Mijn favorieten
  • natoken
  • hettysite
  • bojako
  • Vekabocamping De Boomgaard Vorden NL
  • ludovikus
  • Fotojacht--jachthonden/ motorcross
  • ani
  • thea
  • loewiesa
  • wimhetty
    Mijn favorieten
  • Beth
  • Paperclip
  • Foto
    Inhoud blog
  • Rick en Epke...
  • Hattem
  • Zaterdag
  • Knipscheer..??
  • Drie generaties
  • Suze
  • Verrassing
  • Oog in oog
  • Feest
  • Muzikaal talent
    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.

    Archief per maand
  • 10-2023
  • 01-2023
  • 11-2022
  • 10-2022
  • 08-2022
  • 07-2022
  • 05-2022
  • 04-2022
  • 03-2022
  • 02-2022
  • 09-2021
  • 07-2021
  • 05-2021
  • 04-2021
  • 03-2021
  • 02-2021
  • 01-2021
  • 12-2020
  • 11-2020
  • 10-2020
  • 04-2020
  • 04-2019
  • 03-2019
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 07-2018
  • 05-2018
  • 04-2017
  • 11-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 02-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2008
  • 02-2008
  • 01-2008
  • 10-2007
  • 09-2007
  • 08-2007
  • 07-2007
  • 06-2007
  • 05-2007
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Wil je meer lezen over het nestje bordercolliepups en hun ontwikkeling de eerste 8 weken kijk dan eens op www.hettysite.nl   weblog 1  vanaf 1 juni 2007. Het was zo mooi om mee te maken dat ik er een kinderboekje over schreef. 
    Dit dierenprentenboekje is te koop. Scotty vertelt over wat hij beleefde vanaf het moment dat hij geboren werd tot hij zich op z'n gemak voelde bij z'n nieuwe baas. Meer informatie over "Ik ben Scotty" en hoe je het unieke boekje kunt bestellen, is op de website www.hettysite.nl  te lezen onder het kopje Kinderboekjes. Welkom! 
    Foto
    Foto
    De pups van Tessa en Scott waren een geweldige ervaring!
    Foto
    Foto
    Een paar pagina's uit het kattenprentenboekje IK BEN MONIEK.
    www.hettysite.nl
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • Categorieën
  • Aan het Schoolpad (954)
  • Familieperikelen (32)
  • Memories (12)
  • School (5)
  • Streektaal (3)
  • Vakantie 2011 met Ben en Riet (44)
  • Vakantie algemeen (112)
  • Vakantie Canada (0)
  • Vakantie Engeland (47)
  • Vakantie Frankrijk (0)
  • vakantie Israël (0)
  • Vakantie Noorwegen (0)
  • Vakantie Nw Zeeland (0)
  • Verhalen (9)
  • hetty's site
    of de belevenissen van een Achterhoekse in Drenthe
    31-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over drie broers en een huwelijk...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ‘Ik mis er één, is het eerste wat Rick zegt’, wanneer hij de foto bekijkt, die we van Arend en Amaka kregen. Tja… Piet was er nu dit keer niet bij toen Arend en Amaka op 14 mei in de kerk in Amsterdam trouwden. Het had trouwens niet misstaan in dit internationale gezelschap. Dan zou Frankrijk ook nog vertegenwoordigd zijn. Het is net of Wim kleiner is dan Henry, want hij zat toevallig. En och...Henry zal er geen moeite mee hebben om eens niet de kleinere van de vier te zijn.
    Arend en Amaka zijn op bezoek bij Mark en Jennifer. Wij gaan Queeny terugbrengen die een nachtje extra bij ons gelogeerd heeft en kunnen meteen onze neef met zijn nieuwbakken vrouw opnieuw ontmoeten. Het blijkt even paniek als blijkt dat er behalve kat Bella, die meteen buiten gedropt wordt, ook een hond in aantocht is. Queeny vindt het maar raar dat hij niet binnen mag en zit voor de grote deuren van de keuken naar binnen te kijken. Daar kan Amaka mee leven. Nee… ze heeft het niet op dieren. Geen idee waarom. Dat kan nog wat worden als ze hun belofte komen inlossen als ze een volgende keer bij ons aan het Schoolpad te komen. De sauna lijkt ze wel wat. We hebben nog maar niet verteld wat er hier allemaal loopt. Maak je niet ongerust Amaka. De kippen gaan achter slot en grendel, de katten en Tessa sluiten we zolang op, de pony kan niet uit de wei, net zo min als de schapen. We hebben een gezellig uurtje met elkaar. Ze vertellen over hun leven in Amsterdam en Amaka legt ons de achtergrond uit van de zin ‘Time telling a good story’, wat voor hen een bijzondere betekenis heeft en zelfs in hun ringen staat gegraveerd. Dan gaan wij weer op huis aan want Rick brengt ons zijn twee wekelijks bezoek. De vorige keer waren we op de Boomgaard en zorgde hij voor de dieren. Dat was achteraf een heel gemoster:’Dat gaat maar weg… en laat anderen maar voor de dieren zorgen.’ En even later:’ Nou kan het nog… moeten ze maar doen ook… over 10 jaar kunnen ze misschien niet meer auto rijden….’






    Natuurlijk moet er voor we weggaan nog een foto gemaakt van twee neven met hun geliefden.

    31-07-2011 om 16:23 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    30-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Deze zee...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Tijdens de vakantie in 2009 met Rick naar Normandie was er natuurlijk ook veel zee te zien.... ook aan de West-Vlaamse kust waaraan we mooie herinneringen hebben.
    Ja ook nu weer... september.

    De eerste keer dat ik de zee gezien heb moet met het schoolreisje geweest zijn toen we in de 6e klas op stap gingen naar Den Haag en Scheveningen. De zee was rustig en kalm en zo mooi! Vanuit het oosten van het land doe je dat niet zo vaak en zeker niet in die tijd.
    Toen ik Wim leerde kennen kwam de zee opeens dichtbij. Ik mocht zelfs wel eens mee naar Hull. Dat was andere koek. Het waaide behoorlijk, het schip ging golf op en golf af, net een schommel die mooi hoog ging. Ik zat te genieten op een bolder. Wim heeft me daar snel afgesleurd. Levensgevaarlijk. Wist ik veel. Ik kreeg nog een lekkere kom soep van de kok en dat had ik nou niet moeten doen. De rest van de overtocht lag ik plat en hield me aan de rand van de kooi vast, zo slingerde het schip.
    Toen we in Hengelo in 1974 net verhuisd waren naar de Marnixstraat brachten we onze eerste meivakantie door op Texel, opnieuw was ik en de jongens gek op strand en zee. Waarom in mei, zul je misschien denken. Nou dat is eenvoudig uit te leggen. Wim vindt het Nederlandse strand zeer gevaarlijk. Bij afgaand tij kun je met een mui meegezogen worden de branding in. En in mei is het dus nog geen zwemweer. Makkelijk zat.
    We hebben ons best vermaakt, maar de caravan waarin we verbleven was geen succes. Wim bleef met stukje bil tussen de klep van een bank. Het was een Sprite. Daarom zullen we nooit aan een Sprite beginnen al zullen die van nu prima zijn… maar ja… je vergeet zoiets niet.
    We zagen vanavond op TV een Amerikaanse kustwacht met wel meer dan 10 mensen in actie om een jongen te redden die meegezogen was in zo’n mui. Ze vonden hem maar hartmassage mocht niet meer baten. Toen dacht ik weer even aan Wim z’n angst voor vakantie met de kinderen aan het Nederlandse strand.

    Met een klik op http://www.youtube.com/watch?v=1gqFEc0n4Uo&feature=fvwrel  zie en hoor je de mooie song van Rob de Nijs... 'Deze zee'.
    Wim zingt de solo van dit lied ook bij het Shantykoor....

    30-07-2011 om 14:56 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    29-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Oppas
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ‘Ben je donderdagmorgen thuis?’ Anja is op bezoek met de jongens. ‘Ik heb een afspraak bij de kapper. Kun je misschien nog even oppassen?’
    Ze hebben al vakantie. Hoeft Anja niet meer 4 keer per dag op de fiets van en naar basis- en peuterschool te fietsen. Met een kind voor en een achterop en Frank op z’n fietsje ernaast is dat iedere keer een onderneming.. Toch moeten de kinderen nog wat bijkomen. Ze zijn gewoon nog moe nu de scholen in het noorden zo laat vakantie hebben gekregen.
    Vanmorgen is het dan zover. Anja drinkt nog even een kopje koffie mee en dan gaan we met z’n vieren de dieren langs met brood, pony Amber en de Schoonebekers. Tessa en Queeny hebben een goede ochtend. Ze krijgen alle aandacht. Nog heerlijk spontaan zijn kinderen. Ik herinner me de eerste keer dat Robin, heel klein nog, op me af kwam rennen met z’n armen wijd om opgevangen te worden. Zo voelt dat met deze kinderen ook. We hadden er mooi weer bij en een puzzel met Mickey Mouse, Goofy en Pluto wordt buiten aan de picknicktafel samen gemaakt. Zelfs Daan van drie zoekt de stukjes van Mickey al bij elkaar. ‘Dan hebben we wel een ijsje verdiend, vindt Tim. ‘Dat mag je niet vragen’, corrigeert Frank. Nou hier mag dat wel en even later smikkelen ze al. Net als ze bezig zijn met planten water geven en Tim al een flinke scheut water over z’n voetbalshirtje heeft, komt Anja ze weer halen. ‘Kom je ook eens bij ons eten ?’, vraagt Tim als ze naar huis gaan en ik krijg van alledrie een dikke kus.

    29-07-2011 om 18:25 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    28-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Is dat tegenwoordig de mode...?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ‘Is dat tegenwoordig mode’, vraagt Wim als we bij een van onze favoriete cafeetjes op het terras achter een cappuccino zitten. Hij kijkt een jong meisje na dat met een kleiner zusje en moeder voorbij loopt. Alle drie dragen ze een legging tot net over de knie met een rokje er boven. ‘Alles te kort’, beslist hij. ‘te korte legging en ok nog zon vols te kort rökkien d’r boaven. Gien gezichte.’ Ik zeg nog:’Ie liekt onze opoe Bieënhof wel. Toen wie-j zommers veur ’t eerste sandalen kregen, schudden ze eur heufd. Wat…? Net zo duur as dichte schoene? En d’r zit völle minder leer an’. Bovendien schermde ze dagelijks met:’ Ie kriegt et nog an de blaoze en straks hef de rimmetiek oe te pakken’. Met dat eerste dreigement kreeg ze gelijk, maar de tweede gelukkig niet. Opa Bijenhof kon z’n arm niet verder dan z’n schouder omhoog krijgen en moest zich met z’n linkerhand redden met haar kammen. Dat kwam wel niet door de rimmetiek maar door een val van z’n kar toen z’n paard schrok van iets. Opa’s oren werden onder handen genomen door opoe of mama. Daar was opoe heel precies aan..
    Qua kleding is er in de loop der tijd heel wat veranderd. Opoe vertelde wel dat ze vroeger een soort ruime onderbroek aanhadden die open was van onderen. Ze had het dan over haar tantes, eind 19e eeuw. Als die dan even nodig moesten ploften ze even neer in het gras. Met die wijde rokken was er geen bloot stukje been of bil te zien. Ze droegen in die tijd ook een naodzak, die ze in een plooi van de rok droegen. Dat was voor bv. een zakdoek bedoeld.
    Nee ik zal me niet wagen aan die te korte legging en zeker niet aan een te kort rökkien d’r boven. Wim kan gerust zijn.
    Of.....?


    28-07-2011 om 14:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    27-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'Kiek jonges... zo doe-j dat...!'
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ‘Mo-j es kieken, dee kipp’n graaft oe hele gaten in de tuin’. Wim kijkt uit het zijraam in de keuken en heeft zicht op de oude buxus waaronder in het losse zand moeder kriel haar 10 kuikens instrueert hoe je een zandbad neemt. Het zand vliegt in het rond en de meeste kuikens hebben ook de slag al aardig te pakken. Het is een komiek gezicht al die zandspetterende kuikens. Het is goed dat ons erf zo groot is dat je de kippen ook een flink stuk van de dag los kunt laten lopen. Als ik een rondje loop en ik hoor wat geklok onder de struiken weet ik dat één van de kloeken er zit. De legkip met haar twee witte of de kriel met de tien. De kriel is er aanzienlijk drukker mee om het grut op te voeden. De haan houdt wel de supervisie. Het is mooi om te zien hoe de moeders met kuikens voorgaan als er gevoerd wordt. Daarna komen zijn twee andere hennetjes aan de beurt, dan de andere kriel en wanneer ze allemaal genoeg hebben mogen de vier opgeschoten teenerkuikens, die nu een maand of drie zijn, de restjes. De beide haantjes, van die vier, maken al flink lawaai, maar hebben niks in te brengen bij de grote witte haan. Het is niet hun vader. Dat was de haan van Wim uut Assen, de broer van buurman Jans. Een kraaiende haan in de buurt … dat kon niet langer. Het haantje is hier verdwenen, we weten niet wie de schuldige is, maar er zijn hier drie buizerds in de buurt en één stel haviken.
    De beide kloeken kunnen nog niet in het hok met hun kuikens want het trapje naar boven vinden de kuikens nog te lastig. Ze zitten ’s nachts onder de winterjasmijn aan de voorkant van het huis. Het was vorige week even paniek want ik was de rozen aan het bijmesten en gooide de laatste mest uit de zak op de rode klimroos naast de winterjasmijn. Meteen kreeg ik de woedende kriel op me af want die had ik het hele zaakje precies op de kop gemikt. Ze zat er al met alle 10 kuikens onder zich. Zo zie je maar… moeders gaan voor hun kinderen door het vuur.


    27-07-2011 om 12:35 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    26-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Leekster meer ...of Derwentwater?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Komen de Hondsdagen met veel regen, dan gaan we slechte tijden tegen, maar komen de Hondsdagen helder en klaar, verwacht dan maar een gunstig jaar.
    We zitten er middenin. De hondsdagen zijn van 20 juli tot 20 augustus en zijn over het algemeen de warmste van het jaar. Het lijkt er nu nog niet op. Gerhard, Judith en Robin zijn vertrokken naar het Leekster meer. Ik wens ze toch iets warmer weer toe dan nu. Maar… het zijn echte die- hearts.
    Het is gek dat wanneer je eenmaal op je vakantieplek bent je er gewoon iets van maakt.
    Onze eerste kennismaking met Engeland was 14 dagen Lake District. De camping waar we met onze geleende caravan stonden was aan het Derwentwater. In die twee weken steeg het water met 1,5 m. De meeste dagen regende het tot ’s morgens 11 uur. Dan klaarde het op.
    We maakten alle wandelingen in het Lake District die in het pakketje van Tom en Joan zaten. We waren onder de indruk van het landschap met de stenen muurtjes, de vriendelijke mensen, de rust in dit noordelijke deel en vanzelf de schapen. We zagen in de Yorkshire Dales, iets naar het oosten, voor het eerst een demonstratie schapen drijven. Schapenboer Richard Fawcett legde uit en liet zien wat zijn honden konden. Zijn kinderen inden de pond per persoon die hij er voor vroeg en knoopten de 5 honden met een touwtje aan een paal tot ze mochten laten zien wat ze konden.
    Ondanks dit weer waren we meteen verknocht aan Engeland en toen we daarna nog een weekje Schotland er aan vast knoopten, bleek Groot Brittannië een liefde voor het leven..... en werd een bordercollie, Kim, onze volgende hond.
    Dick en Anda zijn terug van hun 3 weekse huttentocht door Noorwegen. Nee het weer was niet waar Anda op hoopte… nee geen beau et chaud waar ze vroeger de krant op doorspitte. Maar ze vonden het een prachtig land. Zo zie je maar weer dat vakantie meer is dan zon en regen.






    26-07-2011 om 12:35 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    25-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Medereizigers...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ‘Daar word je niet goed van’, was het refrein van een van de liederen van Doe Maar… ja ik weet het… lang geleden. De kinderen plus buurt hadden er op ons 25 jarig huwelijk al een lied op gemaakt, kun je nagaan hoe vaak ze het hoorden, maar ook nu word ik er nog bijna dagelijks aan herinnerd. Tenminste als Wim het op de een of andere manier niet naar de zin is. En hij kan nogal kritisch zijn en laat het hardop merken. De steken die ik laat vallen worden al gecorrigeerd, maar in de auto is het altijd raak. Er zijn enorm veel ontaarde chauffeurs, zo blijkt.
    Vanmorgen op weg vanuit Angelslo naar de Rietlanden was het weer raak:’Rie-jt noe effen deur, jonge’, net voor de stoplichten. Wim heeft nergens zo’n hekel aan dan staan te wachten voor stoplichten. Even later:’Ja… noe gif e weer een plodde gas… Ik wod d’r niet goed van. Zie-j dat…dat scheuriezer, den heb ik agee niet zien ankomm’n. Maor ie zult zien, straks stao wie-j achter um bie-j ‘t volgende stoplicht.' Ik heb het een tijdje geprobeerd met:’Den heurt oe niet Wim’, maar dat maakte niks uit. Hij moet het gewoon even kwijt.
    Het gekke is wanneer we op de terugweg zijn vanuit de Achterhoek of Hattem en ik me even languit nestel met de ogen dicht, hoor ik niets meer. Daar snap ik nou helemaal niks van…
    Nu heeft Jannie Bronda me de dvd beloofd: As it is in heaven. We hebben er een stukje uit gezien en gehoord tijdens de kerkdienst vanmorgen: Gabriela’s song. Zo mooi! De dvd moet erg de moeite waard zijn en je een andere kijk op het leven nu geven. Maar of het je ook een andere kijk op medereizigers geeft?


    25-07-2011 om 12:51 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    24-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Thuis komen went snel...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Juni 2000. Henry verraste ons achteraf met een complete set foto's van het afscheid van Wim bij Holvrieka. Dit is er één van. Bram krijgt hier de volle aandacht van Tonny en mij.

    Het is even wennen. Er moet weer gewerkt, nou ja even opgeruimd, gewassen, was opgehangen, boodschappen in huis halen en even de stofzuiger er door gehaald. Wim neemt het terras en het gras voor zijn rekening. De kippen zijn er nog allemaal, inclusief de kuikens. Ze staan ons al op te wachten, want mensen op het erf betekent eten. De 10 kuikens passen niet meer allemaal onder de kriel, maar ze zijn stevig en zoeken dichtbij moeder de warmte.
    Mark ruimt op en… of wij alsjeblieft even met de kar kunnen komen om groenafval op te halen. Dan staat Gerhard en Robin voor de deur. Die hebben nu vakantie en komen de vouwwagen ophalen. Het wordt voor hen opnieuw het Leekster meer. Robin heeft vorig jaar surfles gehad, maar toen was er weinig wind. Ik vermoed dat hij volgende week daar niet meer over te klagen heeft.
    En dan is het tijd om de avond voor te bereiden, want Willem en Greet komen. Holvrieka is natuurlijk een van de onderwerpen. Het was een hecht stel, de collega’s van de Kwaliteitsdienst bij Holvrieka Ido. Willem was één van hen en wij memoreerden het cadeau dat Wim kreeg van zijn collega’s bij zijn afscheid. Bram de ram en wat voor één. Hij zorgde persoonlijk voor een overstroming toen hij vastgebonden stond aan de verwarming. Het was een lieverd en we hebben een paar jaar veel plezier van hem gehad èn een stel nakomelingen.
    Willem heeft een overgrootvader die mooi kon dichten. Ik ben er benieuwd naar. Dit zijn vrienden waarbij je je altijd op je gemak voelt, al zie je elkaar niet eens zo vaak. We besluiten om elkaar eens vaker op te zoeken. De avond gaat snel.


    24-07-2011 om 16:54 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    23-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het is mooi geweest...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen En dan is het mooi geweest… Wie-j gaot weer op huus an.
    Maar eerst brengen we een bezoekje aan het kerkhof in de bossen bij Vorden. Morgen is het mama’s verjaardag. We lopen langs de grafkelders van de jonkers en freules uit de omgeving naar het graf van pa en mama. We hebben net voor het onderhoud voor de komende 10 jaar met elkaar behoorlijk wat geld neer moeten tellen aan de gemeente Vorden, maar het graf ziet er niet uit. Groen uitgeslagen steen en hobbelig grind net als bij de meeste graven er omheen. Ik heb niets bij me om te gaan schoonmaken, maar daar moet een volgende keer maar wat aan gebeuren. Ook het graf van vader Hendrik Jan, ons babybroertje en opoe en opa Bijenhof ziet er verzakt uit.
    De boom waar de bliksem in 2006 insloeg staat nog fier rechtop, een klein herinneringsteken met een vioolsleutel erop herinnert aan de klap, tijdens de begrafenis van ome Gert Kornegoor, die twee van de leden van het muziekcorps het leven kostte. Op het graf van de 14 jarige Sophie staat o.a de melodie die ze zelf componeerde: My song. We lopen langs de Harwigs waar ook Evert begraven is en dan langs het familiegraf van de Aartsens. Ja…hier komen veel herinneringen boven waar ik dankbaar aan denk.
    We gaan verder naar Barchem om bij Henk en Gerrie Braakhekke een cd-rom met het photo-shop programma op te halen. Gerrie heeft groene vingers en is in haar bloemenschuurtje een paar bloemcreaties te maken. Ik probeer intussen hun teckel een beetje fatsoenlijk te fotograferen. Dat valt nog niet mee…
    Na de instructie van Henk en de kop thee van Gerrie gaan we dan echt op huis aan. ‘Wacht effen…’, zegt Gerrie en drukt me meteen een van de bloemencreaties in de hand. Tja…. dat wordt een mooie eettafel aan het Schoolpad.






    23-07-2011 om 15:48 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie 2011 met Ben en Riet
    >> Reageer (1)
    22-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een leuke afsluiting...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ’Jao wie-j doot vandage kalm an’, meldt Riet tijdens de koffie. We maken het plan om het Achterhoeks Museum 1949-45 te bezoeken in Hengelo G. Via smalle fietspaadjes komen we in Hengelo. Het blijkt dat er net een bijeenkomst is van Indie-veteranen die hier een rondleiding krijgen en speciale aandacht hebben voor het gedeelte over de oorlog met Japan in Indonesie. Ben heeft net een boek uit: Ik beken, geschreven door Else Lenkeek over het leven van een half Nederlands/ Indische jongen die Jappenkamp en gevangenis overleefd heeft maar op latere leeftijd met zijn verleden in de knoop kwam. Wat een unieke verzameling is hier. Het leven in oorlogstijd komt hier weer tot leven vanaf de mobilisatie tot en met de bevrijding.
    Via Varssel en het Zelle gaat het weer richting Boomgaard. De lagere school in Varssel die Joke en haar broers bezochten, is er nog. Wat een mooi gebied is het toch rondom het Zelle met zijn bossen.
    Vanavond gaan we naar het Praothuus. Johan en Joke en Ben en Riet gaan mee. En ook nu worden we verwend met prachtige schnitzels. Ze hebben hier zelfs 65+ ijs, een coupe ijs die wat minder van alles heeft maar wel heel lekker. Joke mag hem ook al. De avond wordt later voortgezet bij de camper van Ben en Riet. Het wordt een leuke afsluiting van een midweekje Boomgaard met Ben en Riet! Dat zal niet de laatste keer zijn.

    22-07-2011 om 22:51 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie 2011 met Ben en Riet
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een dag met een gouden randje....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Gezicht op de vijver bij kasteel de Wildenborch.

    ‘En meestal loop ik met Diny eerst hier een rondjen en dan gao’w naor boaven’, vertel ik net tegen Riet als we Kringloopwinkel Switch ingaan. Tot mijn stomme verbazing hoor ik zeggen:’Jao meestal wel…’ Diny komt daar net de trap af. We praten even bij en Diny gaat er dan al weer vlug vandoor.
    We treffen het met het weer vandaag en zijn opnieuw op de fiets richting Lochem getogen. We treffen zelfs Henk en Anneke thuis en Monique onderweg als we bij Bakker Bart koffie met een broodje nuttigen. Natuurlijk moeten we even naar Etos waar Monique naast haar studie een centje bij verdient.
    Ook Riet wil hierna graag het rondje om de kerk doen. Leuk hoor, maar wij vinden niks in de verschillende winkeltjes. We herinneren ons steeds Ben’s gevleugelde woorden:’He-j d’r gebrek an?’
    Maar bij Switch vinden we in elk geval een paar boeken. We fietsen richting Almen en slaan af naar Vorden. Dan moeten we vanzelf even van de fiets af. De koffie de Rotonde is een aanrader: koffie met een klein glaasje Amaretto en chocola. Hè daar kom je weer van bij.
    Terwijl Wim en broer Ben vorige week niet te bewegen waren om mee te gaan naar het vestzaktheater Onder de Molen, gingen Ben en Riet en ook Wim nu gezellig mee. Tja… de sfeer van vroeger hing er nog. Ook vanavond was het een voorstelling van verschillende zangers die klonk als een klok. 'Het was ontroerend mooi', schreef ik in het gastenboek. We haalden in de pauze nog herinneringen op met Henk Ruiterkamp, die deze molen in ere houdt, over de tijd dat ik samen met zijn broer Wim naar school in Zutphen fietste, 5 jaar lang. José van der Laak die deze avonden organiseert had het gehoord en rakelde het met haar lied over ‘les enfants’ extra op. Erg leuk. Wim en Ben konden het niet laten om mee te zingen. Het was een bijzondere avond. Ik hoop dat we het deze zomer nog eens een avond 'Zomercarroussel' mee kunnen maken in deze mij zo vertrouwde Lindese molen.





    Opnieuw de Wildenborch, nu met Ben en Riet


    Een mooi beeld met een gedicht van de dichter Staring die hier lang geleden woonde


    Naast de oprijlaan bij kasteel de Wildenborch staat een bijzonder beeld van Toos Gipman uit 2005 met een inscriptie van de dichter ACW Staring die hier lang geleden woonde. ook nu nog wonen er nazaten van deze dichter.
    Het is hier nog gemeente Vorden maar ook Lochem strijdt om de eer om Staring tot zijn ingezetenen te claimen. In Vorden staat een prachtig zittend standbeeld van deze beroemde inwoner in het centrum.
    In Zutphen zijn nog de bokkepoten van de duivel te herkennen in de Librije van de St Walburgkerk waarover hij in zijn Jaromir schrijft.





    Een gedichtje van deze Staring toont zijn liefde voor deze plek. Je krijgt wel een aparte foto als je zo'n spiegelend plaatje wilt fotograferen.




    En nog even een impressie van deze creatieve duizendpoot Josée van de Laak die hier prachtige chansons vertolkt.

    22-07-2011 om 11:11 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie 2011 met Ben en Riet
    >> Reageer (1)
    21-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Even terug....
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Het was een kort verblijf voor ons aan het Schoolpad. Even op en neer zou je kunnen zeggen.
    De maandag hebben we besteed aan de ZORGBRIEF aan de wethouder van de Gemeente Emmen die de Ruimtelijke Ordening in zijn portefeuille heeft. Ik wilde er nog wel Paradise lost? boven zetten, maar Wim leek dat nog geen goed plan.
    We hebben hem meteen weggebracht- zie 7 juli Paradise lost?
    Vanmorgen stond er een bezoekje gepland aan een orthopeed in het Scheper Ziekenhuis. Er moet toch maar eens gekeken worden naar mijn rechterknie die regelmatig last veroorzaakt. ‘Wel kritisch luisteren’, adviseerde huisarts Muilwijk. “Snijden ze graag?”, vroeg ik. Hij vond van wel. Natuurlijk ging Wim mee, twee horen meer dan één, makkelijk zat. Een nog jonge arts had de foto’s bekeken en bekeek mijn knie nog eens uitgebreid. Tja.. wat slijtage aan de linkerkant… Van alle mogelijkheden inspuitingen, oefenen of een nieuwe knie vond hij dit niet ernstig genoeg om een nieuwe knie te plaatsen. Daarvoor ben ik nog mobiel genoeg. Hij heeft me oefeningen gegeven- 30 keer het rechterbeen schuin naar voren optillen en 10 seconden in die positie laten. En dat drie keer per dag, eenvoudig maar zwaar. Ik kwam niet verder thuis dan 5 keer. En… zo sprak hij… een ‘goed’ gewicht is héél belangrijk.
    Over drie maanden terug komen…. Daar kon ik het mee doen.
    En... we zijn er weer... op onze vertrouwde plek.


    21-07-2011 om 16:38 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    20-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Terug op honk...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen De kloek zet haar veren op als de andere kippen te dichtbij komen.

    Amper terug op honk, net Tessa opgehaald, de katten weer met opgestreken zeilen binnengehaald of we missen Amber bij het hek. Meestal staat ze ons op te wachten. Ik kijk nog eens goed naar de stal en zie daar madam achter een losgeschoten deur staan. Ze wil nog wel eens tegen een paal schuren en nu is dan het onderdeurtje er uit gewipt en dwars gezakt. Ze kan niet langer dan één dag zo gestaan hebben want gisteren was Rick hier nog en daarvoor Mark. Maar je ziet maar weer dat je de boel wel goed moet regelen als je even op stap bent.
    Met de kippen is het wat gemakkelijker. Ze worden eens per dag gevoerd en ’s middags gaat het hek van de ren open en scharrelen ze lekker los op het erf. ’s Avonds zitten de grote kippen netjes weer op stok en de kriel met z’n 10 multiculti kuikens zit ergens onder de struiken met het kroost onder zich.
    De tweede verrassing gisteren was dat de legkip die op twee eieren zat—ach zo zielig om alles weg te halen bij een broedse kip— ook moeder is geworden van inderdaad twee kuikens.
    Ook die scharrelde vandaag al rond. Het is zo’n mooi gezicht hoe de kuikens precies bij de moeder lopen te pikken in de grond die zij voor ze los gekrabd heeft. En niks geen kuikenlamp nodig. Af en toe gaat moeder zitten met de kleintjes onder zich. De natuur regelt zichzelf. Er lopen nu drie stel kuikens, 4 grote ( twee haantjes en twee hennetjes), 10 kleine bij de kriel en nu 2 bij de grote legkip.
    Maar ja…. Straks! ‘Ie-j ziet maor da-j ze kwiet wodt’, is de gevleugelde uitdrukking van Wim. ‘Ze vret ons de oorne van de kop en ie-j zölt zien dat et weer allemaole hanen bunt’.
    Tja… ik denk dat we buurman Jans straks weer nodig hebben.


    20-07-2011 om 18:22 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    19-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Fare well van Abby
    Klik op de afbeelding om de link te volgen We verlaten voor even onze tweede huisje op camping de Boomgaard na koffie op het terras met Johan en Joke. Dat is een van de voordelen nu ze aan deze kant van de boerderij wonen: het mooie uitzicht over de camping.
    ‘Hoe laat worden we verwacht’, mailde Abby naar Ben en Diny. Toen die antwoordden dat een uur of 11 een mooie tijd zou zijn, bleek dit aan de vroege kant want vriend en DJ Eduard, die meekomt, moest tot in de vroege uurtjes aan de bak in Harlingen… dj-ing heet dat.
    Zo waren de hele familie Wagenvoort en Wim en ik verzameld toen Abby en Eduard tegen half 4 aankwamen. Het bleek een heel aardige knul te zijn , deze Eduard. “Hoe krijg je het voor elkaar om een vriendin tegen te komen op haar fare well party?’, vroeg ik hem. Dat had hij zichzelf ook al afgevraagd, maar zo zei hij:’Dan had ik dit ook niet meegemaakt’, terwijl hij een warme blik op Abby werpt. Het lijkt een serieuze zaak tussen deze twee. De plannen om een maand naar Minneapolis te gaan heeft hij al rond.
    Het werd een mooie middag met groot en klein en een stralende Abby in ons midden. Volgende week maandag gaat ze via Brussel terug. “Wie brengt je weg?”, vroegen we. Tja… Eduard natuurlijk.
    Simon is al bijna baby af en weet al hoe een autootje moet rollen. Olaf weet het speelgoed al te liggen en Sascha wil het liefst in het ‘speeltuintje’. Ben en Diny zijn maar wat blij met de uitbreiding van hun familie.




    Fare well to Abby




    Mirjam met Simon

    19-07-2011 om 10:44 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Familieperikelen
    >> Reageer (0)
    18-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Je hebt honden en... teckels.
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wij zijn niet de enige Engelandfans. Ben en Diny zijn net terug van een midweek tuinen kijken in Zuid Engeland. Ze hadden een strak programma zoals meestal, maar ineens hadden ze het idee dat ze hier vlakbij al eens eerder geweest waren en stopten bij een huis met hoptorens dat wat leek op de B en B van 10 jaar geleden. Toen hij een foto maakte van het huis kwam de bewoner op hem af en vroeg naar het waarom van hun interesse voor hun huis. Toen Ben het vertelde en tevens een compliment maakte over zijn tuin, nodigde deze gastvrije Engelsman hen uit voor a nice cup of tea. Z’n vrouw keek er niet van op en zette meteen the kettle on. Het bleken geroutineerde fietsers te zijn, maar waren niet weg van het fietsen in Engeland of net over het Kanaal, te heuvelachtig! Natuurlijk vertelden Ben en Diny over Nederland als fietsland en ik heb het idee dat ze dat wellicht gaan uit proberen.
    Londen was afgelopen week ook hun doel en met bus, dubbeldekker en metro maakten ze hun ontdekkingstocht door heel Londen. Een aardige meneer waarschuwde Ben om zijn fototoestel niet zo zichtbaar te dragen.
    Ze hadden bovendien geluk met het weer. De regen die wij hadden is hun bespaard gebleven. Nu zijn ze al weer terug in het leven van alle dag en bereiden zich voor op het bezoek van Abby die morgen afscheid komt nemen. Ze gaat binnenkort terug naar Minneapolis. Haar half jaar internationale Hogeschool zit er op. We zullen haar morgen heel veel groeten meegeven voor onze Amerikaanse neven en nichten.
    Terwijl Diny even een kop koffie maakt maken de honden gebruik van de aandacht van Ben. Josca wordt geprezen als bijzonder intelligent. Ben is een beetje doof en wanneer Josca tijdens een wandeling vlakbij hem komt lopen weet Ben dat er een fietser hen achterop komt. Ze weet n.l. dat ze dan naast hem moet lopen. Teckel Jippe is onder en boven de wet. Die hoeft niks te kunnen en gaat meestal gewoon zijn gang. Tja… je hebt honden… en teckels.






    Bijlagen:
    IMG_7473 (Medium).JPG (74 KB)   

    18-07-2011 om 12:19 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (1)
    16-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.'t Harnas...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Ken je dat..? Ben je samen met vrienden of familie op vakantie en dan gaat het ene stel naar huis. Het maakt niet uit of dat vanwege ziekte is of dat het afgesproken is. Je blijft wat ontheemd achter en je moet eerst weer je eigen nieuwe plan trekken. We weten het nog van Ben en Riet die vanuit Spanje naar huis moesten. Dit keer zijn het Ben en Niesje die geheel volgens afspraak hun midweekje Boomgaard er op hebben zitten.
    Héééél lang geleden gingen we voor het eerst naar Badenhard, vakantie vieren in de jachthut van Laborenz. Henk en Anneke gingen mee. Het was al een heftige reis. Henk en Anneke raakten we kwijt vanwege een lekke band, het was nogal zoeken naar de weg naar boven die onder een grote koekoeksklok in Sankt Goar begon, maar het lukte en we hadden een erg leuke week. Jammer, vanwege ziekte moesten Henk en Anneke op huis aan en ik herinner me nog hoe kaal dat voelde terwijl we toch alle drie jongens mee hadden. Ach… het duurde niet lang voor we weer op gang waren. Er werd frambozen geplukt, melk gehaald bij boer Steeg, een kasteel bezocht en Kaffeekuchen uitgeprobeerd. Tot we op een middag vanaf de Hohe Stein terug kwamen bij ons huisje en pa, mama, en Henk en Anneke vonden. Ze hadden een kip meegebracht want Henk en Anneke zullen wel verteld hebben dat er geen winkel in de buurt was. Nee het was niet voor een middagje uit. Samen maakten we een mooie wandeling. Pa moest beslist naar de boer die met koeien voor de wagen klaver aan het opladen was. Nee... ze bleven slapen en nadat de Rijnwijn geproefd was werden de slaapplaatsen in orde gebracht. Henk en Anneke hadden hun tentje weer meegebracht maar pa en mama zouden op onze slaapbanken in de kamer slapen en wij schoven de jongens bij elkaar en gingen er bij in het piepkleine slaapkamertje. Wij hadden ons al teruggetrokken toen we pa hoorden zeggen:’Zo moder do noe’t harnas maor uut’. Het was nog in de tijd dat dames een korset droegen. Hij heeft het nog lang moeten horen.
    Wim is intussen bij het melken in de melkstal gaan kijken en doet een rondje camping. En ik…? Och… ik schrijf maar even wat in me op komt…


    16-07-2011 om 22:01 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Spanning en sensatie...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Doesburg in de regen.

    donderdag--Een paar dagen er op uit is hartstikke leuk, zelfs als het spannend wordt. Ben en Nies hadden een slecht nachtje. De voortent van hun caravan kreeg door de wind nogal te verduren. Het bonkte en flapperde er op los en de volgende morgen moet het een en ander vastgezet worden. Dat gaat de hele dag zo door. Ben en Wim en buurman Gerben hangen regelmatig aan de scheerlijnen van de voortent omdat bij Ben en Niesje de wind er precies onder komt.
    Toch besluiten we er op uit te gaan naar Doesburg. Amper aangekomen blijken alle feestelijkheden van de Zomerweek voor vandaag alles afgelast te worden.. te harde wind. ‘Jullie kompt veur niks… alles is af’elast… windkracht 7 en 8 wodt verwacht’, krijgen we overal te horen en terwijl alle stands en tentjes afgebroken worden lopen we toch Doesburg even door. Wat een mooi stadje met veel oude gebouwen. In een oud drogisterijtje annex museum en koffiehuis De Rozebottel drinken we koffie. De waarzegster, uitgedost in felle kleuren en veel bling bling zit naast ons. We laten ons niet kisten en gaan toch lopend Doesburg door maar als de wind aantrekt en paraplu’s de lucht in gaan denken we aan de luifels en gaan weer op camping Boomgaard aan. De boel moet opnieuw vastgezet.
    We melden ons bij het Praothuus voor een dikke boerenschnitzel met bijbehoren en samen zitten we even later in onze caravan languit voor de Reunie en Inspector Frost. Toch lekker om met dit weer een tv bij je te hebben. Frost is nog niet lang bezig of Ben en Nies die heerlijk achterover zitten, vallen in slaap, geluidloos... dat wel.. Ze hebben nog wat in te halen.
    Vandaag beginnen we met koffie bij Johan en Joke…. Niet gek….!





    Mooi Doesburg


    Een oud drogisterijtje/ tearoom




    Er is nog wel wat vertier

    16-07-2011 om 10:58 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    15-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Het is goed rusten in Barchem...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Spannende doorkijkjes in Gerrie's tuin.

    Dinsdag...-Ach wat is Lochem toch mooi, een gezellig oud stadje. We proberen eerst of Henk of Anneke misschien thuis zijn, maar nee… er moet natuurlijk overdag gewerkt worden.
    We vinden een heerlijk terrasje en doen daarna een rondje om de kerk, d.w.z. Niesje en ik want de beide broers zetten zich op een bankje in de schaduw en komen er pas weer af wanneer we uitgewinkeld zijn. De kerk is van binnen ook de moeite waard, leuk dat hij gewoon open is. Ik koop een paar pockets in de tweedehands boekenstand en na een leuk gesprekje met één van de vrijwilligers gaan we op pad naar Barchem om het boek van de fam. Tjoonk- Groot Nuelend te gaan bekijken bij Henk en Gerrie Braakhekke. We halen hem even uit z’n middagdutje maar desondanks worden we met ons clubje hartelijk ontvangen en bewonderen de prachtige tuin met doorkijkjes. De oude mispelboom heeft een mooie plek naast het terras. Ik weet dat op de Boskamp ook een mispelboom was en wie weet nog is. Er moet eerst even de vorst over zijn gegaan voor je ze kunt eten.
    Het familieboek is inderdaad mooi opgezet, zit goed in elkaar en ziet er zeer verzorgd uit. Wie weet ga ik nog eens aan de slag, maar er zullen meer verhalen in moeten en daar zal de familie zelf aan kunnen bijdragen. Of….. schrijf ik onder een pseudoniem en andere namen een familieroman met…. ie wet wel…en met veel van heuren zeggen…. Daar zou onze familie heel geschikt voor zijn…. toch? Ach zo mijmer ik maar wat….
    Gerrie geeft ons tijdens de thee de tip om eens bij het Koetshuis in Hackfort te gaan koffie drinken en vraagt ons eens op te letten of er bij de Boomgaard nog leeuweriken te bespeuren zijn. Doordat er tegenwoordig minder wilde bloemen langs de weg staan, zou dat veel minder zijn. Henk wijst ons een mooie weg binnendoor richting Medler. Toch gaan we nog even bij de Boskamp langs om ook Ben en Niesje te laten zien waar de 10 kinderen van het gezin van opa en opoe Eggink opgroeiden.
    Tja... deze streek... hier liggen gewoon mijn roots.







    Dit zijn de mispels...



    15-07-2011 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 1/5 - (1 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (2)
    14-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Op stap met Ben en Niesje...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Voor het kasteel de Wildenborch. Nog steeds wonen er nazaten van de familie Staring.

    Meteen maar op stap met elkaar want vandaag is het nog prachtig weer. Op weg naar Lochem komen we natuurlijk langs veel voor mij bekende plekken en vertel erover. De zandweg waar we als kind de koe mossen anjagen as den naor de bolle mos bie-j Koning. De plek waar we verjaagd werden aan de Hissinkbeek door vader zwaan die met moeder en 10 jongen in zijn kielzog op ons plekje wilde landen. De spoorwegovergang waar opa Bijenhof net voor een aanstormende trein overstak, de Wientjesvoort en dan de Wildenborchseweg met het Lange End waar tante Dina, toen die boerderij gebouwd werd in de jaren 30, zo'n aardig gedicht over maakte. De Kapel die zo'n sociale functie heeft in de Wildenborch. En dan maken we een stop bij kasteel de Wildenborch.


    14-07-2011 om 11:15 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Raad eens...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Raad eens waar we zijn... voor je verder leest.
    Kan nooit moeilijk zijn.
    We zijn samen met Ben en Niesje een midweek op de Boomgaard. Huis en haard worden goed verzorgd, we zijn echt uit! We hebben intussen de verjaardag van Margo al dunnetjes... nou ja dunnetjes.. over gedaan, kennis gemaakt met nieuwe buren voor even en oude bekenden gegroet.
    Er is hier één stel dat al vanaf het begin hier de zomer doorbrengt: Ton en Joke. Ze verrichten bovendien hand- en spandiensten. Dat bestaat uit maaien rondom de caravans en ze houden een oogje in het zeil wanneer Johan en Joke er even niet zijn. Dat wordt gewaardeerd en zelfs zozeer dat Ton een petje kreeg met Camping de Boomgaard er op en er onder Parkwacht. Joke kreeg bij die gelegenheid een T-shirt met Camping de Boomgaard en P.R er op.
    Straks gaan we fietsen: Lochem gaat het worden.


    14-07-2011 om 11:12 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Vakantie algemeen
    >> Reageer (0)
    12-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Grote Dag
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Eva r. en Annemay.

    Zondagmiddag was het zover. Eva en Annemey moesten er aan geloven tijdens de eindpresentatie door de leerlingen van zangdocent en jazz zangeres Christel Peters. 'O... ik ben zo zenuwachtig', klonk het al een paar dagen in huize van de Kolk/ Kraak. Ze mocht 6 gasten uitnodigen... nou ja zeven, met Agnes er bij. Het was al spannend of we er wel in konden want door het zoeken naar parkeergelegenheid in Coevorden zat de deur al dicht en moesten we door het Grand Café er naast de weg zoeken.
    En het was niet voor niets. Een prachtige middag in een zaal van het gemeentehuis van Coevorden. Het peil was hoog. Troubadour Berjan opende de middag vol zang. Prachtig want ik hou van dit soort liederen. Hidde, een jongen van 12, is wel een bijzonder muzikaal talent. Wat een stem en gevoel voor ritme. Mike en Inge staken er wat mij betreft ook bovenuit. Oh.. en Veerle en Kelly.... En dan die twee, Eva en Annemey, ze maakten er een echte show van met hun nummer Don't stop believing. Heel origineel. Zenuwachtig? Niks van gemerkt. En heel mooi gezongen.
    Nee de middag was een succes niet alleen voor de leerlingen maar ook voor hun docente Christel Peters. Die kan er ook wat van. Op verzoek zong zij een lied uit Fame, heel geweldig!
    En... ook Agnes heeft genoten. Die is gek op muziek. Ze heeft ook dit keer heel wat te vertellen thuis.


    12-07-2011 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (3)
    11-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zondagsgroet
    Klik op de afbeelding om de link te volgen zondagmorgen--We zeggen telkens tegen elkaar dat we er tegenop zien om de Zondagsgroet rond te brengen langs de ziekenhuisbedden. Eens in de 8 weken zijn we aan de beurt met onze ploeg beddenrijders om de mensen die graag de oecumenische kerkdienst in het Scheperziekenhuis willen meemaken, op te halen voor die kerkdienst en na de koffie weer terug te brengen. Het beddenrijden zelf is redelijk ontspannen, vaak bijzonder zelfs. Maar het rondbrengen van die Zondagsgroet kan soms moeilijke momenten hebben. Je kunt geconfronteerd worden met heftige situaties. We vragen dan ook altijd of er kamers zijn die we beter niet kunnen ingaan. Dit weekend is Agnes weer bij ons en ging ook mee om de Zondagsgroeten uit te delen. Als we uitgelegd hebben waar we voor komen vragen we vaak ook of er mensen zijn die gehaald willen worden, met rolstoel of met bed, alles kan.
    Agnes vindt het leuk om mee te helpen. Simon en Coby namen ook een deel van de kamers voor hun rekening. Soms kom je goede bekenden tegen. Dit keer krijgen we een hartelijke ontvangst van een goede bekende… Valerius, Voedselbank en de schapen, zijn onze connecties. Op onze vraag hoe het met hem gaat is zijn antwoord gewoon direct op de man af:’Slecht… ik word niet weer beter’. En toch vol belangstelling voor ons. Ja, hij wil ook gehaald worden. Ondanks zijn slechte vooruitzichten vertrouwt hij ons toe dat dit ook een bijzondere tijd voor hem en zijn gezin is.
    Het kan wel eens druk worden straks. Er zijn heel wat mensen in bedden en een paar rolstoelen die we met onze groep gaan halen.
    Wim had even afleiding gistermiddag bij de voetbalwedstrijd FC Emmen- Ajax. Het werd 0-1... Heeft Johan in elk geval weer een goeie avond gehad!

    11-07-2011 om 14:16 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    09-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Paradise lost...?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Via via hoorden we pas dat de verdubbeling van de weg naar Klazienaveen die vlak naast ons is inderdaad doorgaat. Het zou door de gemeenteraad zijn goedgekeurd. Drie jaar geleden zijn we al eens naar een bijeenkomst geweest om de nieuwe structuurplannen van de gemeente Emmen te bekijken. Het zou volgens de plannen een allee worden. Wij hebben onze zorgen toen al middels een brief getoond en voorgesteld als het toch door moet gaan dat ze die extra baan aan de westzijde van de weg aan te leggen. Netjes een brief gehad dat het ontvangen is, netjes staan we vermeld in de antwoorden op het structuurplan. Er wordt geadviseerd om de verdubbeling aan de westkant te maken, voor een geluidswal te zorgen en aan een aan- en afvoerweg zou gedacht worden. Bovendien zal tijdig met omwonenden het een en ander besproken worden.
    Nu blijkt de verdubbeling toch aan onze kant te komen. Hoe ze het willen doen is mij een raadsel. Het is te laat voor een bezwaarschrift, had in november al gemoeten, maar een “zorgbrief” zal het dus worden. Wanneer er al geen rekening gehouden wordt met ons door de weg dichter bij ons huis aan te leggen moeten we ook maar afwachten hoe het met geluid en aan- en afvoer zal worden. De Zorgbrief is in de maak. Nee... ik sliep niet lekker vannacht. Zucht…





    De Nota van beantwoording die ons indertijd geruststelde.




    Een stukje van ons paradijsje

    09-07-2011 om 21:56 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Met de Shanty's op pad...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Soms heb je dat… zomaar een leuk gesprekje met voor jou geheel onbekende mensen. We zijn in Wolvega, nooit eerder geweest, het Friesland waar Stellingwerfs wordt gesproken. Dat kunnen we goed verstaan. We zijn op pad met de Eemslander Shanty’s. In Wolvega wordt de fiets 4 –daagse gereden en dan wordt er tijdens die dagen van alles georganiseerd. Dit keer een soort markt met vertier door verschillende Shantykoren. Onze bus is vol met zangers en hun aanhang. Na een paar optredens van onze mannen gehoord te hebben gaan mijn vaste maatje Johanna en ik op verder onderzoek uit. We kijken en luisteren en komen bij een terrasje waar nog een paar plekken vrij zijn aan een tafeltje. “Mogen we er bij komen zitten?’, vraag ik. Dat vinden ze alleen maar gezellig en al spoedig zijn we volop in gesprek met deze zuiderlingen, nou ja hij dan. Zij komt oorspronkelijk uit Heerenveen. Misschien dat daarom dit noorden blijft trekken… je roots hè? Het gaat er niet eens zozeer om waarover je het hebt maar soms is een gesprekje over fietsen, e-bikes, vakantie en Andre Rieu voldoende om een aangenaam kwartiertje te hebben. Ik hoop dat ze nog een fijne fietsdag hebben daar in de omgeving van Wolvega. Onze mannen zingen prachtig, ik mis Wim z’n solo maar ik krijg vast meer kansen om die nog eens te horen.
    De dag eindigt met het feit dat Wim z’n telefoontje kwijt is. Hij slaapt er slecht van, maar gelukkig vinden ze hem terug door hem vanmorgen terug door hem af te laten gaan. Hij is op de achterbank van de bus tussen de zittingen gegleden.
    Deze nieuwe dag begint dus weer goed.


    09-07-2011 om 00:48 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    08-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geert Hanken
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Geert Hanken is zijn pseudoniem. Hij schrijft regelmatig over wat hem bezig houdt en wat hij in zijn leven al meemaakte. Zijn leven lang was hij boer in Zuidbarge en de Hankenberghoeve was zijn plek, maar nadat zijn zoon het overnam, verhuisde hij met zijn Annie naar een appartement. Ik heb me laten vertellen dat hij daar in de Emmerhout goed werk deed door het winkelcentrum netjes te helpen houden. Dat was niet genoeg. Henk Siebring moest de buitenlucht en de natuur voelen. Hij heeft nu al jaren een volkstuin, wat zeg ik… hij heeft 7 van die stukken aaneen. Vandaag ging ik bij hem kijken. Ik vroeg aan een buurman tuinier of Siebring hier zijn tuin had. ‘O… die oude boer? Daar bij die bloemen. Hij is er net’. Ik vond hem druk bezig met de schoffel.
    ’Het is gebeurd met hazen vangen’ zei de voormalig boer en jager. Dat mag ook wel als je 88 bent. Overal in zijn tuin staan stoelen om even te gaan zitten uitrusten en mijmeren. Hij liet me zijn kunstwerk zien, zijn kruizenveld, allemaal van buxussen, want Henk is een gelovig mens. De kruizen wezen allemaal naar een blauwe winde die zich naar de boven kringelde, naar de hemel. Een paar oude schuurtjes heeft hij namen gegeven als Erica’s kas en loods Zuidbarge en hij heeft er een oude cabine van een vrachtauto staan waar hij Rij maar an op heeft gezet.
    Och… we hadden een aangenaam half uurtje. Rick heeft ooit stage bij hem gelopen op de Hankenberghoeve en hij herinnerde zich hoe ik een keer in hun buurt bramen ging plukken, eigenlijk om te zien hoe ze samen aan het aardappels rapen waren. Hij had me door.
    Er staat een heel veld met mooie kerstdennen. Eind november kun je er voor €5 een uitzoeken en er je naamkaartje zolang aan ophangen. Dat gaan we doen!

    08-07-2011 om 08:24 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (2 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    06-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Soms zit het mee en...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Soms zit het mee… en soms….
    Wie ons wel en wee regelmatig volgt is misschien die ene bepaalde pechdag niet ontgaan. Dachten we een prachtig keramisch fornuis op de kop getikt te hebben, gaat de glasplaat van de oven aan gruzelementen. Ben en Niesje hadden er speciaal een dagje voor uitgetrokken, zodat Ben en Wim het zaakje goed aangesloten zouden krijgen. Nou ja toen hebben ze het fornuis toch maar vast op de plaats gezet en gelukkig kon er een nieuwe glasplaat besteld. Daar hadden we nog geluk mee dat die onderdelen los te krijgen zijn. Zouden wij niet de enigste zijn met zo’n pechdag?
    Het pakket met de nieuwe glazen deur staat al een paar weken te wachten. Wim ziet er blijkbaar tegenop om die te verwisselen, maar vandaag moet het dan maar gebeuren. Het fornuis wordt met vereende krachten naar buiten gebracht en op de tuintafel gezet, oude splintertroep er af gestoten, goed kijken hoe het een en ander in elkaar zit en dan… Het gaat eerst van een leien dakje… tot die ene schroef. Die kan Wim er met geen mogelijkheid inkrijgen. ‘Den is dol edraeid. Kan niet anders’. Het zweet begint ons al in straaltjes van de rug te lopen. ‘Iets meer naar links… de ovendeur een beetje open dan… die eerste schroeven er maar weer uit.......’
    Ik weet niet eens meer hoe het kon gebeuren maar de ovendeur zit op z’n plaats en de keuken is weer compleet. Nu kunnen we aan de appeltaart.


    06-07-2011 om 18:50 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    05-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.4 juli Onafhankelijkheidsdag in de USA
    Klik op de afbeelding om de link te volgen The Ackerman cabin at the lake.

    Vandaag is het onafhankelijkheidsdag in de USA en dat wordt gevierd. Curtis en Berdena vieren dat meestal aan hun meer waar ze een weekendhuis hebben. De hele familie is er dit keer, behalve dan Abby die nog in Den Haag is voor een paar laatste afsluitende weken op de internationale school van Inholland.
    Ze brengen drie dagen gezellig samen door met eten en drinken en hebben het naar hun zin in op of bij het water. Berdena schreef dat ze op 4 juli hun boot versieren en gezamenlijk met de buren daar er een feest van maken, een parade op het meer. 's Avonds besluiten ze met vuurwerk.







    De cabin aan de voorkant


    Op het lake


    Nichtje Berdena en haar man Curtis

    05-07-2011 om 16:46 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    04-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zo.... weer gezinsuitbreiding?
    Klik op de afbeelding om de link te volgen ‘Zo…. Weer gezinsuitbreiding’, vroeg Anja gisteren toen ze even aan kwam. ‘O.. heb je de grote kuikens gezien, leuk spul hè? ‘Nee, ik bedoel kleine kuikens… een hele zwik, ik kon ze niet zo gauw tellen want de kloek verdween al weer onder de struiken’. Heb je één haan en dan gaat die zich meteen ook met de beide krielkippen bemoeien.
    Wim en ik met Anja en de kinderen in ons kielzog naar buiten en zien moeder en donsballetjes weer richting hortensia’s verdwijnen. De Annabellen doen het goed en het zijn dichte struiken geworden
    Wat later als ik heel stilletjes familie kip weer zie scharrelen moet ik ze even tellen… tien stuks, 5 nu nog gele en 5 wat donkerder.
    Ook een van de legkippen zit op eieren. We hebben er twee een kruis gegeven en de rest halen we telkens weg, want de beide andere kippen willen alleen precies bij de broedse in het nest zitten om hun ei te leggen. We hebben al een paar nepeieren in een ander nest gelegd, maar dat helpt niet. Het wordt druk op ons erf.
    Vandaag hebben we Ricks nieuwe flat screen tv bewonderd en hij heeft laten zien wat hij er allemaal mee kan. Wat hij met de oude nog prima tv gaat doen? In elk geval gaat die niet naar de Kringloop. Daar heeft hij wat tegen. Wel aanpakken en niks ervoor geven? Dat stuit hem tegen de borst. Nee… Jans en Geesje hebben er wel belang bij. Die zijn aan de beurt… maar wel zelf komen halen hè! Morgenavond gaat dat gebeuren.


    04-07-2011 om 13:24 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (1)
    03-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over voetballertjes, een speurtocht en pannenkoek...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Aan de pannenkoek, vooraan de broertjes Daan en Tim

    Er vliegt hier een havik, hoog boven het veld. We moeten zuinig zijn op onze roofvogels, maar als ze je de patrijzen uit de ren plukken wordt het minder. Anja heeft nu een soort gaas over de ren gespannen voor er nog meer kippen sneuvelen. Er zijn ook drie buizerds te zien die samen de buurt onveilig maken… voor de kleinere dieren dan.
    Vandaag was het de dag van Frank. Die vierde nu zijn 8e verjaardag en had al z’n vriendjes uitgenodigd, vijf stuks en allemaal voetballertjes. Drie keer raden wat er moest gebeuren tijdens z’n feestje. Tja… voetballen dus. Wim was gebombardeerd tot scheidsrechter.
    Vanmorgen klokslag 10 uur stond Frank al bij ons op de stoep om samen met mij een speurtocht door het bos uit te zetten. Dat vond hij al een avontuur, vooral achterin waar het zo donker is. Met rode draadjes en pijlen van takken gaven we de route aan. We verzonnen wat vragen over de natuur. Vanmiddag na de voetbal ging het clubje met Alle er achter op pad. Anja had voor allemaal een waaiertje met dieren in het bos gegeven. Wim stond aan het eind van het bos met dropveters en Anja en ik bereidden het pannenkoekenfeest en het kampvuurtje voor. Volgens mij slapen alle jongens als rozen vannacht.
    Ik moest even terugdenken aan onze eigen verjaardagsfeestjes met de jongens. Er is niets veranderd.









    03-07-2011 om 18:24 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (2)
    02-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Marktdag...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wel wat jaren geleden: de broers van der Kolk
    van l. naar r.: Piet, Ben, Henry en Wim

    ‘Moet ik vanmorgen nog naar de markt’, vraagt Wim na het opstaan. ‘Nou er moet niks, we hebben nog genoeg, maar als je het leuk vindt om naar de markt te gaan, ga ik mee’. Zo fietsen we even later richting dorp. Hij wil onze vreemde diascanner- je weet wel van doet ie het of doet ie het niet- naar zijn maatje bij Expert brengen. Die houdt van prutsen met dit soort dingen en misschien ziet die kans om hem aan de praat te krijgen.
    Dan zetten we onze fietsen in de gratis fietsenstalling waar je tegenwoordig ook gratis en voor niks een leuke fiets kunt lenen- service van de gemeente. En dan gaan we een rondje doen op de markt. Wat komt ie toch een bekenden tegen: Holvrieka, de Bowls, het Mannenkoor… of van de kerk. Enorm wat kunnen mannen kletsen. De kaasboer heeft hem als vaste klant en terwijl we toch maar een stukje brandnetelkaas meenemen wordt de voetbal bijgepraat. Kaasboer is van Heracles en Wim de vaste fan van FC Emmen natuurlijk. Het is toch lekker om alle tijd te hebben. We lopen terug richting fietsen, maar ik koop toch nog even een badpak bij Livera. Als we dan even later langs Wim’s vaste kledingzaak Schomaker komen blijkt ook daar de opruiming al begonnen. Zullen we? Een jonge verkoper haalt ons binnen met een stralende lach… Nee we kunnen niets vinden wat er uit springt. Boven hebben we ook nog leuke dingen zegt hij. Ik leg hem uit dat deze man geen pakken meer draagt en dus niet naar boven hoeft. ‘Maar er zijn ook mooie shirts.. echt niet alleen kostuums… kijk maar eens”. Warempel we gaan toch maar even. Zien we even later toch een mooi shirt, vrolijke kleurtjes en leuke stijl èn in de goede maat. Wim gaat voor de bijl. Mijn oog valt eigenlijk meteen op een mooi vest dat er precies bij past. En ook dat doorstaat de keuring. Je kunt nagaan dat hij dan ook niet zonder nieuwe broek de deur uitgaat. ‘Betaal jij of betaal ik’, vraagt hij slim bij de kassa.


    02-07-2011 om 20:30 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Aan het Schoolpad
    >> Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een dag met een gouden randje...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Wim maakt een goede beurt gemaakt bij de beide dames die op bezoek zijn. Hij is n.l. de kok. En een goede kok heeft alles goed voorbereid. Nadat Diny en Dirkje zijn gearriveerd maken we plannen voor de dag en na de koffie gaan we naar mijn favoriete shop: Het Goed. Alledrie vinden we iets van waarde en als we weer even aan het Schoolpad terugkomen staat ons soepje gereed mèt wat kaarsen ernaast. Wim had zo gauw geen standaards kunnen vinden, maar die is nooit voor één gat te vangen. Hij wil romantisch tafelen met ons en pakte een paar aardappels en maakte er met de appelboor een gat in voor de kaars.
    Vanmiddag heeft hij rust want wij drieën gaan nu echt het dorp in. Emmen wordt goedgekeurd al vinden Diny en Dirkje het ook jammer dat er weinig oude gebouwen over zijn. We halen vandaag onze kilometers wel want Emmen Centrum is vrij uitgebreid. We bekijken zelfs de expositie in de Grote Kerk èn we geven de Emmer middenstand een nieuwe impuls. Dirkje is nu helemaal klaar voor de bruiloft van hun jongste zoon. Diny hield vol tot we een goede schoenenzaak vonden en ik denk dat Dirkje erg blij is met haar makkelijke en toch chique schoenen. De opruiming is al in volle gang, maar wij houden ons geweldig in vind ikzelf. Diny scheurt zich met moeite los van een aparte en leuke rok omdat ze er niets bij kan vinden om te dragen. Eigenlijk komen we voor de kopjes van Makkummer aardewerk die van Peer altijd verkocht, blijken die niet meer gebakken te worden. Als we eindelijk neerstrijken bij de Kamer voor een cappuccino zuchten we tevreden en besluiten dat dit voor herhaling vatbaar is. We redden het nog net om op tijd bij Wim aan te schuiven voor de pilaf, het recept van schoonzus Marry. Opnieuw een succes. Intussen maakten Diny en Dirkje bij de kok weer een goede beurt met ieder een bosje freesia’s waar Wim zo gek op is. Hij glimt ervan....

    02-07-2011 om 00:00 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Familieperikelen
    >> Reageer (0)
    01-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Van heuren zeggen...
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Bij Herman in 1932 werden de kolven aan de varkens gevoerd. Herman en Harold zie je op de wagen.

    Bij 'van heuren zeggen' is het moeilijk te achterhalen wat er precies waar is. Als je iets doorgeeft wat je gehoord hebt en dat wordt verder verteld....moet je zien wat er overblijft. De reclame van Ohra van die man die een boom raakte door een eend op de weg, werd maar zo via via een bom in een eend die onschadelijk gemaakt moet worden. Op school deed ik het met de brugklassers bij een oefening in goed luisteren en doorvertellen in een kring. Ik fluisterde er één wat in het oor en die fluisterde dat door aan de tweede enz. Er bleef echt niks van over. Zo bleek het verhaal van Saartje en de paddestoelen ook aan veel veranderingen onderhevig. Tja… ik had het ook van heuren zeggen, maar het blijft leuk… toch?
    Zo komen er ook oude verhalen boven over de Boskamp. Toen opa in Amerika was geweest bij Herman, zag hij dat er goed mais verbouwd kon worden. De kolven werden eruit gehaald en de koeien in het maisveld gelaten en die aten de rest op. Dat moest opa natuurlijk ook uitproberen, maar toen hij de koeien uiteindelijk in die maïs liet, waren ze helemaal door het dolle en vertrapten alles. Dat was geen succes.
    Bovendien, heb ik uit betrouwbare bron, kwamen de fazanten vanaf het Medler af op die mais. Dat was minder. Samen met een buurman bouwde opa een vangkooi, want die mais was van hem en bovendien een fazantje op zijn tijd was ook nooit weg. Dat is blijkbaar de veldwachter ter ore gekomen en op een zondag onder kerktijd ging die bij de Boskamp of buurman of beide op bezoek en zei: ‘Beken het maar… je buurman heeft het al toegegeven”.
    Maar hoe het afliep… misschien weet oom Bram het nog. Ja ik heb het ook maar van heuren zeggen.

    Met dank aan Henk en Joop.



    01-07-2011 om 09:50 geschreven door hetty  

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Categorie:Memories
    >> Reageer (1)


    Welkom op Hetty's site

    Laatste commentaren
  • Wens u nog een hele fijne maandag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Hattem
  • Wens u nog een hele fijne dag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Wens u nog een hele fijne zondag (Dirk)
        op Rick en Epke...
  • Van harte welkom groet (Patricia)
        op Rick en Epke...
  • Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    The Great Gray-- de Laplanduil, geschilderd op een plak berkenhout.


    Foto

    Hector
    Foto

    Samen met vader op de bok
    Foto

    De takkenvlechter.

    Nieuwsgierig geworden?
    Meer schilderijen zijn te zien op
    www.hettysite.nl

    Hoofdpunten blog wimhetty
  • Over licht... en donker...
  • Weerspiegeling
  • Homoet of Hoenwaard
  • De Verkentoren
  • Vesting- en Hanzestad Hattem

    Zoeken in blog


    <a href="http://imageshack.us"><img src="http://imageshack.us/img/iss1.png" border="0" /></a>


    Foto

    Foto

    Welkom bij
    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Startpagina !


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!