Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • bojako
  • Vekabocamping De Boomgaard Vorden NL
  • ludovikus
  • Fotojacht--jachthonden/ motorcross
  • ani
  • thea
  • loewiesa
  • wimhetty
    Mijn favorieten
  • Beth
  • Paperclip
  • Foto
    Inhoud blog
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
  • Suze
  • Verrassing
  • Oog in oog
  • Feest
  • Muzikaal talent
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per maand
  • 10-2023
  • 01-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 09-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 04-2020
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2017
  • 11-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl  te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 
    Foto
    Foto
    De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
    Foto
    Foto
    Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK.
    www.hettysite.nl
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • hetty's site
    of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
    22-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zonnebloemen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Jaren geleden waren we op de caravanbeurs in Zuidlaren. Behalve de nieuwste snufjes op gebied van caravans en tenten kon je daar ook andere handige dingen kopen. Zo was er een firma die leuke vliegengordijnen verkocht. Je moest de kralen nog wel zelf aanrijgen, maar dan had je een oersterke en mooie afweer tegen die lastige vliegen. Wim was er helemaal mee in de wolken. Het was de tijd dat neef Peter in Nederland was en af en toe een weekendje kwam. Hij heeft zich nuttig gemaakt met de betonnen vloer en lampjes voor de kota en heeft gezellig mee helpen rijgen tot dit pronkstuk tegen de vliegen klaar was. We hadden gekozen voor een zonnebloemenmotief en hebben er die zomer veel plezier van gehad. In het najaar werd het zorgvuldig opgeborgen.
    Het volgend voorjaar wilden we de zonnebloemen weer snel ophangen, maar overal waar we keken… geen zonnebloemen. We hebben het huis, schuur, zoldertjes, kapschuur enz uitgekamd, maar geen idee waar we dat ding gelaten hadden. ‘Ie zölt em wel weg’egooid hemm’n’, vond Wim. Hij wist het wel zeker. ‘Of naor de Kringloop met ander spul.’ Ik wist wel zeker van niet en begon opnieuw aan de zoektocht door alle hoeken en gaten die dit huis en erf rijk is. Maar noppes.....
    We hebben een paar jaar weer van die stroken horregaas voor de deur gehad en daarna ook enkele jaren een paar stroken vitrage. Och… vooral dat laatste beviel ook goed.
    Tot we bij de opruimwoede van de schuurzolder een doos tegenkwamen waar een keyboard ingezeten had. Wim komt er trots mee aanzetten. Nee, geen keyboard maar het vliegengordijn met de zonnebloemen komt tevoorschijn.
    Vanmorgen hebben we het weer opgehangen en ja….. mooi toch..?

    22-05-2012 om 13:53 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    21-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Afscheid van de Voorhof
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Gisteren gingen we voor het laatst naar de Voorhof, de kerk waar we de laatste 18 jaar regelmatig onze voetstappen achterlieten. De kerk is in de jaren 70 gebouwd en dat is te zien aan de strakke bouw die we ook in Hengelo tegenkwamen in de Zuiderkerk. Hier in de Voorhof moet je ook nog eens een trap op als je naar de kerkzaal wilt. Nog maar een paar weken terug zat er iemand vast in de lift die naar boven wilde. De hele kerkdienst begon daardoor een uur later. En toch…
    Dit keer is het echt de laatste kerkdienst en er wordt door Jan de Korte op een waardige wijze aandacht aan besteed. Allereerst gaat hij met de kinderen voor die allerlaatste keer de klokken luiden door op bepaald knoppen te drukken. Wim fluistert nog even: ’Zo deed ik het ook altijd’, want als zaterdagkoster heeft hij ook vaak deze klokken moeten luiden. Het is een sukses en meteen willen de kinderen naar buiten om de klokken natuurlijk ook nog even zièn klingelen.
    Er is een beamer met een overzicht van dia’s van de afgelopen jaren. Wat een herkenning, want in deze kerk is veel gebeurd. Ds Jan vraagt aan het eind om woorden die bij je opkomen en die je mee zou willen nemen naar de Schepershof. En er wordt heel wat geroepen zoals: samen verder. Wim fluistert weer wat:'t Is mooi geweest...'. Nee niet hardop.... Alles wordt genoteerd en ik vermoed dat we daar volgende week mee gaan beginnen. We eindigen met een prachtig Taizé lied: 'Jezus het licht'.
    Even later onder de koffie laat Wim het zich ontvallen wat bij hem was opgekomen:'t Is mooi geweest...' en een van onze tafelgenoten schiet in de lach. Hetzelfde was bij hem opgekomen.
    Eigenlijk had ik gedacht dat het me niet zoveel zou doen om de Voorhof achter me te laten, het is toch maar een gebouw, maar na al deze aandacht begin ik te beseffen wat de mooie kanten waren van deze kerk en het samenzijn hier. Maar toch… het samen verder in de Schepershof zal er niet minder zijn.

    De sfeer en liederen van Taizé? Klik op http://www.youtube.com/watch?v=MIhGKKCKNNo&feature=fvwrel !







    21-05-2012 om 21:02 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    20-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Werverdijk...de pont
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De Werverhof, een van de monumentale boerderijen langs de Werverdijk.

    Soms komen op één dag verschillende herinneringen boven die allemaal met elkaar iets hebben. Nu ik op weblog 2 met Hattem bezig ben heb ik me verdiept in oud Hattemers waarover in een boekje: Attemer, woor lèè’m ie van? wordt geschreven Daarin staan de belevenissen van oud- Hattemers en ik had me al wat verdiept in het leven van Albert Jan Eikelboom, de eerste dierenarts van Hattem. Hij bleek een zoon te zijn van een welgestelde boer aan… de Werverdijk in Marle. De dikke trilogieën van Annie Oosterbroek- Dutchun liggen al klaar en gistermiddag, rijdend over de Werverdijk, kwamen we ineens door het dorpje Marle. Eikelbooms moeder heette van haar meisjesnaam ook van Marle. We hadden ook net broer Bens verhalen gehoord hoe hij als jonge knul de laatste veerman Jurriën van der Kolk vaak had geholpen met het overzetten van de passagiers bij het Kleine Veer bij Hattem en daarom wilden we de ervaring van een pont wel weer eens meemaken. In Wijhe is het een grotere pont, waar ook auto’s op kunnen, die langs een ketting gaat. Het ging er gemoedelijk aan toe. Een jongen kwam al varend even de vaarprijs innen:€ 2,60 en dat voor een auto mèt inhoud.

    20-05-2012 om 12:37 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Werverdijk
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We gaan verder over de Werverdijk die vanaf Hattem naar Deventer langs de IJssel loopt, de streek waar de verhalen van Annie Oosterbroek- Dutchun zich afspelen. Ik heb ze vroeger graag gelezen, deze streekromans, maar ik twijfel eraan of ik ze nu nog zo waardeer. Ik kreeg er een paar, van die dikke trilogieën en die neem ik maar mee in de caravan straks. Bovendien herinnert me deze weg aan mijn allereerste kennismaking met Hattem. Ik was een jaar of 15 en fietste met de fam. Aartsen plus nichtje Gerke mee om een paar dagen bij hen in Hattem te gaan logeren en vanuit Vorden naar Hattem ging dus ook via Deventer ook over deze Werverdijk. Nooit gedacht dat ik daar later nog eens terecht zou komen.
    Wim gaat een paar keer expres wat in de berm voor een motorrijder die er ook van geniet om over deze bochtige en vrij smalle weg te rijden. Hij weet nog van vroeger toen hij met z'n motor de bochten nam.
    We nemen de veerpont naar Wijhe. Rick vindt het geweldig. En dan zijn we een half uurtje later in Luttenberg waar we hartelijk ontvangen worden door Ben en Riet. Want ook hier maken we de laatste afspraken voor ons gezamenlijk avontuur richting de Provence. De grote camper staat al voor. Zij gaan alleen een weekje eerder weg. We zullen elkaar bij het meer van Annecy weer ontmoeten, is de bedoeling.
    Het slot van ons uitje is bij Mark en Jennifer. Ze hadden Tessa bij ons buiten gezien toen ze even langs kwamen en maar meegenomen naar Sleen. Voor we haar weer mee kunnen nemen moeten we meeëten en dat gaat er wel in. Het toetje is helemaal het einde: ijs met aardbeien èn slagroom. Mmmmmmm……!

    20-05-2012 om 00:36 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    19-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een mooie dag in mei...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ze zijn er nog gelukkig… Ik had er een hard hoofd in toen we vanmorgen wegreden. Loeder hadden we gisteren al eens bij het mezenkastje weggejaagd, net toen ze bezig was het deurtje los te peuteren. Wat later zat ze op de schutting te wachten op méér vogeltjes. Wanneer we een dagje weggaan zorgen we altijd ervoor dat de katten buiten zijn, ruimte zat voor die knakkers. Maar nu in de meitijd…?
    We hadden vanavond net de lammeren de fles gegeven, terwijl de boerenzwaluwen om ons heen zweefden. Wim ging er toen eens uitgebreid voor zitten op het terras om te zien of de aanvliegroute van de mezen nog intakt was. En gelukkig, dat was ie….!
    Heel tevreden zitten we bij te komen van een heel leuke dag. Rick ging mee vandaag. We gingen een naambord wegbrengen die voor een verjaardag van een collega van Ben bedoeld was. Natuurlijk gaan we meteen naar Ben en Niesje. Die zijn al weer druk in de weer voor de zomerdiensten in de kerktent op de Leemkule. Bovendien moet er regelmatig opgepast worden op de kleindochters. De avondvierdaagse is geweest en Isa schijnt het haar voetbalteam erg goed te doen. We maken wat afspraken voor de paar weken dat we straks weggaan met de caravan, want Ben en Niesje zijn sinds jaren onze vaste oppas. Ik kreeg het gevoel dat ze wel weer aan een tijdje rust toe zijn en dat krijgen ze hier. We eten samen en dan gaan we verder. Rick wil graag het graf van oma zien en wij zijn benieuwd of de planten de eerste maanden overleefd hebben. Dat hebben ze. Vanzelf komen de verhalen boven over de gezellige dingen die je kon doen met oma.

    19-05-2012 om 09:51 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    17-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bosmaaier?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De aardappels bij het keetje.

    ‘Vin ie ‘t erg?’ Ik loop met Wim terug vanuit de wei met de lammeren en we lopen even samen langs de aardappels die er boven staan. Ik heb ze al gedeeltelijk aangeaard, je weet wel… van die bergjes zand er tegenaan maken. Volgens Susan moeten ze er 15 cm boven staan maar ik kon niet zolang wachten. We zien wel wat het wordt, maar zo kunnen we met aardappels in dit gedeelte van de tuin de baas blijven over het onkruid. We zien dan ook de woestenij aan brandnetels en ander onkruid achter het keetje dat in deze tijd naar boven schiet. Wim zucht diep. En hierop vraag ik dus:’Vin ie et erg?’
    Ja dus… hij vindt het erg. Hij wijst verschillende wilde planten aan die van mij mochten blijven en die de pony’s ook lieten staan. Ik heb nog nooit zoveel wilde planten tussen het gras gehad. Er zijn een paar soorten die we al die jaren al gehad hebben en je zou zweren dat de vorige bewoners die uitgezaaid hebben. Dat is het Robertskruid met z’n kleine rose bloemetjes, de Stinkende Gouwe, waarmee je volgens Susan iets tegen wratten kunt doen. Dan die 'hoge witte' die je gelukkig wel heel gemakkelijk kunt uittrekken als het je teveel wordt. En heel veel hondsdraf, Judaspenning, zowel paars als wit, vergeetmijnietjes en pinksterbloemen. Ach… dat kan er nog mee door maar die woestenij…. ?? We hebben al heel wat pannen soep en stamppotjes aan gewaagd, maar nu is de tijd voorbij.
    Wim kennende wordt het eerst de bosmaaier.




    Stinkende Gouwe wordt veel medische toepassingen toegedicht


    De bijna uitgebloeide witte en paarse judaspenning

    17-05-2012 om 20:43 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    16-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Bloemen voor Valerius...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Nu is het zo op het terras ook al mooi... toch?

    Het was de dag van de bloemen van Valerius. Wim wordt er altijd wat nerveuzig van want hij herkent de verschillende soorten bloemen niet die per bestelling bij elkaar gezet moeten worden. Daarom mocht ik mee. Ik had de pech dat het regende toen ik er heen fietste. Maar eenmaal bij de Opgang gingen we met ons handeltje naar binnen. Wim sjouwen met de bakken en Tjip en ik de bestellingen bij elkaar zetten. Eigenlijk was het in een uurtje gebeurd. We gingen daarom maar snel onze eigen klanten langs om de bloemen weg te brengen. Toen was mijn aandeel klaar. De rest van de middag werd er uitgedeeld en werd het volgens mij nog erg gezellig. Tjip beheert een Gall en Gall slijterij en had een kruidenbittertje als toegift bij zich. Aansluitend was er de repetitie van Valerius en Wim kwam voldaan thuis. En… ik weet zeker dat hij nu precies weet wat het verschil tussen een Bacopa en een Helichrysum is. Geraniums kende hij al wel, pot- en hang zelfs. En dan de fuchsia’s. Maar de rode Valeriaan en de Meisjesogen….... dat weet ik nog zonet niet. In elk geval is hiermee de kas van Valerius weer enigzins gespekt. Vandaag wordt het dus bakken vullen....
    Vanmorgen liepen we, terug van de lammeren, even langs de bestelde voorraad bedoeld voor onze kinderen. ‘Zijn die zes witte hang voor Jennifer?’, vroeg Wim. Nou… dat klinkt toch al echt professioneel?

    16-05-2012 om 18:25 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    15-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Twee werelden...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het duurt even, maar ze komt zelf aan de deur. Keltoum, op haar gemakkelijke huisslofjes, doet open en ontvangt me hartelijk. Vorige week is ze geopereerd aan haar teen. Het huis was toen vol met dochter, schoondochters en een paar kleindochters. De vrouwen hadden allerlei lekkere Marokkaanse dingen gemaakt en natuurlijk moest ik mee eten. Het leek een compleet feest met oma Keltoum die zorgzaam met haar been op een poef met kussen was geïnstalleerd.
    Vandaag loopt ze weer. ‘Heb je nog pijnstillers, Keltoum?’, vraag ik haar. ‘Paracetamol?’ ‘Ik acht tabletten’, zegt ze. Ze heeft dus nog behoorlijk pijn. Ze laat haar gehavende teen zien die weer is gaan bloeden en nog warm aanvoelt. Vanmiddag gaat dochter Karima opnieuw met haar naar de arts die haar geopereerd heeft.
    Gisteren was het hier weer de zoete inval, want er wordt binnen een Marokkaans gezin ook aan moederdag gedacht. Het was de hele dag eten en drinken. Karima regelde met vaste hand de gang van zaken.
    Ach… we drinken samen koffie, spelen met haar jongste kleindochter en converseren zo nodig met handen en voeten. Soms vraag ik me af of het zin heeft om te blijven komen, want alleen is ze niet met zoveel familie in de buurt. Maar ik heb een band met haar gekregen en dat gevoel is wederzijds denk ik. En dat is ook iets bijzonders.

    15-05-2012 om 22:22 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    14-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Moederdag...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Rick met z'n opa.

    ‘Moederdag…? Da’s een uutvinding van de winkeliers’, vond pa vroeger. Nee.. hij deed er niet aan. Wat wij deden moesten we zelf weten. Bij mijn weten hebben we er thuis altijd wel iets mee gedaan toen het in de mode kwam. Het zit hem natuurlijk niet in grote cadeaus. Ik meen zelfs dat het pas begon te spelen omdat tante Hermien op moederdag voor opoe kwam, die met opa bij ons in woonde.
    Toen wijzelf kinderen hadden hoefde ik alleen maar thee op bed, mag toch wel eens per jaar. Na onze eerste gezamenlijk wakker worden na onze trouwdag wilde ik graag met Wim een beschuitje eten op bed, maar hij wist me heel tactisch aan het verstand te peuteren dat het verspilde moeite was. Hij had een gruwelijke hekel aan ‘krummels in bedde’. Nou ja… eens per jaar dan, met verjaardag of moederdag. Ik moet er tegenwoordig ook nog ziek bij zijn voor me zoiets overkomt.
    Het mooiste zijn de persoonlijk gemaakte frutsels van de kinderen die ze meestal met de juf hadden gemaakt. Ik heb nog ergens wat verfhandjes op een wit lapje liggen, een kleihangertje met een lachebekje en een met een figuurzaagje uitgezaagde G van Gerhard.
    Judith is altijd heel creatief op gebied van verrassingen. Zo nodigde ze beide moeders eens uit op een soort brunch en vandaag ging ze met haar moeder naar de film terwijl Gerhard bij ons kwam buurten met een mooi boek èn bloemetje. Mark en Jennifer kwamen wat later langs met Eva en zo was de dag alweer rond. En Rick dan… Rick? Die lijkt wat dat betreft op z’n opa. Het is trouwens zijn weekend niet. Hij volgt een strak schema. Volgende week is het weer zover, dan komt hij deze kant weer op, eerder niet of er moet iets heel bijzonders aan de hand zijn. En als ik hem zou vragen:'Rick kom je zondag nog... het is moederdag?' Dan zou hij ad rem antwoorden:'Moederdag... wat is dat?'

    14-05-2012 om 21:23 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    13-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over lief en leed... en een stropdas.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het aqua joggen bevalt me nog steeds erg goed. Het bewegen in het water is fijn en na die tijd voel je je gewoon lekker los. Bovendien wordt er behalve zwoegen ook veel gelachen en wordt er na het douchen en aankleden koffie gedronken voor wie dat wil. Ik hoor onderdehand wel tot de vaste kern. Het is een klein maar gezellig restaurantje bij ons geliefde Aquarenabad. Met de vaste donderdaggroep gaan we bovendien een keer per jaar naar ‘de Wok’, lekker eten en ontspannen. Je leert elkaar steeds beter kennen en leven met elkaar mee in lief en leed. Dit keer schreven we gezamenlijk een kaart naar één van ons waarvan de man ernstig ziek is. De vooruitzichten zijn slecht. Ook Ko en Jenny zijn na twee dagen al terug van vakantie. Jenny ’s zus die al heel lang ziek was overleed toch nog sneller dan gedacht. Een ander heeft een dochter met kanker die midden in de behandelingen zit, maar de hele warme familie is rondom haar en ze blijven positief, 28 jaar is toch het begin van je leven. Weer een heeft een kleinzoon met een ernstige handicap. En zo blijkt dat de meesten van ons wel een mankement of zorg hebben. De één is doof, de ander een pols die gebroken is. Maar tijdens de koffie wordt er niet zielig over gedaan, wel meegeleefd.
    Dit keer doe ik na die tijd geen rondje bij het Goed. Susan is er niet en ik ben immers pas met Diny uitgebreid rond geweest.
    Wim is vanavond op pad met de mannen van Valerius. In Westerbork gaan ze een zangdienst opluisteren met hun liederen. Even nog een foto van deze man die nooit een pak meer aan wil. Alleen voor deze gelegenheid gaat hij door de knieën. ‘Waor he-j oew stropdasse?’, vraag ik hem. Ik had het kunnen weten. Hij heeft zo’n hekel aan iets strak om z’n nek….. natuurlijk houdt hij dat ding tot het laatste moment in z’n zak.

    13-05-2012 om 14:48 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    12-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ra ra.....?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wat dit nu toch voor dingen zijn? Het hangt gewoon aan de kapstok en ik kan niet bedenken waar dit voor is. Wim kennende heeft hij ergens iets voor uitgevonden. Zo hadden we bij een van de vorige huizen op een verstopplekje in de tuin een stuk ijzerdraad met een haak. Daarmee kon je in geval van nood- lees sleutel vergeten en de buren niet thuis- door de brievenbus het slot van de voordeur openen. Maar dit lijkt me weer iets anders. Maar wat…?
    Ja, we zijn weer een stapje verder met het opknappen van de benedenverdieping. De grote emmer latex, gebroken wit, is nog lang niet leeg. Nu wordt de laatste muur in de keuken afgemaakt. D.w.z. ik haal het kastje leeg en maak het schoon, pak het weer in, en Wim schildert. Daarna pak ik de kwast ter hand on de kleine hal te doen. Maar eerst moet het leeg. Ik ben altijd wat jaloersig als ik mensen zie met van die enorme hallen, maar die kunnen vast niet zoveel bergen als wij in ons kleintje. De kapstok alleen bergt bovenop al 15 petten, vier mutsen en drie sjaals. Dan de jassen, voor buiten en voor de dag en daaronder op een rijtje de laarzen en klompen. Ik ben er nog niet, want in het hoekje staan de opgerolde Nederlandse vlag, twee wandelstokken en drie paraplu’s.
    Aan de andere kant van dat halletje hangen aan het kinderkapstokje de hondenriemen, een zaklampje aan een touwtje en in een hoekje staat de onmisbare en verplichte brandblusser met daarboven het sleutelkastje. Het schilderen gaat sneller dan het leegpakken, uitzoeken en weer inpakken. De stapel petten is gereduceerd tot zes stuks. Wanneer Wim terugkomt van de koffie bij buurvrouw Wolterdien laat ik hem deze vreemde haken zien: ’Wat mot dat bie-j ons an de kapstok?’ ‘O..', zegt Wim,… ‘da’s niks gien bizunders, daor ku-j kippen mee vangen. Jans had d’r ok zo ene. Ie slaot ze zo um de poot en… kip ik heb je..’!


    12-05-2012 om 13:43 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    11-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geesje vertelt.. vervolg
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Straks lopen de drie fleslammeren bij deze koppel.

    ‘Wat bun ie-j een kleine slimmerd’, zei de nieuwe moeder toen ik haar alvast tegemoet huppelde. Ik hoorde haar aankomen en het was allang tijd voor mijn melk. Ik moest er even moeite voor doen, maar toen was ik zo onder het hekje door en rende ik naar de melk.’ Ie bunt mien kleine grapjas’ zei ze nog, ‘maor ik denke dat baasje Rob dat gien goed idee vindt. Den höldt vaste niet van die uutbrekkers’.
    Ik vind die melk heel erg lekker en heb al gauw m’n buikje vol en ren lekker met mijn beide vriendinnetjes naar de andere kant van de wei. Dan zijn we lekker dichtbij de tantes. Soms denk ik dat ze ons roepen, maar misschien is dat ook wel vragen om een stukje brood als de nieuwe moeder aan komt lopen.
    Even dacht ik vanmiddag dat de melk in aantocht was. Er liep een meisje naar ons toe. Ik wrong me meteen handig onder het hekje door. Dat lieten mijn twee vriendinnetjes niet op zich zitten. Ze zagen me rennen en wrongen zich dwars door het gaas en sprintten ook naar haar toe. Maar ja er kwam geen melk. Het meisje rende ineens weg en de pony’s kwamen heel hard op ons af lopen… wel groot hoor, die twee.
    ‘Noe is ’t afgelopen met oele, Geesje toch..!’, hoor ik de nieuwe moeder zeggen. We worden teruggebracht naar onze wei en er gaat een rare bak onder het hek en een paar zware stoeptegels. Jammer….
    Maar dan is er ineens allerlei drukte bij de tantes in de wei. Die kleine zwarte wordt steeds door een tante weggejaagd. En even later zie ik een nieuw vriendinnetje bij tante drinken. Baasje Rob komt meteen kijken… “O wat een knoeperd is die kleine, wat een mooi lam. Lijkt precies op de ram.' En even later ' ….Wat....? Zijn ze dwars door het gaas…..? Ik zal wel even een extra schrikdraadje spannen’. Zo jammer, ik kwam net even dichtbij die draad en snuffelde even… man man …ik schrik me te pletter . Ik ren als een speer naar de andere kant van de wei. ‘Nog efkes en dan geet 't hele spul bie-j mekare in’, vertelt de moeder aan mensen die staan te kijken. Helemaal mooi! Dan kunnen we met onze vriendjes spelen…
    Met de groeten van Geesje!

    11-05-2012 om 11:13 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    10-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Kats de baas....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wouter traint Cassandra..., die ook wel de danseres wordt genoemd vanwege haar sierlijke loop..

    ‘Ie mot zörgen dat ze oe niet kats de baas wodt’, was zo’n uitdrukking van pa vroeger. Dat sloeg vaak op paarden, maar ook op kinderen die het hun ouders soms moeilijk konden maken. Daar had pa weinig last van. De paarden kon hij aan en ons zeker. Hij had gevoel voor paarden, een echte peerdekearl. Hij was soms een hele middag bezig om een paard netjes in te vlechten wanneer die naar een premiekeuring moest. Ieder vlechtje werd dubbelgevouwen en daar kwam een klein soort pomponnetje aan. Zijn Jonita was een kroonmerrie en later, ik meen Vurose, een stermerrie. Dat schenen de toppers. Behalve dat de paarden flink wat werk verrichten kregen ze ook ieder jaar een veulen. Daarvoor moest hij op een zeker moment op de fiets met het paard aan de halster richting Hengstenhouderij Koning. Daar hingen de foto’s van hun bekroonde hengsten aan de muur in de grote keuken. Ik ben wel mee geweest op de fiets er achter aan 'um an te jagen'. Eenmaal bij Koning werd ik naar de keuken gedirigeerd en tante Gerritje voorzag me intussen van een glaasje ranja, want bij het spektakel van hengst en merrie wilden ze geen kleine pottenkijkers. Hoe ik nu toch weer op dit stukje kom? Ben en Diny waren een dagje bij ons en behalve lekker eten en drinken, wat Wim verzorgde, praat je weer bij. De pony's kwamen regelmatig langs ons voorraam naar de zijtuin draven om daar het gras kort te houden. Neef Wouter doet al af en toe met hun paard Cassandra mee aan wedstrijden en moet daarvoor ook zijn paardje invlechten. Hij vond dat Diny dat ook wel zou kunnen. Diny weet allang hoeveel werk dat is. ‘En Wouter kan dat toch völle better’, was haar commentaar. Dus Wouter… veel plezier op Hemelvaartsdag! En.... zie beginregel...!







    10-05-2012 om 12:30 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    09-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Parel van Vorden
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het Elshof anno 2012

    Vorden, een prachtig dorp in de Achterhoek, was deze week niet alleen in de picture vanwege een rechtszaak in verband met de 4 mei herdenking op de Vordense Begraafplaats waar behalve de Canadese en Engelse gesneuvelde soldaten in eerste instantie ook een paar jonge Duitsers herdacht zouden worden.
    De Stentor gaf van de week ook melding dat het Elshof tot Parel van Vorden 2012 is gekozen. Mevr. Riek Poesse die een groot deel van haar leven op het Elshof gewoond heeft, vertelde het aan haar nichtje Christine. Riek Poesse gaat samen met haar broer naar de uitreiking van deze Parel op 10 mei aan de tegenwoordige bewoners, de fam. Jansen, die de sfeer van dit prachtige oude huis in stand heeft weten te houden. En ze vindt het geweldig. Christine gaf me de link door van de Stentor waar het in stond en door een klik op       http://www.destentor.nl/regio/lochem/10940352/Parel-van-Vorden-naar-villa-t-Elshof.ece  kunnen jullie ook even meelezen.
    In de Stentor is een foto van het gerenoveerde Elshof te zien en hierbij zien jullie een afdruk van een ansichtkaart uit ongeveer 1917 toen het Elshof net gebouwd was.
    Dat Parel van Vorden refereert aan de laatste regels van het Vordens volkslied:
    Want Vorden is de Parel van ons mooi Gelderland- 2 x
    en dat zongen wij allang voordat Vorden officieel in 1977 tot Parel van Gelderland werd uitgeroepen.

    Het doet me ook plezier dat de Wildenborchse gemeenschap in 2009 ook de Parel van Vorden uitgereikt kreeg voor hun gezamenlijke inzet bij de renovatie van de Kapel in de Wildenborch die zo'n belangrijke sociale functie heeft.




    Het Elshof, gerenoveerd anno 2012


    Het Elshof, net gebouwd in 1917 voor de fam. Poesse

    09-05-2012 om 09:04 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    07-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herdenken en vieren.....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De Poort in Hattem.

    Herdenkingsdag 4 mei, Bevrijdingsdag 5 mei. Vorden was in de belangstelling omdat ze ook aan de jonge gesneuvelde Duitse soldaten aandacht wilden besteden. In eerste instantie zou het Vordens Mannenkoor bij hen ook een lied zingen wanneer ze bij de Engelse en Canadese gesneuvelden vandaan zouden komen. Het comité vond het lang genoeg geleden om ook bij deze jonge vaak tegen hun zin soldaat geworden Duitse jongens stil te staan. Maar daar stak het grote publiek en daardoor ook de gemeente Bronckhorst een stokje voor.
    Naast de SS-ers en vergeet ook de Nederlandse NSB niet, waren er veel Duitse soldaten in Vorden ingekwartierd die heimwee naar huis hadden. Zo ook de jonge mannen die bij ons thuis op de Haar eieren kwamen halen. Ze noemden mij Heinche en opoe vertelde later wel dat ze dan aan hun eigen kinderen in het verre Duitsland dachten. ‘Zukke jonge vaders’, zei opoe dan. ’Die wollen ok völle lever in huus wean’. Een daad van verzet kwam van vader Hendrik Jan toen die ze eens een kalkei meegaf i.p.v. een echt kippenei. En de poging om een paar Engelse piloten die uit de rijdende en afremmende trein waren gesprongen proberen te helpen door maar met oom Sjoerd, want die kon Engels, om het roggeland te roepen van :’We are friends…. We are friends…’ Het mocht niet baten. Ze kwamen er niet uit en in het donker klopten ze bij een boerderij verderop aan. En dat waren net NSB-ers.
    De officiële stoet bij de herdenking op de Vordense begraafplaats gisteren ging niet langs de jonge Duitsers, maar door de hele volgende stoet wel.
    Dan Wims vader… die bonkaarten wegbracht naar gezinnen o.a. naar vrouw van de Vegte waar veel onderduikers zaten. Hij zat op het distributiekantoor en kon daar ongemerkt bonkaarten bemachtigen en zo heeft Wim onwetend meegeholpen aan het in leven houden van onderduikers. Vader van der Kolk pakte Wim helemaal in met bonkaarten achter z’n kleren. Het was voorop de fiets bij vader op de heenweg een gevuld jongetje en een mager ding op de terugweg. Zelf had vader Gerard een verfbus aan het stuur met een dubbele bodem en ook daar werd heel wat in vervoerd.
    Oom Wim de Bruin zat zelfs bij de Ondergrondse en heeft tè veel meegemaakt , maar heeft het in tegenstelling tot veel anderen overleefd.





    Behalve dat Wims vader een prima huisschilder was kon hij ook goed tekenen. Hier een doorkijkje in de Korte Kerkhofstraat in Hattem.


    Het stadhuis in Hattem



    Nogmaals de Korte Kerkhofstraat
    Vader Gerard en moeder Siet van der Kolk

    07-05-2012 om 19:09 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Memories
    >> Reageer (0)
    06-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Platteland hè!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De laatste aanwinst...

    Ons laatste lammetje is er en wat voor een, een knoeperd. Vandaag werd er hard gewerkt door de jonge moeder die voor het eerst haar lam moest krijgen. Rob had stiekem nog gehoopt op meer maar dit was zo’n flinkerd dat er geen tweede bij had gekund. Het is me wel wat met die fleslammeren. Frank zou nog even komen helpen met het voeden, maar Agnes was er ook al. Dat was geen probleem want er waren drie bekjes te voeden. Maar toen Agnes om 7 uur even ging kijken bij de lammeren dachten ze dat de flesjes er al aan kwamen en ze braken gewoon uit. Ze liepen ineens bij de pony’s in de wei. Dat was minder want die houden niet van die lammeren die vlakbij ze komen. Dus Frank gebeld om maar iets eerder te komen. En meteen kwam onze schapenman Rob. Die overzag het probleem en gaat er morgen wat aan doen. Er wordt een extra schrikdraadje gespannen want als ze eenmaal weten dat ze eruit kunnen is het hek van de dam. Hij komt meteen een paar kippen brengen want ons kippenbestand was ingekrompen tot enkel de haan. De zgn kip die er nog over was bleek een armzalige achtergebleven haan te zijn, ziek en zo mager als een lat. Geen wonder dat deze ‘kip’ geen ei legde. Rob nam hem mee om hem uit zijn lijden te verlossen. De dag erop zat de haan in zak en as, zo helemaal alleen. We hebben hem maar toegesproken en beloofd dat hij weer gezelschap krijgt en hij leek al wat vrolijker te worden. Zou hij je begrijpen?




    De flinkerd


    Agnes is dit weekend actief in ons Wilhelmina-keetje, door ons zo genoemd omdat onze voormalige koningin Wilhelmina  zo'n keetje in het bos liet zetten bij paleis het Loo bij Apeldoorn. Zij scheen niet onverdienstelijk te schilderen.
    Juliana hield van toneelspelen en onze huidige koningin Beatrix is een goed beeldhoudster.... 


    Clematis Frankie in volle bloei

    06-05-2012 om 12:46 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    05-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Frank
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Voor het eerst gaat Frank logeren en dat gaat bij ons gebeuren. Anja komt hem brengen met de andere jongens en zijn tasje wordt alvast in het kleine kamertje gezet. Het is wat spannend en we hebben al flink plannen gemaakt. Er gaat natuurlijk geschilderd worden in ons keetje, de lammetjes moeten de fles en nu hoeft Wim niet mee maar kan Frank die kleine witte nemen, Geesje. Dat gaat gesmeerd. Maar wat ga je verder doen? Hij vermaakt zich wel met Nintendo maar daar kom je toch niet alleen voor. ‘ Heb je wel eens gesjoeld?’ , vraag ik hem. En warempel dat hebben ze zelf ook. We halen de sjoelbak uit de schuur en Wim maakt hem extra glad met een beetje bloem en dan gaat het los…! Dat Wim nu ook meedoet... dat is het helemaal. Nu komt Frank los. En zo vliegt de tijd en is het tijd om naar bed te gaan, nog even een hoofdstuk lezen in Snuf de hond en dan gaat het licht uit en zien we morgen weer verder. En ik weet het zeker... ook thuis gaat er straks gesjoeld worden.

    05-05-2012 om 11:51 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    04-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grasmaaiers...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wim heeft nog niet een keer het gras hoeven maaien. De wei waar de pony’s lopen is praktisch kaal en overdag lopen de beide pony’s, tenminste als we thuis zijn, gewoon op het erf. Ze vreten netjes om de pinksterbloemen, narcissen en andere bolletjes heen. Krijg dat eens voor elkaar met de grasmachine. Ze worden ook handzamer, vooral wanneer ik met iets te eten naar de wei loop om de schapen een stukje brood te geven. Ze snijden me de pas af. Ikke eerst, betekent dat. Zelfs als je een paar nootjes bij je hebt willen ze mee delen. Hoe vaker je ze in de handen hebt, hoe gemakkelijker ze zich laten pakken. Binnenkort gaan ze naar Klement, de eigenaar van de ene pony die ik gemakshalve maar Sara noem. Hij weet geen naam, moet hij eerst in het boekje kijken. Hij heeft het gewoon over dat broenechie of den bonten of dat zwatjen.
    Amber was niet dragend geworden toen er de vorige keer dat hengstje bij was. Ze moest niks van die kleine dondersteen hebben die maar steeds achter haar aan zat. Binnenkort loopt ze met een ander hengstje in de wei. ‘
    ‘As ze noe hengstig is, hol ik eur gewoon vaste’, zei onze ponyvriend vanavond toen hij even bij ons was. Ik ben benieuwd.
    Maar dan moet er weer gemaaid worden om het huis!

    04-05-2012 om 23:43 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het huis van dokter Pouw
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Zo wordt de dokterswoning uit de dertiger jaren nog steeds genoemd: het huis van dokter Pouw. In de bibliotheek staan nog boeken die aan de dokterspraktijk herinneren en dat niet alleen.
    Op Sleen Web wordt af en toe een bijzonder huis onder handen genomen bij OnderDak. En dit keer het huis van Mark en Jennifer. Jennifer kreeg bezoek van een journaliste van Sleen-Web met een fotograaf en kon het huis waar ze met plezier wonen laten zien en vertellen wat ze er van wist. De vorige bewoners hadden het gekocht terwijl de opengeslagen krant van de toen al bejaarde dokter nog op tafel lag. Nu wonen Mark en Jennifer er al weer bijna vijf jaar.
    Wanneer je op de foto’s klikt kun je verder klikken op prev. of next om de vorige of de volgende foto te krijgen. Vooral de authentieke details werden vastgelegd. Mooi om te zien! Klik op   http://www.sleen.net/lightbox2/indexpouw.html  en je krijgt Sleen Web en meteen al het stukje Onderdak van deze keer: het huis van dokter Pouw.

    04-05-2012 om 11:15 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    03-05-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eerste rang...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    ‘Zo… jullie zitten wel eerste rang’. Rob komt aanlopen omdat ik hem gebeld had over de langdurige bevalling van een van de schapen. Ik dacht dat het bij die Drentse heideschapen en de Schoonebekers zo makkelijk zou gaan, maar deze zwarte die voor het eerst ging bevallen had er nogal moeite mee. En bij dit ras moet je je er niet mee bemoeien… de natuur z’n gang laten gaan. De middag duurde lang. Er werd gekrabd, gelegen, opgestaan, weer gelegen en uiteindelijk begonnen de persweeën. Ach wat had ik met het arme beest te doen. Ik dacht aan mama … hoe die ook voor de koeien langs kon lopen, handenwringend en net of ze zelf alle ellende meevoelde zei: ’Och ’t arme beest…. arme beest... foi toch foi toch....' En dan: ’Hein mo’j water hemm’n…. Hein mo-j zolt hemm’n’. Want pa bemoeide zich met de achterkant van de koe en werden er heel handig touwtjes om de pootjes van het kalf gelegd en daarna met iedere wee meegetrokken. ‘Hein… mo’k Derk Lettink bell’n… en Maolderink?’
    Het ging allemaal weer door me heen. Maar net een half uur voor Rob vanaf het station kwam was het pikzwarte lam geboren. De moeder schrok ervan toen ze het wurm zag. Het lam bewoog wel maar de ooi bleef op een afstand staan kijken naar wat hier toch lag. Toen het pakketje stil werd en moeder ooi er nog niet heenging om schoon te likken heeft Wim heel snel met een beweging het vlies dat nog om het kopje lag, eraf gehaald. Gelukkig begon de ooi wat later toch aan haar werkje om het lam schoon te likken en overeind te krijgen. En daar zaten wij met z’n beiden…inderdaad eerste rang, te genieten van wat de natuur ons hier kan bieden.

    03-05-2012 om 13:05 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)


    Welkom op Hetty's site

    Laatste commentaren
  • Wens u nog een hele fijne maandag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Hattem
  • Wens u nog een hele fijne dag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Wens u nog een hele fijne zondag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Rick en Epke...
  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    The Great Gray-- de Laplanduil, geschilderd op een plak berkenhout.


    Foto

    Hector
    Foto

    Samen met vader op de bok
    Foto

    De takkenvlechter.

    Nieuwsgierig geworden?
    Meer schilderijen zijn te zien op
    www.hettysite.nl

    Hoofdpunten blog wimhetty
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem

    Zoeken in blog


    <a href="http://imageshack.us"><img src="http://imageshack.us/img/iss1.png" border="0" /></a>


    Foto

    Foto

    Welkom bij
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!