Leven zoals Ying & yang.
Is evenwicht zoeken,maar het maakt je soms bang.
Het is weggaan van het donkere,
opzoek naar het licht.
Met open ogen en niet dicht.
Aftastend naar de juiste baan.
Zal je lach er gauw weer staan.
Ookal lijkt de wereld soms eens zwart.
Blijf steeds volgen je eigen hart.
Al ben je:
                                                                        Groot of klein
                                                                               Dik of dun
                                                                                    Arm of rijk.
                                                        Alles is goed!Niks is fout!
                                                                Alles is oke!Als je van jezelf maar houd!!!

24-10-2013 om 15:15 geschreven door dolfijntje

Ooit was er een dolfijnen gezin.
Met een moeder, vader en kinderen in.

De moeder voede de drie kinderen op.
En met de vader werd het een flop.

Hij zwom een andere baan.
En liet zijn gezin daar staan.

De andere gingen door met leven.
Maar de jongste had het op gegeven.

Ze kon het in zee niet langer aan.
Daarom wou ze niet meer verder bestaan.

Ze vergaat nog steeds van verdriet.
En niemand die het dolfijntje ziet..

November 2008

24-10-2013 om 15:07 geschreven door dolfijntje

Soms opsluitend in mijn cocon.
Wachtend op een dag vol zon.
Terug getrokken en zeer stil.
Denkend wat ik worden wil.

Zoekend naar de rups in mij.
Misschien komt vliegen naderbij.
Hopend ooit te kunnen ontpoppen.
En te vliegen naar hogere toppen.

Gewoon mijn vleugels uit te slaan.
Niet meer denkend zal het gaan.
Te durven tonen die kleur en pracht.
S'morgens vroeg en in de nacht!

November 2008

24-10-2013 om 15:01 geschreven door dolfijntje

Roosje is bang.
Bang om te groeien.
Niet genoeg geaard.
De aarde zakt steeds weg,
door te weinig voedingstoffen in de grond.
Regen als bakken uit de lucht vallend.
Waardoor roosje dreigt te verdrinken.
Met haar kop naar beneden gericht.
Want ze voelt zich..
Te zwaar & breekbaar om te blijven knokken.
Haar blaadjes durft ze niet te tonen.
Door schaamte voor het uitzicht.
Dorre blaadjes,in flarden en verwelkt.
Haar dikke stelen lijfje,
dat voorheen veel aankon,breekt in 2.
Roosje kan niet meer.
Krijgt geen lucht door haar gebroken lijfje.
En sindsdien is ze stervende..
Langzaam gaat ze..

20 augustus 2010

24-10-2013 om 14:37 geschreven door dolfijntje

Als een sigaret
aangestoken
bij mijn geboorte
22 jaar geleden..
Liggend in een asbak.
Omringd door rook.
Wazig.
Dreigend stikkend.
Meermaals uitgedrukt geweest,
en weer aangestoken.
Vuil, klein & gebroken.
Verder oprokend.
Klein en kleiner wordend.
Einde naderend.
Klaar om uit te doven.
Einde sigaret.
(Uit zichzelf uitgedoofd).

17 augustus 2010.

24-10-2013 om 10:06 geschreven door dolfijntje

Achtbaan:

Ik zit net in een achtbaan,eerst gaat hij traag vooruit.
En schiet zich daarna door alle bochten.
Zo remt hij ineens af,om dan pijlsnel overkop te gaan en even te blijven hangen.
Maar ook dan gaat hij vooruit.
Supper snel naar beneden.
Het vredig geruis als hij vertraagt.
Hopend dat hij niet stopt.
Omdat je bang bent eruit te stappen.
Je niet meer vooruit kan gaan.
Deze achtbaan heet niet voor niets,
Borderline!

geschreven: maart 2005

Rugzak:

Ik zet steeds stappen , heel veel stappen.
Maar soms blijf ik eens staan.
Zo zie ik op mijn rug die rugzak,met als borderline de naam.
Hij heeft geen kleuren,geen figuren.
Alleen maar zwart of wit.
Als je hem dan open doet is het alsof je in een leegte zit.
Mensen hier en schreven daar.
Alles doet je zo'n pijn.
En dan die extreme angst om alleen te moeten zijn.
In de rugzak zit een spiegel.
Je kijkt hem woedend aan.
Want zo begin je aan jezelf te twijfelen en dit verdere bestaan.

geschreven : maart 2005

24-10-2013 om 09:56 geschreven door dolfijntje

In de mooie sterrenpracht.
Wanneer je ogen de hemel vinden.
Zie je bij een donkere nacht,
sterren die je met overledenen binden.
Elke ster fonkeld alom.
Zoals bij dag,de stralenende zon.
Graag wil je de sterren nabij rijken.
Maar alleen de dood kan dat doel berijken.
En dat besef doet zeer veel pijn.
Omdat je als mens graag,
al was het maar heel even
Zelf geen ster mag zijn...

7 sep 10

Zover van mij vandaan.
Maar ook deels dichtbij.
Allemaal heengegaan.
Niet meer aan men zij.
Verdriet , gemis , innerlijke pijn.
Geen dag zal nog dezelfde zijn!

6 sep 10

24-10-2013 om 09:31 geschreven door dolfijntje

Sommige zeggen.
Je hebt een mooie lach.
En ik lach alles van me af.

Andere;

Je hebt mooie ogen.
Ik kijk de andere kant.
Je hebt zo een luisterend oor.
Ik doe alsof ik er naar luister.
Je hebt zo een mooie voeten.
Ik loop zo snel ik kan door.

Of ze zeggen:

Je bent mooi zoals je bent.
Ik neem een mes.
Zet die in mijn arm.
En hoop dat ze dit alles nooit herhalen.
Want ik haat mezelf!

07/10/09

24-10-2013 om 00:00 geschreven door dolfijntje

23-10-2013 om 17:06 geschreven door dolfijntje

23-10-2013 om 17:03 geschreven door dolfijntje

Wanneer het einde bijna is gekomen.
Na een 10 jaar lange strijd.
Je dromen uit gaan komen.
Na die elle lange tijd.

De droom van afscheid nemen.
Eindelijk wat dichter komt.
Nooit meer die omwegen.
Die je zo ellendig vond.

Wanneer je open durft te zijn.
Over wanhoop, haat, verdriet en pijn.
Dan pas kan je zeggen..
Het leven is voor mij geen feest..
Laat me nu maar los.
Het is genoeg geweest!

23-10-2013 om 16:24 geschreven door dolfijntje

Zoveel vragen zonder antwoord.
Zoveel angst en zoveel pijn.
Alle dagen moeten opstaan.
En er niet meer willen zijn.
Willen roepen,willen tieren.
Zeggen laat me gewoon gaan.
Huilend,snikkend.
Nee ik wil niet meer bestaan!

Vanbinnen zo gebroken.
Niks te zien aan de buitenkant.
Maar vanbinnen..
wel..
volledig opgebrand!

23-10-2013 om 16:16 geschreven door dolfijntje

Had ik maar een paar knoppen.
Zoals "verwijder" verleden.
"Stop"
Geen herinneringen nog herbelevingen..

"Spoel terug" de mooie momenten die er ooit zijn geweest.
"Pauze"
De ga "vooruit" knop onbevreest.

Maar er is er maar 1 echt berijkbaar..
De Rita verwijderaar..

23-10-2013 om 15:18 geschreven door dolfijntje

Emo eten.

Water spoelt men mond.
Zout,vettig.
Ik wou dat ik er een einde voor vind..

Maar met water niet weg te krijgen.
Suiker...me innerlijk bevrijden.

De smaken die vervagen.
Maar herinneringen die men gevoel verzwaren.
Stop weer eten in mijn mond.
Alles wat ik als klein meisje zo lekker vond.

Verdoofd.
Niet wetende wat gedaan.
Maar het klote..emo eten is de naam..

23-10-2013 om 14:53 geschreven door dolfijntje

Afvragend mag ik bestaan?
Lopend,slenterend,kruipend..
Door het leven gaan

Gevoel van zwaarte om me heen.
Felle emotie's..herbelevingen.
Voel me eenzaam en alleen.

Onbegrepen, ongewaardeerd.
Familie die men hart hebben bezeerd.

Afvragend hoe nog door te gaan.
Althans..
Als ik van jou nog mag bestaan...

23-10-2013 om 14:52 geschreven door dolfijntje

Wanneer gaat het stoppen?
Wanneer is het voorbij?
Roepen,tieren,kloppen.
Mijn macht was veel te klein.

Verkrampt van angst en woorden.
Willen vluchten uit het moment.
Je nu willen  vermoorden.
Hadt ik je maar nooit gekent!

23-10-2013 om 14:52 geschreven door dolfijntje

U horen zeggen:als ge 4 waart waarde braver..
Innerlijke walging..
Ooit men vader..

Dak u haat wete al langer.
Ent maakt me nie uit dak zo over u praat.
Ge maakte ma zwanger.
Kwas voor u een ongeluk.
En maakte heel men leven stuk!

Ik was een kind!
Mama's kleine meid..
Dak van u ooit gehouden heb..
Daarvan heb ik nog het meeste spijt!!

23-10-2013 om 14:52 geschreven door dolfijntje

 <3 Emely <3


9 jaar geleden kreeg ik rond dit uur telefoon.
Mijn hartje ging tekeer,het gevoel was ongelooflijk mooi.
Proficiat meter zo klonk het aan de overkant van de lijn.
Tranen van vreugde kwamen tevoorschijn.
Het mooiste geschenk kreeg ik in mijn armen.
Men metekind die men hart verwarmde.
Ik wist het meteen!
Een band van meterliefde hing om ons heen!
En nu 9 mooie jaren vlogen voorbij.
Je bent zo prachtig,een diamant die straalt aan men zij.
Lieve schat geloof me maar.
Meter ziet je ongelooflijk graag!!!
Gelukkige verjaardag lieve schat!
Een knuffel en zoen.
Recht vanuit mijn hart!

<3 Meter <3

23-10-2013 om 00:00 geschreven door dolfijntje