Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • bojako
  • Vekabocamping De Boomgaard Vorden NL
  • ludovikus
  • Fotojacht--jachthonden/ motorcross
  • ani
  • thea
  • loewiesa
  • wimhetty
    Mijn favorieten
  • Beth
  • Paperclip
  • Foto
    Inhoud blog
  • Bram. de filosoof
  • Wie is de baas?
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
  • Suze
  • Verrassing
  • Oog in oog
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per maand
  • 04-2024
  • 10-2023
  • 01-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 09-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 04-2020
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2017
  • 11-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl  te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 
    Foto
    Foto
    De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
    Foto
    Foto
    Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK.
    www.hettysite.nl
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Aan het Schoolpad (956)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (956)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (956)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • hetty's site
    of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
    01-11-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ergens in ons gezamenlijk verleden midden jaren 70, we woonden toen in Hengelo, zagen we in de Hengelose Schouwburg een toneelstuk waarvan ik de titel niet meer weet, maar wel de namen van de hoofdrolspelers. Dat waren Henk van Ulsen en Ank van de Moer. Het was een eenakter, een stuk voor de pauze, qua onderwerp een zwaar stuk vonden we.
    We zagen een stuk van een vergane wereld, een grote bult zand met van Ulsen die onder aan de bult rondkroop door de modder en helemaal treurend zijn leven overdacht dat er nu zo uitzag. Eén brok zieligheid en ellende. Ank van de Moer daarentegen zat boven op die kale berg zand maar zag er verzorgd uit en was daar mee bezig om dat in stand te houden. Ze had haar toilettasje bij de hand, maakte zich op en kamde haar haren tot een prachtig kapsel.
    Maar die wereld zelf? Het einde van alles. Zo zou de wereld er uitzien na een vreselijke oorlog of inslagen van meteorieten of ander vreselijks, suggereerden ze.
    Na de pauze kregen we een vrolijker stuk, ik meen van John Lanting… wie kent hem niet?
    Dit laatste stuk weet ik niks meer van, alleen dat het een vrolijke boel was zoals altijd met John Lanting, maar het beeld van die beide figuren in dat desolate landschap is me altijd bijgebleven.
    Dat schoot me in mijn latere leven steeds weer te binnen als er over klimaat, oorlogen en virussen bericht werd. Maar och… we leven gewoon door. We scheiden ons afval, proberen gezond te leven, zien om naar elkaar.
    Nu begint het er op te lijken dat we toch wakker geschud worden. Hebben onze kleinkinderen nog toekomst op deze mooie aarde. Als ik vroeger wel eens in gedachten zat, zei opa Bijenhof : ’ Zo...bu’j an ’t prakkezeren hoe oew kindskinder an de kost mot kommen?’
    Nu zag ik van morgen een artikel met foto in ons eigen Dagblad van het Noorden over Groninger studenten die bezig zijn met deze overlevingsstrategie. Met deze nieuwe generatie is er hoop!

    Foto: Duncan Wijting, die ook mijn foto met Queeny op de arm ooit maakte toen mijn eerste kinderboekjes uitgegeven werden.

    01-11-2020 om 22:10 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (3)
    28-10-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug bij af!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Alles wat vroeger normaal was in ieder gezin zie je vanzelf verdwijnen. Zo hadden we op ieder bed een degelijke gestikte deken, lekker warm en zwaar. Het voelde veilig. Er zat een vulling in van katoen dat in blokken of strepen ingestikt was om dat op zijn plaats te houden. Ik wist niet beter of iedereen had dat op zijn bed. Het was ook geen overbodige luxe want er waren ook nog geen verwarmde slaapkamers. De enige luxe die er voor mij aangeschaft werd was een straalkacheltje dat ik onder de tafel zette waaraan ik op mijn met Diny gedeelde slaapkamer mijn huiswerk maakte. Het was geen succes, bijna verbrande scheenbenen en een koude rug kreeg ik er van. Dan zat ik in de winter nog liever beneden in de keuken èn de drukte van alle dag. Ik kon me overal wel concentreren gelukkig.
    Er waren ook alleen tweepersoons bedden, dus flinke gestikte dekens. We wisten niet anders en je wende er aan. Broer Johan was er al helemáál aan verknocht. Toen hij later met Joke op vakantie ging naar Italië of Oostenrijk ging behalve een zakje aardappels voor 2 weken ook zijn gestikte deken mee.
    Maar tijden veranderen, i.p.v. kachels kwam er verwarming met een ketel op zolder en we gingen net als iedereen van lakens en dekens over op een dekbed.
    Jaren later kregen we van tante Catrien toen ze naar haar bejaardenwoning verhuisde nog weer zo’n gestikte deken, wat kleiner formaat. Onder het motto ‘Het eet geen brood’ van oom Paul hadden ze veel dekens en beddengoed op zolder bewaard en die vonden nu gretig aftrek binnen de familie. Deze is minder zwaar door een synthetisch vulling.
    Nee, die ligt niet op ons bed maar lag lang als dekentje in het kleine kamertje beneden als we even een middagslaapje wilden doen en wordt nu gebruikt als dekentje in de Finse kota.
    Nu is het nieuwste op gebied van beddengoed een zgn. verzwaringsdeken. Het is een deken gevuld met glazen microparels. Het zou je een veilig gevoel geven, wordt gezegd…
    We zijn weer terug bij af…

    Foto: Nu is het een volwassen ruim bed in het kleine kamertje, door buurman Alle getimmerd. Nog steeds gebruiken we nog een van onze eerste dekens op dit bed.

    28-10-2020 om 13:09 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (3)
    18-10-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Eén, twee, drie....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Overal staat de deur op een kier. De kerk heeft op zondag precies 30 plekken en in huis mogen we niet meer dan 3 mensen per dag ontvangen. Vera waar ik eens per 2 weken schilder, belde al. Ons groepje bestaat uit 5 mensen als iedereen er is. En dan mag ze die dag ook niet nog een groepje in haar atelier herbergen. Er moet dus een nieuwe indeling komen. ‘Kunnen jij en Irma ook op een andere dag?’, vroeg ze toen ze belde. Op vrijdagmorgen komt het mij ook wel uit, Irma niet. Zij gaat op een andere dag of wacht even af.
    Vanmorgen kwam neef Gerard op bezoek met dochter Rhode, heel gezellig. Gerard kwam voor de extra aansluiting op de tv in de keuken. Waar vroeger zijn vader Ben voor zorgde is naadloos overgegaan op Gerard. Het bleek nog niet helemaal een fluitje van een cent want Multifiber had ons nog op één aansluiting staan en op zaterdag zitten ze niet speciaal voor ons aan de telefoon. Maandag neemt Gerard contact met ze op.
    Rhode is creatief, tekent graag en zit nu ook op een dansclubje. Ze beloofde me om eens een tekening te laten zien. Storm was ook heel blij met haar want zo kreeg hij extra aandacht en zijn balletje terug die onder de kast lag.
    Vanmiddag komt Rick zoals gewoonlijk, mag hij blad gaan blazen. Maar ik denk dat hij eerst de dakgoten even controleert. Rick is dan nr 3. Misschien komt Gerhard ook nog, dat zou een teveel worden volgens de normen. Tja…. Je denkt toch niet dat we hem buiten laten staan …

    Foto: Rhode, 5 jaar geleden tijdens hun vakantie bij ons op het erf.

    18-10-2020 om 21:31 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (6)
    16-10-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geert
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We spraken elkaar niet zo vaak, maar we hadden veel raakvlakken. We komen beiden uit een boerenfamilie en zijn allebei het onderwijs in gegaan. Een tijdje terug sprak ik haar weer en we hadden het natuurlijk over die goede oude tijd. Zij had er niet alleen mooie herinneringen aan. Op school voelde ze zich een buitenbeentje omdat ze een boerendochter was. Ik kon me er niets bij voorstellen. Een boerendochter…? Is daar wat mis mee dan? Ze hadden er haar op de Mulo om uitgelachen. Een boerentrien vonden ze haar.
    Ik heb overal bij in de klas gezeten van directeurs-, dokters-, advocaat- en domineeskinderen. En ik heb daar nooit zoveel van gemerkt. Er zaten ook middenstanders- en arbeiders-, chauffeurs- en onderwijzerskinderen in onze klas op het Baudartius. Er waren wel groepjes die met elkaar optrokken. Met Anneke van Zeyts klikte het bij mij helemaal en …inderdaad… zij kwam ook van een boerderij. Ik heb nooit iets negatiefs gehoord. Hadden ze ook niet moeten doen.
    Een aantal jaren geleden nam Geert afscheid. Geert was een collega van het toen nog KDC, docent geschiedenis. Het werd een feest met zang en spel, maar ook met toespraken.
    Die van hem is me altijd bijgebleven. Hij vertelde dat hij de zoon van een veenarbeider is. Zijn ouders werkten beiden in het veen en hadden botje bij botje gelegd om hem te laten doorleren, want het veen was armoe en ellende. Wat je verdiende kon je weer uitgeven in het winkeltje van de veenbaas. De kinderen gingen meestal gewoon mee naar het veen.
    Het was een zwaar leven. Maar Geert leerde door en daar is hij zijn ouders altijd dankbaar voor gebleven. Zijn vader, hoewel hoogbejaard, leefde nog en zat vooraan op een ereplaats.
    Ik meen dat ik verschillende een traantje heb zien wegpinken.

    Illustratie: De plaggenhut voor jong gehuwden is nu in het museum van Ellert en Brammert in Schoonoord te zien.

    16-10-2020 om 16:14 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    14-10-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Herdwick, Wensley's of Schoonebekers?

    Ooit zagen we ze in de Yorkshire Dales, deze Wensleydale schapen. Er is daar een Longwoolshop die we altijd even bezoeken als we in de buurt zijn. Onze vakantie begint of eindigt vaak in dit mooie gebied. We rijden altijd door het Swaledale, dan naar beneden over de Buttertups, heel hoog, waar we een stop maken om even bij te komen en daarna door het Wensleydale terug en eindigen in de aardige Longwoolshop. Daar liepen altijd een heel stel Wensleys, meestal geschoren, want onze vakanties zijn meestal in de zomer of september. Maar in volle glorie hebben ze een hele lange gekrulde vacht. We komen er niet weg zonder iets mee te nemen. Vaak is er een vacht om op een kruk of in een stoel te leggen. Wie ons huis kent weet dat er in elke stoel of bank wel een schapenvacht ligt met een herinnering.
    Toen Rob ook zijn kudde uitbreidde met Engels rassen hebben we ook Wensleydales in de wei gehad net als Gotland Pelsschapen en Herdwicks, allemaal even mooi. De Herdwicks nieuwsgierig en de Wensleydales brutaal, frech noemen ze het hier wel in navolging van onze oosterburen. Uitbrekers! Maar hun lammeren zijn zo prachtig, om te knuffelen zo mooi. Nu hebben we Schoonebekers of een kruising ervan in de wei, ook van Rob. Ze zijn krachten aan het verzamelen voor een nieuw seizoen.











    14-10-2020 om 20:07 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    11-10-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Grüss Gott

    ‘Den breg heel wat op an old iezer’, meende Eb toen hij deze achterdeur van hotel Kaiserhof zag. Ik kom deze foto tegen tussen de vele anderen van onze vakanties. Die keer in 2010 waren we samen met Ben en Diny en ook met Eb en Dirkje op een weekje wintervakantie. We hadden er al een paar fikse wandelingen opzitten en wilden een rustig dagje. Die dag is Salzburg aan de beurt. Hoewel ons plan om die dag niet ver te lopen niet helemaal uitkwam, ging dat me al beter af. Het ‘Ie-j mot gewoon een betjen deurzetten’ van Diny wierp haar vruchten af. We beklommen de burcht hoog op een rots en maakten daarboven een prachtige wandeling en genoten opnieuw van de zon. We daalden via een lange trap weer af naar beneden en zochten de Altstadt op. Een lekkere Goulashsuppe gaf ons nieuwe krachten om de stad te verkennen. Die oude stad is niet zo groot, maar sfeervol, niet zozeer de gebouwen maar de versierselen. Diny, Dirkje en ik kregen de gelegenheid om even de winkeltjes in te gaan, typische souvenirs als Mozart Kugeln en dergelijke. Dat was het niet echt. We zochten de mannen weer op, Wim was al ongeduldig geworden van het slenteren. Ze hadden een plekje gezocht om op hun vrouwen te wachten. Het dal bij Berchtesgaden vonden we een paar dagen eerder zo mooi dat we dat nog eens door gingen rijden en dan is het tijd om aan onze stamtafel wat te drinken.
    Overal word je met Grüss Gott gegroet waarna Ben vertelt over de Achterhoeker die met zijn Drika voor het eerst in Oostenrijk was waar ze natuurlijk ook zo’n bergwandelingetje gingen maken. Ze waren al aardig hoog en Drika pufte al behoorlijk. Ze waren al een paar Duitsers tegen gekomen die hen groetten met ‘Gutentag’ en zij groetten terug toen ze een Oostenrijker tegenkwamen die kwiek naar beneden kwam stappen. Ze groetten ook die man met: goeiendag en kregen zijn groet Grüss Gott terug. ’O foi Bearnd’, zei Drika,’Mo’w nog zo hoge?’
    In 2010 besloot ik met een groet vanuit Anif! Grüss Gott...!









    11-10-2020 om 12:50 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (5)
    09-10-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verrassing...

    Een verrassing was het maandagmiddag. Ik moest voor een injectie in mijn schouder naar het Refaja ziekenhuis in Stadskanaal. Emmen had nog een lange wachtlijst en beiden horen bij Treant, dus gemakkelijk om te switchen. Twee jaar geleden kwakte ik met mijn bovenarm tegen een muur in het toiletgebouw op een camping in Boppard, tevens onze laatste vakantie. Gekneusde bovenarm. Ik heb heel wat pijn geleden, maar ik was meer met Wim bezig. Toen het na een maand of 4 niet erg afzakte begon ik met massage en fysiotherapie. Dat deed weinig. Heel langzaam kwam er verbetering en na een echo geleide injectie een half jaar geleden, geregeld door de orthopeed, knapte ik verder op en nu hoop ik op nog een zetje de goede kant op.
    We gingen op tijd weg want ik heb altijd het idee dat Stadskanaal heeeel ver weg is. Is het niet, maar aan die lange rechte weg lijkt geen einde aan te komen. We waren op tijd en voor het eerst in mijn leven deed ik een mondkapje voor want ik zag er wat prutsen met zo’n kapje voor ze naar binnen gingen. Meteen zag ik niks meer door de beslagen bril en had het gevoel dat ik bijna geen lucht meer kreeg. Dat kan nog wat worden de komende tijd. Eenmaal binnen zag ik dat er maar weinigen zo’n ding op hadden deed ik de mijne maar gauw in de tas. Via een lange weg naar Rood 14 kwam ik bij de Radiologie waar de ingreep zou plaatsvinden. Toen kwam de verrassing: dezelfde radiologe als de vorige keer in Emmen zou de spuit zetten: Leusveld is haar naam. Ze bekeek de echo en merkte op dat het gebied waar het om ging nog wat onrustig leek. Ik wist nog dat ze de vorige keer zo netjes prikte dat ik er weinig van merkte. Ook nu weer, met één injectie: verdoving èn een ontstekingsremmer… geloof ik.
    Morgen kan het nog wat lastig worden als de verdoving is uitgewerkt maar daarna moet ik verschil gaan merken.
    We besloten de middag bij Jack en Margie, oud collega van Wim bij Stork èn bij Holvrieka, die in Stadskanaal woont. Ik bracht hen de laatste bestelling van Tweets van het Schoolpad 3. Het was goed om elkaar weer te zien en lief en leed te delen.

    Ik heb nog een klein aantal Tweets van het Schoolpad  3, vol korte verhalen met tal van illustraties waarin ook voor Queeny een rol is weggelegd. Interesse?





    09-10-2020 om 21:47 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    08-10-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De oortjes van Wim
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een tijdje geleden vertelde ik over de ‘oortjes’ van Wim die hij op proef meekreeg van Schoonenberg. Ik was wat gepikeerd door de offerte die hij hierbij meebracht en waar een bedrag van 1050 euro op stond terwijl mij telefonisch beloofd was dat het niet meer dan 28 euro per stuk zou zijn. Nu kreeg ik van Gerda de vraag hoe het afgelopen was met die ‘oortjes’ van Wim. Tiny wist al te vertellen dat het voor hen beiden 0,0 euro was geweest bij Specsavers en dat geeft toch te denken. Ach…natuurlijk weet ik hoe het verhaal oortjes verder gaat, maar jullie nieuwsgierigheid werd op de proef gesteld….
    Nou Gerda, ik heb mijn opwinding even laten zakken en heb de offerte eens goed doorgelezen zodat ik precies wist waar het over ging en belde met de juf van Schoonenberg.
    Een groot deel van de rekening besloeg een verzekering voor 5 jaar, wel 550 euro. Daar krijg je dan wel gratis batterijtjes bij. Een ander deel ging over een apart apparaatje om de ringleiding te kunnen regelen in kerk of schouwburg, 150 euro. Daarna legde de juf uit dat er waarschijnlijk nog een deel door de aanvullende verzekering van onze DSW wordt betaald, maar dan moeten we zelf die rekening opsturen. Al met al was het even rekenen en bleef het uiteindelijke wel het bedrag van 56 euro over. De verzekering hoeven we niet en het kastje voor de ringleiding heeft Wim al ingeleverd want hij kan dat zelf ook regelen aan zijn gehoorapparaat zelf.
    Dus Gerda... bij deze.. Eind goed al goed.

    08-10-2020 om 22:59 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    07-10-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mondkapjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We zullen toch aan de mondkapjes moeten, hier in Nederland. Allemaal voor het goede doel. En dat naast handen wassen en de anderhalve meter regel. Ik probeerde gisteren dus een weggooi mondkapje, beviel slecht. Ik had natuurlijk dat staafje bovenin om de neus moeten drukken.
    De naweeën van de injectie kwamen niet en ik kon gewoon meedoen met aqua joggen van morgen. Eenmaal weer thuis en aan de koffie bleek dat er weer een graafincident bij de glasvezel is geweest en lag opnieuw tv, internet en telefoon er uit. Ik ging daarom maar eens kijken of ik zelf zo’n mondkapje kon maken. Er staat op internet een patroon met alle aanwijzingen, moet te doen zijn.
    Dus maakte ik er voor mijzelf eentje uit een katoenen sjaal en voor Wim een uit een donkerblauwe herenzakdoek die nog van de vader van buurman Alle geweest is. De eerste was het lastigste en natuurlijk had ik het elastiekje voor om de oren aan de binnenkant zitten. Dat werd uithalen en opnieuw een poging doen. De tweede was toen een makkie. Er is een stukje open gelaten aan de onderkant van het mondkapje om daar nog een papieren tissue tussen te kunnen doen. En klaar was Kees.
    Intussen is de glasvezel gerepareerd, en er werd even een vakantie gevoel opgeroepen door naar aardig stukje Escape tot the Country te kijken en even later terwijl het stortregent zitten we aan de bietjesstamppot met karbonade. Zo komen we de tijd wel door…

    07-10-2020 om 19:05 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    12-04-2020
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pasen 2020

    Het zijn van die dagen die je eigenlijk wel zou willen overslaan. Maar eigenlijk werden het dagen met een gulden randje. Robin was al geweest om te helpen met opruimen van de tuin. Er waren lieve berichtjes en vanmorgen kwamen Alle en Anja met de jongens. We hadden het afgesproken na 11 uur i.v.m. de uitzending van onze eigen kerkdienst vanuit de Schepershof. Deze had aanvankelijk nogal wat voeten in aarde voor alles werkte. Het werd uiteindelijk alleen audio. Komt dat nu omdat wij wat uit de richting wonen of omdat er teveel mensen tegelijk willen kijken. In elk geval voel je je toch weer samen.
    Het ging perfect met de hele club buiten op het terras, ruimte genoeg. Tim en Daan dwaalden al gauw rond met Storm die maar wat graag de stokken voor hen ophaalde. Het voelt zo vertrouwd met deze buren, een familiegevoel. We hebben de jongens vanaf het begin zien opgroeien en nog steeds zien we ze graag komen. Frank komt komende week nog helpen met verder opruimen van tuin en erf.
    Vanmiddag riep Wim ineens: ’Ik zie Hilda…’.
    Ik zeg nog: ’Onze Hilda?’, want dat is ze altijd gebleven na haar lange relatie met Mark in haar jonge jaren. Ja, het was Hilda met haar zoontje Finn en warempel ook Willem en Hilly. Gerhard kwam meteen er achteraan en hielp stoelen sjouwen zodat we ook achter bij de wei ruim konden zitten. Het was als vanouds, heel gezellig. Finn is fan van Storm en die had dus een actief uurtje. Natuurlijk kwam het zwarte lam de wei uit en moest geknuffeld worden.
    Zo is deze Paasdag een dag met een glans geworden.











    12-04-2020 om 21:54 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    22-04-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Paashaas
    Vorige week kreeg ik van Jan en Ria een grote Paashaas van chocola, gelukkig in folie. Het zou anders te verleidelijk zijn om er van af te blijven. Hij was ook nog te groot om met z’n tweeën soldaat te maken, dus vroegen we Frank om met de jongens deze kant maar eens op te komen. Gisteravond kwam de hele familie Timmer. Rick was er nog. Hij kwam om het gras te maaien maar de accu vertoonde kuren en stond al gauw aan de lader.
    Ik had intussen de haas al midden op tafel gezet. Na de koffie was het zover. Daan kreeg de opdracht om het beestje neer te slaan met de achterkant van de grote zaklamp. Hij vond het zelf een beetje lastig, het is wel een haas al is ie dan van chocola. We hebben er met z’n allen stukje bij beetje plezier van gehad. Bovendien was het heel gezellig om weer eens samen om de tafel te zitten. De strik van de haas  ging van hoofd tot hoofd, hilarisch spektakel.
    Daan en Tim hebben ook weer eens zin om te schilderen nu ze vakantie hebben. Dat gaat van de week gebeuren. Bovendien kunnen ze helpen met onze nieuwste aanwinsten, de beide Pippies. Vandaag  gaan die naar de stal in de wei.
    En buurman Alle ontfermt zich over de accu van de zitmaaier. Zo kan Rick zaterdag hopelijk zijn klusje afmaken.




    22-04-2019 om 18:11 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (6)
    12-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De genen?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    foto: Rick 1968.
     
    Zou de aanleg van stotteren ook in de genen zitten? Krijg je het gewoon mee? Wim schijnt omstreeks zijn 3e of 4e jaar zo gestotterd te hebben. Voor de grap zegt hij nog wel een apskops als hij kapstok bedoelt. Hij zou hebben gestampvoet als het even niet goed lukte. Daarna heeft hij 3 maanden geen stom woord gezegd en toen was het over. Nou ja, hij wil nog wel eens een woord omdraaien of hij  zegt linksaf en wijst naar rechts als hij naast mij zit in de auto. Daar kunnen we mee leven.
    Zijn broer Piet stotterde ook, maar niet wanneer hij zong of Nederlands sprak. Alleen in zijn eigen streektaal, het (H)attems. Hij trouwde met Marry die alleen het ABN beheerste en hij verhuisde aanvankelijk naar Schiedam. Probleem opgelost.
    Rick heeft soms ook de neiging om te even te gaan stotteren, maar wanneer ik hem op de camping met anderen hoor stottert hij nooit. Waar dat toch mee te maken heeft. Je kunt er een cursus voor volgen zoals een neef van ons heeft gedaan, Rick trouwens ook. Bij hen hoor ik het nu niet meer, maar het schijnt toch iets met je genen te maken hebben.

    12-03-2019 om 17:47 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    10-03-2019
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Wat een rust! Vorig jaar bracht Rob me een aardig flessenlam met de woorden: ’Ik noem haar Decibel, dat ding maakte me een herrie onderweg, er kwam geen eind aan’. En dat bleef bij ons net zo. Och, je went er aan.
    De tweeling die hij me nu bracht is een rustig stel. Daar klopt de stelling van dokter Spock helemaal. Wie weet het nog van de 3 R’s: Rust, Reinheid en Regelmaat? Dat was de kreet van de wijkverpleging en de huisarts wanneer je je eerste kind kreeg. Op tijd slapen, op tijd een schone luier en de voeding en alles op vaste tijden. En vooral doen wat je altijd deed. Niet voorzichtig de trap op sluipen en als je wilt stofzuigen… gewoon doen. Bij Decibel ging dat we behalve dat die altijd aan het blèren was. Deze twee zijn echt zo mak als lammetjes. Ze slapen lekker tegen elkaar aan als de buikjes weer gevuld zijn. Ik neem ze elke dag even mee naar buiten. Ze moeten wennen aan de buitenlucht want straks gaan ze naar de schuur en bij mooi weer naar buiten. Toch is het een levendig stel, drinken goed en beginnen al die sprongetjes te maken zoals je lammeren  in de wei het ook ziet doen met elkaar.
    Wim heeft de 3e Chemo en immunotherapie achter de rug. Hij voelt zich goed maar ik denk toch dat het wat met je doet want hij heeft lang geslapen vanmiddag. Nu is hij met loopkruk en honden naar de wei. Op de schommelbank gaat hij 10 minuten auto’s tellen, dan keer 6 en weet hij het aantal per uur. Het is nu spits en zal het wel meer zijn dan ’s morgens. Ik gok op 1200.









    10-03-2019 om 21:50 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    01-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Racka's

    Het kan zijn dat ik na het dekseizoen nog een paar rammen kom brengen’. Rob kijkt keurend over de wei. Er staat nog heel wat gras.
    Hij heeft net de ‘zielepietjes’ opgehaald, die nu een aardig gewicht hebben. Tevreden tilde Rob de een na de ander op. We drinken nog even samen een kop koffie bij de wei.
    ‘Zou mooi zijn want een kale wei vind ik maar niks’, zeg ik.
    Een week later komen we thuis en we zien 6 schapen in de verte lopen, helemaal tegen de Bargerweg aan. Rob is dus geweest. Ze hebben alle zes 2 rechte gedraaide horens op hun kop, het zijn Racka’s en geen rammen, maar ooien..
    Terwijl de lammeren al op me af kwamen rennen zo gauw ik in beeld kwam, deze blijven op afstand. Ik probeer het met een bak brokjes, maar hoe ik er ook mee rammel, er komt niet een mijn kant op.
    Ook een dag later niet. Wanneer ik aan de achterkant van de wei langs fiets kijken ze me na. Wanneer we terugkomen van de verjaardag van Alle probeer ik het nog eens met een rammelende bak brokjes.
    ‘Laat de honden maar even binnen’, roep ik naar Wim. Dat is het… ze hebben diep ontzag voor de honden. Ik had het kunnen weten!
    Intussen lopen ze wat dichterbij en warempel komen ze nu op de brokjes af.. Ik kan ze nu echt bewonderen en ook hier zie je verschil in persoonlijkheid. Maar allemaal vliegen ze weg zo gauw ik één stap verzet. We zullen zien of we ze wat mak kunnen krijgen, Rob









    01-11-2018 om 17:37 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (4)
    29-10-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Puur natuur van Geert

    Het gaat wel heel snel, de twee maanden van de expo van Jopie Brinks  is al om en nu zitten we aan de koffie met de vorige exposant Coby en de nieuwe Geert Rabbers. Truus is voor de gezelligheid meegekomen. Onze expogroep zelf is bijna voltallig aanwezig en de meesten hebben voor het werk hun ega’s meegebracht. Maar we beginnen altijd met koffie en hebben het over de ervaringen van de afgelopen expo en horen en zien meteen wat de nieuwe expositie bevat. Dan is er actie! D.w.z.: de mannen gaan de ladder op en hangen de schilderijen op de goede plek. De dames kijken en geven aanwijzingen. Een beetje naar rechts/ boven/ links enz. En ook nu is het weer een prachtige expo geworden.
    Geert was vroeger landbouwer in de Rietlanden waar nu de woonwijk is waar wij ook ons Emmer avontuur begonnen. Zijn leraar had op school zijn tekentalent al ontdekt en gebruikte zijn tekeningen vaak als voorbeeld. Zo ook een vogel, uitgevoerd in o.i. inkt. Deze vorm, alleen groter siert nu hun garagedeur in de Bargeres. Intussen schildert hij al 40 jaar. Geert ontleent zijn onderwerpen aan de natuur, het boerenleven en krijgt inspiratie door er op uit te gaan. Er is zelfs een aquarel bij  die hij maakte naar een foto van een vakantie in de Achterhoek, een paar van het Bargerveen of een zonsondergang aan zee. We kunnen nu weer een paar maanden vooruit. Afgelopen zondag werd deze expo geopend en vertelde Geert zelf na de viering bij de koffie er  iets over.











    29-10-2018 om 19:11 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    28-10-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over kusjes en complimenten

    Wat vind ik het leuk dat je dingen over vroeger vertelt’, zo zei een van mijn lezers vanmorgen. Ze herkent er veel van uit haar eigen leven, denk ik. Veel mensen om ons heen zijn van onze leeftijd en dan krijg je dat. Hoe ouder je wordt hoe meer je hebt om op terug te kijken vooral als je bedenkt hoe het leven in de tussentijd is veranderd.
    We hadden het na de kerkdienst over het verschil in karakter en manier van vertellen, ik wil het niet preken noemen, dat is zo’n dubbel woord. Onze predikant Jan de Korte kan zo rustig iets uitleggen met een stilte af en toe. De meesten houden hier van. Vanmorgen gaf hij een mooi voorbeeld van troost. Zijn kleinkind had zich zeer gedaan en ging hierbij de hele kring rond om een kusje te halen op de pijnlijke plek. Dat helpt.
    Ach…zo helpt het ons bij andere pijnen. Als je zoveel meeleven krijgt van mensen om je heen kan dat ook zo goed voelen. Je kunt er geen genoeg van krijgen vooral als de pijn blijvend is en de ene keer meer zeer doet dan een andere keer.
    Rick kan me soms peinzend aankijken en zegt dan: ’Ik zie dat het korstje er weer even af is’.
    Wim en ik zijn nog steeds aan de paracetamol. Wim voor z’n pijnlijke heup en dat zal nog een week of zes duren en ik voor mijn gekneusde bovenarm. Al is het nu 7 weken geleden dat ik op de camping tegen een muur knalde, het is nog steeds niet  over.  Hopen hebben we al geslikt. Wat dat betreft is het goed dat we niet in Duitsland wonen. Daar kost een pakje van 20 stuks 2,75 euro. Hier 49 cent.
    Gisteren was Rick er weer. Na de koffie ging hij in de weer met de bladblazer, dat zal de komende weken nog wel zo blijven. Het ziet er weer spic en span uit om het huis. Op zijn werk krijgt hij wel complimentjes van de chauffeur die de bergen blad op komt halen die hij bij elkaar geblazen heeft. Rick zorgt er voor dat deze er goed omheen kan rijden. Daar houdt hij echt rekening mee. Rick glimt er van.
    Tja, een compliment op zijn tijd doet iedereen goed.







    28-10-2018 om 16:06 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 2/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    12-10-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Nazomer
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    We zitten nog even op onze schommelbank bij de wei met koffie. Het is 10 oktober en wat een mooie nazomer hebben we. Jammer, er is geen schaap of lam meer te zien, maar Rob beloofde nog wat aanvoer. Als het dekseizoen geweest is kunnen hier mooi een stel rammen lopen.’, zei hij tevreden terwijl hij de mooie groene weide met kennersoog bekeek.

    Toch zien we van alles voorbij komen over de Bargerweg en het Schoolpad. Queeny signaleert het eerst een voorbijganger. ‘Dat is t-r ene die geet straks weer terugge bi-j de weg’, merkt Wim op. En het klopt. Queeny trekt zich terug en blijft waakzaam. We kennen de vaste voorbijgangers, vaak met hond. Meestal steken we even een hand op als groet.

    ‘Dat is Jans op die tractor’, meldt Wim en ja hoor, hand in de lucht. ‘Da’s dikke Muter, die is effen naor zien pony’s ewest en Lubbers steet daor bi-j zien land dat e van Jans aover enommen hef’.

    De kloek komt aan schommelen met haar viertal, ze groeien tegen de klippen op. Als ze me zien willen ze meteen voer. Ik loop mee naar de ren. Daar komt de rest ook op me af. Ik zie dat de voerbak leeg is, vandaar die drukte. Ik neem de voerbak mee naar de schuur en vul hem weer. Even later staan alle kippen en de haan er omheen te smikkelen. Moeder kloek heeft de kleintjes even alleen gelaten. Eten gaat voor. Ze protesteren vanonder een struik. Komt straks wel weer goed met jullie.

    12-10-2018 om 18:49 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (5)
    05-10-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Jan van Vlieland

    Het was vlak voordat we weg zouden rijden met caravan, tentje en… Rick natuurlijk. Ik was helemaal aan de lat zoals gewoonlijk wanneer ik gepakt en gepoetst heb voor een vakantie die zo leuk zal worden. Even zag ik het allemaal niet meer, helemaal omdat Wim nog een week op zijn spuit in de heup moest wachten. Al kon het geen Schotland worden dit keer, we zouden er iets van maken met Rick.
    Ik deed nog een laatste graai in de brievenbus nadat we Storm en Queeny voor het laatst hadden toegesproken zoals: ‘Goed oppassen jongens, wij komen altijd weer terug. Ria komt zo’. Ik verbeeld me steeds dat ze me begrijpen.
    Met die laatste graai haalde ik een bijzondere kaart tevoorschijn. Jan uit Vlieland heeft een bijzondere timing om iets van zich te laten horen. Net na het plotseling overlijden van Mark kwam hij meteen bij ons en zo ook na de uitvaart. Zo’n 3 maanden later kwamen hij en Annemarie opnieuw aan. Ze gingen naar de Retropop zoals ze dat het jaar ervoor met Mark hadden gedaan en ze bij hem overnacht hadden. En opnieuw, wat later op een moment dat het weer wat lastig werd, kwam er een bloemenman met een enorm boeket met blauwe bloemen, van Jan. ‘Omdat Mark af en toe nog bij me komt binnenwaaien’, stond op het kaartje.
    Nu maakte ik in de auto snel nog even de envelop open en kwam er opnieuw een boeketje blauwe bloemen tevoorschijn. Hij had het boek MARK gelezen en even gewacht met een reactie. Het had veel met hem gedaan. Een groot deel van hun leven waren ze vrienden, echte vrienden. Het was een speciaal boeketje van Vlieland, minutieus  uitgeknipt door een vrouw op Vlieland. Zo mooi! Daar kan geen kant en klare kaart tegenop.







    05-10-2018 om 18:51 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (3)
    28-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even rust!
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het was nodig om een dag helemaal tot rust te komen. Vakantie houden is leuk maar kost ook energie. Met het weer van gisteren kostte het ook geen enkele moeite om binnen te blijven.
    Gerhard had Wims plaats bovenaan op de Oosttribune van FC Emmen ingenomen en kwam na die tijd verslag uit brengen mèt het badlaken dat beloofd was bij het aanmelden voor een nieuwe seizoenkaart.
    En zo konden we weer languit kijken naar een volgende aflevering van Boer zoekt vrouw.
    Ik had intussen de nieuwe kuikens al gespot. Moederkloek zorgt er goed voor. En afgelopen nacht zaten ze voor het eerst weer in het hok. Het weer zal er toe bijgedragen hebben dat dit een betere plek is bij dit weer dan ergens onder de struiken. Het begint nu wel een volle boel te worden. De drie oudere hennetjes lopen er ook rond al houdt vader Hendrik ze wel op afstand bij de voerbak.
    Bij kippen heerst er een bijzondere hiërarchie. Hendrik zorgt eerst voor zijn twee favoriete hennetjes, daarna mag de rest en helemaal laatst kunnen de teeners een graantje meepikken.
    Al zit ons uitzicht op de Rijn nog vers in ons geheugen, dit tafereel doet ook goed.

    28-09-2018 om 19:49 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    09-09-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Tsjonge jonge...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tsjonge jonge… wat maakt deze er weer een heisa van. Gisteren had ze een vrije dag, maar vanmorgen ging ze als een speer over het gaas naar de legplek op ons terras. Zonet was de klus geklaard en dat liet de dame weten. Het is de kip met een vrij witte staart die ik altijd direct herken aan de staart èn het lawaai dat er uit komt als ze haar eitje gelegd heeft. Ik wou dat ze dat állemaal deden. Er is er nóg eentje met veel kabaal maar die laat dan merken dat ze ruzie heeft of dat er gevaar dreigt. Soms is haar net een andere voor op de plek om haar eitje te leggen en kan ze niet wachten. Man man, wat een spektakel.
    Er zijn er gelukkig twee die hun ei netjes in het hok leggen. Nu er een broedse kip op 6 eieren zit is deze favoriete legplek even uit beeld. Je moet er nu wel iets voor over hebben om te scoren want deze twee leggen hun eitje juist in de achterste hoek van het hok. We zijn in de loop der jaren overal op voorbereid. Daarvoor hebben we een grashark klaar staan naast het hokje met een extra verlenging er aan geknoopt. Met een beetje geluk schep je de eieren er mee op en schuif je de hark plus lading voorzichtig terug naar het deurtje.
    ‘Hier Wim, vers van de bakker’ en ik hou het nog warme eitje even tegen zijn hals. Hij wou al schrikken want meestal is het juist iets kouds waarmee ik hem onverwacht verras. Tja… ik mag dan wel 75 zijn maar af en toe komen de streken weer boven… Ha....je weet het wel... van die vos...

    09-09-2018 om 09:47 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (3)


    Welkom op Hetty's site

    Laatste commentaren
  • hallo (ani)
        op Bram. de filosoof
  • hallo (ani)
        op Bram. de filosoof
  • Hallo (Arlette)
        op Bram. de filosoof
  • Goedemorgen ('t Vosken)
        op Bram. de filosoof
  • Goedemorgen blog vrienden ('t Vosken)
        op Bram. de filosoof
  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    The Great Gray-- de Laplanduil, geschilderd op een plak berkenhout.


    Foto

    Hector
    Foto

    Samen met vader op de bok
    Foto

    De takkenvlechter.

    Nieuwsgierig geworden?
    Meer schilderijen zijn te zien op
    www.hettysite.nl

    Hoofdpunten blog wimhetty
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem

    Zoeken in blog


    <a href="http://imageshack.us"><img src="http://imageshack.us/img/iss1.png" border="0" /></a>


    Foto

    Foto

    Welkom bij
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!