Dit gedicht schreef ik, verblind door tranen, toen Bart pas was overleden, en ik hem nog kon zien.
Waar ben je nu?
Je ogen zijn gesloten, je huid voelt kil Je lippen zijn strak, je handen zo stil Waar ben je nu?
Je lichaam vreemd en koud, roerloos Woorden voorgoed opgesloten, levenloos Bart, waar ben je nu?
Ik zie je zwijgen, toch hoor ik je praten Je geest, je ziel, heeft je lichaam verlaten Maar waar ben je dan?
Ik zie dat je dood bent, ik moet wel, maar toch Ik voel je aanwezigheid, voor mij leef je nog! Maar waar ben je dan? Bartje, waar ben je dan?
Copyright Lieve Boons
|