16 december 2009.

Op reis naar het zonnige zuiden.  (vervolg)

Vlug naar de instapbalie !
Even wachten en dan op tijd het vliegtuig in. De handbagage boven in de kastjes leggen en dan zitten we gezellig op onze plaats met veel ruimte voor de benen, vlakbij de nooduitgang.
Maar "ongelooooflijk" ! Het duurde niet lang.
Met een brede glimlach kwam de steward zeggen : "Mijnheer, ge moogt hier niet zitten !"
 Mijn instapkaart getoond (ik zat in het midden op B met een jongeman aan de deur) maar niets hielp.
Enige antwoord van de steward : "Aan de nooduitgang moeten stevige, sterke mannen zitten, om bij eventuele problemen de deur te openen en de mensen te helpen biij het verlaten van het vliegtuig".
Bij een probleem zullen die sterke mannen zo vlug mogelijk die glijbaan "proberen" - eenmaal veilig roepen ze wel "laat de anderen maar komen" !
Onder tientallen vragende ogen werd ik - samen met 2 andere personen van oudere leeftijd - naar een vrije plaats gebracht, ergens in het midden tussen de uitgangen.
Oudere mensen mogen volgens het reglement (opgemaakt na veel nadenken door slimme grote bazen) niet bij de nooduitgang - eerst de gewone reizigers, daarna de oude "stumperds", is de visie van het bestuur.
Mijn vrouw mocht met mij meegaan naar een andere plaats, maar ...die was lichtjes viesgezind. Ze zei letterlijk : "Ik ben hier en ik blijf hier zitten en als er iets gebeurt ben ik er direct uit, of vindt ge dat ik er 'kramakkelijk' uitzie, ik zal vlug de glijbaan af zijn".
Kennissen van ons vliegen tweemaal per jaar naar het zonnige zuiden. Die dame kan moeilijk gaan omdat ze zo zwaarlijvig is en ze wordt met een rolstoel tot aan het vliegtuig gebracht. Toen we dit vertelden kregen we als antwoord : "Ja, maar, over 'zwaarlijvig' praten, is nogal delicaat" !
Wij zijn slank, en mogen dus wel beledigd worden !