Sommige zeggen.
Je hebt een mooie lach.
En ik lach alles van me af.

Andere;

Je hebt mooie ogen.
Ik kijk de andere kant.
Je hebt zo een luisterend oor.
Ik doe alsof ik er naar luister.
Je hebt zo een mooie voeten.
Ik loop zo snel ik kan door.

Of ze zeggen:

Je bent mooi zoals je bent.
Ik neem een mes.
Zet die in mijn arm.
En hoop dat ze dit alles nooit herhalen.
Want ik haat mezelf!

07/10/09

24-10-2013 om 00:00 geschreven door dolfijntje

23-10-2013 om 17:06 geschreven door dolfijntje

23-10-2013 om 17:03 geschreven door dolfijntje

Wanneer het einde bijna is gekomen.
Na een 10 jaar lange strijd.
Je dromen uit gaan komen.
Na die elle lange tijd.

De droom van afscheid nemen.
Eindelijk wat dichter komt.
Nooit meer die omwegen.
Die je zo ellendig vond.

Wanneer je open durft te zijn.
Over wanhoop, haat, verdriet en pijn.
Dan pas kan je zeggen..
Het leven is voor mij geen feest..
Laat me nu maar los.
Het is genoeg geweest!

23-10-2013 om 16:24 geschreven door dolfijntje

Zoveel vragen zonder antwoord.
Zoveel angst en zoveel pijn.
Alle dagen moeten opstaan.
En er niet meer willen zijn.
Willen roepen,willen tieren.
Zeggen laat me gewoon gaan.
Huilend,snikkend.
Nee ik wil niet meer bestaan!

Vanbinnen zo gebroken.
Niks te zien aan de buitenkant.
Maar vanbinnen..
wel..
volledig opgebrand!

23-10-2013 om 16:16 geschreven door dolfijntje

Had ik maar een paar knoppen.
Zoals "verwijder" verleden.
"Stop"
Geen herinneringen nog herbelevingen..

"Spoel terug" de mooie momenten die er ooit zijn geweest.
"Pauze"
De ga "vooruit" knop onbevreest.

Maar er is er maar 1 echt berijkbaar..
De Rita verwijderaar..

23-10-2013 om 15:18 geschreven door dolfijntje

Emo eten.

Water spoelt men mond.
Zout,vettig.
Ik wou dat ik er een einde voor vind..

Maar met water niet weg te krijgen.
Suiker...me innerlijk bevrijden.

De smaken die vervagen.
Maar herinneringen die men gevoel verzwaren.
Stop weer eten in mijn mond.
Alles wat ik als klein meisje zo lekker vond.

Verdoofd.
Niet wetende wat gedaan.
Maar het klote..emo eten is de naam..

23-10-2013 om 14:53 geschreven door dolfijntje

Afvragend mag ik bestaan?
Lopend,slenterend,kruipend..
Door het leven gaan

Gevoel van zwaarte om me heen.
Felle emotie's..herbelevingen.
Voel me eenzaam en alleen.

Onbegrepen, ongewaardeerd.
Familie die men hart hebben bezeerd.

Afvragend hoe nog door te gaan.
Althans..
Als ik van jou nog mag bestaan...

23-10-2013 om 14:52 geschreven door dolfijntje

Wanneer gaat het stoppen?
Wanneer is het voorbij?
Roepen,tieren,kloppen.
Mijn macht was veel te klein.

Verkrampt van angst en woorden.
Willen vluchten uit het moment.
Je nu willen  vermoorden.
Hadt ik je maar nooit gekent!

23-10-2013 om 14:52 geschreven door dolfijntje

U horen zeggen:als ge 4 waart waarde braver..
Innerlijke walging..
Ooit men vader..

Dak u haat wete al langer.
Ent maakt me nie uit dak zo over u praat.
Ge maakte ma zwanger.
Kwas voor u een ongeluk.
En maakte heel men leven stuk!

Ik was een kind!
Mama's kleine meid..
Dak van u ooit gehouden heb..
Daarvan heb ik nog het meeste spijt!!

23-10-2013 om 14:52 geschreven door dolfijntje

 <3 Emely <3


9 jaar geleden kreeg ik rond dit uur telefoon.
Mijn hartje ging tekeer,het gevoel was ongelooflijk mooi.
Proficiat meter zo klonk het aan de overkant van de lijn.
Tranen van vreugde kwamen tevoorschijn.
Het mooiste geschenk kreeg ik in mijn armen.
Men metekind die men hart verwarmde.
Ik wist het meteen!
Een band van meterliefde hing om ons heen!
En nu 9 mooie jaren vlogen voorbij.
Je bent zo prachtig,een diamant die straalt aan men zij.
Lieve schat geloof me maar.
Meter ziet je ongelooflijk graag!!!
Gelukkige verjaardag lieve schat!
Een knuffel en zoen.
Recht vanuit mijn hart!

<3 Meter <3

23-10-2013 om 00:00 geschreven door dolfijntje