Jij bolronde kussen, met je duistere kracht,
hoe kreeg je verduiveld mijn vrouw in je macht?
Ze steekt en ze trekt, ze klost en ze weeft,
maar weet soms niet eens, dat haar ventje nog leeft.
De linnenslag, halve slag, ze geeft maar katoen,
de kook en de afwas zal 't ventje wel doen.
Ze speelt op haar kussen als een vlijtige bij,
en kuisen, dat is niet meer nodig, zegt zij!
De stofdraden zie je hier hangen bij bosjes,
 en 't ventje, die voelt zich de klos, door die klosjes.
En toch, als zij trots en tevreden, haar werk aan hem toont,
voelt 't ventje zich gelukkig en ruimschoots beloond.
Want is het niet dat, waar het om gaat in het leven,
 begrip voor de ander aan elkaar kunnen geven !!!