Je denkt misschien dat je wat moet zeggen,
en dat je me moet opvrolijken.
Je wilt me  weer zien lachen en genieten,
  me troosten en adviseren.
Maar wat ik je wil vragen is :
wil je nog eens luisteren naar mijn verhaal
naar wat ik denk en voel.
Je hoeft alleen maar stil te zijn,
mij aan te kijken en mij tijd te geven.
Je hoeft mijn verdriet zelfs niet te begrijpen
maar te aanvaarden zoals het voor mij voelt.
Je luisterend aanwezig zijn
zal mijn dag veel mooier maken !

Ida