Eenzaam,moederziel alleen

Waar moet ik met m'n gevoelens heen? 

bang voor iedre vorm van confrontatie

durf ik me niet over te geven

in mijn relaties

doodsangsten heb ik doorstaan

alle pijn,verdriet,vernederingen

me door één man aangedaan

ooit heb ik het durven delen

nooit meer daarna heb ik dat vertrouwen

aan iemand durven geven

steeds opnieuw kruip ik in mijn isolement

heel wat jaren vernield door die ene vent

zal ik ooit nog durven praten?

Of zal ik voor de rest van mijn leven

door die ene vent,mezelf

maar vooral mijn lichaam

blijven haten? 

In mijn hoofd,een grote warboel

waar is mijn verstand?

Het word verdrongen

door een onbegrepen gevoel

Is het de waarheid

of is het slechts fantasie

Ik voel me niet langer meer vrouw

mijn lichaam is me niet trouw

ik tril,ik krimp i één

het zijn flitsen van een klein meisje dat ik zie

ze is bang,ze heeft verdriet,

ze kijkt verslagen,ze is moe,

ik kijk in het verleden,

ik zou haar moeten kunnen helpen

ik weet alleen niet hoe

schenk mij die wijsheid

geef mij die kracht

ik zou voor haar willen zorgen

dag en nacht!

***