Ik ben Chantal maar ben tevens fier op mijn totemnaam ' De blijmoedige HINDE' En elk jaar opnieuw op 8 september vier ik mijn verjaardag. Ik ben mama van 2 prachtige kinderen Els en Carlo en sinds 17 november 2005 omaatje geworden van kleindochter Kiyoko. Sinds 15 augustus is de familie nog uitgebreid met een tweeling Isao en Nao, dus ben ik 3x oma en meter van Isao. Ik ben fier op mijn geboortestad Gent maar woon in Nevele. Het Meetjesland. Hobby: tekenen, schilderen, tuinieren, schrijven, kalligrafie en natuurlijk genieten van de goede dingen van het leven. Studeren is blijkbaar ook een stuk van mijn leven geworden. En u... u bent altijd welkom op mijn blog.
Augustus Keizelijke maand met recht als oogstmaand wat verwaand. Het wuiven van jouw gouden aren zacht tokkelend op dunne snaren verblindt ons oog verrast ons oor. Jou hebben wij nog steeds niet door Jac Linders
Zondagmorgen alvorens we naar Galerij Etienne Dewulf vertrokken voor de Nieuwjaarsreceptie nam Kiyoko, wolleke de poes mee naar mijn ateliertje om samen naar haar schilderij te kijken die ze zaterdag had gemaakt. Ze nam haar stoeltje, vertelde aan wolleke met wat opgewonden stem dat zij dat had geschilderd. Was het nu al droog? Ze ging heel voorzichtig met haar vingertjes over de verf om te constateren dat het echt al droog was. Samen met oma schilderen? Neen, nu gaan we samen naar andere schilderijen kijken. In de galerij aangekomen, vertelde ze aan diegenen die wilden luisteren naar haar dat wolleke en Lucy op haar aan het wachten waren buiten in de tuin bij oma. Terug thuis zijn we aan haar tafeltje gaan zitten en hebben nog gezellig gepuzzeld en heb ik nog wat voorgelezen over Lotje en haar potje. hinde http://www.galerie-etiennedewulf.be/
We zouden het kunst met de grote K van Kiyoko kunnen noemen. Ik had beloofd aan Kiyoko als ze nog eens kwam logeren dat ze mocht schilderen zoals oma doet. Ze was het niet vergeten. De deur was nog niet goed achter ons dicht, de jas uit, schoenen uit en ze wou onmiddellijk aan de slag. Eerst een grote plastic op de grond, daarboven een lap oude stof en voor Kiyoko een t-shirt van oma. , Een stuk karton aan de schildersezelf vastgeplakt een groot penseel en wat verf op een bordje en ze kon beginnen. Ze wou wolleke en Lucy onze twee poezen schilderen, de kerktoren waar we vlakbij wonen en opa en oma en natuurlijk Kiyoko zelf. Dus ging ze eerst voorzichtig op afstand met het penseel aan de slag. Vanaf het moment dat de verf een beetje aan haar vingers kwam, ontdekte ze dat het eigenlijk ook een fijn gevoel aan de vingers gaf. Ik liet haar met haar handjes schilderen en dat deed ze dus wel graag. De verf voelde wat vet zei ze. Alles staat op haar schilderij afgebeeld, dat ze erop wou. Ik ken natuurlijk de kerktoren, de poezen, mijn Kiyoko, opa maar ook mezelf. Ik vind dus alles terug in haar mooie schilderij. hinde
Zaterdag komt Kiyoko logeren. Ik zie er al naar uit. De kerstboom is opgeruimd, het beeld van boedha staat terug op de schouw. Alles terug op zijn vertrouwde plaats. Want Kiyoko is heel alert. Als er iets veranderd is, heeft ze het opgemerkt. Nog voor ze gaat slapen, drinkt ze een fles melk en lees ik nog een verhaaltje voor. Dat is iets dat ze heel graag heeft. Ze komt dan dicht tegen me aanleunen en zegt geen woord tot ik het verhaal heb afgemaakt. hinde
Kiyoko wou even opgepakt worden door opa. Ze wilde opa heel snel laten lopen, dat is haar favoriete bezigheid, opa en oma in conditie houden. Opa zet graag zijn hoed op als het wat fris is maar nu stak de wind nogal fel op en de hoed van opa vloog weg. Wie kon de hoed van opa proberen te vangen? Ja oma, want Kiyoko zat op opa's arm. Lopen, lopen, lopen oma, riep Kiyoko heel enthousiast. Opa ongerust dat zijn hoed in zee zou belanden en ik maar proberen om de hoed een stap voor te zijn. Kiyoko beleefde dolle pret omdat oma zo snel kon lopen maar toch net niet de hoed van opa kon vangen. Hebbes, de hoed van opa gered en oma een beetje moe van het lopen. Opa heel blij en Kiyoko die dan zegt, opa hoed niet vuil en opa bewonderend aankijkt als hij zijn hoed weer opzet. hinde
We zijn niet enkel naar de kust gereden om aan het strand te wandelen. Het is ook het moment om moeke een Gelukkig Nieuwjaar te wensen. Moeke heeft een hondje, Proske en Kiyoko is er echt gek op. Zeker als hij met zijn staartje kwispelt. hinde
Oma, nog ver rijden, vraagt Kiyoko. Omdat we via de Expressweg naar de kust rijden, duurt het wat langer. Het is file op de E-40 door een ongeval. Dan maar zingen, wat ze zeker heel prettig vindt. Het lijkt er op de duur op dat mijn plaatje is blijven hangen. Ze probeert af en toe mee te zingen. hinde
Kiyoko gaat heel graag naar 't zeetje. 2 januari een ijzige oostenwind maar met een felle zonnestraal wandelde ik samen met opa en Kiyoko naar zee. Springen, lopen, het kind brengt het sportieve terug bij me boven. Als ze kon zou Kiyoko ook nog heel graag gaan zwemmen. Ik moet met hand en tand uitleggen dat het water te koud is, dat we geen droge kleren bij hebben en evenmin een handdoek om ons af te drogen. Brrr... ik zou die duik in het koude zeewater niet nemen want ik ben geen waterrat. Ik blijf liever op het droge. Opa wil wel als het warm genoeg is met haar in 't zeetje gaan zwemmen. hinde
Het is moeilijker dan gedacht. Een tweeling is heel leuk, brengt genoeg leven in huis maar als het is om aandacht te geven is het toch moeilijker. Als er één van de jongens wakker is is het geven van aandacht geen probleem. Maar ik geloof niet dat ze tekort aan aandacht hebben, zusje Kiyoko geeft ze de nodige aandacht door gek te doen of ze te strelen of een kusje te geven. hinde
JOEPIE, oma en opa komen mij halen om bij hun te logeren. Wat we nog allemaal gaan doen, dat is een verrassing. Torens bouwen met de blokken, een tekening maken voor papa zijn verjaardag? Of op uitstap gaan zoals vorige keer in het grote Muziekbos.
