Woensdag 14 maart moet ik voor mijn maandelijkse oogprik naar het Middelheimziekenhuis. De straten en voetpaden liggen er besneeuwd en glad bij. Het is dus geen optie voor mij om op mijn wankele benen en op krukstokken het openbaar vervoer (dat volgens mijn bescheiden mening volledig gereorganiseerd werd door een persoon die zich enkel verplaatst met wagen en chauffeur en dus wars is van alle noden van de reizigers) te nemen wegens te gevaarlijk.
Ik maak dus, zoals het wordt voorgeschreven, twee dagen op voorhand een afspraak met Ziekenvervoer. Er wordt me voor alle zekerheid tot driemaal toe alle gegevens gevraagd, zoals naam en adres, data en uur en lidnummer van mijn ziekenfonds. Dan wordt me gezegd dat ik nog een bevestigingstelefoontje ga krijgen. Dat komt er ook op dinsdagnamiddag samen met de melding dat de rit heen en weer me -31€ gaat kosten en dat het ziekenfonds niet tussenkomt. Die tussenkomst geldt enkel voor chemokuren, bestralingen of nierdialyse en niet voor de behandelingen die ik moet ondergaan.
Nou ja, het zij zo.

Omdat ik er een gloeiende hekel aan heb om te laat te komen op eerder welke afspraak, of dit een goede of slechte eigenschap is laat ik in het midden, sta ik ruim op voorhand in mijn rolstoel buiten op de stoep te wachten op het ziekenvervoer. Het is bitterkoud en er waait een gure wind. Vijfentwintig minuten na het afgesproken uur is er nog steeds geen ziekenvervoer in velden of wegen te bespeuren. Dochterlief en ik besluiten om dan maar een taxi te bellen. We zijn ondertussen beiden verkleumd van de kou.
De taxi komt vrij vlug ter plaatse en we zijn maar twintig minuutjes te laat op de afspraak. Niet echt veel zullen jullie denken, maar in de praktijk betekent dit dat er ondertussen twee patiënten voor mij zijn en mijn behandeling met een uur vertraging aanvangt. We nemen wederom een taxi terug naar huis.

Thuisgekomen bel ik meteen naar het Ziekenvervoer en vraag ietwat verbolgen om tekst en uitleg. Daar valt men uit de lucht, men gaat het nakijken.
Twee dagen nadien krijg ik een telefoontje van de bevoegde dienst met de vraag om hoe laat ik een taxi heb gebeld? Ik geef het hen door en ook van en tot wanneer ik buiten in de koude heb staan wachten. Men gaat het onderzoeken wordt mij nogmaals gezegd.
Als jullie weten wat er is misgelopen dan weet ik het ook! Want sinds dat laatste telefoontje, nu toch al bijna twee weken geleden, heb ik niets meer van hen gehoord. Geen uitleg en zelfs geen excuses.

Er is echter ook een goede kant aan heel deze zaak.
De beide taxiritten naar en van het ziekenhuis hebben mij welgeteld -29€ gekost. En dit met fooi inbegrepen. Dus -2€ goedkoper dan bij Ziekenvervoer, dat volgens mij toch grotendeels uit vrijwilligers bestaat en er, buiten hun onkosten, dus geen cent aan verdienen.
Beide taxichauffeurs waren uiterst vriendelijk en zeer behulpzaam. Dus van hun service ook geen klagen.

Moesten jullie ooit ziekenvervoer nodig hebben, informeer dan eerst eens naar de kostprijs van de dichtstbijzijnde taximaatschappij. Want ziekenvervoer en betrouwbaarheid is no- match, zo heb ik aan den lijve mogen ondervinden. Bovendien zijn ze niet echt goedkoop, integendeel zelfs, ze rekenen flink door. Ik weet alvast voor wie ik ga kiezen in het vervolg.

Heb een heel fijn weekend! Liefs en tot de volgende….