31-10-2013 om 21:20 geschreven door dolfijntje

31-10-2013 om 20:29 geschreven door dolfijntje

31-10-2013 om 19:34 geschreven door dolfijntje

Mijn hart is op slot.
De sleutel is zoek.
Ik zoek hem in elke welbepaalde hoek.
Er zijn zoveel sleutels,maar niet 1 past er in.
Ik vraag me nu af,heeft zoeken nog zin?
Ik kom in mijn kamer,de deur is toe.
Ik ben radeloos,verloren..
Het doorgaan zo moe.

28/09/2008

31-10-2013 om 00:00 geschreven door dolfijntje

Als een schildpad door het leven,
traag vooruitgaand,
maar nooit opgevend.

Zijn kop soms tonend uit zijn schild.
Vragend of hij zijn weg wel vindt.

Zoekend naar de juiste baan.
Zal hij steeds weer verder gaan.

En wordt het hem dan toch teveel.
Kruipt hij als een bol ineen.

Verstopt hij zo zijn laatst deel.
Zo blijft toch zijn schild nog heel.

29/09/2008

25-10-2013 om 09:30 geschreven door dolfijntje

Bladeren vallen van de bomen.
Ze vallen langzaam op de grond.
Nog eentje hangt zo eenzaam,
en houd zich stevig beet.
Maar een rukwind maakt het einde.
En sleurt het blaadje mee.
Het dwareld langzaam naar beneden,
in de grote rozen zee.
Daar is nu het fatale,
in een doorn van een roos.
Wat heeft het nu toch spijt dat blaadje..
Dat het geen andere weg koos.

28/09/08

25-10-2013 om 08:50 geschreven door dolfijntje

Moest ik een bloem zijn, was ik verwelkt.
Moest ik een vis zijn, was ik verdronken.
Moest ik een boom zijn, was ik een treurwilg.

Mocht ik een dolfijn zijn, zou ik weg zwemmen.
Mocht ik een vogel zijn, zou ik gaan vliegen.

Maar ik kan en mag niet..
...Want...
Ik ben maar een mens!

28/09/2008

25-10-2013 om 00:00 geschreven door dolfijntje

Leven zoals Ying & yang.
Is evenwicht zoeken,maar het maakt je soms bang.
Het is weggaan van het donkere,
opzoek naar het licht.
Met open ogen en niet dicht.
Aftastend naar de juiste baan.
Zal je lach er gauw weer staan.
Ookal lijkt de wereld soms eens zwart.
Blijf steeds volgen je eigen hart.
Al ben je:
                                                                        Groot of klein
                                                                               Dik of dun
                                                                                    Arm of rijk.
                                                        Alles is goed!Niks is fout!
                                                                Alles is oke!Als je van jezelf maar houd!!!

24-10-2013 om 15:15 geschreven door dolfijntje

Ooit was er een dolfijnen gezin.
Met een moeder, vader en kinderen in.

De moeder voede de drie kinderen op.
En met de vader werd het een flop.

Hij zwom een andere baan.
En liet zijn gezin daar staan.

De andere gingen door met leven.
Maar de jongste had het op gegeven.

Ze kon het in zee niet langer aan.
Daarom wou ze niet meer verder bestaan.

Ze vergaat nog steeds van verdriet.
En niemand die het dolfijntje ziet..

November 2008

24-10-2013 om 15:07 geschreven door dolfijntje

Soms opsluitend in mijn cocon.
Wachtend op een dag vol zon.
Terug getrokken en zeer stil.
Denkend wat ik worden wil.

Zoekend naar de rups in mij.
Misschien komt vliegen naderbij.
Hopend ooit te kunnen ontpoppen.
En te vliegen naar hogere toppen.

Gewoon mijn vleugels uit te slaan.
Niet meer denkend zal het gaan.
Te durven tonen die kleur en pracht.
S'morgens vroeg en in de nacht!

November 2008

24-10-2013 om 15:01 geschreven door dolfijntje

Roosje is bang.
Bang om te groeien.
Niet genoeg geaard.
De aarde zakt steeds weg,
door te weinig voedingstoffen in de grond.
Regen als bakken uit de lucht vallend.
Waardoor roosje dreigt te verdrinken.
Met haar kop naar beneden gericht.
Want ze voelt zich..
Te zwaar & breekbaar om te blijven knokken.
Haar blaadjes durft ze niet te tonen.
Door schaamte voor het uitzicht.
Dorre blaadjes,in flarden en verwelkt.
Haar dikke stelen lijfje,
dat voorheen veel aankon,breekt in 2.
Roosje kan niet meer.
Krijgt geen lucht door haar gebroken lijfje.
En sindsdien is ze stervende..
Langzaam gaat ze..

20 augustus 2010

24-10-2013 om 14:37 geschreven door dolfijntje

Als een sigaret
aangestoken
bij mijn geboorte
22 jaar geleden..
Liggend in een asbak.
Omringd door rook.
Wazig.
Dreigend stikkend.
Meermaals uitgedrukt geweest,
en weer aangestoken.
Vuil, klein & gebroken.
Verder oprokend.
Klein en kleiner wordend.
Einde naderend.
Klaar om uit te doven.
Einde sigaret.
(Uit zichzelf uitgedoofd).

17 augustus 2010.

24-10-2013 om 10:06 geschreven door dolfijntje

Achtbaan:

Ik zit net in een achtbaan,eerst gaat hij traag vooruit.
En schiet zich daarna door alle bochten.
Zo remt hij ineens af,om dan pijlsnel overkop te gaan en even te blijven hangen.
Maar ook dan gaat hij vooruit.
Supper snel naar beneden.
Het vredig geruis als hij vertraagt.
Hopend dat hij niet stopt.
Omdat je bang bent eruit te stappen.
Je niet meer vooruit kan gaan.
Deze achtbaan heet niet voor niets,
Borderline!

geschreven: maart 2005

Rugzak:

Ik zet steeds stappen , heel veel stappen.
Maar soms blijf ik eens staan.
Zo zie ik op mijn rug die rugzak,met als borderline de naam.
Hij heeft geen kleuren,geen figuren.
Alleen maar zwart of wit.
Als je hem dan open doet is het alsof je in een leegte zit.
Mensen hier en schreven daar.
Alles doet je zo'n pijn.
En dan die extreme angst om alleen te moeten zijn.
In de rugzak zit een spiegel.
Je kijkt hem woedend aan.
Want zo begin je aan jezelf te twijfelen en dit verdere bestaan.

geschreven : maart 2005

24-10-2013 om 09:56 geschreven door dolfijntje

In de mooie sterrenpracht.
Wanneer je ogen de hemel vinden.
Zie je bij een donkere nacht,
sterren die je met overledenen binden.
Elke ster fonkeld alom.
Zoals bij dag,de stralenende zon.
Graag wil je de sterren nabij rijken.
Maar alleen de dood kan dat doel berijken.
En dat besef doet zeer veel pijn.
Omdat je als mens graag,
al was het maar heel even
Zelf geen ster mag zijn...

7 sep 10

Zover van mij vandaan.
Maar ook deels dichtbij.
Allemaal heengegaan.
Niet meer aan men zij.
Verdriet , gemis , innerlijke pijn.
Geen dag zal nog dezelfde zijn!

6 sep 10

24-10-2013 om 09:31 geschreven door dolfijntje

Sommige zeggen.
Je hebt een mooie lach.
En ik lach alles van me af.

Andere;

Je hebt mooie ogen.
Ik kijk de andere kant.
Je hebt zo een luisterend oor.
Ik doe alsof ik er naar luister.
Je hebt zo een mooie voeten.
Ik loop zo snel ik kan door.

Of ze zeggen:

Je bent mooi zoals je bent.
Ik neem een mes.
Zet die in mijn arm.
En hoop dat ze dit alles nooit herhalen.
Want ik haat mezelf!

07/10/09

24-10-2013 om 00:00 geschreven door dolfijntje

23-10-2013 om 17:06 geschreven door dolfijntje

23-10-2013 om 17:03 geschreven door dolfijntje

Wanneer het einde bijna is gekomen.
Na een 10 jaar lange strijd.
Je dromen uit gaan komen.
Na die elle lange tijd.

De droom van afscheid nemen.
Eindelijk wat dichter komt.
Nooit meer die omwegen.
Die je zo ellendig vond.

Wanneer je open durft te zijn.
Over wanhoop, haat, verdriet en pijn.
Dan pas kan je zeggen..
Het leven is voor mij geen feest..
Laat me nu maar los.
Het is genoeg geweest!

23-10-2013 om 16:24 geschreven door dolfijntje

Zoveel vragen zonder antwoord.
Zoveel angst en zoveel pijn.
Alle dagen moeten opstaan.
En er niet meer willen zijn.
Willen roepen,willen tieren.
Zeggen laat me gewoon gaan.
Huilend,snikkend.
Nee ik wil niet meer bestaan!

Vanbinnen zo gebroken.
Niks te zien aan de buitenkant.
Maar vanbinnen..
wel..
volledig opgebrand!

23-10-2013 om 16:16 geschreven door dolfijntje

Had ik maar een paar knoppen.
Zoals "verwijder" verleden.
"Stop"
Geen herinneringen nog herbelevingen..

"Spoel terug" de mooie momenten die er ooit zijn geweest.
"Pauze"
De ga "vooruit" knop onbevreest.

Maar er is er maar 1 echt berijkbaar..
De Rita verwijderaar..

23-10-2013 om 15:18 geschreven door dolfijntje