Moge Allah ‘azza wa djal onze kennis doen vermeerderen, Ameen. Moge Allah ons leiden naar de waarheid en ons weerhouden van het slechte, Ameen. Moge Allah ons sieren met de schoonheid van Imaan & Taqwa, Ameen.
Er was eens een ongelovige zondaar die 99 mensen had vermoord. Hij wilde uit de grond van zijn hart een goede praktiserende moslim worden dus ging hij naar een man die bekent stond als een hele goede moslim hij vroeg aan de man "Meneer alstublieft hoor mij ik heb 99 moorden gepleegd maar ik wil nu moslim worden gaat Allah de Almachstigste mij vergeven?" Waarop de man antwoordde "Nee natuurlijk gaat Allah zo een verdorven persoon als u niet vergeven" De man werd kwaad en verloor alle hoop waardoor hij de moslim vermoordde Hij liep weg en kwam nog een goede moslim tegen en vroeg hem hetzelfde de man zij "Ik weet niet of overgeven word maar ik ken een man die je zeker zou kunnen helpen maar het is wel ver lopen"en de man legde uit hoe de ongelovige moest lopen Hij bedankte de man en hij vertrok met in zijn de oprechte intentie een goede moslim te worden Helaas overlijd de man onderweg en er komen 4 engelen naar hem toe 2 engelen van de dejannah en 2 engelen van het vuur De engelen van de dejannah zeggen "Hij gaat met ons mee naar het paradijs want hij had de intentie een goede moslim te worden in zijn hart" "Nee hij gaat met ons mee want hij heeft 100 mensen vermoord waaronder een goede moslim en hij heeft nooit gedaan aan de 5 zuilen van de islam" "weet je wat"zeiden de engelen van de dejannah "Als de weg naar zijn doel(de man die hem kon helpen) langer is dan de weg terug gaat hij met ons mee of anders met jullie" "is goed"zeiden de engelen van het vuur. De engelen gingen het grond opmeten en kwamen tot de conclusie dat de weg naar de man juist langer was en hij moest mee met de engelen des doods. Toen gebeurde er een wonder Allah rolde de grond op waardoor de afstand naar de man die de overleden man kon helpen korter geworden en kon hij toch meer naar het paradijs.
Er was eens een dochter die verschrikkelijk verwend werd, door haar moeder.. Ze was ook haar enigste kind. Ze mocht echt alles zoals uitgaan en verkering met jongens Haar moeder durfde daar nooit iets van te zeggen. Maar haar vader ,hij probeerde haar altijd het rechte pad te tonen. Haar moeder werd er altijd kwaad om ze zei dan tegen hem: '' het is mijn dochter en ik beslis wat ze doet en niet doet'' Er kwam bij de moeder niet op dat haar dochter al op haar 18e zou komen te overlijden . na het overlijden van de dochter.. Telkens als de moeder thuis alleen zat kwam die dochter by haar met een strak gezicht en bekeek haar moeder heel boos. In het begin werd de moeder bang en begreep het niet, hoe haar overleden dochter altijd bij haar kwam. En dat gebeurde ieder keer als de moeder alleen thuis was. De moeder besloot het aan haar vriendinnen te vertellen. Ze raadden haar allemaal aan om naar een "El-efki" te gaan. Toen ze bij hem was vertelde ze hem het verhaal. Hij vroeg haar hoe haar relatie met haar dochter was. Ze zei dat ze bang was van haar en dat ze haar niks durfde te zeggen. De "el-efki" zei tegen haar ; ''een dode persoon die je blijft volgen als je alleen bent wil zeggen dat hij iets nodig heeft van jou, dus de volgende keer als je dochter weer bij jou komt vraag haar wat het probleem is en vraag haar of ze iets nodig heeft. De volgende keer toen de moeder weer alleen was, kwam de dochter weer bij haar op dezelfde manier Weer met een boos en strak gezicht . De moeder nam al haar moed bijeen en vroeg haar "ebenti malki bgiti sihaja'' (mijn dochter wat scheelt er heb je iets nodig)" de dochter antwoordde haar "Oh mijn moeder ik zit in de hel , maar moest je weten wat jou te wachten staat'' De dochter verdween en kwam niet meer terug. Daarna ging de moeder raad vragen bij die El-Efki Bij die El-efki kreeg ze te horen dat als.. haar dochter wit gesluierd was ze de deur open moest doen maar als ze zwart gesluierd was dan niet Die dochter bleef maar komen en haar moeder.. haar hart kon het natuurlijk niet verdragen dat haar dochter voor de deur liep te huilen, ook al was zwart gekleed... En bij het openen van de deur viel dit meisje haar moeder aan, en sloeg haar letterlijk het ziekenhuis in. Ze heeft een tijd in het ziekenhuis gelegen maar heeft niets meer vernomen van haar dochter De moeder heeft dan ook flink lopen bidden en om vergiffenis gebeden.. Echt maandenlang, heeft ze dit gedaan, afgezonderd van de rest van de wereld.. Uiteindelijk zag de moeder in haar droom haar dochter in een hele mooie omgeving.. het enige dat 't meisje zei was dan ook: ''Moeder je gebeden hebben mij toch weten te redden... ''
Ervaringen van een Turks meisje met het Suikerfeest
"En nu vlug naar bed, want morgen is het Suikerfeest en dan moeten we vroeg opstaan." Maar ik kan niet slapen. Een hele tijd lig ik nog in mijn bed te woelen. Ik voel in het donker met mijn hand op de stoel naast mijn bed. Daar liggen mijn nieuwe kleren, een bloemetjesjurk met een kanten kraag en parelmoeren knoopjes, lintjes voor mijn haar en nieuwe sokken. Naast mijn bed staan ook mijn nieuwe schoenen. Ze ruiken naar leer. Vannacht mogen ze binnen staan, daarna niet meer.
In een moslimhuis kom je niet op je schoenen binnen; er mag geen straatvuil binnen komen. Tot laat in de nacht hoor ik nog geluiden op straat. Het is druk. Het is de gewoonte aan het einde van het vasten wat geld naar de armen te brengen, als aalmoes.
Als mijn moeder ons wakker maakt, heb ik het idee dat ik nog maar net slaap. Slaperig word ik in bad gestopt en ingezeept. Mijn haar verdwijnt onder het schuim. Helemaal fris en schoon word ik in mijn nieuwe kleren gestoken. Nu begin ik een beetje wakker te worden, vooral als mijn haar gekamd wordt. Mijn moeder doet de nieuwe lintjes in mijn vlechten. "Net vlinders," zegt ze en ze besprenkelt mijn haar met eau de cologne en rozenwater.
Nu kan het feest beginnen. Drie kwartier na zonsopgang klinkt de oproep tot het feestgebed. Mijn moeder vertelt: "In de tijd van Mohammed ging iedereen naar het feestgebed, mannen, vrouwen en kinderen, jong en oud, want het is de bekroning van de Ramadan. Iedereen ging de moskee binnen met een luid: Allahu, Akbar (God is machtig). In veel landen is dat nog zo. In Turkije blijven de vrouwen en kinderen thuis. Alleen de mannen en de grote jongens gaan."
Buiten de moskee zijn overal rieten matten neergelegd om op te bidden, want vandaag is de moskee te klein voor iedereen. Na het gebed en een toespraak omhelzen de mannen elkaar en wensen elkaar een gezegende Bayram toe. Mijn vader koopt grote dozen snoep en chocolade. Ik mag ze aan hun blauwe en roze lintjes naar huis dragen.
Thuis kussen we met eerbied de hand van onze ouders en brengen de gekuste hand naar ons voorhoofd. Dan gaan we overal op bezoek en herhalen de eerbiedsgroet. Mijn zusje en ik krijgen snoep en geld. 's Middags gaan we samen met onze ouders naar de begraafplaats om stukken uit de koran en een kort smeekgebed voor onze overleden familieleden op te zeggen. Ik geef de planten en de bloemen op de graven water. We wieden het onkruid niet, want ze zeggen dat alles in de natuur hier in gebed is voor degenen die er begraven liggen. De andere dagen van de Seker Bayram gaan we familie en vrienden bezoeken.
Recept voor Helwa
Op de avonden van de Kandili (feestavonden waarbij de minaretten en moskeeën verlicht zijn) en met Bayram wordt er helwa gegeten, een zoete lekkernij.
Benodigdheden: 1 kg. griesmeel (irmik) 2 liter. water (su) 250 gr. margarine of wat lepels zonnebloemolie (yag) 1 1/2 kg. suiker (seker)
De dag voor het feest wordt in de grootste pan van het huis de griesmeel gedaan met een kuil in het midden om de suiker met de margarine of olie in te doen. Met een soeplepel wordt de suiker beetje bij beetje nat gemaakt met de twee liter kokend water. De griesmeel aan de zijkant van de pan wordt voorzichtig naar het midden gebracht om de natte suiker, margarine of olie te bedekken. Dit alles moet tien minuten wellen. Daarna wordt de pan op het vuur gezet. Met een houten pollepel moet het omgeroerd worden tot het geheel een goudbruine kleur heeft gekregen. Dan wordt het op een bakplaat gedaan en goed aangedrukt tot een dikte van ongeveer twee centimeter. Als het gerecht is afgekoeld wordt het in reepjes of blokjes gesneden.
Een verhaal over het ochtendgebed (Fadjr) deze is mashallah!!!
Dit is een waar gebeurd verhaal ( En Allah weet het beste )
Een basisschoolleraar zat les te geven aan groep vijf, in een Arabisch land en hij had het over hoe belangrijk het ochtendgebed is, vooral als je dat in de moskee doet en hoe goed dat gebed door Allah wordt beloond. Hij had op zo'n mooie en ontroerende manier verteld, dat kinderen van die leeftijd er erg van onder de indruk raakten. Tussen die kinderen was er eentje die vast had besloten om vanaf dat moment nooit meer het ochtendgebed te missen. Hij zat te denken hoe hij zo vroeg wakker kon worden en omdat niemand bij hem thuis wakker werd voor het gebed en hij niet zomaar de wekker mocht gebruiken, besloot hij om niet te gaan slapen en om te wachten tot het gebedstijd werd. Zo gezegd zo gedaan, hij sliep niet en toen het tijd was maakte hij zich klaar en ging hij zich ritueel wassen (woedoe). Maar nu wilde hij ook naar de moskee en omdat hij te jong was om alleen in het donker de deur uit te gaan, was dat een probleem. Hij ging voor de deur zitten denken hoe hij toch naar de moskee kon gaan. Toen zag hij, dat zijn oude overbuurman richting moskee vertrok en hij besloot om hem in alle rust te volgen tot de moskee. Eindelijk gebeden, voelde het jongetje zich zo goed dat hij nooit meer het ochtend gebed wilde missen. Op de terugweg volgde hij de oude man weer tot aan huis.Zo ging het een aantal weken door en zijn ouders wisten er niks van. Op een dag kreeg hij te horen dat zijn oude buurman overleden was. Het kind was zo droevig dat hij uren zat te huilen en niemand kon hem stil krijgen. Zijn vader kwam bij hem en vroeg: "Waarom huil je zo erg om die man, jij kende hem haast niet en zijn kinderen waren te oud om met je te spelen?"Het jongentje zei: "Ik houd van die man ik had liever gewild dat jij in zijn plaats dood was gegaan!" Zijn vader schrok zo erg van wat hij hoorde dat hij aan zijn zoon vroeg:"hoe kun je nu zo iets zeggen, wat heb ik verkeerd gedaan?" Het kind zei: " Omdat je nooit het ochtendgebed bidt en dus Allah ondankbaar bent en die lieve oude man was de enige achter wie ik elke ochtend naar de moskee ging! Waarom bid je niet pappa?"Zijn vader was hiervan zo geschrokken en tegelijkertijd zo verdrietig en had heel veel spijt, hij knuffelde zijn zoon en beloofde hem om nooit meer het gebed over te slaan. Sindsdien bidden de twee bijna elk gebed in de moskee
We kwamen elkaar (in Turkije) tegen toen de Adzaan (oproep tot het gebed) gelezen werd. - "Kom dan neem ik je mee naar de moskee, je weet het is vandaag vrijdag, dan wordt er het vrijdaggebed verricht" - "Je weet dat ik niet naar de moskee ga". - "Ik weet het" zei ik, maar ik vraag me altijd af wat daar de reden voor is" - "Weet ik veel, ik denk dat de omgeving waarin ik zit, gewoon een slechte invloed op mij heeft, en daarbij komt ook nog, dat ik mijn broek goed gestreken wilt houden, ik wil niet dat er bij het gebed knieafdrukken in mijn broek komen".
- Ietwat lachend; "Je maakt zeker een grapje? Dat kan toch niet de reden zijn dat je wegblijft van de moskee?" - "Nee hoor, ik meen het. Je weet dat ik altijd goed gekleed wil zijn en dat ik vooral van de kleur groen hou". Dat was waar, hij droeg altijd iets groenigs, dit verschilde van licht tot donkergroen en zijn broeken waren altijd netjes glad gestreken. - Ik vroeg; "Ben je wel ooit een moskee binnengeweest?" - "Toen ik klein was ging ik wel eens met mijn opa mee, ik denk niet dat ik nog er ooit nog zal komen". Ik stond versteld van zijn antwoorden, iemand die zich een moslim noemde maar die zulke kleine dingen belangrijker vond dan het gebed, belangrijker dan Allah te dienen/danken die hem alles gaf , ook zijn kleren ! Ik had spijt dat ik erover begonnen was. We schudde elkaar de hand en namen afscheid. Twee maanden later hoorde ik dat hij in de moskee was. Ik ging meteen kijken. Daar was hij; - "Je zou de moskee toch nooit meer bezoeken?" Hij gaf geen antwoordt, want hij lag in een doodskist waar het groene kleed met Qoraan verzen over heen lag.
Ahmed en Ali wandelen na school door het bos, ze zijn van plan om nog even kort te spelen en daarna naar huis te gaan. Onderweg naar het bos komen ze een vogeltje tegen dat heel raar loopt. Ali kijkt Ahmed aan en zegt: Ahmed wat zou er met dat vogeltje zijn? Ahmed zegt tegen Ali Kom we gaan gewoon spelen dit is niet zo belangrijk het is maar een vogeltje
Ali antwoord Ahmed terug: Nee Ahmed het vogeltje is gewond kijk maar het loopt heel erg mank er is iets niet in orde.
Ahmed geeft Ali gelijk en zegt Astaaghiroellaah (moge Allah mij vergeven) het vogeltje is een schepping van Allah. Een moslim moet goed zijn voor alle dieren, planten en mensen.
Ze lopen samen naar het vogeltje toe, het vogeltje is bang en probeert weg te vliegen maar dit lukt niet omdat het gewond is. Ahmed en Ali bedenken samen wat ze kunnen doen en bedenken dat ze het vogeltje meenemen naar het huis van Ahmed en daar hulp zoeken.
De moeder van Ahmed ziet het vogeltje en zegt tegen Ahmed en Ali Moge Allah jullie belonen jongens, dit vogeltje heeft hulp nodig, laten we de vogel naar de dierenarts brengen. Ze lopen met zijn allen naar de dierenarts waar hij de vogel onderzoekt en ziet wat er mankeert, het vogeltje heeft een gebroken pootje.
De dokter bedankt de jongens en zegt hun Als jullie het vogeltje hadden laten liggen dan was het waarschijnlijk nog zieker geworden, moge Allah jullie belonen voor jullie goede daad
Twee jonge mannen kwamen altijd bijeen om te zondigen. De sjataan had hen volledig in zijn macht. En dit allemaal terwijl zij getrouwd waren. Op een dag begon één van hen aan zijn zoveelste avontuur. Hij beloofde een vrouw, die hij had leren kennen, een leuke avond. Hij moest alleen nog even van zijn eigen vrouw zien af te komen. Hij wist zijn vrouw ervan te overtuigen dat hij moest overwerken en dat zij maar beter naar haar ouders kon gaan en vertrok vervolgens naar zijn afspraakje.
Toen hij aankwam werden zijn wildste fantasieën hem reeds in het vooruitzicht gesteld. De vrouw stelde voor om eerst gezellig in het park te gaan zitten en daarna naar zijn huis te gaan. Thuis aangekomen vroeg de vrouw aan hem of hij niet wat te eten en drinken in huis had. Dit had hij echter niet, maar hij liet zich daardoor niet stoppen. Hij stapte in zijn auto en reed naar het dichtstbijzijnde restaurant. Toen hij alle benodigdheden had gekocht en terug naar huis reed werd zijn pret al snel verstoord door een agent die hem tot stoppen dwong. Hij had een aantal stopborden genegeerd en moest meekomen naar het bureau.
Eenmaal aangekomen op het politiebureau belde hij zijn goede vriend op met de mededeling dat een lekker wijf op hem thuis zat te wachten en dat hij vast zat op het politiebureau en voorlopig nog niet weg kon. Hij bood dit buitenkansje aan zijn enige echte vriend. Je moet naar mijn huis gaan om het werk af te maken! En vergeet niet, nadat je klaar bent, die sloerie thuis af te zetten.... en een beetje tempo, want ik ben bang dat mijn vrouw straks thuiskomt en haar daar treft., zei hij door de telefoon. Zijn vriend stelde hem gerust en bedankte hem voor dit fantastische aanbod.
En zo vertrok de trouwhartige kameraad naar het huis van zijn goede vriend die vast zat op het politiebureau. Hij maakte de deur open en keek naar binnen en kon geen stap verder zetten, hij kon zijn ogen niet geloven .Ben jij dat!? Dit bestaat niet!! Het was zijn eigen vrouw in het huis van zijn beste vriend. Hij ging tekeer als een gek, en bleef maar schreeuwen: Jij bent mijn vrouw niet meer, Jij bent mijn vrouw niet meer!
Dit doet mij denken aan de volgende woorden van imam es-Shaaficie:
Overspel is te vergelijken met een schuld die je aangaat. Weet dat het aflossen ervan gebeurt doordat anderen (weer) overspel plegen met jouw familie. En wie voor een bedrag van 2000 dirham overspel pleegt met andermans familie, hiervoor zullen anderen voor het luttele bedrag van een kwart dirham overspel plegen met zijn familie.
Een vrouw herhaalde een roddel die ze gehoord had over een buur. Binnen een paar dagen kende de hele gemeenschap het verhaal. De betreffende persoon was diep gekwetst en beledigd. Later kwam de vrouw die verantwoordelijk was voor het verspreiden van de roddel er achter dat het volledig onwaar was. Ze had enorm veel spijt en ging naar een wijze oude man om te vragen wat ze kon doen om de schade te herstellen. "Ga naar de markt," zei de oude man, "haal een kip en slacht hem. Op weg naar huis, pluk je de veren en gooi ze 1 voor 1 langs de weg." Ook al was ze verrast door dit advies, toch deed de vrouw wat haar gezegd was. De volgende dag zei de wijze man: "Ga nu alle losse veren die je gisteren hebt laten vallen weer ophalen en breng ze terug naar mij." De vrouw volgde dezelfde weg als de dag ervoor maar de wind had alle veren weggeblazen. Na uren zoeken keerde ze terug met slechts drie veren in haar hand. "Zie je," zei de oude man, "het is makkelijk om ze te laten vallen, maar onmogelijk om ze terug te krijgen. Zo is het ook met roddelen. Het kost weinig moeite om een roddel te verspreiden maar als je dat eenmaal gedaan hebt kun je de fout nooit meer helemaal ongedaan maken."
Youness is een jongeman slim, knap en heeft zijn woordjes snel klaar. Hij kan goed acteren en hij heeft een hoge dunk van zich zelf. Vandaag heeft hij een vrije schooldag dus weer met de trein naar utrecht, hij heeft een Ov-kaart dus lekker goed benutten denkt hij .
Vorige week was hij in Rotterdam en de week der voor in Amsterdam. Hij heeft heel Nederland doorgereisd achter de meisjes aan. Op dit moment heeft hij twee vaste vriendinnen en tussendoortjes dat zijn te veel om op te noemen. Hij kan ze heel goed misleiden. Voor romantische woordjes moet je bij hem zijn. Vandaag heeft hij weer beet. Twee meisjes geregeld eentje gaat hij zaterdagavond mee uit en de andere is voor zondag. Hij is net thuis gekomen en is moe. hij gaat op zijn bed liggen en denkt hoe hij al die meisjes goed kan misleiden, in feite haat hij ze maar ze denken toch dat hij iets voor hun voelt. Youness denkt aan wat voor smoesje deze week allemaal moet verzinnen tot hij in slaap valt.
Hij heeft voor al deze meisjes geen respect hij gebruikt ze. Hij zelf vind het toegestaan zolang hij ze maar haat en gebruikt en geen serieuze relatie aangaat. Zo gaat het een paar jaar lang door. Youness komt op een leeftijd dat hij zegt nou is het genoeg geweest. Hij vind dat hij lekker heeft genoten hij heeft genoeg meisjes bedrogen. Nu is het tijd voor trouwen met een kuise meisje en waar kan hij haar vinden? in Marokko natuurlijk. Dus hij naar Marokko en kiest een meisje uit en geeft ook in de zelfde zomervakantie een feest. Maar op het huwelijksnacht blijkt dat zijn vrouw niet maagd is. Dit kwam hard aan bij hem. Hij werd boos en kwaad nee dit kan mij niet over komen zei hij. Youness scheidde de zelfde zomer nog van dat meisje want hij wil een kuise meisje en hij gaat echt niet trouwen met een sletje vond hij.
Weer een jaar verder. Youness heeft weer wat geld gespaard en waagt nogmaals een kans (in Nederland). Deze keer moet het goed gebeuren. Na wat speurwerk komt hij een meisje tegen. Zij is een kennis. Zijn ouders kennen haar familie en er is niets ongeoorloofd over dat meisje bekend. Weer een trouwfeest en op de huwelijksnacht blijkt voor de tweede keer dat zijn bruid geen maagd is. Dit kwam heel hard aan. Het meisje smeekte hem of hij haar wil sparen en dat ze van hem houdt en dat zij is ontmaagd toen ze een jaar of zestien was en dat ze daarna zich nooit heeft misdragen. Maar nee hoor Youness is genadeloos hij behandeld haar slecht en scheidde van haar.
twee jaar later. Youness is weer opzoek. Een mooie meisje heeft hij op het oog. Bij deze moet echt niks mis gaan. Hij wil haar eerst goed leren kennen. hij gaat 6 maanden met haar om. Het meisje is perfect, aardig, slim en komt heel hoffelijk over. Zij moet het zijn vond Youness hij is totaal verliefd op haar. Dus binnen een paar maanden was alles geregeld. Een prachtige trouwfeest heeft hij gegeven heel veel geld heeft hij besteed. Maaaaaaaaaaaar op het huwelijksnacht komt hij er achter dat zij ook niet maagd is. En dit is pas echt hard aan gekomen. Youness wordt gek hij slaat door. Wat moet hij doen voor de derde keer weer scheiden. Nee dat kan niet mensen gaan hem voor gek verklaren. en het meisje komt in actie ze smeekt hem en weet hem te ompraten. Youness laat haar blijven.
.twee jaar verder. Youness is vet achteruit gegaan met zijn gezondheid gaat het niet zo goed en met zijn vrouw heeft hij altijd ruzie en hij vertrouwd haar niet. Hij is niet gelukkig getrouwd maar ja ze is nu hoogzwanger binnenkort krijgt ze een kind. Youness zit vandaag in een café een tafeltje verder zitten drie mannen te praten. Hij hoort de naam van zijn vrouw vallen. Hij gaat wat dichterbij en luister heel attent en opeens hoort hij een van de mannen de straatnaam van zijn het adres noemen. Oeps zij hebben het over zijn vrouw. Zij hebben een relatie met haar en hebben ontucht met haar gepleegd. Youness is woest zijn hard springt er bijna uit. Hij verlaat direct het café richting huis. Hij gaat eerst langs Blokker en koopt daar een grote slachtmes. Hij wil haar vermoorden. Haastig komt hij thuis maar zijn vrouw is er niet. Zijn buurvrouw verteld dat ze is overgebracht naar het ziekenhuis voor de bevalling. Youssef pakt zijn auto en geeft plak gas richting het ziekenhuis hij is van plan haar daar te vermoorden. Met 80 km/u rijdt hij door rood en bost!! Hij is tegen een vrachtwagen aangereden. Youness ligt in het ziekenhuis hij wordt wakker. Hij heeft zijn rug gebroken en kan voor de rest van zijn leven niet leven. zijn vrouw kan hij dus nooit mollen.
Youness wordt wakker uit zijn slaap. Hij zweet helemaal een nachtmerrie heeft hij gehad. Hij denk aan al die meisjes die hij bedriegt. Nee dit gebeurd niet meer stoppen voor het te laat is. Hij heeft heel veel spijt en toont berouw en vraagt aan Allah hem te vergeven.
wie voor 10 dinar vreemd gaat; zijn huis zal geplaagd worden door
Op een dag wilde Ibrahiem, vrede zij met hem, zien hoe Allah de dode weer levend kon maken, zodat hij werd gerustgesteld en dat zijn geloof sterker zou worden. Dus ging hij naar de woestijn om Allah te aanbidden en Hem te vragen wat hij graag met zijn eigen ogen wilde zien. Allah de Verhevene vroeg hem: Geloof je dan niet? Ibrahiem, vrede zij met hem, antwoordde: Jawel ik geloof wel, alleen wilde ik het wonder graag met mijn eigen ogen zien, zodat mijn hart gerustgesteld wordt. Allah gaf hem het bevel om vier vogels te slachten en de vlees en veren door elkaar te schudden. Daarna moest hij, vrede zij met hem, de vlees en veren die hij door elkaar had geschud, in vier stukken te verdelen. Elk stuk moest hij op de top van een berg leggen.
Nadat Ibrahiem, vrede zij met hem, gedaan had wat Allah hem had gevraagd, nam hij de vier koppen in zijn hand. Allah vroeg hem om de vogels naar zich toe te roepen. Ibrahiem, vrede zij met hem, deed dit en het wonder gebeurde. Ibrahiem, vrede zij met hem, zag dat de stukken zich verzameld en elk stuk ging naar zijn eigen stuk. Nadat dit was gebeurd, riep Ibrahiem, vrede zij met hem, de vogels opnieuw naar zichzelf toe. Ieder vogel ging naar zijn eigen kop toe, en wanneer Ibrahiem, vrede zij met hem, een ander kop liet zien, liep deze dier daarvan weg en ging naar zijn eigen kop.
De dieren waren weer compleet en Ibrahiem, vrede zij met hem, was weer gerustgesteld en zijn geloof werd nog sterker
Op een dag vertelde de profeet (Allah's vrede en zegeningen zij met hem) zijn vrienden een verhaal over een man die op reis ging. De dag dat de man zijn huis verliet om een reis te beginnen was zeer heet. De zon was fel en blakerde aan de hemel. De aarde waarop de man liep was brandend heet. Er was geen zuchtje wind... De man had nog niet eens zo erg ver gelopen toen hij last kreeg van de hitte. En een dorst dat hij toen kreeg....Hij zei tegen zichzelf: "Ik moet drinken, ik moet water vinden. Mijn mond voelt droog aan. Als ik niet kan drinken ga ik dood."
Hij begon naar water te zoeken en strompelde naar een put die daar in de buurt was. Maar er zat geen druppeltje water in die put, het was leeg. Hij liep verder, na een tijdje kwam hij bij een tweede put, hij keek erin. O, jee, ook deze put was helemaal uitgedroogd. De man was moe en dorstig, maar hij gaf het niet op, ergens moest nog een put zijn. De man begon het al warmer en warmer te krijgen, maar op het laatst vond hij een put die vol water was. "AlhamduliAllah Allah zij geprezen"! zei de man. "ik heb eindelijk water gevonden. Nu kan ik drinken.
Toen dacht de man er aan dat hij geen touw of een emmer bij zich had. Hij zocht in de buurt van de put en keek in de put en zocht verder. Maar hij kon nergens een touw of emmer vinden. "Hoe kom ik dan bij het water?" dacht hij. Er was maar een manier. Hij moest in de put klimmen. Voorzichtig klom de man over de rand van de put en klom naar beneden. Hij was zo moe van de hitte, dat hij het erg moeilijk vond. Maar na een poosje voelde hij zich al wat beter want het was koel in de put. Eindelijk had de man het water bereikt. Hij stak zijn hand naar beneden en voelde het koele water tussen zijn vingers. Het was een geweldig gevoel. Hij dronk van het water tot zijn dorst gelest was.
Toen wreef hij het water over zijn gezicht en nek. Hij dipte de uiteinden van zijn mantel in het water zodat die hem nog een tijdje koel kon houden als hij uit de put was. De man voelde zich nu veel beter. "Water is de levensvloeistof," dacht hij. "En Allah heeft ons het water gegeven. Lof zij Allah!" Toen de man klaar was, klom hij weer uit de put Dat was moeilijk en kostte hem veel kracht. Maar tenslotte had de man de bovenkant van de put bereikt en klom er weer uit op de hete grond. Opeens hoorde hij een geluid Er was een hond aan het blaffen en huilen. De man keek rond en zag dat de hond vlakbij was. Het arme dier had erge dorst. Zijn mond was open en hij hijgde. De hond snuffelde over de grond en de man kon zien dat hij moe en dorstig was. De hond kwam naar hem toe en begon de zoom van zijn natte mantel te likken. De man had veel medelijden met de hond. "Hij zal van de dorst sterven als hij geen water krijgt." De man aaide de kop van de hond. De hond kwispelde met zijn staart. Hij was dankbaar voor het water wat hij uit de man zijn natte mantel had kunnen likken. "Wacht hier," zei de man. "Ik haal wat water voor je." De man bracht eerst zijn ene been over de rand van de put en toen het andere en begon weer naar beneden te klimmen. Omdat hij niet langer dorstig was, vond hij het klimmen nu veel gemakkelijker. Toen bereikte de man bet water, hij bleef nu goed aan de kant van de put. Hij trok zijn leren sokken uit en dompelde die in bet water tot zij vol waren. Daarna nam hij de sokken stevig tussen zijn tanden. Toen begon hij weer naar boven te klimmen. Maar deze keer was bet erg moeilijk. De sokken waren vol water en erg zwaar, en zijn mond en tanden begonnen zeer te doen. Maar de man stopte niet. Toen hij de grond weer bereikt had, knielde hij neer en opende de eerste sok voor de hond zo dat deze zijn tong makkelijk naar binnen kon steken. De hond dronk al het water achter elkaar op. Toen opende de man de tweede sok en ook die dronk hij helemaal leeg. De hele tijd dat hij dronk, kwispelde de hond met zijn staart. De man glimlachte, "die hond is nu blij, zei hij. Hij zal niet van de dorst sterven, en ik ook niet!" Allah was erg tevreden met deze man die de dorstige hond zo vriendelijk behandeld had. Voor die vriendelijke daad vergaf Allah de man al zijn zonde die hij in zijn hele leven gepleegd had. Hier stopte de Profeet met zijn verhaal. Nadat hij uitgesproken was, zei een van de metgezellen: "O Boodschapper van Allah! Als we goed voor de dieren zijn, worden dan onze zonden vergeven?" "Ja" zei de profeet. "Jullie zullen beloond worden voor al het goede dat je voor de levende schepselen doet." De man van het verhaal ging door zijn vriendelijke daad naar het paradijs.
Er was eens een zakenman die wachtte op zijn vliegtuig om een belangrijke handelsovereenkomst af te sluiten. Toen de adhaan ( oproep tot het gebed) klonk ging hij salaat doen. Toen hij terug kwam van de salaat was zijn vliegtuig reeds vertrokken en bedroefd ging hij zitten. Korte tijd later kwam het nieuws dat het vliegtuig verongelukt was. De man maaktesoedjoed in dankbaarheid tot Allah Ta3la voor zijn veiligheid doordat hij het vliegtuig had gemist door de salaah en hij herinnerde zich de volgende ayaah :
"en het kan zijn dat je iets verafschuwd dat goed voor je is en dat je van iets houdt wat slecht voor je is. Allah weet maar jullie weten niet ( Soera Al-Baqarah: 216)
Het goede is in alles wat Allah heeft bepaald en kunnen we ook begrijpen door het volgende voorbeeld"Als een gelovige zijn hand is verwond, moet hij Allah dankbaar zijn dat zijn hand niet gebroken is. En als zijn hand gebroken is moet hij Allah loven dat zijn hand niet afgesneden is of dat hij zijn rug niet brak, wat nog ernstiger is.
Het berouw van een zuster na het horen van de Koran
Het berouw van een zuster na het horen van de Koran Moslimvrouw
Dit is het verhaal van een zuster uit de Verenigde Arabische Emiraten over hoe zij haar weg terug heeft gevonden naar Allah. Deze zuster schrijft:
Ik groeide op in een godsvruchtige omgeving met twee vrome ouders en was de enige dochter thuis. Zij deden altijd hun best om mij een goede opvoeding te geven en spoorden mij altijd aan om me te houden aan de voorschriften van Allah, in het bijzonder het gebed. Maar toen ik de pubertijd bereikte, begon ik af te glijden en volgde de valse beweringen en leugens die op alle mogelijke manieren gestimuleerd en gepropageerd worden door de vijanden van de Islam.
Desalniettemin was ik van nature een persoon die hield van de verheven Islamitische gedragscode. Ik schaamde mij er bijvoorbeeld voor om mijn blik te werpen op vreemde mannen. Ik was inderdaad erg verlegen en mengde mij weinig onder de mensen. Maar helaas nam mijn dwaling en blinde toestand slechts hand over hand toe nadat ik werd beproefd met een afgedwaalde echtgenoot, die ik nooit had gevraagd naar zijn geloof. Hij leek mij het boegbeeld van goed gedrag en kuisheid.
Het was mijn afgedwaalde man die mij introduceerde in de wereld van zedeloos muziek. Hij liet mij bandjes horen waarvan ik het bestaan niet kende. Hij deed mij veel van dit soort verdorven bandjes cadeau, die ervoor zorgden dat het laatste beetje geloof in mij totaal werd vernield en ik geheel verslaafd raakte aan het luisteren naar dit ijdele gepraat. Mijn huwelijk met deze man was de bron van alle ellende. Mijn huwelijk was van meet af aan een grote beproeving, daar het feest gepaard ging met allerlei muziekinstrumenten, buitensporigheden, afgedwaalde groeperingen en onzedelijke danseressen, waardoor de mensen die avond niet in staat werden gesteld om Allah te gedenken.
Naarmate mijn huwelijk met mijn afgedwaalde man, die de belangrijkste oorzaak was van mijn afdwaling en het verslechteren van mijn contact met mijn Schepper, voortging, begon ik het gebed in het geheel te verlaten en deed mijn hijaab af .. En dit alles omdat ik niet luisterde naar het advies van de Profeet (vrede zij met hem), die zei: Als iemand tot jullie komt over wiens geloof en gedrag jullie tevreden zijn, huwt hen dan (aan de vrouwen die onder jullie hoede zijn) Ik had de band met mijn Heer verbroken, waarop Hij de band met mij verbrak en mij overliet aan mijn ego en begeerten En in wat een ellendige toestand bevindt zo een persoon zich.
En gehoorzaam niet degene wiens hart Wij Onze gedachtenis hebben doen veronachtzamen en zijn begeerten volgt: en hij is in overtreding in zijn zaak. (Interpretatie van de betekenis van Soerat al-Kahf: 28)
Ik vond geen enkel geluk, alleen maar kommer en kwel. Ik verkeerde constant in veel verdriet en voelde een grote leegte in mijn binnenste, ondanks alle vergankelijke wereldse benodigdheden die mijn man mij schonk. Mijn man had mij werkelijk in de afgrond gestort. Ik was constant gestrest, had een onvoldaan gevoel en was continu verontrust.
Zoals ik ongesluierd door het leven verder ging en dit een reden voor de mannen was om naar mij keken, zo zat ook mijn man achter de andere vrouwen aan en was hij niet oprecht in zijn liefde voor mij. Hij liet mij stikken voor achterbakse straatvrouwen en liet mij verwaarloosd achter, alleen met de pijn van eenzaamheid. Ik werd verslagen door de duisternis van onwetendheid en afdwaling. Ik dwaalde zelfs zo ver af dat ik meerdere malen probeerde om zelfmoord te plegen, maar alle pogingen liepen uit op een mislukking. Allah zij dank!
Het was met de Genade van Allah en Zijn Gunst dat ik op een dag luisterde naar een recitatie van Ahmad al-cAdjmiy. Hij reciteerde met zijn doordringende stem de verzen uit de Koran. Grootse verzen die mijn gedachten in vervoering brachten en de hoop in mij deed ontvlammen. Ik werd zo geraakt hierdoor en verlangde naar de Leiding, maar het was nog te moeilijk voor mij. Ik richtte mij tot Allah en smeekte Hem in de nacht om mij de Weg naar de Leiding te tonen, om het geloof voor mijn hart geliefd te maken en om mij afkerig te maken van het ongeloof, verdorvenheid en opstandigheid tegenover Allah. Ik smeekte Allah constant met de smeekbede van de boezemvriend van Allah, Ibrahiem (interpretatie van de betekenis van de betekenis):
Mijn Heer, maak mij en mijn nakomelingen onderhouders van het gebed. Onze Heer, verhoor mijn smeekbeden. (Soerat Ibrahiem: 40)
Allah verblijdde mij met de Leiding. Ik begon de gebeden weer op de vaste tijden te verrichten en ben mijn hidjaab weer gaan dragen. Ook ben ik kennis gaan opdoen over mijn geloof, heb ik de regels van het reciteren van de Koran uit mijn hoofd geleerd, ben ik mij gaan verdiepen in de overleveringen van de Profeet (vrede zij met hem) en zijn nobele levensloop. Ik ben zelfs mee gaan doen met het uitnodigen van de mensen naar de Islam. Al dit goede is mij overkomen nadat ik mijn afgedwaalde man heb verlaten, ondanks het feit dat ik nog steeds van hem hield. Ik ervoer de nabijheid van mijn Schepper en Beschermer.
Zuster, er is werkelijk geen goeds in het hebben van een verdorven man. Hij deed mij immers afhouden van het gedenken van Allah. Niet voor niets leert de Profeet (vrede zij met hem) ons: Wie iets laat omwille van Allah: Allah zal hem in plaats daarvan iets beters geven.
Op een dag is er een grote bijeenkomst in de moskee van de profeet(vzmh). De profeet(vzmh) is aan het praten over Allah en Zijn wonderbaarlijke wegen. het is heel stil in de moskee, de mensen luisteren heel aandachtig en bewegen nauwelijks.
Plotseling stopt de profeet(vzmh) met praten, hij staat op en loopt naar de deur. De mensen zijn verbaasd. Waar gaat de profeet(vzmh) zo opeens naar toe?
Als de mensen zich omdraaien, begrijpen ze waarom hij is opgestaan. De profeet(vzmh) heeft twee kinderen gezien die, gekleed in mooie rode hemden, naar de moskee komen. De profeet(vzmh) houdt van alle kinderen, maar van deze twee houdt hij extra veel. Het zijn Hassan en Hussain, zijn kleinkinderen en de kinderen van Ali en Fátima: de neef en dochter van de profeet(vzmh)
Nu zien Hassan en Hussain hun grootvader ook. Er komt een grote lach op hun gezicht. Ze rennen met uitgestrekte armen naar hem toe. Hij omhelst de jongens en neemt hen bij de hand. Zo lopen ze naar de plaats waar de profeet(vzmh) vandaan kwam, de jongens mogen heel dicht bij hem zitten als de profeet(vzmh) verder gaat met zijn preek.
Ze zitten heel stil nu hun grootvader aan het preken is, zij weten dat de moskee een bijzonder plaats is. Daar komen mensen om te bidden en te leren. Maar het hoeft niet altijd zo serieus te zijn, dat weten de jongens ook wel.
Op een keer zijn Hassan en Hussain bij hun grootvader in de moskee. De profee(vzmh) leidt het gemeenschappelijk gebed en legt zijn voorhoofd op de grond. Meteen klimt een van de jongens op zijn rug. Minuten gaan er voorbij. De kleine heeft veel plezier in het paardje rijden op de rug van zijn grootvader. Pas na een hele tijd krijgt hij er genoeg van. Hij glijdt van zijn grootvaders rug af. Nu kan de profeet(vzmh) zijn hoofd optillen en weer doorgaan met het gebed.
De mensen die achter hem het gebed verrichten vragen zich af wat er aan de hand is. Na het gebed besluiten ze om de profeet(vzmh) ernaar te vragen.
"O Boodschapper van Allah, zeggen zij: U bleef zo lang voorover gebogen, was dat omdat u een openbaring of een boodschap van God kreeg?"
"O, nee." antwoordde de profeet(vzmh) "Dat was, omdat die kleinzoon van me paardje reed op mijn rug. Ik wilde zijn spel niet bederven door te snel op te staan."
De mensen vinden dat een mooi antwoord, het laat zien hoeveel de profeet(vzmh) aan het geluk van zijn kleinkinderen denkt.
"Al'isra'e" is het nachtelijk vertrek van de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, van Mekka naar de Alaqsa-moskee in Jeruzalem en "almi'raadj" is het stijgen naar de bovenaardse wereld (d.i. de hemel). Dit heeft zowel lichamelijk als ook geestelijk echt plaatsgevonden. ,,Heilig is Degene die 's nachts Zijn dienaar (Mohammed) van de Masdjid al Haram (de Gewijde Moskee te Mekka) naar de Masdjid al Aqsah heeft gebracht, waarvan Wij de omgeving hebben gezegend, opdat Wij hem van Onze Tekenen lieten zien. Voorwaar, Hij is de Alhorende, de Alziende." [Alisra': 1].
"Almi'raadj" zou in soerat An-nadjm genoemd zijn, in de verzen zeven tot achttien. Een andere stelling is dat in de desbetreffende verzen uit de Koran iets anders bedoeld wordt. Toen dit plaats heeft gevonden ontstonden er verschillende meningen. Er is overgeleverd dat deze gebeurtenis plaats heeft gevonden in hetzelfde jaar dat de profeet gezonden werd; volgens andere overleveringen was het in het jaar vijf na het gezantschap; ook wordt genoemd de 27ste van de maand Radjab in het jaar tien na het gezantschap of anders 17 Ramadan in het jaar 12 na het gezantschap. Volgens een nog andere overlevering vond het plaats op 17 Raibi'e I van het jaar 13 na het gezantschap.
Volgens de meest betrouwbare overleveringen is het verhaal samengevat als volgt: De engel Jibriel, vrede zij met hem, bracht de "buraaq" (een dier groter dan een ezel en kleiner dan een muilezel). De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, besteeg de "buraaq" vanuit de gewijde moskee in Mekka tot de Aqsa-moskee vergezeld door Jibriel. Hij knoopte het vast op de plek waar alle profeten dat deden en liep de moskee binnen en verrichte een gebed bestaande uit twee "rak'ah" waarbij hij de andere profeten voorging tijdens het gebed (als imam).
Jibriel heeft hem twee kommen aangeboden met in de ene drank en in de andere melk waarbij de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, voor de kom met melk koos. Jibriel zei: ,,U maakte een keus die is aangeboren. U bent naar het rechte pad geleid en heeft uw volk daar naar toe geleid. Als u voor de kom met drank had gekozen dan had u uw volk naar het verkeerde pad geleid." De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, steeg daarna vanuit de aqsa-moskee naar de wereldlijke hemel. Jibriel vroeg om toestemming voor hem waarna hij door mocht. Daar heeft de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, Adam, vader van de mensheid, ontmoet en heeft hem begroet. Adam groette hem terug, verwelkomde hem en erkende zijn gezantschap. Aan de rechterkant van Adam bevond zich een mistige wolk. Elke keer als hij ernaar keek begon hij te lachen, het waren de zielen van degenen die de voorspoed reeds hadden bereikt maar als hij naar zijn linkerkant keek huilde hij want daar bevonden zich de zielen van degenen die alleen tegenspoed vonden. Daarna steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de tweede hemel waar Jibriel weer toestemming voor hem vroeg en die opnieuw kreeg. Daar ontmoette hij Yahiah, de zoon van Zakariah en Iesa, de zoon van Maryam, vrede zij met hen. Hij begroette hen waarna zij hem hebben geantwoord, verwelkomd en zijn gezantschap erkend. Daarna steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de derde hemel. Daar ontmoette hij Yoesoef, vrede zij met hem. Hij was een beeldschone jongeman. De profeet en hij begroetten elkaar waarna hij de profeet verwelkomde en zijn gezantschap erkende. Vervolgens steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de vierde hemel waar hij Idries ontmoette, vrede zij met hem. De profeet begroette ook hem waarna deze teruggroette, de profeet verwelkomde en zijn gezantschap erkende. In de vijfde hemel ontmoette hij Haroen Ibn Imraan, vrede zij met hem, en in de zesde hemel ontmoette hij Moesa Ibn Imraan, vrede zij met hem.
Toen de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, Moesa passeerde heeft hij gehuild. Er werd aan hem gevraagd: ,,Waarom huil je?" Hij antwoordde: ,,Ik huil om een jongeman die later dan mij is gezonden, waardoor meermensen van zijn volk het paradijs binnenkomen dan er van mijn volk binnen komen". Hierna steeg de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, naar de zevende hemel waar hij Ibrahim, vrede zij met hem, ontmoette en hem begroette. Ibrahiem, vrede zij met hem, leunde met zijn rug tegen de "albayt alma'moer", een huis dat dagelijks door zeventig duizend engelen wordt bezocht die daarvan nooit meer terugkeren. Na zijn bezoek aan de hemelen is de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, gestegen naar "sidratil-muntaha" d.w.z. "de lotusboom van de eindbestemming"; een boom waarvan de bladeren op de oren van olifanten lijken en de vruchten op kannen. Deze boom werd plotseling bedekt met een gouden laag. Allah, de Verhevene, verhulde de boom zodat geen mens meer de schoonheid ervan zou kunnen beschrijven.
Hierna is de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, gestegen naar Allah, de Verhevene en kwam dichtbij Hem. Op een gegeven moment stond hij op twee booglengten afstand of nog dichterbij. Allah gaf zijn dienaar de volgende openbaring; hierin werd de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, en zijn volk het gebod opgelegd om vijftig gebeden per dag en nacht uit te voeren.
De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, keerde daarop terug en kwam onderweg langs Moesa, die hem vroeg: ,,Wat heeft jouw Heer opgedragen?". Hij antwoordde: ,,Vijftig gebeden". Moesa zei: ,,Je volk kan dit niet aan, ga terug naar je Heer en vraag Hem om vermindering. De profeet draaide om naar Jibriel en kreeg van hem een teken dat hij het wel kon doen als hij het wilde. Toen de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, was teruggekeerd, kreeg hij een vermindering van tien gebeden waarna hij weer langs Moesa kwam die hem adviseerde om nogmaals om vermindering te vragen. Zodoende bleef hij heen en weer gaan tussen Allah, de Verhevene, en Moesa totdat het aantal slechts vijf gebeden was geworden. Daarna verwees Moesa hem weer om vermindering te vragen en Moesa, vrede zij met hem, voegde eraan: ,,Bij Allah, ik heb de mensen van Israël minder dan dit gevraagd, toch zijn zij verzwakt en hebben het nagelaten". De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, zei: ,,Ik durf uit verlegenheid mijn Heer het niet nog een keer te vragen. Ik geef hieraan toe en ik ben zo tevreden". Toen de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, op een verre afstand was werd er geroepen: ,,Ik heb mijn verplichting opgelegd en heb haar verlicht voor mijn dienaren. Het is vijf maar in feite vijftig. Mijn uitspraak is niet aan verdere veranderingen onderhevig". De profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, keerde na deze nacht terug naar het gewijde Mekka, alwaar hij de volgende ochtend zijn verhaal aan de mensen van Quraish deed. Hij stelde hen op de hoogte van wat Allah, de Verhevene, hem had laten zien van Zijn wonderlijke tekenen. Zij scholden hem voor leugenaar uit en begonnen hem weer lastig te vallen. Sommigen begonnen met spot in hun handen te klappen. Anderen zetten hun armen boven hun hoofd. Iemand vertrok naar Abu Bakr en vertelde hem het verhaal van de profeet. Abu Bakr zei: ,,Als hij dat heeft verteld, dan heeft hij ook de waarheid verteld". De mensen vroegen toen: ,,Geloof jij hem hierin?". Hij antwoordde: ,,Ik geloof hem in meer dan alleen dit. Ik geloof hem in alle berichten die van de hemel heen en weer gaan". Vandaar dat hij "as-siddieq" d.w.z. "de vertrouweling" werd genoemd. De ongelovigen wilden de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, toetsen en vroegen hem de Alaqsa-moskee te beschrijven. Hij had deze moskee immers niet eerder gezien. Allah, de Verhevene, maakte de moskee voor hem zichtbaar,waarna hij alle hoeken en deuren van de moskee aan hen kon beschrijven. Zij konden hem niet tegenspreken en zeiden: ,,Hij heeft een juiste omschrijving gegeven". Zij vroegen hem naar een karavaan van hen die vanuit het shaam gebied onderweg was. Hij informeerde hen over het aantal kamelen en de omstandigheden waarin deze karavaan zich bevond. Ook wist hij te vertellen wanneer deze zou aankomen en welke kameel voor de karavaan zou lopen. Het vond allemaal precies plaats zoals hij had gezegd. Zij hielden echter vast aan hun ongelovigheid. De volgende ochtend na de isra'e-nacht kwam Jibriel en leerde de profeet, Allah's zegen en vrede zij met hem, de wijze waarop de vijf gebeden verricht werden en de tijdstippen ervoor. Daarvoor was het gebed altijd twee "rak'ah" geweest, tweemaal in de ochtend en tweemaal 's avonds.
Half acht de wekker rinkelt, Amien opent zijn ogen het eerst wat hij zegt is; "Ik dank Allah, die mij laat sterven en in de ochtend weer tot leven brengt". Hij trekt zijn gordijnen open en kijkt naar buiten de zonnestralen bedekken zijn gezicht. Hij glimlacht en loopt naar de badkamer om zijn woedu (wassen voordat je gaat bidden) te nemen.
"Amien opschieten het ontbijt is klaar", roept zijn moeder. Amien komt de badkamer uit en spreekt de volgende woorden: "Ik getuig dat er geen God is dan Allah en dat Mohammed* zijn profeet is". Dan loopt hij naar zijn kamer om daar zijn gebed te verrichten. Als hij klaar is trekt hij zijn kleren aan en terwijl hij dat doet zegt hij "ik dank Allah die mij deze kleren heeft gegeven". Tevreden kijkt hij in de spiegel, hij pakt zijn schooltas en loopt naar beneden .
Hij groet zijn moeder met Salaam en gaat dan aan tafel zitten. Moeder kijkt trots toe hoe haar zoon zijn eerste hap neemt terwijl hij de naam van Allah uitspreekt. Er wordt aan de deur gebeld, zijn moeder doet open. Daar staat Anas het buurjongetje, hij vraagt naar Amien die op hem af komt lopen. "Salaam" zegt, Amien, en Anas antwoord; "hoi Amien fiets je mee naar school? Kunnen we samen Latifa dat vervelende kind uit onze klas tegemoet rijden en haar lekker pesten". Amien kijkt hem aan en zegt; "Nee Anas ik rij niet met jou mee om iemand te pesten, als jij mijn vriend wil zijn dan pest je niemand, want dat doet mijn beste vriend ook niet". Anas kijkt hem aan en zegt. "Jouw beste vriend? Wie is jou beste vriend dan, jij hebt helemaal geen beste vriend". Amien kijkt hem aan en zegt dan, "die heb ik wel en hij heet Mohammed*". Anas kijkt hem aan en zegt; "nou goed ga jij maar lekker naar je best vriend dan". Amien glimlacht en zegt: "dat zal ik zeker doen op een dag.."
Anas begrijpt niet zo goed wat Amien bedoelt; Hij denkt; "Wie is die beste vriend van Amien? En waarom antwoord hij met, dat zal ik zeker doen op een dag? Ik ken geen Mohammed* die Amien zou moeten kennen en in de klas zit ook niemand die Mohammed* heet". Hij fiets naar school, hij is een beetje jaloers omdat hij weet dat Amien een andere beste vriend heeft. Op school komt hij Omar en Ali tegen, hij loopt op ze af en verteld ze over wat Amien heeft gezegd. Omar zegt, "nou die best vriend van hem kan helemaal niet zo bijzonder zijn, ik ben veel beter dan hij. Ik zal er voor zorgen dat ik Amien zijn beste vriend word". Op dat moment fietst Amien het schoolplein op. Omar loopt op hem af en vraagt Amien of hij straks met hem mee naar huis gaat om met zijn nieuwe pistool te spelen. Amien kijkt hem aan en zegt; "Nee ik ga niet met jou mee om met een pistool te spelen, dat deed mijn beste vriend Mohammed* ook nooit. Mijn best vriend Mohammed* is vredelievend. En een pistool is een wapen waar mensen elkaar pijn mee doen dus ik speel daar niet mee". Omar staat versteld en zegt dan, "nou ga jij maar lekker met je beste vriend spelen. En ik geloof helemaal niet dat jij een beste vriend hebt die zo goed is". Amien zegt, "en toch heb ik die, en op een dag zullen ook jullie hem ontmoeten". Omar loopt terug naar Ali en Anas en verteld, "Amien wilde niet met mij mee om te spelen hij begon weer over zijn beste vriend". Ali antwoord, "nou dan zal ik het nu eens proberen. Ik heb gisteren een nieuw computer spelletje gehaald en ik weet zeker dat Amien het geweldig zou vinden om er mee te spelen. Ik weet zeker dat hij dan mijn beste vriend wordt".
Dus loopt Ali op Amien af. "Hallo Amien". "Salaam" zegt Amien terug. En dan stelt Ali zijn vraag; "Zeg Amien ik heb een nieuw computer spelletje gekregen het is echt een geweldig spel als je er een keer mee hebt gespeeld wil je niks anders meer doen. Wat zou je er van vinden om na schooltijd mee te gaan? Dan mag je er mee spelen". Amien antwoord; "Nee Ali want dat zou mijn beste vriend Mohammed* ook niet doen. Computer spelletjes zorgen ervoor dat je, je huiswerk niet maakt en je salaat niet doet. Nee, sorry voor mij en mijn beste vriend geen computer spelletjes". Ali antwoord, "nou ik kan me niet voorstellen dat jou beste vriend zo bijzonder is, ik denk dat je liegt je hebt helemaal geen beste vriend". Amien glimlacht weer en zegt, "Ali ik heb een beste vriend en als je hem zou kennen zou je niemand anders meer als vriend willen". Ali zegt, "nou ga jij maar naar je beste vriend toe dan". Amien antwoord, "dat zal ik zeker doen op een dag!".
Ali loopt terug naar Anas en Omar en verteld dat ook hij is afgewezen door Amien. Nou stonden ze elkaar aan te kijken, ze waren toch best jaloers dat Amien zo een goed beste vriend heeft. Anas zegt, "Ik wil deze vriend van Amien toch best ontmoeten". En ook Ali en Omar willen hem graag ontmoeten. Ze besluiten om na schooltijd naar Amien toe te gaan om hem te vragen of hij ze wil voorstellen aan zijn beste vriend.
Dan gaat de bel en de kinderen lopen naar het klas lokaal. De juf zegt; "Goede morgen allemaal! Het onderwerp van vandaag is Pesten, wat vinden jullie nou van pesten? Er worden verschillende reacties gegeven. Zo zegt Samier de stoerste jongen uit de klas bijvoorbeeld; "nou als ik iemand er gek vind bij lopen heb ik alle recht om hem uit te lachen, moet hij zich maar normaal kleden".
Omdat dit de populairste jongens is uit de klas begint iedereen te lachen. Behalve Amien die steekt zijn vinger op, de jufrouw geeft hem de beurt en Amien zegt, "Ik ben het hier niet mee eens, met pesten kwets je mensen en ik zou het ook niet leuk vinden om gekwetst te worden. Ik vind dat ieder mens in zijn waarde gelaten moet worden. Je moet een mens behandelen zoals je zelf behandeld wilt worden". Nu zijn echt alle ogen op Amien gericht, ze geloven niet wat ze horen, ze schamen zich een beetje.
De juf loopt op Amien af en zegt; "Dat heb je heel mooi gezegd Amien, en dat is wat ik jullie vandaag wilde gaan leren, want je moet inderdaad elk mens behandelen zoals je zelf behandeld wil worden, het maakt niet uit hoe iemand eruit ziet". En dan vraagt ze. "Amien van wie heb jij deze wijze woorden geleerd?" Amien glimlacht en zegt dan; "Dit heb ik van mijn beste vriend Mohammed* geleerd". Ook de juf lacht en zegt dan: "dan heb jij een hele wijze vriend je mag trots op hem zijn". De klas kijkt Amien nog steeds aan, zelfs de populairste jongen uit de klas kijkt hem een beetje jaloers aan.
De juf gaat verder met de les, en als de tijd om is gaat de bel de kinderen pakken hun spulletjes bij elkaar en lopen de klas uit.
Amien pakt zijn fiets en wil net wegrijden. Maar dan ziet hij dat Ali, Omar en Anas naar hem toe lopen, dus blijft hij even staan. De jongens vragen alle drie tegelijker tijd: "Amien vertel ons eens wat meer over je beste vriend, het lijkt ons een goede jongen, zou je hem aan ons willen voorstellen?".
En Amien antwoord; "Dat zou ik heel graag willen doen, maar mijn beste vriend is al een hele lange tijd geleden dood gegaan. En ook ik heb hem niet gekend." Amien kijkt nu een beetje verdrietig."
De jongens vragen nu, "maar Amien wat erg voor je, maar je praat over hem alsof hij nog leeft?" Amien zegt, "dat is ook zo want in mijn hart en in mijn gedachten leeft hij nog elke dag" Omar vraagt Amien om wat meer over Mohammed* te vertellen.
En dan verteld Amien, "Mijn beste vriend Mohammed*, dat is onze profeet hij had ook beste vrienden en een aantal van die vrienden heten net als ons, Amien, Omar, Ali en Anas. Dit waren vrienden die hem altijd beschermden en altijd bij hem waren ze hadden nooit ruzie. En Mohammed* was altijd goed voor kinderen en hij leerde ze om goed te zijn voor anderen".
Ali zegt, "ik wou dat ik hem ook had gekend, zodat hij mij al die goede dingen kon leren".
En daarop zei Amien, "Wij kunnen ook beste vrienden worden van Mohammed* net als de echt Omar Ali Anas en Amien. We kunnen anderen goede dingen leren en goed zijn voor andere kinderen. Ik heb gelezen dat als je doet wat Mohammed* altijd heeft gedaan tijdens zijn leven, dat je hem op een dag zal mogen ontmoeten van Allah".
"Maar Amien wij weten niet wat Mohammed* in zijn leven heeft gedaan, dus kunnen we ook niet zijn beste vrienden worden" ,zegt Omar een beetje teleurgesteld.
"Maar dat geeft niet" zegt Amien, "want, onze vriend Mohammed* heeft gezegd, "iets wat je nog niet kent kun je altijd leren". Ik zal jullie de belangrijkste dingen vertellen. Onze vriend Mohammed*, loog nooit, verrichte altijd zijn gebed, dacht heel veel aan Allah, hij was goed voor andere mensen, maakt geen ruzie en hij bleef zijn vrienden altijd trouw".
De jongens waren heel blij om dit te horen, ze namen elkaar bij de hand en besloten om ook de beste vrienden van De Profeet* te worden. Vanaf deze dag zijn de jongens altijd samen. Ze doen alleen maar goede dingen, verrichten hun salaat (gebed), denken veel aan Allah, blijven elkaar altijd trouw. En vertellen andere kinderen keer op keer over hun beste vriend Mohammed
Een groep kikkers trok door het bos en twee van hen vielen in een diepe kuil. Alle andere kikkers verzamelden zich rond de kuil. Toen ze zagen hoe diep de kuil was, vertelden ze de twee kikkers dat ze zo goed als dood waren.
De twee kikkers negeerden de opmerkingen en probeerden met al hun kracht uit de kuil te springen. De andere kikkers bleven hen vertellen dat ze moesten stoppen, dat ze zo goed als dood waren.
Uiteindelijk nam één van de kikkers aan wat de anderen riepen en gaf het op. Hij viel neer en stierf.
De andere kikker bleef zo hard springen als hij kon. Weer riep de groep kikkers hem toe dat hij de kwelling moest stoppen en gewoon moest sterven. Hij begon nog harder te springen en eindelijk sprong hij eruit.
Deze kikker was echter doof, hij hoorde de kreten van de anderen niet. Hij dacht ze hem de hele tijd aan stonden te moedigen.
Dit verhaal leert ons twee lessen.
De tong heeft de kracht van leven en dood. Een aanmoedigend woord aan iemand die in de put zit kan hem er weer bovenop helpen en hem de dag door slepen.
Een ontmoedigend woord aan iemand die in de put zit kan net datgene zijn dat hem doodt.
Wees voorzichtig met wat je zegt. Spreek het leven tegen iedereen die je pad kruist. De kracht van woorden is sterk.
Een aanmoedigend woord kan zo lang mee gaan. Denk na voordat je spreekt.
"Een mens struikelt vaker over zijn tong dan over zijn voeten." - Bayhaqi
Ik werd wakker, tot mijn schrik zag ik dat ik getild werd door een paar mannen.... Ik wou ze vragen waar ze mij naartoe brachten, maar mijn tong werkte niet mee... Ik wilde ze tegenhouden van mij te verplaatsen, maar mijn lichaam werkte niet mee... Langzaam maar zeker werd het met me duidelijk dat ik naar de moskee werd gebracht... Ik kende de weg omdat ik er soms was tijdens de ramadan... Omdat me vrienden altijd gingen... Toen zag ik dat men het dodengebed verrichtten, toen drong het tot me door!... Is dit voor mij?... Ben ik nu werkelijk dood?... Dat kan toch niet?... Ik had nog zo veel in gedachte om te doen, NEE!... Ik wilde nog naar Hasj... Ik ben niet bereid, ik had niet eens de mooie eigenschap om het gebed te verrichten... O nee, nu is het te laat... Ik ga voor mijn heer staan!... En mijn handen zullen getuigen! Ya Rabbi, had ik maar een goede vader, die mij van kleins af aan naar de moskee bracht, die mij van de moskee liet houden!... Die mij de Quran leerde lezen, die mij sura's uitlegde en samen met mij uit onze hoofden leerde... Maar toen besefte ik, dat ik dit ook niet deed voor mijn kinderen... Maar nu is het te laat... O Allah nu is het te laat... Toen ik de imaam hoorde reciteren hoopte ik dat hij ietjes langer door zou gaan, dat hij ietsjes meer smeekbedes voor mij zou doen... Ik zag de vrienden met wie ik slechte zaken pleegde... Ik wist hoe zij waren, maar ja zo was ik ook... Toen ik naar de wasruimte werd gedragen, zag ik dat de imaam mij aan het wassen was, wat een aardige man dacht ik toen... Hij sloeg onwetend een plekje op mijn rug over, hij moest dat stukje nog wassen... Ik schreeuwde het uit, maar er kwam niets uit mijn mond... Moet ik ZO naar mijn heer!?... Maar tevergeefs... Vervolgens werd ik omwikkelt in 3 witte doeken.... Ik wilde ze waarschuwen om het niet te strak om mij te binden, maar ik kon alweer niets zeggen... Toen was ik op het begraafplaats... Mijn ouders over mij buigend, huilend smekend... Wat een verschrikkelijk gevoel... Toen werd er een gat gegraven in de grond... Toen de mannen mij in het graf wilden leggen, wilde ik het uitschreeuwen... Dat is toch veel te smal?... Daar kan ik me toch niet in bewegen?... En hoe moet ik daar ademen?... Ik werd met de seconde nerveuzer en banger... Toen werd ik er tot mijn grote schrik ingelegd, en ze gooide het zand over mij heen... Toen ik in mijn graf lag, zag ik aan mijn rechterkant een Prachtig paleis, omringd met zeeën die ik nog nooit zo heb gezien, prachtig gewoon!... En aan mijn linkerkant zag ik een verschrikkelijk hellevuur waardoor ik ging zweten... Ik was door en door nat van het zweet... Bang, nee Doodsbang!... Ik was zo bang om in dat hellevuur te belanden, YA ALLAH, Ya Rabbi!... Geef mij nog een kans o Allah... Geef mij 1 minuut... 1 minuut om 1 gebed te verrichten voor U Ya Rabbi... Maar jammer genoeg zijn er dan geen herkansingen!... Ya Rabbi geef mij nog een kans en ik zal mijn leven knielend doorgaan!... En toen hoorde hij de Athaan... Hij opende zijn ogen en zag dat dit alles slechts een droom was... Hij sloeg zijn bezwete deken van hem af en rende naar de badkamer om al Woedoe te verrichten en rende toen naar de moskee om Salaat-ul-Fadjr met hen mee te bidden... Deze man is geliefd bij Allah swt, net als wij... Deze man heeft een teken gekregen, een verduidelijking van hoe belangrijk het is om je tijd goed te benutten... Beste broeders en zusters, Insha Allah zullen wij hier lering uit trekken en ons zo snel mogelijk voorbereiden voor de dood... Want wij zullen sterven, jong en oud, ziek en gezond, voorbereid of niet voorbereid... En dan zijn er geen 2e kansen meer... Het is of nu of nooit!... Grijp je kans!... Sla die nieuwe bladzijde in je leven om!... Verricht dat gebed!... Voorwaar, we zullen spijt krijgen voor elke minuut die we niet in de vorm van aanbidding jegens Allah swt hebben besteed. Dus begin opnieuw, moge Allah swt tevreden zijn met ons en ons begeleiden naar de poorten van Djennah, en ons de plaats van eeuwige zaligheid laten binnentreden. Amien.
Dit is een verhaal van een jongeman die op een zeer mooie maar tegelijkertijd tragische manier geleid is door Allah. Hij vertelt: " Ik was een persoon die graag bij zijn vrienden was. Wij waren altijd samen, altijd op zoek naar manieren om onszelf bezig te houden met verwerpelijk vermaak en verdorven zaken, waar we onze dagen mee vulden en onze nachten mee doorbrachten. Dit terwijl mijn lieve arme vrouw thuis eenzaam haar dagen voorbij zag gaan. Zij klaagde steeds vaker over de eenzaamheid en de dagelijkse ellende waarin zij leefde maar ik had daar geen oor voor, en negeerde het.
Op een nacht kwam ik, zoals gewoonlijk in die tijd, rond een uur of drie thuis. Mijn vrouw en dochter lagen al lang te slapen. Ik ging naar de woonkamer en zette mijn verdorven gedrag waar ik net van thuiskwam gewoon binnenshuis voort door wat vieze films te gaan kijken. Plotseling ging de deur van de kamer open !!! Daar zat ik dan, oog in oog met mijn vijfjarige dochter. Ik keek haar recht in de ogen, aan de andere kant werd er tot mijn grote verdriet teruggekeken met een teleurgestelde en trieste blik.
Verstijfd was ik, elke poging om iets te zeggen op dat moment stokte al bij de eerste klank. Na een seconde of wat die in mijn verlamde situatie als een eeuwigheid voelde bereikten de eerste klanken mijn bewustzijn. Het was haar lieve stem waarmee ze zei: "Papa, je zou je moeten schamen, ben je niet bang voor Allah. Heb toch vrees voor Allah!" en zij zei dit drie maal, deed de deur dicht en ging terug naar haar kamer.
Ik bleef onthutst achter en wist niet hoe te reageren. Een tijd lang zat ik als door de bliksem getroffen stil en bewegingsloos voor me uit te staren met open mond. Toen ik een beetje uit mijn toestand begon te raken irriteerde ik mij gelijk mateloos aan de verachtelijke beelden die nog steeds speelden en die er nu opeens heel anders uitzagen. Ik stond op, deed de tv uit en begon na te denken over de gebeurtenis die mij voor de rest van mijn leven haarscherp zou bijblijven, uit nervositeit begon ik door de kamer te ijsberen. Haar woorden hadden mij heel diep geraakt. Zij riepen bij mij een gevoel op dat ik tot dan toe nooit had ervaren.
Ik besloot voor mijzelf dat het het beste was om naar haar kamer toe te gaan, dus ik begaf mij zenuwachtig die kant op terwijl ik nog klampachtig zat te bedenken wat ik zou zeggen. Eenmaal daar aangekomen, zag ik dat zij weer in slaap was gevallen. Ik ging kapot van binnen en dacht dat ik gek werd. In het holst van de nacht zat ik mijzelf op te vreten terwijl ik niks dan de stilte hoorde. Ik voelde mij ellendig als nooit tevoren, maar wat moest ik doen? Wat kon ik doen? Ineens werd de oorverdovende stilte onderbroken door een geluid dat alles veranderde, een geluid dat ik altijd al heb gehoord maar waar ik nooit naar heb geluisterd, een geluid waar ik de laatste jaren liever mijn oren voor sloot en pas blij was als die afgelopen was. Het was de oproep tot het ochtendgebed. Een rustig gevoel kwam over mij en ik begon na te denken. Aarzelend besloot ik om de kleine wassing te gaan verrichten, toen ik daar klaar mee was besloot ik mij op weg te begeven naar de moskee. Ik had niet veel zin om te gaan maar de woorden van mijn kleine dochter bleven mij achtervolgen.
De Imam opende het gebed en las een aantal verzen uit de Koran. Op het moment dat hij knielde en ik hem volgde, barstte ik spontaan in tranen uit. Ik kon mij niet inhouden al zou ik het gewild hebben. Dit was de eerste keer in zeven jaar dat ik weer voor Allah stond om het gebed te verrichten. De huilbui deed mij goed. Ik was opgelucht en het voelde alsof alle ongeloof, hypocrisie en verdorvenheid die ik in mij had, samen met de tranen uit mij wegstroomden. Thuis aangekomen, ging ik zitten en wachtte totdat het tijd was om naar mijn werk te gaan. Nog steeds zat ik mij te verwonderen om de reeks gebeurtenissen.
Toen ik op mijn werk kwam, zag ik mijn collega verbaasd en vreemd naar mij kijken. Het was natuurlijk een vreemde gewaarwording voor hem dat ik zo vroeg binnen was, terwijl ik daarvoor door mijn levensstijl vaak ofwel altijd laat was. Hij wilde meteen het fijne ervan weten. Ik vertelde hem wat mij overkwam, waarna hij zei: "Wees Allah dankbaar voor het geven van zo'n dochter die jou aan het denken heeft gezet en wees Hem ook dankbaar voor het niet sterven in de toestand waarin je verkeerde."
Ik voelde mij na een tijdje werken onwijs vermoeid (ik had namelijk nog steeds niet geslapen) en vroeg om een halve dag vrij te nemen om de rest van de dag uit te rusten. Ik verlangde ook naar het zien van mijn kleine dochter. Ik kon gaan, dus vol goede moed ging ik onderweg naar huis. Ik keek er zo naar uit om mijn dochtertje te spreken, mijn excuses aan te bieden, haar te bedanken en te omhelzen. Er stond mij heel wat anders te wachten.
Toen ik het huis binnenliep, kwam mijn vrouw in paniek en huilend op mij af. Mijn hart begon sneller te bonzen, ik vreesde al het ergste. Ik vroeg angstig wat er aan de hand was en zij overdonderde mij met precies dat ergste waar ik voor vreesde. Ze was dood, mijn vijfjarige bloempje, waar ik sinds de nacht ervoor nog meer van was gaan houden, was overleden. Ik kon het niet geloven. Haar woorden die mij zo diep hadden geraakt waren de laatste die ik van haar gehoord heb. Een onbeschrijfelijk heftige pijn kwam over mij. Ik kon mijzelf niet meer beheersen en tranen begonnen wild te stromen.
Ik besefte mij na een tijdje dat dit een beproeving van Allah was om mijn geloof op de proef te stellen, en wist dat ik mij sterk moest houden. Ik belde mijn collega op en vertelde moeizaam wat er gebeurd was. Toen ik hem vroeg of hij kon komen om mij te helpen met het wassen en begraven van mijn dochter, gaf hij hier meteen gehoor aan. Wij verrichtten het gebed voor haar en droegen haar naar de begraafplaats. Op de begraafplaats zei mijn collega tegen mij: "Het is niet gepast dat een ander dan jij jouw dochter in het graf plaatst." Ik pakte haar met tranen in mijn ogen en legde haar voorzichtig in het graf terwijl ik dacht; ik ben niet mijn dochter aan het begraven maar het licht dat mij weer naar Allah heeft geleid."
Salaam alaikoem broeders en zusters , Ik ben Said Mondria en ik zal inshallah elke dag een nieuw verhaal plaaten en ik hoop dat jullie ze leuk vinden . Jullie mogen reageren dat kan onderaan elk verhaal ik kijk er naar uit. Salaam alaikoem, Said.
