gisteren naar de reumatoloog geweest... Weer eens met m'n beide voeten op de grond gezet. Ik kwam daar binnen , en ze keek al raar als ze mij zag , m'n moeder was meegegaan en ze richtte zich tot mijn moeder. Toen ik dan zei dat het voor mij was, keek ze op een manier van , "hoe kan dat nu". Ze vroeg me wat het probleem was en ik zei dus , dat ik hier was voor een tweede opinie. Dus ik begon mijn verhaal... Dat ik van de arbeidsgeneesheer naar de huisdokter gestuurd was , van de huisdokter een ganse reeks foto's moest laten nemen , dat daar uit bleek dat ik al artose had en een scoliose, dus die stuurde mij naar de neurochirurg , die vond het niet ernstig genoeg om mij te behandelen , dus die stuurde mij naar de rugschool , waar ik zogezegd volledig ging "genezen". Rugschool drie maand gedaan , daar doorverwezen naar het UZ in Antwerpen , aangezien de wachttijd te lang was , doorverwezen naar de APRA kliniek... Daar zeiden ze dat het fibromyalgie was. Ik had 10/18 van de tenderpoints ( één punt te weinig om erkend te worden) en een slechte cryptotetanietest... Het was evengoed wel fibro zei hij... Ok , naar de medisch adviseur van het ziekenfonds, een voorstel gekregen om terug naar school te gaan , ofwel invaliditeit. Ik koos voor de herscholing , maar daar ben ik geweigerd , dus naar de reumatoloog op verzoek van de medisch adviseur. Wel toen mijn zegje gedaan had, had ik de indruk dat ze me niet geloofde, ze had nog nooit meegemaakt , dat iemand bij zoveel dokters geweest was , zonder eigenlijk de gepaste behandeling te krijgen. Ze zei ook nog dat het eigenlijk geen fibro was , want ik kwam één punt te kort. Ze wou me onderzoeken , ik had daar geen probleem mee . Ze onderzocht de tenderpoints en vroeg me om eerlijk te zeggen als het pijn deed, alles deed pijn behalve mijn voeten. Ze zei dat 16/18 punten had . Ze stelde voor om een volledig bloedonderzoek te doen , en als daar niks in gevonden werd , zou het voor 100 % zeker zijn , dat het fibro is , in een zware vorm zei ze . Ze deed opeens veel bezorgder als pakt 10 min daarvoor. Ze zei dat het heel belangrijk was dat ik een behandeling zou volgen , anders zou ik in een rolstoel belanden... Dus legde ze me uit , dat mijn hersenen signalen van pijn doorkregen , die er eigenlijk niet zou mogen zijn. Toch niet op mijn leeftijd , ik vroeg of ze misschien toch niet verkeerd was, ze zei me dat dat niet was. Ze legde me uit dat ze met een bepaalde druk die tenderpoints moest aftasten , ze zei dat zij aan mijn reactie zag dat het pijn deed , dat mensen een bepaalde reactie doen , die zij wel zag , maar bv mijn moeder niet. Ok , dus na mijn bloedonderzoek , zal ze beslissen wat er gaat gebeuren. Dus moet ik wachten op die resultaten. Ondertussen moet ik opletten wat ik doe , en ik moet mijn man de volgende keer meebrengen , zodat hij begrijpt wat ik voel . Want ze zei dat hij dat van een dokter moet horen. Tot zover de reumatoloog...
vandaag ga ik naar de reumatoloog ... voor de eerste keer... ik hoop echt dat ze me kan helpen, want ik begin de moed stilaan te verliezen... straks als ik terug ben , schrijf ik direkt mijn ervaringen neer...
