|
Als het zonlicht je vleugels breekt
En je om het leven smeekt
De wind je koers bepaalt
Zie ik hoe je neder daalt
Zoals ik in je geloofde
En op de toekomst vertrouwde
Was het de realiteit die het ons beroofde
Toch zal ik van je blijven houden
je bent als glas
weerspiegelt het felste licht,
zoals je bij me was,
zijn het de allermooiste kleuren waarvoor ik zwicht
Het was elke snipper van je ziel
Waar ik voor viel
Om de pijn die je droeg
Kon ik je blijkbaar niet geven waar je om vroeg
Als druppels op je vleugels niet kunnen verdampen
In het afscheid wat niet mag
Als de vleugels verkrampen
slechts vliegen voor een dag
Ik kan niet anders dan je laten gaan
Terug naar je oude bestaan
laat me in eenzaamheid zwerven
en langzaam zal het sterven.
Zoek en vlieg verder door de lucht
Trotseer de heuvels en de dalen
Ga niet op de vlucht
Want ik wacht tot je me komt halen
|
