Telkenmale weer
en keer op keer
en opnieuw en opnieuw
heb ik de
verkeerde mensen weer teveel vertrouwd.
Vriendschap is
dus echt niet wat
het lijkt
want vriendschap of
wat men tegenwoordig vriendschap noemen
kan
eindigt telkenmale weer
opnieuw en
opnieuw
en keer op keer
in
pijn en verdriet.
Klaarblijkelijk
is echt niemand onvervangbaar
en
krijgen de mensen
die het het minst
verdienen
altijd opnieuw en opnieuw
het meest...
Stop die vete
en die ruzie onder mekaar
want iedereen maakt eens fouten in zijn leven
de een meer dan de ander!
zelfs gij, hij of zij.
Maar van fouten maken moet men leren.
De een leert beter dan de ander
maar soms wij moeten leren dat erbij te nemen
want niemand is volmaakt.
Het leven duurt maar even
om verder met die onzin te leven.
Ikzelf heb niet veel meer te goed
maar jullie hebben nog een hele leven te gaan
om vriendschap en liefde aan mekaar te geven.
Een woordje praten, een berichtje zenden via computer
of gsm daar gaat je niet dood van
en de ontvanger zal er dolblij mee zijn.
Laat mekaar verdomd weten dat alles goed gaat
want als je al die ellende ziet op Tv.
Voor dat je het weet vind je de dood in een of ander natuurgeweld.
of wordt je door een dolle schutter geveld.
Door een gestoorde iemand die met zijn eigen geen raad weet
en het in zijn hoofd krijgt om zo maar in de wilde weg te
gaan beginnen te schieten op mensen die hij zelf niet eens kent.
Mensen die hem nooit wat hebben aangedaan en
zelfs niet eens weten van zijn bestaan.
Ook een bomauto wordt soms gebruikt en
jaagt veel onschuldigen de dood in
en dat allemaal waarom?????
Zelfs ik! Ben er niet van gespaard gebleven.
Met lege handen
ben ik je nabij
Je hebt nu
helemaal niets
aan mij
Slechts enkele zinnen
en wat fluisteringen
van de herinneringen.
Troostwoorden
in dit verdriet
zijn er niet
Alleen dit kan ik je geven
mijn medeleven...
Doordrongen van onbegrip en verlangen.
Smachtend naar wat komend gaat.
En hopend op een jachtig einde.
Ik ben die donkere weg dagen en jaren alleen gegaan.
Maar ziet nu lichtpunt naderen.
En dan zal weldra stoppen alle pijn.
Alle ondankbaarheid, zorgen en nutteloze
Dromen.
Zijn bedrog! En verdwijnen als ik wakker wordt.
En in mijn binnenste! Stel ik mij geen vragen.
Enkel gejaagd zal ik afwachten.
Maar de tijd duurt veel te lang, ook al nadert hij met haastige passen.
En ik weet uit mijn eigen dat het soms heel snel zal gaan.
En hoop op een vlugge afloop.
Dan zal mijn verdriet, pijn en onbegrip zal verdwenen zijn.
Want ben het strijden moe, zo moe en wil de rest van mijn leven rust.
Geen hoop of dromen nog voor mij.
Ook het verlangen naar morgen heb ik opgegeven.
Eindelijk zal ik kunnen rusten.
Voor mij was de weg was te lang en te zwaar om alleen te dragen.
Niemand had die in mijn plaats kunnen bewandelen.
En roep heel hard tot ziens ondankbare
Ik hoop dat zij nu die weg mogen bewandelen.
Zoals ik dit dagen en jaren heb gedaan.
Je sluit je ogen heel eventjes maar
van hier vlucht je naar daar
en van daar naar hier
en achter je ogen blijft het licht.
Om je heen
zijn er mensen met zoveel woorden
je hoort of ziet ze niet meer
want je kijkt uit
naar het leven waar je naar toe wil.
Want na die mislukte chemokuur
ben je het zo moe
je het zo moe
het zo moe
zo moe
moe
en sluit voor eeuwig je ogen toe...
Hilda 16/01/2002
Ik mis je zo
ik mis je zo zeer
ben nu eenzaam en alleen
met alleen de kinderen om me heen
en met mijn tranen van verdriet.
Ik mis je zo
ik mis je zo zeer
het gedacht alleen doet me huilen
en zou met je willen ruilen
dat gevoel het doet me zo'n pijn.
Ik mis je zo
Ik mis je zo zeer...
Hilda 05/01/1990
Daar aan je graf zo ijzig stil
laat ik mijn tranen de vrije loop
en wens je daar heel hoog
in die blauwe lucht
een gelukkige verjaardag.
Laat een mooie engelenkoor
jou verjaardag bezingen
over al de mooie dingen
en ik blijf hier verweest achter
met alleen maar de herinneringen...
Hilda 25/09/1990
De regen zijn haar tranen
haar schreeuwen de storm
omdat zij! de zomer
haastig verdwijnen moet.
Helaas ook wij ontsnappen daar niet aan
de zomer is voorbij en dat bezorgt mij veel verdriet
dit gaat alle jaren zo.
Vier seizoenen lossen mekaar af
nog drie te gaan en het is terug zomer
als deze herfst is voorbij...
Hilda 25/09/2007
De dag tikt weer de regelmaat
uit de stilte kruipen de spinnen
ze nemen de plaatsen van de kinderen in
en weven hun netten rond
hoepels en ballen
er is geen ontkomen aan
douw overspant het seizoen.
Terwijl nu van peuter tot tiener
tussen de schoolmuren schuilt
verdwijnen de vakantie dromen
weer tot het volgend jaar
nu gaat het over fietsen
en overvol geladen boekentassen
met boeken over de herfst ...
Hilda 19/08/2001