Zoete kikker

een kikker in de suikerstad Tienen

die zat in een plasje te grienen

wilde zo graag een mooie prins zijn

maar zat met zijn kontje in een plasje azijn

en de suikerstad kon hem niet dienen

Baalse kip

een kip uit het Kempense Balen

vertelde hele rare verhalen

over hanen met gekke kammen

die zo rood als vurige vlammen

verder zweeg ze in alle talen

                                               De racer

                                        een varken uit het Hoeseltse Werm

                                    woelde de grond om in een berm

                                               het vond er een skateboard met wielen

                                            en dacht aan speelgoed voor debielen

                                       zette zijn poten erop en rolde ferm

De koning van de lucht

steeds beschermd met zorg omgeven

zijn ogen nu al zeer geducht

de vrijheid al lokkend op hem roept

zou hij klaar zijn voor de eerste vlucht

nog even trappelend van ongeduld zijn

de vleugels uitslaand breed en wijd

wil zo graag op eigen vlerken vliegen

hoopvol nu zijn pennen spreidt

nog eens fladderen met de vlerken

dan in een duikvlucht naar beneden

voelt hoe hij opeens gedragen wordt

zijn grote angst is nu geweken

de enorme vrees is  overwonnen

zie hoe hij door de luchten zweeft

hoe machtig dit gevoel wel  is

nu eerst merkt dat hij echt wel leeft

als trotse koning glijd over rots en klip

zwevend door de thermiek gedragen

cirkelend klimt hij op naar heel omhoog

niemand zal hem ooit belagen

Wetenswaardigheid

het is blauw nat en heel diep

en helemaal gevuld met water

is gemaakt voor heel veel creaturen

maar niet voor varken mug of kater

het is zeer groot van hier tot ginder

daarom noemt men het ook de zee

men kan er ook niet over lopen

las ooit van iemand die dat wel dee

het heeft heel veel bewoners

waarop men ongenadig jaagt

men schept zelfs hun eieren weg

wat niet onze goedkeuring draagt

deze bewoners noemt men vissen

bewegen zich al zwemmend voort

aan land komen er maar weinig

maar het schijnt dat dit ook zo hoort

ALLERT

moeder das die heeft een jas

zwart met zo een zwarte streep

de hermelijn is wel heel klein

maar zeer snel en heel leep

de borstelige egel die is kregel

omdat zijn haren zo steken

op het veld is de haas altijd baas

heb naar hun boksmatch gekeken

al deze dieren ja zelfs de mieren

verdienen echt ons respect

misschien begrijp je dan de natuur

en is jouw nieuwsgierigheid gewekt

BONTE VOGEL

ach jij kleine bonte vogel

zo sierlijk is jouw vlucht

je laat me mee genieten

zo dartel zwevend door de lucht

jij doet me weer geloven

in Gods almachtig zijn

Hij trotseert met jou de stormen

ook al ben je nog zo klein

klein vogelte wat ben je broos

eens komt de dag zo snood

dan zal die mooie fluiter

gehaald worden door de dood

dan mag je toch gaan vliegen

door heel de hemel heen

en waak je over alle vogels

daar op de aarde bijeen

DE DOLLE TROLL

er was eens een rendiertroll

die werd door het slapen zo dol

daarom liep hij weg van trollen Liza

zo rende die troll vanuit zijn hol

helemaal tot in het stadje Pisa

buiten adem kwam hij daar aan

en nu zag hij hem ook echt staan

die scheve toren van Pisa

van toen af aan

was het met rennen gedaan

en kuierde hij terug tot bij trollen Liza

KIEKERIKIE

een haan dacht ’s morgens om half zeven

tja, het weer zit me vandaag er tegen

de zon schijnt niet en het is bewolkt

en de mesthoop is ook maar weinig bevolkt

misschien komt er vandaag wel regen

hij vlooide zijn veren en legde ze plat

schikte de pluimen en schudde zijn gat

strekte de kop en begon toen te kraaien

alsmaar trappelen en met de nek te draaien

“ik ben de baas op de mesthoop begrijp je dat”

“kiekerikie “!!

MUZIKALE LIEFDE

Bertje de krekel is toch zo verliefd

dus gaat hij op zoek naar zijn krekellief

hij heeft zij allermooiste kleren aan

onder de vleugels zijn muziekgerief

hij ziet haar in een hoekje zitten

helemaal onder een rabarberblad

hij vraagt aan haar de huwelijksdans

omdat hij haar al zo lang aanbad

laat me eerst zien wat je zo al kan

vroeg ze hem en ze lachte heel zuur

ik wil geen man die niet spelen kan

want dan wordt ons leven veel te duur

bertje strekt zijn vleugel en begint

te musiceren als een volleerd violist

in haar ogen verschenen tranen

ja ze was verliefd voor ze het wist

maanden later in een conservenblik

musiceren papa mama en de kleintjes

buren kwamen in grote getallen kijken

de spitsmuis ze lachte maar fijntjes

KIKKERALARM

“koak”, roept een kikker in zijn nood

ik moet naar de andere kant van de straat

wil zo graag naar de andere zijde

daar waar mijn vriendinnetje staat

kwoak lief kindje, wil je me helpen

over dit asfalt scheurt zoveel venijn

auto’s die rijden hier veel te snel

en ik ben te langzaam en ook te klein

neem me toch in jouw lieve handjes

ik ben heus niet glibberig of glad

doe goed kijken links en rechts

dan oversteken naar het kikkerpad

wij huppelen hier al miljoenen jaren

steeds weer over hetzelfde pad

maar opeens zijn er veel gevaren

ons leven loopt niet meer zo glad

VLINDER

hij heeft geen last noch hinder

van al het gezoem dat bijen geven

want ook deze mooie vlinder

moet van het lekkere nectar leven

hij vliegt van struik naar bloem

en houd ook van die heerlijke geuren

zijn vleugel zo zacht en puik

getekend in sierlijke kleuren

fladderend zweeft hij naar elke kelk

zijn antennen wijd naar de kleuren gericht

hij land behoedzaam en kost het zoet

zo is altijd al voor dit lekkers gezwicht

GEVLEUGELDE DIEF

Janneke de ekster keek heel geboeid

naar wat die man daar rolde en bouwde

hij zag dat het een sneeuwman werd

en een kind blij zijn handje vouwde

een grote wortel werd zijn neus

knoopjes koos hij voor de ogen

zwarte hoed voor op zijn hoofd

een sjaal werd om zijn nek geschoven

daar stond hij dan als een prachtig beeld

iedereen vond hem zo mooi en lief

maar kijk nu zijn de oogjes weg

dat komt door die ekster die stoute dief

KONIJNTJES

mama konijn wierp jonkies

ze liggen nu allen in het hol

er wordt heel wat afgelachen

ja hier is altijd feest en lol

het is er altijd lekker toeven

tegen het buikje van mama

heerlijk smullen van haar melk

en de lieve knuffels achterna

opeens horen ze pief, poef, paf

snel kruipen ze tegen elkaar

mama zegt dat is de stoute jager

want voor hem zijn we etenswaar

je moet later heel snel kunnen rennen

en dan ieder naar een andere kant

zo kan de jager je niet raken

en dan stilhouden achter een plant

DE GRIEPERIGE KIP

zestien kippen zaten op het roest *

waaronder eentje die altijd hoest

buurkip vraagt haar heel verlegen

vanwaar heb je die hoest gekregen

de kip aan de andere kant van de stok

riep lachend neem toch een slok

van dat water dat daaronder staat

want jouw gehoest kent geen maat

van jou gehoest kan ik niet leggen

weet ook niet wat ik je nog moet zeggen

mijn eieren die worden gifgroen

ik heb het echt met je te doen

HET SLAKJE

sleepje de slak is ongelukkig

haar hele huisje staat gedraaid

wil zo graag de warme zon zien

die haar woning mooi verfraait

domme slak ga naar de schaduw

laat je niet aan het zonlicht zien

pas maar op ze kan heel heet zijn

en je verbranden dan misschien

let nu op er komt een zwarte kraai

die lust je om te vreten graag

waarom ben je ook zo langzaam

en beweeg jij  je toch zo traag

oef, nu heb je echt geluk gehad

die domme vogel zag je niet

kruip maar snel naar die andere kant

ja daar, ja tussen het hoge riet

DE BEER EN DE BIJTJES

meneer de beer die is heel lief

ook al gromt hij zo af en toe

verder doet hij niets dan niksen

en van eten wordt hij zo moe

onze beer plaagt zo graag de bijtjes

en snoept dan van hun lekker zoet

bijtjes kwaad, ze gaan hem steken

nu heeft hij angeltjes in zijn snoet

beertje veegt met zijn lompe poten

over zijn zo pijnlijke neus

och het brand toch ook zo zeer

op dit mooie berenneusje heus

maar bijen plagen mag ook niet

ook al lust je de honing nog zo graag

bijtjes zijn toch veel sneller

en jij, jij bent veel te traag

HET EEKHOORNTJE

dit mooie beestje is toch zo schuchter

snel klimt het langs de stam omhoog

het is zo bang van al die mensen

kijk eens hoe snel het zich bewoog

van daar heel hoog daar op die tak

kijkt het angstig naar ons op de grond

met een dennenappel tussen haar pootjes

vult ze met zaadjes haar hele mond

het knabbelt alle lekkere vruchtjes op

en gooit al het afval op de aarde

jullie mogen geen vuil in het bos achterlaten

want zo verliest het bos zijn waarde

MIEREN

in dit gedichtje schrijf ik over mieren

je weet wel die beestjes die zo klieren

insecten zijn het zo van die kleine rakkers

ze zitten in velden in gras en op akkers

hun moeder kijkt nooit naar hen om

deze ligt maar te baren geheel zonder zon

hun vader ja wie zou dit moeten wezen

ze leren ook nooit het schrijven of lezen

de natuur gaf hen zes poten en een lijf

soms zie je ook een die heeft er maar vijf

dan heeft ze gevochten tegen een andere mier

of ze had misschien ruzie met een ander dier

ze werken in burchten gangen en holen

de verwarming draait zonder gas noch kolen

ze verzorgen de eitjes hun broer of zussen

in de natuur doen ze veel nuttig klussen

DE MUS

een mus wilde van plaats veranderen

daarom vloog ze naar het platte land

in de stad waar ze tot nu toe leefde

was het vuil stoffig en teveel stank

ze lande ergens op de boerenbuiten

zag daar voor het eerst een bonte koe

vroeg zich af waarom deze horens had

en waarom roept ze telkens “Boe”

vlak naast haar lag heel vettig en groen

een vers geloosde koeienvla of stront

ze dacht meteen terug aan de grote stad

daar lag ook veel hondenpoep op de grond

de mus besloot dan toch hier te blijven

want koeienvlaaien zijn maar dun gezaaid

in de stad hoor je steeds de mensen kijven

om de hondenkeutel die de stoep ontfraaidt

Volmolen

geknars gepiep zachte slagen

hoor hoe het wiel zich draait

hoe water het rad doet wentelen

op het erf de haan reeds kraait

vanuit de kaar en schuddebak

het koren hier zijn weg vind

geplet gewalst gemalen tussen

molenstenen langzaam wit getint

eeuwen lang werd er gemalen

graan tot meel olie uit lijnzaad

generaties lang in stand gehouden

kijk wat men ons toch achterlaat

het schoepenrad verweerd verzand

triest ogend om zijn leeg bestaan

alweer een oude stiel verloren

met verleden zijn we toch begaan

verweerd door koude wind en regen

tochtig doorheen reet en kieren huilt

de eerdere schoonheid lang verloren

men het verleden steeds meer kuilt

© Wilhelm  Janssen