uit en de knecht legden het schip aan de meerpalen vast met een schippersknoop in de touwen. Een echte schippers knoop, die niet los ging, wanneer men aan het touw trok. Maar wanneer ze 's morgens bij de schuit kwamen lag het aan de wal, ja, maar in de touwen lagen ouw wijvenknoopen, van die knoffelknoopen; wanneer je er aan trok gingen ze los. Was dat niet vreemd? De schipper maakte zich kwaad er over en schold op de knechts op de hartige manier waarop schippers dat kunnen doen. Was dat een manier van doen? Welke schippers knecht maakte nu een ouwewijvenknoop? De knechts verontschuldigden zich; ze konden het niet helpen. Maar de schipper haalde de schouders op. De oudste knecht echter liet het niet op zich zitten. Die wilde er meer van weten. Hij wist vast en zeker, 's avonds werden goede knoopen gelegd; er moest wat achter zitten, of de schipper het dan gelooven wou of niet. Die ouwe knecht zei niets, maar op een avond om een uur of negen stapte ie zijn deur uit en ging door de verlaten straten van Hindeloopen naar de haven waar de Kaaig lag. Behoedzaam maakte ie het luik van het vooronder los en kroop er door. Zie zoo, dacht die ouwe knecht, ik moet weten wat er 's nachts met de Kaaig gebeurd. Van te voren had ie zich er van overtuigd, dat alles wel was aan boord. De Kaaig lag behoorlijk gemeerd en met goede schippersknoopen in de touwen. Er was niets bijzonders te zien. Dus ging die knecht die nacht, inplaats van bij zijn vrouw, in het vooronder slapen. Tja, men moet er wat voor over hebben om achter de geheimenissen van ouwewijvenknoopen te komen. Toen ie dan zoo een uur of drie geslapen had, tegen middernacht dus, werd de knecht wakker door gerommel en gestommel aan boord. Het scheen of er met vaten gerold werd en of men bezig was kisten te kantelen en ook of de zeilen geheschen werden. De man ging rechtop in zijn kooi zitten en luisterde scherp en gespannen. Ja hoor, Ze heeschen het zeil, ze waren met de touwen bezig. Voetstappen hoorde ie duidelijk op het dek en het piepen en knarsen van de helmstok kon ie zeer goed waarnemen. Een oogenblik dacht ie er over op te staan maar het was hem, of ie in zijn kooi teruggedrukt werd. Voer het schip nu? Natuurlijk, dat borrelen en bruisen voor aan de boeg en langs de zijden van het schip was hem vertrouwd genoeg; daarin kon ie zich niet vergissen. Dat was het lied van het water. Het stond boven alle twijfel vast dat het schip voer, dat het zeilde. Nu sprong de angst de ouwe knecht van achter op de rug. Ja, het is gemakkelijk, bij klaar lichten dag een besluit te nemen. Om te zeggen ,,spookt het op de Kaaig? Dan ga ik daar vannacht eens slapen en uit­visschen wat er eigenlijk gebeurt. "Maar als de nacht eenmaal zwart over de wateren ligt en het gespook aan de gang is. Wanneer de hekser eenmaal de touwen losgemaakt hebben, het zeil geheschen en het schip in volle zee gestuurd. Dan komt het er op aan. De ouwe knecht durfde dan ook niet gaan kijken. Voor geen geld van de wereld. Stilletjes bleef ie in zijn kooi en haalde de deken zoo ver mogelijk over de ooren opdat ie maar niets hooren zou. Maar jawel. Niets hooren. Hooren en zien verging. Het schip voer niet, het vloog. Het scheen of er een orkaan woedde. De zeilen klapperden en flapperden en alles aan het sterke schip kreunde en steunde. Het roer piepte en knarste en de wind gierde akelig door de touwen. Het was een gehuil om er naar van te worden en zoo snel voer het schip dat je niet op je beenen zou hebben kunnen staan. Nee, die ouwe knecht kwam niet aan dek om te kijken wat er gebeurde maar hield zich stilletjes schuil. Misschien had de kaaig een half uur met die razende vaart gezeild, toen het van lieverlede stiller begon te worden aan boord. Het gegier en gehuil in het want verminderde en er voor in de plaats kwam weer het zachte vertrouwelijke murmelen en borrelen zooals de knecht dat zoo goed kende van zijn tochten bij goed weer over de Zuiderzee. En na eenige tijd trad er volkomen stilte in. Geen geluid werd meer vernomen. Geen gehuil meer van de woedende orkaan, geen gepiep en geknars, geen voetstappen en kistengekantel, zelfs geen gemurmel meer. 't Werd alles volkomen rustig. Toen dit zoo een poosje geduurd had kreeg de oude knecht weer moed. Hij besloot toch maar eens te gaan zien wat er van was. Voorzichtig ontgrendelde ie het vooronder, kroop door het luik en...... keek in de heldere verblindende zonneschijn. Hij kon zijn oogen niet gelooven, want het was toch nacht meende ie. Hij kneep zich in de beenen om te zien of ie wel wakker was, en ja, er volgde pijn, dus droomen deed ie niet. Ten hoogste verwonderd stapte ie op het dek en nu zag ie dat ie zich bevond in een hem volslagen vreemd en onbekend land. Het was klaar lichte dag en de zee lag fonkelend van goud onder de strak blauwe hemel. Voorzichtig ging ie van boord en keek om zich heen. De plantengroei was hem gansch onbekend. Hier groeiden heel andere boomen en struiken dan te Hinde­loopen en vreemde bedwelmend geurende bloemen bloeiden er in weelderige overvloed. De knecht die op zijn tijd wel eens bang was,. miste toch geenszins praktische zin. Dus dacht ie ,,ik moet een bewijs hebben." Vlug liep ie naar een oranjeboom, die vol vruchten hing, schudde die zoodat de appels rond hem heen in het gras tuimelden en stak daar eenige van in de zakken van zijn wijde pikbroek. En toen weer aan boord terug. En dadelijk in het vooronder, de grendel voor het luik en te kooi. Slapen als het mogelijk was. Niet lang lag ie onder de wol of het lieve leven van daar straks begon weer. Eerst voetstappen, gerol van tonnen, gekantel van kisten, hijschen van zeilen, piepen, knarsen, borrelen, murmelen en daarna loeien, gieren, huilen van de wind door het want, precies zooals op de heenreis. Het duurde ook ongeveer weer een half uur waarna alles geleidelijk aan stil werd. De ouwe knecht bleef nog in zijn kooi liggen, tot het aanbreken van de dag. Toen kroop ie naar buiten en zag dat ie te Hindeloopen aan de wal lag. Alles op het schip was in de beste orde, er was niets vermist of vernield. Aan niets was te zien dat het er zoo doorgegaan was 's nachts. Alleen lagen er in de touwen weer ouwe wijven­knoopen. De knecht begreep nu best waar die vandaan kwamen. Hij spoedde zich in de ochtendschemering naar huis en even voor zijn deur zag ie een vrouw een steegje ingaan. Hé, dacht ie, wat moet die daar zou je zeggen. Toen iè haar voorbijging bleef ze naar hem staan loenzen, maar hij, ook niet mis, haalde een oranje appel uit zijn zak en hield haar die voor. Op het gezicht van de appel gaf de vrouw een ijselijke gil viel flauw en was drie dagen daarna een lijk. Tja, 't is gevaarlijk werk met de duivel uit varen te gaan. Maar de ouwe knecht had het er, dank zij zijn voorzichtigheid, goed afgebracht en iedereen wist sedert dien wie de ouwewijvenknoopen in de touwen van de Hindelooper Kaaig draaiden. Dat deden de heksen natuurlijk, wanneer ze een uitstapje maakten.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het schip met geld

    Een grootvader schenkt zijn kleindochter
    “een schip met geld” op haar verjaardag.

    De volgende brief kreeg een kleindochter van haar grootvader. Deze verjaarsdagbrief was vele jaren later  voor een kleindochter aanleiding tot het schrijven van een verhaal over "het schip met geld".

    De met toestemming letterlijk ovegenomen brief

    Allereerst hartelijk gefiliciteert met je 21ste verjaardag ik hoop dat je een gezellige dag zal hebben nu ------ ik weet niet wat ik je moet geven en daarom doe ik net als Ame een rijksdaalder daar moet je maar wat voor koopen Maar dit is niet alles je krijgt nog veel meer. Op de andere bladzijde staat je een groote gebeurtenis te wachten Nu ------ nogmaals hartelijk gefiliciteert en een plezierige dag.

    Ate

    N.B Ame is hindelooper voor grootmoeder
            Ate is hindeloopers voor grootvader

    Volgende bladzijde.

    Heden den veertienden maart 1967 schenk ik aan - te - als eenige erfgenaam van - te - het gehele schip compleet met geld en met alle lusten en lasten.

    Het schip met geld

     

    Er was eens een Vader en Moeder. De Vader was schipper en ze hadden 2 kinderen. Een jongen en een meisje. Ze waren zeer arm. De kinderen moesten vaak zonder eten naar bed en ze droegen oude en vaak kapotte kleeren en ze liepen op oude kapotte schoenen en klompen. En toen op een dag gebeurde het dat ze niets meer in huis hadden. De Moeder kon geen kon geen eten meer voor hun koopen en de kinderen hadden honger zoodat ze zonder eten naar bed moesten.Toen zij de Vader ik ga met het schip weg en ik zal zien geld te verdienen.

     

    Na een paar dagen kwam de Vader terug en hij was erg blij en vertelde dat hij veel geld had verdient zoodat zij ineens rijk waren geworden want hij had een schip vol geld verdient. De Moeder en de kinderen sprongen door de kamer van blijdschap. Ze besloten om al het geld in de kelder te bewaren. Toen zij de jongen tegen zijn Vader we gaan met de kruiwagen met zakken en een schop naar het schip.

     

    De jongen en het meisje zouden de zak ophouden en de Vader zou ze dan vol scheppen. Dat gebeurde en de kinderen hielden de zak open en de vader scheppe scheppe scheppe tot de zak vol met geld was. Toen er stijf een touw om en een knoop er op en dan werd de zak in de kruiwagen gezet en de jongen ging er mee naar huis. De Moeder en de jongen sjouden de zak met geld in de kelder.Toen ging de jongen weer met de kruiwagen terug om weer en volle zak te halen. De kinderen hielden de zak weer open en de Vader weer scheppe scheppe scheppe tot de zak vol was en weer een touw  er om  en een knoop er op en de jongen bracht de zak met geld weer thuis. En zoo ging het steeds door totdat het schip leeg was. De kelder was toen vol met zakken geld. Toen de laatste zak vol was kwam er weer een touw om met een knoop er op. Toen zei die jongen deze laatste  zak wil ik niet op de kruiwagen wegbrengen maar ik wil hem op de rug sjouen. De Vader zij doe dat niet want hij is veel te zwaar. Neen zij de jongen ik doe het toch en hij zette de zak op zijn rug en ging ermee naar huis. Het is net of de zak niet meer zo zwaar is als eerst. En hij liep weer wat verder en hij dacht toen het lijkt wel of er niet zooveel geld meer inzit als eerst. En toen keek hij achterom en heele straat lag van begin tot eind bezaaid met geld. Het bleek dat er een gat in de zak was. Alle kinderen klein en groot gingen aan het geld zoeken. De jongen  begon te huilen omdat de kinderen met geld weg gingen. Toen hij zijn Vader alles vertelde ging de Vader naae de politie. Toen kwam de politie met groote stappen en zij tegen de kinderen dat zij het geld terug moesten geven. De kinderen zijden toen dat ze het allemaal al hadden versnoept. Ze hadden er chocola sigaretten en snoep voor gekocht. Toen zij de politie dan moeten jullie al die snoep en sigaretten maar terug geven. Dat kunnen wij niet zeiden de kinderen want wij hebben alles al op. Toen zei de politie dan kan ik er ook niets aan doen en de Vader zij tegen de jongen huil nu maar niet want wij Zijn nu schatrijk en die laatste zak met geld zal ons ook niet hinderen. Wij hebben de kelder toch vol met zakken geld. Ze waren toen blij en gelukkig. De kinderen kregen allemaal nieuwe kleeren en nieuwe schoenen en zij kregen het aller lekkerste eten wat er was.

     

    En toen kwam een kat met een witte snuit en blies het vertelletje uit.

     

    Als een soort naschrift stond er:

    Dit is door mijzelf bedacht en zonder voorbereiding volbracht.

    N.B.

    Vele kinderen hebben vaak bepaalde wensen. Een veel gebruikte uitspaak van de ouders was vreoger dan “ Ja als het schip met geld komt krijg je het”. Ik neem aan dat dit sprookje van de grootvader ook gebaseerd is op dat gezegde.

    Een dergelijke brief als herinnering aan je grootvader is mijn inziens echter veel meer waard dan het schip met geld waar de grootvader in zijn sprookje over verteld.

    De in de brief bedoelde klein dochter is nu zestig jaar. Ik kreeg deze brief, geschreven in een sierlijk handschrift, via via. De kleindochter in kwestie heeft er in toegestemd dat ik de brief plaats op mijn webblog met verhaaltje oever en uit Hindeloopen.

    De bewerkte versie van de kleindochter volgt nog


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Haantje de Voorste

    Haantje de Voorste is verplaatst naar 'Eigen verhalen'. Zie mijn blogs in linker kolom. 


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De waaghals
                                  De waaghals

    Het had een paar nachten licht gevroren en er lag inmiddels een dun laagje ijs in de sloten. Een jongen van een jaar of acht, die op straat aan het spelen was, kreeg van twee heren waarvan één een grote camera  op de schouder droeg een genereus aanbod. Ze vroegen hem "Wil jij een gulden verdienen". Nu dit klonk de jongen verleidelijk in de oren want in die tijd -circa 1955- was een gulden voor een jongen van een jaar of acht een klein vermogen. Toen bleek dat hij voor die gulden alleen maar even over het ijs, dat in de sloot lag, hoefde te lopen stemde hij snel toe.
    Om te voorkomen dat hij het verdiende geld thuis niet hoefde af te dragen of in zijn spaarpot moest doen vertelde hij thuis niets van zijn klein vermogen. Maar o jee, die avond was er voor de TV een uitzending over de winterpret. En daarin werd nadrukkelijk gewaarschuwd  om niet net als deze waaghaals op het ijs te komen.

    Ja, U begrijpt het waarschijnlijk al "deze waaghals" was de jongen die die middag een gulden had verdient. En dat deze beelden thuis boze woorden van de ouders op leverde zult u ook begrijpen.

    Dit ware verhaal speelde zich niet Hindeloopen af maar werd me verteld door iemand die op ouder leeftijd in Hindeloopen kwam wonen.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een anstige nacht

    EEN ANGSTIGE NACHT

    Het was in de oorlog 40-45. Ook in Hindeloopen was er een spertijd van kracht. Maar daar er in Hindeloopen niet erg op werd gecontroleerd en er in Hindeloopen geen verraders waren werd dit Duits uitgangsverbod wel eens genegeerd.

    Zo ook een echtpaar dat ‘s avond om 10 uur nog even een kleine wandeling door Hindeloopen maakte. Tijdens deze wandeling hoorden zij vanuit een donkere straat geluiden die ze niet direct thuis konden brengen. Uiteraard was dit in die tijd voor dit echtpaar behoorlijk schrikken. Na enige aarzeling won hun nieuwsschierigheid het echter van de schrik van deze onverwachtte geluiden. Ze liepen iets dichter naar de plaats waar het lawaai vandaan kwam. Daar bemerkten ze dat er iets verderop een vechtpartij gaande was. Wetende dat zij in spertijd op straat waren en er in tijd redenen voldoende waren om zich niet met de vechtenden te bemoeien maakte het echtpaar zich snel uit de voeten.

    De andere dag werd in Hindeloopen verteld dat de ondergrondse die nacht in actie was geweest. Zij hadden met een zeker persoon nog een appeltje te schillen. En naar het gerucht in Hindeloopen de ronde deed was die persoon middels een flinke aframmeling op zijn verantwoordelijkheden gewezen. Dit gerucht maakte het echtpaar duidelijk hoe het zat met de vechtpartij waar zij die nacht ongewild getuige van waren.

    De daaropvolgende avond gingen zij op normale tijd naar bed. Net toen zij bijna de slaap hadden werd er luid op de deur gebonst en werd geschreeuwd dat de deur open gemaakt moest worden. De man trok snel een broek aan en liep zo snel hij kon naar beneden en maakte de deur open. Gelijk bij het losmaken van de deur stormden twee Duitse soldaten met een gevaarlijk uitziende herdershond de woning binnen. Dit Duitse gezelschap werd vergezeld door een Nerderlandse man die als een soort tolk optrad. De vrouw, nog in nachtgewaad, was haar man uiteraard gevolgd en had wat licht gemaakt in de kamer en leek als verstijft te staan voor het gordijn wat half open voor het raam hing. Om een lang verhaal kort te maken, de Duiters hadden gehoord dat zij getuige waren geweest van eerder genoemde vechtpartij en beschuldigden hen van betrokkenheid bij de vechtpartij. Nu duidelijk zal zijn dat hun aanwezigheid tijdens de spertijd in die straat moeilijk was uit te leggen. De man deed verwoede pogingen alles uit leggen, maar in zijn hart dacht hij “mijn tijd is geweest, ze nemen mij straks mee”. Maar waarschijnlijk had hij een overtuigend verhaal want na enige tijd sprak de oudste van de twee Duitsers “kom laten we maar gaan want hier worden wij ook niets wijzer".

    Na afloop van dit verhoor en het vertrek van het ongewenste gezelschap konden beide echtelieden opgeruimd ademhalen en nog napraten over dit angstige uur. Bij dit napraten bleek ook waarom de vrouw gelijk bij het half open vallende gordijn was gaan staan en daar tijdens dit hele verhoor muisstil was blijven staan. In hoek van het raam was door het openvallende gordijn de radioantenne van de radio * duidelijk zichtbaar. En door daar voor te gaan staan was deze net niet zichtbaar voor de Duitsers.

    De vraag is en blijft hoe dit verhoor afgelopen zou zijn als de Duitser deze antenne van de verboden radio ontdekt hadden.

    Bron: Uit overlevering van mijn ouders.

    * Om te voorkomen dat informatie uit Engeland via radio werd verspreidt  in  Nederland was het bezit van een radio verboden door de Duitse bezetter.De attene's voor de ontvangst voor de radio bestond in die tijd doorgaans uit een  lange spiraal van koperdraad die ergens aan de wand werd  geplaatst. In   bovenstaand verhaal was de radio voor het naar bed gaan verstopt maar de attene was vergeten.

    Meer over de oorlogsjaren 40-45 in Hindeloopen is te vinden in het boekwerk:

    HINDELOOPEN 1940-1945


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een sprookje

                                              EEN SPROOKJE

    Er was eens, reeds vele jaren geleden, een kleine jongen die woonde in een stadje dat lag aan een groot meer. De mensen in die kleine stad, met smalle straten, gewone huizen en grote gezinnen waren niet arm maar ook niet echt rijk. Maar ze leefden daar aan de rand van dat grote meer heel gelukkig en tevreden. En niet alleen de grote mensen leefden daar geluk­kig en tevreden. Ook het kleine jongetje en vele andere kinderen in dat stadje hadden het daar prima naar de zin.

    Voetballen midden op straat, ja het mocht daar in deze stad. Ook tikkertje of verstoppertje spelen kon gewoon zonder last te hebben van het verkeer. De enkele fietser ging wel met een bocht om de spelende kinderen heen. En de paard en wagen hoorde men reeds van verre aankomen. Dus ook dat leverde geen enkel gevaar op.Verder waren er tal van plaatsen in bosjes of verlaten veldjes waar de kinderen hutten konden bouwen of andere spelletjes konden doen. En als dit alles verveelde vroegen de kinderen gewoon aan een boer die toevallig met paard en wagen langs kwam of ze mee mochten naar het land. En in vele gevallen was dan het antwoord; spring maar op de wagen. En dat leverde voor de kinderen weer vele andere mogelijkheden op om te spelen. Met eieren zoeken, visjes vangen, muizen uit de holen jagen, in het hooi spelen en slootje springen was een vrije middag altijd te kort. Ja slootje springen, dat was bij vele kinderen favoriet. Ja natuurlijk, het leverde regelmatig natte pakken op. Maar daar maalde niemand om. Dat hoorde er gewoon bij. Maar ook de plaatselijke vissers in dit stadje waren bij mooi weer, met name bij de wat oudere jongens, erg in trek. Een middagje mee het grote op meer om netten weg te brengen leverde voor de kinderen vaak een middag op waar ze lang nadien nog over vertelden. Maar ook bij slecht was er voor de kinderen uit dat stadje altijd wel ruimte. Er was altijd wel een schuur of een zolder te vinden waar de kinderen konden spelen. Ook de vele boerde­rijen in dit stadje waren dan vaak het domein van de kinderen. Ja werkelijk waar, het was daar in dit stadje prima wonen voor oud en jong.

    Ja inderdaad, het was daar in dat stadje goed toeven. Maar mogelijk zult u inmiddels begrijpen dat bovenstaand sprookje helemaal geen sprookje is. Het gaat over het Hindeloopen uit mijn kindertijd. (± 1950)

    *****
    Zie het goede in het heden
    En stel het verleden als voorbeeld van het heden
    *****


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gemaal

    GEMAAL

    Een in Hindeloopen wonend persoon kreeg van een vriend uit Amsterdam de schriftelijke boodschap dat hun gezamenlijk kennis met haar gemaal op die en die dag en op vermelde tijd met de trein in Hindeloopen zou arriveren. Of hij zo vriendelijk zou willen zijn haar even op te halen.

    Nu dit ophalen was voor bedoelde persoon geen probleem. Alleen dat woord 'gemaal' bezorgde hem kopzorgen. Hij kon niet bedenken wat dat nu zou zijn. Het zekere voor het onzekere nemende hield hij er rekening mee dat het iets groots en zwaars zou zijn. Dus stond hij op bedoelde tijd bij de trein met een 'pipegaal' (houten kruiwagen) te wachten op zijn kennis met gemaal. Dat gemaal een deftig woord (?) voor echtgenoot was werd hem onderweg naar Hindeloopen duidelijk.

    Uit overlevering.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grappen

    FLAUWE GRAPPEN

    Of het nu een vorm was om de kinderen bezig te houden of dat het zomaar grapjes waren is me nooit duidelijk geworden. Maar in vroegere jaren werd kinderen met regelmaat beet genomen door ouderen door ze er op uit te sturen om dingen die niet bestonden.

    Bekende zaken die de kinderen dan ergens moesten halen waren, de plintladder, hooischaar, gròppedweel (dweil om de groep achter de koeien mee schoon te maken), ooievaarskuitevet enz enz.

    De grap was dan dat de degene bij wie je het moest halen het dan juist weer had uitgeleend aan een ander, en het spel meespeelde, door je door te sturen naar een volgend adres. Zo kon het gebeuren, afhankelijk van de geloofwaardigheid van het verhaal, dat kinderen half Hindeloopen afliepen om iets wat niet bestond.

    Leuk he!!


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De postbode

    DE BEHULPZAME POSTBODE

    In een kleine gemeenschappen kent een ieder en ieder. Zo ook in Hindeloopen. Iemand die doorgaans bij uitstek op de hoogte was van het wel en wee in Hindeloopen was de plaatselijk postbode. Maar of hij altijd volgens de huidige privacy wetten aan dat nieuws kwam valt te betwijfelen.

    Zo bezorgde hij eens een briefkaart bij mijn ouders. Bij het overhandigen (bij gebrek aan een brievenbus) wist hij te vertellen “No Joukje, doe kryggist morn ek fersyte heer” *. En inderdaad dit klopte precies met de boodschap op de briefkaart.

    * Nu Joukje, je krijgt morgen visite hoor

    Waar gebeurd. Joukje was mijn moeder.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paarden op hol

    PAARDEN OP HOL

    In behoorlijk draf reed een boer met twee paarden voor de wagen over de Oosterdijk. Door de snelheid en een hobbel in de weg raakte de "siele" * los van de dissel van de wagen. De boer probeerde nog om de wagen via de dissel met de voeten rechtuit te sturen en de paarden in bewang te krijgen. Maar de los achter de paarden slepende ‘siele’ sloeg keer op keer op de achterbenen van de paarden. Deze werden, zo te begrijpen valt, steeds wilder en wilder. Na enige tijd moest de boer de paarden los laten om te voorkomen dat hij van de wagen werd getrokken. Een geluk bij dit ongeluk was dat de paarden, net toen de boer de teugels los liet, de paarden om één of andere reden iets naar rechts afweken. Het tweede geluk van dit ongeluk was dat er net op die plaats een dikke houten electriciteits paal stond. En het derde geluk bij dit ongeluk was dat de beide paarden ieder aan een kant van paal langs gingen. Doordat beide paarden door de leidsels aan elkaar verbonden waren liepen zij vast op deze paal. Ja, men moet maar geluk hebben!!

    * Een houten of ijzeren dwarsbalk, van circa 80 cm breed, met kettingen wat de verbinding vormt tussen paard en wagen.

    Waar gebeurd.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Goedkope aardappelen

    GOEDKOPE AARDAPPELEN

    Het gebeurde in de zomer van 2002. Twee mannen uit Hindeloopen gingen met eigen auto twee weken op vakantie naar Tjechië. Na twee weken reizen door het land was de tijd van vertrek bijna aangebroken. Zij pakten hun spullen in de auto en parkeerden hem, klaar voor vertrek, op de gebruikelijke plaats op het parkeerterrein van het hotel. Nu was het beide mannen de voorgaande dagen opgevallen dat de aardappelen daar spot goedkoop waren. Daar moest, zo hadden zij bedacht, maar een flink voorraadje van mee naar Hindeloopen. Dus werd na het pakken van de auto nog even uitgerukt om een paar zakken aardappels te halen. Helaas, helaas bij de terugkomst bij het hotel kregen zij de schrik van hun leven. De mercedes, inclusief bagage, was weg. Na de nodige plichtplegingen bij politie en verzekeringen enz, enz was het moment om naar huis te gaan aangebroken. Deze terugreis ging, bij gebrek aan ander vervoer, per trein. Op zich, zo een ieder zal begrijpen, een treurig verhaal. Het zal je maar gebeuren. Het comische van dit verhaal is echter dat zei ieder met een zak "goedkope" aardappelen op de rug in Hindeloopen terug kwamen van hun vakantie uit Tjechië.

    Waar gebeurd


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Vogelflappen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen




    DE DROPPEN EN HET VOGELFLAPPEN


    De Mulders, in Hindeloopen beter bekend als Drop, verdienden hun brood met rietsnijden. Hun hart lag echter meer bij het Wilstervangen. Deze passie van diverse Mulders werd van generatie tot generatie overgedragen van vader op zoon. In het boek "Goudplevieren en Wilsterflappers" vond ik het volgende verhaal van in de Hindeloopen alom bekende familie.

    De drie broers Albert, Doede en Eeltje Mulder uit Hindeloopen groeiden op in een gezin waar het wil­sterflappen centraal stond. Hun vader Anne Albert ving wilsters, maar ook diens vier broers Doede, Eeltje, Hinne (Hendrik) en Pieter, en natuurlijk grootvader Albert Anne (fig. 4.10). Deze Albert Anne had de bijnaam “Albert Drop” en de vijf zonen waren in Hindeloopen bekend als “Doede van Drop” of “Eeltje van Drop”. In herfst en winter was deze familie afhankelijk van de inkomsten uit het wilsterflappen. Daarnaast werkten ze als rietsnijders. Van boeren en van de Dienst Domeinen werden rond Hindeloopen rietvelden gepacht. In het voorjaar werden kievitseieren voor de handel geraapt en in de zomer werd in ploegverband los werk aangenomen bij de boeren in en rond Hindeloopen. De “âlde” (Albert Anne) fungeerde dan als ploegbaas. Nadat de koeien uit de stal het weiland in waren gegaan wer­den koeienstallen gereinigd, en er werd gehooid. Na de zomer werden de sloten langs de spoorlijn Leeuwarden-Stavoren gehekkeld. Deze laatste klus werd per strekkende meter bij de Nederlandse Spoorwegen aangenomen.

    De wilsterspullen stonden in de directe omgeving van Hindeloopen. Ieder familielid had zo zijn eigen voorkeursgebied, want men verschilde van mening over de ligging van het beste perceel, trekroute en de precieze effecten van wind. In de winterperiode, wanneer ook in het riet gewerkt moest worden, moest vaak een keuze worden gemaakt over de manier waarop de dag het best besteed kon worden. Het was vader Albert die morgens vroeg naar buiten ging en na beoordeling van lucht, wind en tem­peratuur besloot of het ‘fûgeljen’ of dat het ‘reidskarjen’ (rietsnijden) werd. Maar als er in het riet werd gewerkt stonden er wel altijd één of twee wilsterspullen in de buurt, mochten er door een weersver­andering wilsters in de lucht komen. Het was de ‘âlde’ die de wilsters het meest nauwlettend in de gaten hield. Als er plotseling een koppeltje wilsters verscheen stond hij met zijn hoedje te zwaaien om door te geven dat ze in aantocht waren. Als er een duidelijke en gerichte trek op gang kwam, werd de spanning te groot en ging iedereen zon­der overleg naar zijn eigen wilsterspul. Volgens plaatsgenoot Sijbolt Smid was dat vergelijkbaar met “in bosk protters ut it reid wei, dy't allegearre in kant ût spatte” (een groep spreeuwen die vanuit een rietveld allemaal een kant uit vliegen). Bij de Mulders thuis werd winters eigenlijk maar over één onderwerp gesproken en dat was het wilsterflappen.

    Siep Smid uit Hindeloopen.Ook een fanatieke wilsterflapper.

    Bij uitzondering was de vangst groter dan de vaste klantenkring aankon en werden wilsters aan 'de dubbele' (poelier Tjeerde uit Workum) geleverd. 'Dubbele' was ontleend aan de voornaam Dubbele Tjeerde, ook al was dat de broer van de toenmalige poelier Louis Tjeerde. Hoe deze volksnaam zich heeft kunnen inburgeren zal wel een raadsel blijven want Dubbele Tjeerde is zelf nooit betrokken geweest bij de poeliershandel. Hij had in Workum een wasserij bedrijf.

    Voor de jonge Mulders waren wilsters letterlijk en figuurlijk alom aanwezig. Als schoolgaande kinde­ren konden Albert en Doede op dagen dat goede vangsten werden verwacht de drang niet weerstaan. Als ze tussen de middag het eten oversloegen, konden ze van half één tot één uur net een halfuurtje bij vader achter de skûle staan. Dat was vlak buiten Hindeloopen op Schuilenberg. Al op 13-jarige leef­tijd begonnen ze zelf te vangen, eerst nog onder het toeziend oog van vader of ooms als die op korte afstand in het riet werkten. Mocht er onverwachts bezoek komen dan konden die voor de vorm de vangst overnemen. Zo werden langzaam maar zeker de grenzen verlegd. Op 16-jarige leeftijd vingen zelfstandig. Zonder een akte natuurlijk, want die werd pas aan 18-jarigen uitgegeven. Z'n fanatisme werd Albert één keer bijna noodlottig. Het was in het seizoen 1966 waarin door het ontbreken van een vorstperiode en wintertrek uiterst slecht was gevangen. Half januari, twee weken voor sluiting van het vangseizoen op 31 december, viel de vorst pas in. Er kwam vanuit het noordoosten een enorme wilstertrek op gang. Deze winterflecht concentreerde zich op een smalle trekbaan vlak achter de zeedijk. Het ene na het andere koppel wilsters trok in zuidwestelijke richting. Dit werd Albert te veel. Het wilsterspul dat binnendijks nog in het Groot Nieuwland stond, werd over de dijkvaart en de dijk gebracht en uitgelegd op een smal graslandperceel tussen de dijk en het buitendijkse rietveld van de Stoenckhêrne. Om niet op te vallen werd de skûle niet geplaatst, maar werd dekking gezocht in de rietkraag. Het was verboden om daar en op dat moment te vangen en dat gaf de nodige spanning. De eerste wilster die onder het slagnet kwam en als levende lokvogel op de wip had moeten belanden werd bij het net per ongeluk doodgemaakt. Albert had deze stommiteit nog nauwelijks verwerkt of vader ­Anne kwam door het riet aansluipen om te vertellen dat op de haven van Hindeloopen twee politieagenten met een verrekijker stonden te kijken. Dit vertrouwden ze niet en samen verlieten ze het wilsterspul.

    Enige uren later verscheen de politie op de Stoenckhêrne, waarschijnlijk ingeseind door een stadsgenoot. ­De dienders visten achter het net. In alle vroegte werd de volgende morgen, op zondag en met sneeuw het wilsterspul opgehaald.

    Doede Mulder oefende al op zeer jonge leeftijd met een eigengemaakt slagnetje. Op het gazon achter ­het huis kon hij spreeuwen vangen. Oom Hinne stimuleerde dit door voor z'n neefje een nieuw net met kleinere mazen te breien. Spreeuwen behoorden in de ogen van de familie Mulder tot het schadelijke wild, omdat ze in de nazomer en winter het riet vaak als slaapplaats gebruikten. Als ze daar met vele duizenden overnachtten, braken ze ontelbare rietstengels, een grote schadepost. De enige manier om deze schade enigszins te beperken was door in de schemer de in het riet invallende spreeuwen met ­dubbelloops jachtgeweren te bestoken. Fijne hagel, bij jagers bekend als snippegruis', gaf de beste resultaten. De spreeuwen die het overleefden zochten elders hun heil. De tientallen doodgeschoten ­exemplaren werden in het rietveld opgezocht en verzameld in korven of jutezakken voor thuis. Door ze in de woonkamer te plukken maakten de kinderen de spreeuwen klaar voor consumptie. Kop, de poten en de vleugels werden er met een schaar afgeknipt. Nadat ook de ingewanden waren­ verwijderd werden alle spreeuwenlijkjes tegelijk in een grote pan gekookt. De Mulders aten de spreeuwen zelf, maar moeder deelde ze ook uit aan arme buurtbewoners die het zich niet konden per­mitteren om vlees te kopen. Met vier of vijf spreeuwen op een schoteltje werden ze door moeder ­Mulder rondgebracht. Afhankelijk van de tijd van het jaar verschilden de spreeuwen van smaak. In de herfst hadden spreeuwen vaak een bittere smaak. Volgens Eeltje kwam dat doordat spreeuwen dan het voedsel onder koeienvlaaien vandaan haalden. Zijn broer Pieter had een andere verklaring. Bij het spreeuwen ­plukken mocht geen enkel veertje achterblijven, want dit veroorzaakte bij het koken de sterke bittere smaak Maar over het algemeen werden spreeuwen als een lekkere aanvulling van de warme maaltijd ervaren. ­Het eten van wilsters binnen het gezin was uitzondering. Vanwege hun hoge marktwaarde werden ze het liefst meteen verzilverd. Ze gingen niet alleen naar de poelier, maar ook naar klanten in de stad. Zelfs naar de bakker, waar de wilsterboutjes werden geruild voor brood. Als er weinig wilsters werden ­gevangen en moeder Antke bij de bakker 'boargje moast' (op de pof moest inkopen) werden uit bittere noodzaak wel eens 'swarte kobkes' (kokmeeuwen) geschoten en verkocht. Deze werden uiterste nauwkeurig geplukt en afgebrand, een enkel achtergebleven veertje kon immers duidelijk maken dat het geen wilsters waren.

    Na een dag in het veld was het gewoonte van de vijf broers en vader Albert Anne om elkaar te infor­meren over de vangsten. Hinne gebruikte dan vaak de uitdrukking: "de kleur not mien jonge" (de vangst hield niet over). Toch was het bijna altijd Hinne die de hoogste vangsten behaalde. Hij wist meestal de beste plaats voor het wilsterspul te kiezen en hij was de beste om met de fluit de wilsters voor het net te krijgen. Ook bij de andere wilsterflappers uit Hindeloopen werd geïnformeerd naar de vangsten, hoewel die informatie alleen met terughoudendheid werd gegeven. De financiële afhanke­lijkheid van de wilstervangst bracht de nodige afgunst met zich mee. Een ongeschreven wet zorgde er voor dat er in het veld tussen verschillende wilsterflappers voldoende afstand gehouden werd, maar het kale vlakke landschap maakt het mogelijk om de verrichtingen van anderen goed te volgen. Hoe korter de tijd tussen opeenvolgende trekken, hoe groter het aantal gevangen wilsters.

    Durk Postuma,Albert A.Mulder,

    Hette Couperus en Sybolt Smid

    Bij vorsttrek met noordoostelijke wind trokken de wilsters vaak 'heech om', waarmee werd bedoeld da ze oostelijk van Hindeloopen richting Koudum trokken. Plaatsgenoot Hette Couperus, bekend als een 'tûke' (kiene) flapper, had zijn vaste vangplaats oostelijk van Hindeloopen in de Grote Wiske op een hooggelegen graslandperceel dat bekend stond onder de naam 'de diergaarde'. Met zulk weer was het erg gunstig gelegen. Eeltje Mulder en Meinte Boorsma die meer zuidwestelijk stonden hadden dan het nakijken en zagen Hette vele malen "it grutte swarte net oerheljen" (het grote zwarte net overhalen). Dit gaf natuurlijk frustratie en afgunst. De betrokkenheid wordt door Pieter Mulder zo verwoord: "At wy der foar stjerre moatten hiene, dan hiene wy dat dien, foaral de âlde, ûs heit, wie der beseten fan" (als we ervoor hadden moeten sterven dan hadden we dat gedaan, vooral vader, die was er echt bezeten van). Het wilsterfiappen was gebonden aan bepalingen en voorschriften. De Mulders hebben vaak gevangen op de grens van het toelaatbare. Gedreven door honger in het gezin en onblusbare jachtinstincten zijn vele malen wettelijke grenzen overschreden. Conflicten met de overheidsdienaren waren soms het gevolg.Toch ontwikkelden zich vanuit deze beroepsvangerij gemengd met een beetje stroperij mensen die zich naderhand volledig zouden inzetten voor het wetenschappelijke onderzoek. Nu leveren Albert, Doede en Eeltje, zoons van Anne, en Albert, Jakob, Rein en Doede, zoons van Hinne, met een ringver­gunning hun bijdrage aan het wilsteronderzoek.

    Uit: Goudplevierenen wilsterflappers


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een onweersbui
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



    DE VUURBAL

    In vroegere jaren schaarden de diverse kleine boeren in en rond Hindeloopen hun vee in op de zeedijken rond Hindeloopen. Tegen melktijd werden dan de koeien in "de ister” * bijeen gedreven . Op zich was dit gezamelijk melken natuurlijk best een gezellige aangelegenheid. Er was tijd voor een praatje en uitwisseling van gedachten. En natuurlijk was er altijd wel iemand die in was voor wat gein of een sterk verhaal wist te vertellen.

    Maar op zekere dag in augustus pakten zich boven deze groep boeren donkere wolken samen. Ja, het was duidelijk te zien, er was een dikke onweersbui op komst. Er werd dan ook niet veel gepraat. Een ieder probeerde het melken klaar te hebben voor het dreigende onweer los barste. Maar helaas dit lukte niet. Terwijl een ieder nog diep gebogen onder koe zat te melken vielen de eerste dikke regendruppels uit de lucht. Na deze eerste regendruppels werd de lucht al snel gevuld met felle blikemschichten en dondergeweld. Nu waren deze boeren natuurlijk niet gelijk van hun stuk van dit natuurgeweld. Zij hadden één en ander wel eens vaker meegemaakt. En al werd het natuurlijk niet gezegd, niemand wenste als eerste een beter heenkomen te zoeken. Toch werd het uiteindelijk een ieder te bar. Men zocht gezamelijk een beter heenkomen onder een oud afdak van een nabij gelegen woning. En hier zittend op de meegenomen "tulle" * kwamen de sterke verhalen natuurlijk al snel los.

    Zo wist Jouke te vertellen dat deze onweersbui nog niets voorstelde. Hij had het nog wel veel erger meegemaakt. Zo was het een keer gebeurd, aldus Jouke, dat hij ver van de bewoonde wereld in zijn eentje zat te melken toen er een ongekend onweer los barste. De bliksem was niet van de lucht en de ene knetterende slag volgde op de andere. Ja, zo vertelde Jouke onverstoorbaar verder, op een gegeven was de bliksem zo fel dat de bij behorende vuurbal bij hem in de emmer rolde. Ja, ja, zo onderstreepte hij zijn sterk verhaal, ik mag hier dood neervallen dat het niet waar is.

    * "de ister”Omheinde plaats waar de koeien gemolken werden.
    * "tulle" Melkstoeltje.

    Uit: Overlevering


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De pinksterkronen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen




    De op de foto afgebeelde pinksterkroon werd in de zestiger jaren van de vorige eeuw gemaakt door Ant Bakker. Foto afkomstig van Harmen W Glashouwer.





    DE PINKSTERKROONEN
    .

    Deze zijn drie in getal en worden in de week voor Pinkstèr door eenige meisjes vervaardigd van hoepels, versierd met gekleurd papier, vlaggetjes, uitgeblazen eijerschalen in touwtjes geregen en als guirlandes daar onder aan hangende. De binnenruimte tusschen de hoe­pels bevat een aantal hangende ledige fleschjes, die bij de minste beweging hun eigenaardig gerinkink doen hooren. Op den eersten Pinksterdag, na afloop der voormiddag-godsdienst, worden deze zoogenaamde kroo­nen in de twee hoofdstraten aan een touw, dat aan twee geveltoppen is vastgemaakt, opgehangen. Des avonds tegen donker begint de pinkstervreugd door op de straat in een kring ouder deze kroonen te dan­sen, hij het zingen van liedjes, die, van zeer oude tijden af, op dien avond en den volgenden worden ge­zongen. Dit duurt veelal tot laat in den nacht, terwijl de eene troep de andere vervangt. Thans bestaat het personeel, dat aan deze vreugde deelneemt, hoofdzakelijk uit jongens en meisjes; maar vroeger namen ook gehuwden en zelfs meer bejaarden daaraan deel, zoodat het voor velen geen Pinkster ware geweest, zoo zij niet eens om de kroonen gedanst hadden. Den oor­sprong van dit gebruik hebben wij niet kunnen opspo­ren, maar wel hebben wij vernomen, dat zoodanige feestelijkheden ook op sommige dorpen in Gelderland en Overissel plaats hebben.

    Uit: Merkwaardigheden van Hindeloopen

    Voor meer over oude gebruiken, kleding en taal uit Hindeloopen verwijs ik graag naar het boekwerkje

    “Merkwaardigheden van Hindeloopen”



    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mijn visie
    Klik op de afbeelding om de link te volgen



     

    Mijn visie op Hindeloopen in het Fries            


    VISIE OP HYLPEN

    Der wurdt wolris ût'e gek sein dat de Hylpers ôfstamme fan seerovers en froulju mei skiere knibbels. Oft dit wier is of net, is my net bekend. Wol is my bekend dat yn de bloei-jierren fan Hylpen in protte ynwenners op see farren en, sa't ik oannim, mei in soad ferskate minsken en kulturen yn'e kunde kamen.

    Yn dy tijd waarden de hjoeddedei rûnom ferneamde kapiteinshuzen boud, mids tusken de doedetiids gongbere, folle lytsere wenningen.

    Ek moatte doe, sa as de skiednisboeken sizze, de klaaijinge en it skilderwurk ûntstien weze. Ik tink dat wy san tiid hjoeddedei Heechkonjunktuur neame soene. Mar krekt as altyd yn de skiednis, kamen nei fette jierren ûnferbidlik de meagere jierren.

    Ek Hylpen sakke yn en waard werom smiten op himsels en waard wer ofhinklik fan de Sudersee en it lân om us hinne. Mei troch de isolearre lizzîng ûntstie der yn dy tiid, sa't ik dat sjoch, in befolking fan boeren, boargers, fiskers en ambachtslju, dy't dwers troch inoar hinne wennen, mei hjir en der noch res­ten fan de âlde gloarjetiid.

    Nei de oarlochsjierren 40-45, doe't Hylpen de bynamme fan Frii Nederlân hie, hiene wy te krijen mei in ny fenomeen; it toerisme. In soad folk ut us buor­lannen, benammen ût Dûtslan, teagen nei Hylpen en joegen Hylpen in sadaniche ympuls, dat der doe withoefolle fenijd en ferbettere is, dat yn it ferliene dochs aardich fertuttearze wie.

    Dat alles hat in hjoeddeisk Hylpen opsmiten dat, nei myn betinskt, ridlik tol­erant is, ja somtiden wolris hwat tefolle alles mar nimt. It is de Hylper lang goed. En salang hysels mei rest litten wurdt, salang mei in oar ek oars weze en oars tinke. Mar fansels binne der grinzen oan dizze toleranzije. En as men, nei betinken fan de Hylpers, oer dy grins hinne giet, dan hat men hjir oan­strijd om dat nei eigen goedtinken op te lossen.

    Fierder is men yn Hylpen allergysk foar minsken dy't miene alles better te witten of dy't miene in bepaalde stân ophâlde te moatten. De Hylper fynt ge­woan al gek genôch.

    Mei dit stikje skiednîs en myn fisy op de Hylper yn e ef­terholle, wol ik noch efkes nei it hert en sintrim fan Hylpen. No leit in de measte plakken it sintrim yn it midden, mar yn Hylpen is de hafen of, sa as wy sizze "It Toast", it sintrim. Der kloppet it hert fan de Hylper. En dit hert is, dat doar ik rêstich te sizzen, UNYK

    Toeristen meitsie der alle dagen prachtige foto's. En skilders hawwe dit part fan Hylpen al withoefaak op it wite doek set. Ek is dat plakje is in pree foar breidspearen, om foto's te meitsjen. Se komme fan hein en fier om oan de hafen harren troudei op de foto fest te lizzen.En nettsjinsteand it feit dat deun achter de âlde hafen in moderne en fan alle foarsijenningen foarsjoen jachthafen leit, sjogge in soat wetterspoarters om nei in lisplakje yn de âlde hafen. Mar ek foar de eigen ynwenners is de rûchwei 100 meter dyk foar de hafen lâns fan net nei te kommen betsjutting. Sûnder "It Toast" is Hylpen Hylpen net mear. Op in dei troch de wike, foar de kofje, komme alle net mear wurkjende Hylpers nei de hafen, om der it leste nijs ût te wikseljen en de aktuele polityk fan kommentaar te foarsjen. Meastentiids is de leugenbank dan it plak fan gearkomste mar mei in Noardenwyn, wykt men ût nei de lyte fan de reddingsloads. Sa om healwel ienen hinne, sammelt it wurkjende part fan Hylpen him yn de leugenbank en nimt der yn it middeiskoft it nijs noch efkes mei inoar troch. En leau my, der bliuwt dan neat ûnbesprutsen en men is dan ek net skrutel om inoar bikkelhurd de wierheid te sizzen. Al moat ik der wol bysizze dat dy wierheid wolris hwat ferdraaid wurdt. Ek docht de leugenbank al sûnt minskeheugenis tsjinst as plak fan gearkomste foar car-poolers. En benammen yn de simmermoannen is it sneins in gean en kommen fan minsken rûnom de hafen. Nest dy withoefolle toeristen sette dan ek in soad Hylpers rjochting hafen. En elkenien hat dan, sûnder dat der oer praat wurdt, sa syn of har iegen plakje der. Op'e hichte fan it mienskipsintrim "De Foeke" is de jongerein fan Hylpen te finen. Mei op sa n 20 meter ôfstân, de trochgeans hwat âldere manlju yn de leugenbank. Fanof de Slûsbrege oan't Hotel De Hinde sitte de froulju dy't all­innich op stap binne en de troude pearen op de der hwat legere basaltmuorre te praten Tsjinoer Hotel De Hinde is it hwat âldere jongfolk trochgeans te finen. En as men lest fan de wyn kriget, siket men de lijte fan de reddingsloads op. Op sa n simmerske middei jowt dit in sfear, dy't net maklik te beskrîuwen falt. Ik foar mysels, moat dan altyd tinke oan dat ferske,"Daar in dat kleine café aan de haven" fan Vader Abraham”. Want ik hoech it wurd café mar fuort te litten en ik haw de sfear, dy t der dan om de hafen hinne hinget beskreaun. Op sa’n dei binne de Hylpers krekt sa as hy dat yn dat ferske omskriuwt.

    "ZE ZIJN DAN ALLEMAAL GELIJK EN TEVREE, GELD OF WIE JE BENT, TELT DAN NIET MEE"


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Dure grap

    EEN DURE GRAP

    De plaatselijke visboer, die zijn kar op de haven van Hindeloopen had staan, kwam in verband met de bevoorrading vele malen per dag langs de plaatselijke supermarkt en de naastgelegen bar.

    Deze visboer, altijd wel in voor een geintje, dacht op zekere dag eens grappig te zijn. In het voorbijlopen nam hij de merkvlag van de supermarkt mee en plaatste deze in de vlaggenstandaard op het terras van de bar.

    Wat deze visboer echter niet wist was dat de eigenaar van de bar juist bij de politie geklaagd had over kleine pesterijen in en rond zijn zaak. Ook had onze brave visboer niet opgemerkt dat de politie net op dat moment voorbij reed.

    De politie, gebrand op een succesje, sprak de visboer die spontaan een grapje uithaalde, op deze wandaad aan. De visboer kon uitleggen wat hij wou maar hij kreeg een boete. Deze spontane grap koste hem 75 gulden.

    Historisch


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De macht der gewoonte

    DE MACHT DER GEWOONTE

    Tegenwoordig weten we niet beter dan dat de elektriciteitskabels, net als gas- en waterleiding, in de grond worden gelegd. Uit opnames uit andere, vaak minder ontwikkelde landen, ziet men echter deze elektriciteitsleidingen ook nog wel bovengronds op palen. In vroegere jaren was dat ook in Hindeloopen het geval. Nadeel van dit bovengrondse leidingnet was de veelvuldige storingen. Als er dan bij harde wind of ijzel zo’n draad gebroken was of er spontaan een zekering in paal stuk raakte moest er altijd iemand met klimijzers in de paal klimmen om de storing op te heffen.

    Zo gebeurde het in het verleden ook eens in Hindeloopen. Er was een storing in één van de elektriciteitspalen op de Nieuwstad. De plaatselijke storingsagent moest dit euvel even verhelpen. Uiteraard moest, voor hij de paal in klom, de stroom uitgeschakeld worden. Dit moest gebeuren in het transformatorhokje dat vooraan in Hindeloopen stond (iets voor de huidige voetbal kantine). Om dit euvel snel op te lossen zonder dat de hele Nieuwstad te lang zonder stroom zou zitten had hij twee collega’s ingeschakeld. Eén stond bij het transformatorhokje om de stroom af te sluiten. De andere stond op de z.g.n. Weeshuisbrug vanwaar hij zicht had op de persoon die in de paal zou klimmem en de man die bij knoppen van aan en uit stond. Afgesproken werd dat zodra het probleem in de paal verholpen was en de man in de paal weer beneden was, de tussen persoon op de brug dit door zijn hand op te steken kenbaar zou maken aan de man bij de knoppen.

    Goed geregeld zoals het leek. Maar helaas op een gegeven moment zag de tussenpersoon op de Weeshuisbrug een bekende lopen. Uit de macht der gewoonte groette hij deze door middel van zwaaien. Maar de man bij knopen zag deze groet als teken dat de klus geklaard was en de stroom weer ingeschakeld kon worden. Nu het gevolg laat zich raden. De man in de paal overleefde deze catastrofale fout niet.

    Waar gebeurd.


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De tijd
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    HOE LAAT IS HET ?

    De tijd is een menselijk begrip. Dieren leven zonder besef van tijd of klok. Zij richten hun leven in naar de stand van de zon en de jaargetijden. Maar ook de mens was in vroegere tijden veel meer gericht op de stand van de zon

    Het volgende verhaaltje speelde zich af in de tijd dat een zakhorloge nog geen algemeen goed was. Van een polshorloge had men helemaal nog niet gehoord. In feite was de plaatselijke kerktoren en de stand van de zon het enige middel om de tijd waar te nemen.

    In die tijd was er een boer die een stuk land had wat ongeveer 2 km van de bewoonde wereld af lag. Deze boer was, met een 3 tal z.g.n. losse arbeiders, ‘s morgens om een uur of 9 vertrokken naar deze weide om de oogst binnen te halen. Op zeker moment vroeg de boer, “hoe laat zou het zijn? Ik krijg honger”. Eén van de mannen richtte zich na deze vraag naar de kerktoren van Hindeloopen. Met zijn hand boven de ogen, om de zon af te schermen, stond hij enige tijd strak te turen. Ten slotte kwam de mededeling dat het 10 minuten voor 12 was. Dit ontlokte de stomverbaasde boer de volgende woorden. “Here God, jij hebt zeker arendsogen. Ik zie amper de kerk­to­ren, laat staan dat ik zie hoe laat het is”.

    Dit wonder duurde vele dagen voort. Niemand die in de gaten had dat de bewuste man met de arendsogen elke keer stiekem op zijn pas verworven zakhorloge keek.

    N.B. O ja, die stomverbaasde boer was mijn grootvader


    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Hoe waait de wind

    HOE BEPAAL JE DE WINDRICHTING IN HINDELOOPEN

    De uitgang van de haven (‘de mûnt’) loopt nagenoeg precies naar het Noorden. De kerk met de toren aan de Westkant van de kerk. Ook de Horn (uitstekende hoek) wijst nagenoeg naar het Westen. En Molkwerum ligt redelijk ten zuiden van Hindeloopen. Met deze gegevens zijn praktisch alle winderichtingen zonder kompas vrij redelijk vast te stellen.

    Wist U?

    Wist u trouwens dat praktisch alle protestante kerken Oost- West staan. En wist u dat met name aan de kust de meeste bomen enigszins naar het Oosten wijzen. En wist u dat bij een krimpende wind de wind tegen de zon in draait en doorgaans een slecht voorteken is wat het weer betreft en dat een uitgaande wind (met de zon mee) als positief wordt ervaren.



    » Reageer (0)



    In deze kolom info over mijzelf en diverse contact mogelijkheden
    Foto

    Foto

    Ik ben Henk Smid en woon in Hindeloopen. Ben gepensioneerd. Mijn  hobby is het verzamelen van verhalen, gedichten, beeld matriaal  en alles wat met mijn geboorteplaats Hindeloopen te maken heeft. Ook schrijf  ik af toe zelf verhaaltjes of gedichten. Graag laat ik door middels van dit blog u mee genieten van alles over Hindeloopen.

    Naast mijn foto mijn logo. Op het loge ziet de beide broers Lyme en Jelle Liemes. Zij waren beiden van "Smid" en hadden een smederij in Hindeloopen.  Zij namen in 1815 beiden de naam Smid aan als achternaam. In het logo smeden de beide broers deze naam.
    Foto

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Dropbox Indien u grotere bestanden (b.v. een leuk verhaal) van uw vaste schijf wilt sturen gebruik dan deze dropbox.

    Druk op onderstaande knop om je bestand naar mij te verzenden.


    Een interessant adres?

    Startpagina !

    Blog als favoriet !



    Laatste commentaren
  • Stadsomroeper (Jan Bielsma)
        op De stadsbel
  • De laatste drop is de boterknop (John)
        op De laatste drop is de boterknop
  • Gastenboek
  • leuk

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Foto

    Eerst een raap, dan een schaap, dan een koe. Zo gaat onze Jantje naar de galg toe.
                      ***
    De waarheid en niets anders dan de waarheid. Helaas, soms is het beter deze niet uit te spreken.
                      ***
    De grote bult is voor de landheer. De restanten zijn voor mij. Dat is mijn winst.
                      ***
    De vloed tilt alle schepen op. (Wijlen president Kennedy)
                      ***
    We meten alles met onze maten. Maar wist u dat slechts 19% van de wereldbevolking blank is.
                      ***
    De laatste drop is de boterknop.
                      ***
    Gelijk hebben is één ding, maar gelijk krijgen is iets anders.
                      ***
    Discussiëren over geloof en politiek geeft koude harten en heette hoofden.
                      ***
    Arbeid adelt maar adel arbeid niet.
                      ***
    Geld maakt niet gelukkig. Maar het wel hebben van geld hoeft ook niet ongelukkig te maken.
                      ***
    Wie meer rechten neemt dan hem toekomt gebruikt het recht van een ander.
                      ***
    Wie zijn gat uit leent moet zelf door de ribben ……
                      ***
    Veel beloven maar weinig geven doet velen in vreugde leven.
                      ***
    Water is net als geld. Het is oneerlijk verdeeld.
                      ***
    Als het tegenzit krijgt een koe geen kalf. Als het meezit kan de stier wel kalf krijgen.
                      ***
    De hoop sterft als laatste.
                      ***
    Iets proberen wat mislukt is beter dan niet geprobeerd en je hele leven lang roepen, had ik het maar geprobeerd.
                      ***
    Ik heb het nog nooit geweten wat goed was, want toen ik jong was wisten de ouden het. En nu ik oud ben weten de jongen het.
                      ***
    Ook een afgesneden tak bot weer uit.
                      ***
    Een geslonken maan wast weer tot vol.
                      ***
    Loon naar werken?
                      ***
    De enige manier om niet te werken is een ander voor je laten werken.
                      ***
    Werken kost helaas veel vrije tijd.
                      ***
    Het geloven begint, waar het weten ophoudt.
                     ***
    Een wetenschap is zeker. Een geloof is wat iemand denkt zeker te weten.
                     ***
    .Als de schuur vol hooi is, de kelder gevuld met aardappels en weckflessen. Het kolenhok gevuld met kolen en brandhoutverzuchtte de boer "Laat nu de winter maar komen. Ik ben er klaar voor".
                     ***
    Arm of rijk, een ieder kan er heel en schoon bij lopen.
                     ***
    Geen mens is onmisbaar. Maar de één wordt wel meer gemist dan de ander.
                     ***
    Trouwen is houen.
                     ***
    Oud worden is mooi, maar oud zijn valt niet altijd mee.
                     ***
    Als je jong bent wil je elkaar niet missen. Als je oud bent kun je elkaar niet missen.
                     ***
    Verliefd worden komt je over. Liefde moet groeien. Maar haat wordt gekweekt.
                     ***
    Iedere baby is zonder zonde geboren.
                     ***
    Brood doet wonen.
                    ***
    Zolang twee kinderen vechten om een snoepje. Zolang zal er oorlog zijn.
                   ***
    Kan niet ligt op het kerkhof. Wil niet ligt er naast.
                   ***
    Een kromme ….. piest ook.
                  ***
    Veel jonge meisjes vinden paardrijden mooi. Maar als ze zelf bereden worden vinden ze het vaak onnozel
    geklooi.
                  ***
    Aan het erf kun je zien hoe het in huis is.
                  ***
    De weg van de minste weerstand is niet altijd beste.
                  ***
    De tijd zal ons leren wie gelijk heeft.
                  ***
    Gelijk hebben is een ding. Maar gelijk krijgen is iets anders.
                 ***
    Wie niet wil gebruikt vaak het excuus"Kan niet".
                 ***
    Een meisje van een jaar of tien uit een grote stad is te logeren bij haar tante in Hindeloopen. Op een mooie dag gaan ze naar het strand. De hele middag speelt het logeetje in het water en het zand. Op een gegeven moment vraagt ze "tante, hoe laat gaat het hier dicht"?
                 ***
    Wie de mens leert kennen, gaat van dieren houden
                 ***

    Neem een handvol droog en ruil zand in de hand. Knijp deze met zand gevulde hand krampachtig dicht. Gevolg; Bijna al het zand glipt u door de vingers en u blijft over met een praktisch lege hand. 

    Neem nu wederom een handvol zand in de hand. Knijp nu deze met zand gevulde hand niet stijf dicht. Houdt de hand ontspannen en span uw vingers niet. U zult merken dat u nu veel meer zand in de hand houdt.

    In het leven gaat het vaak gelijk als met deze handvol zand. Leef krampachtig en u zult merken dat er weinig overblijft. Degene die meer ontspannen leeft, ‘t leven neemt zoals het is, zal in zijn leven meer bereiken en meer plezier beleven.

    Naar aanleiding van een verhaaltje in de Libelle 

                    ***



    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!