Soms moet je toegeven dat je het totaal mis had. Zo schreef ik op 1 april dit jaar dat Ruud Lubbers zich maar moest laten vertroetelen in zon pyjamadagenparadijs voor oudjes omdat hij Nederland opriep meer vluchtelingen op te nemen. Maar wie met zon klasse als gistermiddag door Lubbers getoond het linkse terrarium aan het Binnenhof weet te weerstaan verdient minstens een schouderklopje van Het Nieuwe Journaal. Het was uniek te zien hoe deze man van eenenzeventig de linkse agressie over de succesvolle informatieronde voor het vormen van een minderheidskabinet wist te weerstaan. En niet met zichtbare tegenzin, maar fier en met zelfs een heuse stemverheffing tegen het zuigende fatje Pechtold, wiens klootogen er uit dreigden te knikkeren teneinde rollend over het karpet van de Kamer een eigen weg te volgen. Bij vlagen kreeg Pechtold iets van een driftige dictator uit een ver weg gelegen snorrenland, die bij het weerstaan van zijn grillen het bedienend personeel in mekaar ramt. Niet geheel bezijden de waarheid, want Pechtold schijnt volgens Boris van der Ham losse handjes te hebben. Het valt trouwens op dat Pechtold steeds vaker uit zijn rol van met extra vierge olijfolie gepolitoerde mimiek valt. Want na een paar jaar verwend te zijn door de schrijvende en visuele pers, valt het hem allemaal bar tegen dat hij niet in staat is de hoofdrol in de Kamer te vervullen. Zijn poging tot junta mislukte dan ook deerlijk omdat de grijsaard Lubbers hem met tot glimlach getrokken mondhoeken wist te pareren.
Meer lezen op:
