|
Diny en ik voor 'de Haar' in het door vader Hendrik Jan getimmerde
tuinsetje. En je ziet het, Diny had toen al meer huishoudelijke aanleg dan
ik.
Het feit dat ik zulke aardige reacties krijg op de wederwaardigheden
bij ons thuis vroeger wanneer het onweerde, zegt wel iets van je leeftijd,
vermoed ik.
Neef Jaap uit Zuid Afrika is, behalve Diny natuurlijk, iemand
die zulk een toneeltje in het echt heeft meegemaakt bij onze opa en opoe
Bijenhof op De Haar. Hij is een paar jaar ouder dan ik en heeft zon
onweerssituatie met opoes paniek nog in zijn herinnering.
Anda heeft
dezelfde situatie uit de verhalen van Dick die mijn buurjongen was. Blijkbaar
ook heel herkenbaar. Ik denk dat opoe Lettink daar de touwtjes aardig in handen
had.
Dirkje heeft de beelden nog wat scherper. In haar herinnering zag ze
bij haar thuis de doos met spaarbankboekjes, trouwboekje en andere
waardepapieren nog midden op tafel staan tijdens het door velen gevreesde
natuurgeweld..
Ik was vanmiddag op mijn wekelijkse bezoekje bij buurvrouw
Wielens op haar boerderij en we hadden het over het beestenweer van zaterdag op
zondag en dat ik met de kleren onder de arm naar beneden was gegaan. Zij
memoreerde zelfs dat ze vroeger behalve de jas en schoenen aan, ook de kist met
waardepapieren bij hen midden op tafel stond en dat otie, zoals een Drentse oma
hier genoemd werd, zelfs een doek over de spiegel had gehangen en over de
glimmende top van de kachel. Dat zou ook de bliksem kunnen aantrekken.
Wim
zn ome Dieks uit Wezep was van een ander kaliber. Hij was met vader Gerards
tweelingzus Marie getrouwd. Als tante Marie de familie uit bed riep bij onweer
had Dieks daar geen zin in. Hij was metselaar en had zijn rust hard nodig, vond
hij. Hij sprak de gevleugelde woorden: Merie, ik hebbe nog nooit eheurd dat er
iene in bedde doodeslagen is. En daar kon ze het mee doen.
|
