Moge Allah ‘azza wa djal onze kennis doen vermeerderen, Ameen. Moge Allah ons leiden naar de waarheid en ons weerhouden van het slechte, Ameen. Moge Allah ons sieren met de schoonheid van Imaan & Taqwa, Ameen.
Hasan had 3 zoons: Faroeq, Abdoellah en Qasim. Hij hield veel van ze. Hij wilde graag dat ze goede moslims zouden worden. Hasan was zelf een goede moslim. Hij deed zijn best om alle bevelen van Allah te volgen.
Op een dag wilde Hasan zijn 3 zonen testen. Hij gaf ze elk een beetje snoep en zei: Eet jullie snoep op een plaats waar je denkt dat niemand je kan zien, en als je dat hebt gedaan moet je terugkomen.
Faroeq nam zijn snoepjes en ging naar zijn kamer. Hij deed zijn kamer van binnen op slot en ging zijn snoepjes opeten, terwijl hij dacht dat niemand hem daar kon zien.
Abdoellah ging naar de kelder van het huis en hij was zeker dat niemand daar was. Hij at zijn snoepjes in het donker.
Qasim dacht steeds over een plek waar hij zijn snoepjes kon eten zonder dat iemand hem kon zien. Hij kon niet zon plek bedenken. Elke keer als hij een plek had bedacht, herinnerde hij zich dat Allah hem kon zien. Qasim at zijn snoepjes dus niet op.
Faroeq en Abdoellah gingen terug naar hun vader en vertelden wat ze hadden gedaan. Qasim kwam ook terug en gaf de snoepjes terug aan zijn vader. Hij zei: Er is geen plaats die geheim is voor Allah, dus ik heb de snoepjes niet opgegeten.
Hasan was erg blij met Qasim. Hij zei tegen Faroeq en Abdoellah dat ze van hun broer Qasim moesten leren. Hasan zei ook: Lieve zoons van me, bedenk altijd dat Allah alles weet en dat Hij alles ziet. Hij is altijd met ons. Dus we mogen nooit iets slechts doen, ook niet stiekem!
Ibn Abbas : Op de dag van Nahr (in Hajj-de dag van Eid), richtte RasulAllah zich tot de mensen en zei, "O mensen welke dag is het vandaag?" Zij antwoordden, "Het is de heilige maand!" Toen bleef hij stil. Dan vroeg hij, "Welk land is dit?" Zij antwoordden; "Dit is het heilig land!" Toen bleef hij weer stil, toen kondigde hij aan, "Waarlijk, jullie bloed en jullie eigendom en jullie eer is onschendbaar voor jullie onderling, zoals de onschendbaarheid van deze dag van jullie, in deze maand van jullie, in deze stad van jullie." RasulAllah herhaalde het over en over, dan hief hij zijn hoofd naar de hemel en zei, "O Allah, heb ik de boodschap doorgegeven? O Allah, heb ik de boodschap doorgegeven?" Bukhari en Muslim Allah beval ons om mild te zijn, liefdevol, en vergevingsgezind aan een ander. En hij maakte dit tot een kwaliteit in Zijn Boodschapper zodat wij RasulAllah's voorbeeld volgen:
En het was dankzij de Barmhartigheid van Allah dat jij zacht met hen was. En als je streng en hardvochtig was geweest, dan waren zij rondom jou uiteengegaan. Vergeef hen dus en vraag vergeving voor hen en raadpleeg hen bij de zaak. En wanneer je dan besloten hebt, vertrouw dan op Allah. Voorwaar, Allah houdt van degenen die (op Allah) vertrouwen. 'Ali 'Imran aya 3
Inderdaad, de metgezellen volgden het voorbeeld van RasulAllah en werden beschreven door de Heer der Hemelen en Aarde als:
Mohammed is de Boodschapper van Allah en degenen die met hem zijn, zijn streng tegenover de ongelovigen, maar onderling barmhartig Fath aya 29
Eén van de grootste en meest vernietiging van dit medeleven, liefde en broederschap is roddelen. Het woord in het Arabisch is Gheebah, komt uit de stam: Gha-Yaa-Baa, betekend dat dit onzichtbaar is. Wanneer een moslim zijn broeder of zuster een zonde ziet begaan, zonder hem direct te adviseren, gaan zij naar anderen - wanneer zij afwezig zijn door de broeder en zuster in kwestie - en spreken kwaad over hen in hun afwezigheid. Roddelen is haram, het is één van de grootste zonde en berouw moet getoond worden voor deze zonde. Er is geen andere mening hierover in de Islam.
Overgeleverd door Muslim, RasulAllah zei tegen zijn metgezellen, "Weten jullie wat Gheebah is?" Zij zeiden, "Allah en Zijn Boodschapper weten het best." Hij zei, "Het is iets bedoeld over jou broeder (in zijn afwezigheid) dat hij zou haten." Er werd gezegd, "En als ik wat zeg over mijn broeder dat waar is?" Hij sallAllahu `alaihi wa sallam zei, "Als hetgeen wat je zegt over hem waar is, dan heb je over hem geroddeld, en als het niet waar is, dan heb je hem belasterd (buthaan)." Muslim
Bekijk de strengheid van de situatie en het resultaat van iemand die hun moslimbroeders en zusters naloopt om hun fouten proberen bloot te stellen: RasulAllah zei: "O degenen die (enkel) geloven met hun tongen, geloof heeft jullie harten nog niet bereikt! Roddel niet over moslims. En zoek niet naar hun fouten. Voorwaar, hij die de persoonlijke zaken van zijn broeder blootstelt, Allah zal zijn persoonlijke zaken blootstellen. En diegene die door Allah worden gevolgd, Allah zal hen blootstellen al zijn ze (verborgen) in de buik van hun huizen." - authentiek overgeleverd door Ahmad en Abu Dawood.
Imam Malik zei over de heilige stad van Madinah, "Ik heb in dit land mensen ontmoet die geen fouten hadden. Maar zij spendeerden hun tijd in het zoeken van andermans fouten en (ondertussen) stapelen hun eigen fouten op. En ik heb in dit land mensen ontmoet die fouten hadden. Echter, zij bleven stil wanneer het ging om de fouten van anderen, en (ondertussen) werden hun fouten vergeten!"
Luister! Allah roept ons aan: "O jullie die geloven, vermijdt veel van de kwade vermoedens. Voorwaar, een deel van de kwade vermoedens zijn zonden. En bespioneert elkaar niet en spreekt geen kwaad over elkaar in elkaars afwezigheid. Zou iemand van jullie het vlees van zijn dode broeder willen eten? Jullie zouden het zeker haten. En vreest Allah. Voorwaar, Allah is Berouwaanvaardend, Meest Barmhartig. Al Hoedjoerat aya 12
Wat veroorzaakt iemand die roddelt over zijn Moslimbroeders en zusters?
1. Woede tevredenstellen Dit wordt gedaan door de persoon te roddelen die zijn woede aansteekt - dus telkens wanneer deze persoon hem kwaad maakt, komt hij tot rust door te roddelen over deze persoon. Door dit (roddelen), voelt hij zich gelijk met de andere persoon. De genezing voor dit is de advies van de Boodschapper (sallAllahu `alaihi wa sallam) wanneer een man naar hem kwam en hem vroeg een advies te geven, "Wordt niet kwaad!"
2. Het willen maken of houden van vrienden Om vrienden met anderen te handhaven, stelt een persoon roddelen tevreden want hij is bang zijn vriendschap te verliezen. Dus berispt hij hen niet wanneer zij roddelen, maar stelt zichzelf daarin tevreden. Om hiervan te genezen moet hij zich herinneren aan de woorden van de Boodschapper (sallAllahu `alaihi wa sallam): "Degene die streeft naar het genoegen van de mensen door Allah ongehoorzaam te zijn, Allah zal hem overlaten aan de mensen." (At Tirmidhi)
3. Rondspelen, pret maken, en grappen over anderen Dit kan spot en sarcasme impliceren. Het is genoeg om diegenen die deze praktijken goedkeuren te herinneren over wat Allah, de Meest Verhevene zegt: " O jullie die geloven, laat een volk niet een ander volk beledigen, het kan zijn dat zij beter zijn dan hen Al-Hujuraat aya 11 Het kan goed zijn dat Allah van hen houdt en niet van ons.
4. Woede voor de Zaak van Allah. Een persoon kan wegens een zonde woedend worden die begaan werd door een andere persoon waarover hij gaat praten, het lucht zijn woede op en hij vermeld de naam van die persoon in plaats van het te verbergen en hem niet te vermelden. Sufyaan ibn al-Husayn heeft overgeleverd: Ik zat bij Iyaas ibn Mu'aawiyah toen een man voorbij loopte en ik sprak slecht over die man. "Zwijg!" zei Iyaas tegen me. "Heb je de Romeinen bevochten?" Ik zei nee. Hij vroeg, "Heb je de Turken bevochten?" Ik zei nee. Toen zei hij, "De Romeinen werden gered van jou en de Turken werden eveneens gered van jou. Maar jullie eigen moslimbroeder werd niet gered!" Sufyaan zei, "Na dit roddelde ik nooit meer."
5. Teveel vrije tijd hebben Dit kan een persoon ertoe zetten om in roddelen te vallen, want het is makkelijk voor een nutteloze om bezig te zijn met mensen, hun eer en hun fouten. Om dit te verbeteren moet een persoon zijn tijd in handelingen van gehoorzaamheid in Allah doorbrengen, in aanbidding, kennis zoeken, en anderen onderwijzen.
6. Eigendunk en onbewust zijn over eigen fouten Dergelijke mensen zouden over hun eigen fouten moeten nadenken en trachten zichzelf te verbeteren en zich beschaamd voelen om anderen te bekritiseren wanneer zijzelf vele fouten hebben. Er werd gezegd tegen Rabee' Ibn Khaytham. "We hebben jou nooit fouten zien zoeken in anderen." Hij antwoordde: "Ik ben niet tevreden genoeg met mezelf om mijn tijd toe te wijden in het zoeken van andermans fouten." Uqbah ibn Aamir heeft overgeleverd: Ik zei, "O Rasul Allah! Wat is verlossing?" Hij (sal Allahu alayhi wa Sallam) zei, "Beteugel je tong! Je huis zou genoeg moeten zijn voor je! En bezorg je over jou (eigen) fouten!" - authentiek, overgeleverd door Tirmidhi.
Shaykh Al-Qarnee heeft overgeleverd in één van zijn boeken: Abu Bakr discusieerde eens met een metgezel over een boom. Tijdens deze discussie zei Abu Bakr iets dat hij eerder niet zou gezegd hebben. Hij vloekte niet, hij heeft niet iemand zijn eer aangevallen, hij haalde geen fout in iemand, het enige wat hij zei was iets dat misschien de gevoelens van de metgezel zou gekwetst hebben. Onmiddellijk beval Abu Bakr hem, "Zeg het me terug!" De metgezel zei, "Ik zal het niet terug tegen mezelf zeggen." "Zeg het me terug", zei Abu Bakr, "Of ik zal klagen bij de Boodschapper van Allah." De metgezel weigerde het terug te zeggen en nam zijn weg. Abu Bakr ging naar Rasul Allah en vertelde wat er gebeurd was en wat hij zei. Rasul Allah riep de metgezel en vroeg hem, "Heeft Abu Bakr zo en zo tegen jou gezegd?" Hij zei: "Ja." Hij zei: "Wat heb je geantwoord." Hij zei: "Ik heb hem niet beantwoord." RasulAllah zei: "Goed, antwoord niet terug tegen hem (kwets Abu Bakr niet)." Toen zei hij: "Moge Allah jou vergeven O Abu Bakr!" De metgezel wendde zich naar Abu Bakr en zei, "Moge Allah jou vergeven O Abu Bakr! Moge Allah jou vergeven O Abu Bakr!" Abu Bakr draaide zich om en huilde terwijl hij weg ging. Hoe kunnen wij deze niveau van genade en liefde en broederschap doen herleven waarin de metgezellen leefden?
De Boodschapper van Allah toonde ons het volgende: Voorwaar, degenen die geloven en goede werken verrichten, de barmhartige zal hen liefde schenken. Maryam aya 96
Geloof in Allah en verricht goede daden.
Verspreid de Salaam aan degene die je kent en die je niet kent. In sahieh Muslim, van Abu Hurayrah, zei RasulAllah, "Je zal Jannah niet betreden totdat je gelooft, en je zal niet geloven totdat je van een ander houdt." En in Bucharie en Muslim, van AbdAllah ibn Amr: Een man kwam naar RasulAllah en vroeg hem, "Welke Islam (overgave) is het beste?" Hij zei, "De hongeren voeden en de salaam geven aan degenen die je kent en niet kent."
Geschenken geven aan je broeders en zusters.
De verklaring van RasulAllah is voldoende, "Tahaaddu Tahaabbu. (Geef geschenken en je zal houden van een ander)." - overgeleverd door Imam Bukhari in zijn boek al-Adam al-Mufrad.
Op een dag, Ali was toen tien jaar oud, kwam hij thuis en zag iets vreemds. Mohammed stond met zijn hoofd voorover gebogen en zijn handen op zijn borst gevouwen. Zijn vrouw Khadijah stond naast hem en deed hetzelfde. Terwijl Ali toekeek, bogen Mohammed en Khadijah naar de grond. Ze bleven even in deze positie en gingen weer rechtop staan. Ali vroeg zich af wat ze aan het doen waren. Toen zag hij hen op hun knieën zitten en met hun voorhoofden de grond aanraken Wat doen zij vreemd! dacht Ali. Ik heb vaak mensen zien buigen voor stenen afgodsbeelden, maar hier is geen enkel beeld.
Mohammed en Khadijah aanbidden beslist geen afgodsbeeld, maar zij vereren iemand. Ali was een gevoelige jongen. Hoewel hij niet helemaal begreep wat Mohammed deed wist hij dat hij aan het bidden was. Hij dacht dat Mohammed tot een God bad die hij niet kon zien. Ali wou erg graag weten wie deze Onzichtbare God was. Zodra Mohammed met zijn gebed klaar was, vroeg Ali wat hij toch aan het doen was. Mohammed was blij dat de jongen hem om uitleg vroeg.
Hij glimlachte naar Ali en zei tegen hem: Luister goed mijn jongen. Khadijah en ik aanbidden Allah. Hij is de Enige Ware God. Er is geen God behalve Hij. Allah heeft mij uitgekozen om zijn Boodschapper te zijn. Hij heeft mij bevolen om de mensen Zijn boodschap te geven. Dit is Zijn boodschap en dit moet ik de mensen vertellen. Zij moeten de verkeerde goden opgeven en alleen Hem aanbidden. Ze moeten alleen Hem gehoorzamen omdat Hij de Ene Ware God is.
Mohammed keek Ali recht in zijn ogen en zei tegen hem: je weet hoeveel ik van je houd, ik zorg voor je alsof je mijn eigen zoon bent, ik heb nooit tegen je gelogen ik heb je nooit bedrogen. Ik wil dat je de waarheid gelooft, die ik je net verteld heb. Er is geen God dan Allah; Hij heeft mij als Zijn Profeet uitgekozen." Ali wist meteen dat Mohammed (vrede en zegeningen zij met hem) de waarheid sprak en hij geloofde wat Mohammed (vrede en zegeningen zij met hem) zei. De Profeet (vrede en zegeningen zij met hem) was verheugd. Welkom, Ali, zei hij. Je weet in je hart, dat wat ik zeg, waar is.
Ik kan aan je zien dat je gelooft dat Allah de Ene Ware God is. Je bent de eerste jongen die moslim wordt.
Dit is een verhaal over het vertrouwen en altijd steun zoeken bij Allah Subhana wa taala (de Heilige en Verhevene).
Er was eens een koning die een minister had, en die minister vertouwde altijd op Allah Subhana wa taala en alles wat hem overkwam goed vond. Op een dag sneed de koning per ongeluk zichzelf in zijn handen, en verloor een pink. Hij bloedde heel erg. De minister was naast hem en zag alles gebeuren en zei: Kheir, kheir insha Allah (goed, goed als Allah dat wilt). De koning werd woedend en zei: Hoe kun je dit goed noemen, ik heb een vinger verloren en jij vindt dat goed?!. Sluit deze man op, zei de koning tegen de bewakers. Toen de bewakers hem meenamen zei de minister: Kheir kheir insha Allah. De koning hoorde hem en schudde zijn hoofd en keek de andere kant op.
Dagen later was de koning aan het jagen in een verlaten woud, hij liet zijn mannen en spullen achter, en ging alleen op pad. In het woud kwam de koning een volk tegen die een beeld zaten te aanbieden. Het was feest ter ere van dat beeld en daarom zochten ze naar een offer. Ze zagen de koning en pakte hem als offer, maar hun priester merkte dat de koning geen pink had en zei: Dit offer is niet volmaakt, de man mist een vinger. De koning werd vrijgelaten en was dol gelukkig.
Toen de koning weer in het paleis was zei hij tegen de bewakers: Laat de minister vrij, en laat hem naar mij komen. Toen de minister bij de koning aankwam zei deze: Nu begrijp ik waarom jij kheir kheir insha Allah zei toen ik mij vinger verloor. Want ik ben van een volk die mij als offer wilde slachten ontsnapt, omdat ik een vinger miste. De minister glimlachte en dankte Allah. De koning zei, maar ik heb nog een vraag voor je: Waarom zei je kheir kheir insha Allah toen je naar de gevangenis moest? De man antwoordde: Ik ben je minister en moet altijd bij je zijn, als ik niet naar de gevangenis meegenomen was, dan moest ik met jou naar het bos gaan en dan was ik opgeofferd in plaats van jou, omdat ik geen vinger miste.
De koning lachte en zei: ALHAMDU LILAH, Kheir Kheir insha Allah
Aboe Dhahdah kiest voor een dadelpalm in het Paradijs
Aboe Dhahdah kiest voor een dadelpalm in het Paradijs
Anas ibnoe Maalik overlevert dat een jonge man naar de Profeet (vrede zij met hem) kwam en vroeg: "O Boodschapper van Allah, ik ben een muur aan het bouwen rondom mijn tuin en mijn buurman heeft een dadelpalm die in de weg staat. Vraag hem die dadelpalm aan mij te schenken als liefdadigheid."
De profeet (vrede zij met hem) sprak tot de buurman en zei: "Geef hem die dadelpalm en jij zult een dadelpalm in Paradijs krijgen." Maar hij weigerde.
De metgezel Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) die aanwezig was ging naar de buurman en zei: "Geef mij die dadelpalm in ruil voor mijn tuin met vijfhonderd dadelpalmen." Verbaasd ging de buurman akkoord met de ruil. Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) ging naar de Profeet (vrede zij met hem) en zei dat hij die dadelpalm als liefdadigheid aan de jonge man schonk die een muur aan het bouwen was.
De Profeet (vrede zij met hem) was erg verheugd en herhaalde telkens: "Er is zoveel moois voor Aboe Dahdah in het Paradijs."
Later rende Aboe Dahdah (moge Allah met hem tevreden zijn) naar zijn vrouw die in zijn tuin was met haar kinderen. Hij ging niet naar binnen, maar riep daarentegen van buiten: "O Oem Dahdah, de tuin is geruild voor een dadelpalm in het Paradijs."
Hierop reageerde zij: "Wat een gezegende ruil, wat een gezegende ruil" en stuurde haar kinderen weg uit de tuin terwijl ze zei: "Dit is niet meer onze tuin." Voor de poort van de tuin keek ze aandachtig naar haar kinderen en zag dat één van hen dadels in zijn hand had waarna ze op hem af stapte, deze uit zijn hand nam en teruglegde.
Nooh, vrede zij met hem, was een grote man. Hij was geen koning. hij was niet rijk. hij was geen baas. Hij was een man die machtig was. Hij had een goed hart en was goed voor alles wat op de aarde leefde. Hij dankte Allah altijd voor alles wat hij gekregen heeft. Nooh is naar zijn volk gestuurd om ze te vertellen dat er maar een God is. Allah is één. Allah is machtig. Allah heeft alles gemaakt. Allah heeft de mens gemaakt. Allah heeft deze prachtige wereld gemaakt waar wij op leven. Allah heeft de mens hersenen gegeven om te denken. Gelukkig maar! Zijn volk geloofde Nooh niet. Zij vonden hem gek. Zij geloofden in hun standbeelden van hout of van steen. Standbeelden die niet konden horen of praten. De sjataan heeft hun wijs gemaakt dat deze standbeelden met Allah konden praten. Gelukkig waren er nog mensen die Nooh wel wilden geloven. De arme en zwakke mensen vonden zijn woorden prachtig. Eén God. Allah die alles heeft gemaakt. Allah die de mens heeft gemaakt. Allah die deze prachtige wereld heeft gemaakt. De andere mensen, de rijke mensen, wilden Nooh maar niet geloven. Hoe kan Nooh een profeet zijn, vroegen zij zich af? Nooh is maar een mens en dat Allah met hem praat, dat kan al helemaal niet. De rijke mensen waren gemeen tegen Nooh. Zo gemeen dat ze Nooh begonnen uit te schelden. Nooh was een man met een goed hart en bleef volhouden. Hij probeerde de rijke mensen te laten geloven dat Allah maar één was en dat Allah ze gemaakt heeft. en dat Allah deze prachtige wereld heeft gemaakt. Dit heeft hij negenhonderd vijftig jaar volgehouden!
Nooh kwam er eindelijk achter dat bijna niemand hem wilde geloven. Hij vroeg Allah of hij deze mensen wilde straffen. Allah zei tegen Nooh dat hij een hele grote schip moest maken.
Een schip met drie verdiepingen. één voor de mensen en één voor de dieren en één voor de vogels. De mensen die niet in Allah wilden geloven, lachten hem uit. Wil jij je grote schip op zand laten varen? Er waren geen rivieren, of zeeën waar de schip kon varen. De grote schip was klaar en alle mensen die in Allah geloofden en dat waren er maar weinig, gingen op het schip. Maar ook alle dieren en vogels. Van elke dier en vogel verzamelde Nooh het mannetje en het vrouwtje.
Toen begon het water overal vandaan te komen. Uit de lucht, uit de grond. Nooit had men zoveel water gezien. En het bleef maar doorgaan. En het water steeg en steeg. Nooh die veilig op het schip zat zag zijn zoon en riep: Mijn zoon, kom op het schip en geloof in Allah.
De zoon zei: Ik ga naar een hoge berg waar het water niet bij mij kan komen?. Nooh zei: Vandaag kan niemand ontkomen aan het water, ook al ga je op de hoogste berg van de hele wereld. Maar de zoon van Nooh luisterde niet naar zijn vader en ging naar de hoogste berg.
Het water kwam toch bij hem en heeft hem meegenomen. Het water bleef maar stijgen, totdat iedereen en alles eronder zat. Behalve Nooh, de mensen die wel in Allah geloofden, de dieren en de vogels. Die zaten veilig op het grote schip.
Hoe lang het water bleef stijgen weet alleen maar Allah. Misschien was het maar een paar dagen, of een paar weken, of een paar jaren. Nadat alle mensen die niet in Allah wilden geloven waren meegenomen door het water, ging het water eindelijk zakken. Nooh, de mensen die wel in Allah geloofden, de dieren en de vogels konden veilig uit hun schip.
Ze konden weer gelukkig gaan leven en alleen Allah aanbidden. Na heel veel jaren verder, voelde Nooh dat hij niet meer lang te leven had. Hij riep zijn zonen bij elkaar en zei: Ik laat voor jullie één boodschap achter: Geloof alleen in Allah.
afgelopen zomer was mijn nicht op een bruiloft en daar was een meisje die haar het volgende vertelde: Ik noem dit meisje even in dit verhaal Malika.
Malika woonde in Marokko bij haar ouders, ze droeg een hoofddoek en bidde netjes 5x per dag enz. Maar zoals elk ander meisje kwam ook iemand haar om haar hand vragen, de jongen die om haar hand kwam vragen kwam uit Frankrijk, en dat betekende dus voor haar dat ze in Frankrijk moest gaan toen ze getrouwd waren kreeg ze van haar man te horen dat ze haar hoofddoek af moest doen, en dat ze zich moest kleden als de meisjes in Frankrijk,hij tegen haar je bent nu in europa en ik wil niet dat mensen me uitlachen dat mijn vrouw een hoofddoek draagt. Tegen haar zin in heeft ze gedaan wat haar man eiste,
ze deed haar hoofddoek af, heeft haar haar geknipt en geverfd,
liep met korte rokjes en mouwloze truitjes en jurkjes enz. Zo is het ongeveer 2jaar gegaan,tot dat ze op een nacht droomde dat er een man naar haar toe kwam en tegen haar zei: je hebt nog maar een week te leven en dan is het voorbij. Ze vertelde haar man wat ze gedroomd had en dat ze zich zorgen maakt,maar haar man zei tegen haar dat ze niet moet aanstellen. En de zelfde droom kreeg ze de volgende nacht weer,ze nam het nu wel serieus en besloot om naar Marokko te gaan om haar ouders te zien en afscheid te nemen, want ze had het gevoel dat er iets zou gebeuren...
Ze is is haar eentje naar Marokko gegaan,
want haar man nam het niet serieus wat ze had gedroomd. Eenmaal in Marokko begonnen de gevoelens sterker te worden dat ze echt doodgaat,ze heeft haar ouders niks over haar droom verteld zodat ze niet bezorgd zullen zijn. Het enige wat door haar hoofd ging was dat ze aar hoofddoek af heeft gedaan en dat ze kleren droeg die niet toegestaan zijn voor vrouwen in de Islaam, die hele week dat ze in Marokko was droomde ze elke nacht hetzelfde. De vijfde dag dat ze in Marokko was ging haar moeder naar haar kamer om haar wakker te maken om te ontbijten, en ja hoor Allah heeft haar ziel die ochtend niet terug gegeven. Ze is dus echt overleden meskina,haar ouders waren er kapot aan, het was hun enige dochter. Haar ouders hebben toen de man van Malika gebeld en hebben hem verteld dat Malika in haar slaap is overleden. Haar man was er helemaal kapot van en haatte zich zelf om het feit dat hij haar dromen niet serieus nam. Hij is toen naar Marokko gegaan om zijn vrouw daar te begraven,
hij is daar ongeveer 2weken gebleven. Hij bezocht elke dag haar graf en vroeg om vergiffenis,
maar toen hij op een dag naar haar graf ging en aan het bidden was
hoorde hij ergens geluid vandaan komen......
Hij was er 100% zeker van dat hij de stem van zijn vrouw hoorde.
Het geleid kwam echt uit het graf van zijn vrouw, hij raakte helemaal
in paniek en is naar de moskee gerent en heeft er iemand bij gehaald. Het geluid kwam inderdaad uit de graf van Malika,
ze was keihard aan het schreeuwen dat ze pijn heeft. Iedereen raakte in paniek (was dit een teken van Allah)... Ze besloten de graf open te maken,en tot hun verbazing zagen ze Malika liggen en ze leefde nog (ik krijg echt kippenvel). Ze was keihard aan het schreeuwen van de pijn, ze herhaalde wel 100 x HET SPIJT ME, Allah het spijt me... ze zag er niet meer hetzelfde uit als toen ze nog leefde,
haar haren die ze had geknipt en geverfd waren helemaal afgebrand, haar wenkbrauwen die ze had geëpileerd waren afgebrand, haar armen en benen die ze aan de buiten wereld liet zien in mouwloze truitjes en korte rokjes waren helemaal verbrand. Ze schreeuwde keihard: Allah is groot,allah is groot!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ze wou haar man niet meer zien, en ze was doodsbang. Ze vertelde de mensen om haar heen wat er was gebeurd. Toen jullie mij begraafden leefde ik nog, maar ik kon mezelf niet bewegen ik kon niks, alsof iemand me stevig vast hield. Toen jullie eenmaal weg gingen van mijn graf, kwam er iemand naar me toe en die zei, HEB JE GOED GELEEFD!
Ben je blij met wat je hebt gedaan!!!!!!! Je moet boeten voor wat je hebt gedaan!!! Wat er met jou in je graf gaat gebeuren moet jij vertellen aan elk mens dat je tegenkomt, en jou man zal nog zwaarder gestraft worden dan jou!!!!!!!!!!!!!!!!!
Het meisje dat dit aan mijn nicht vertelde was Malika zelf,
ze heeft haar brandwonden laten zien, en ze zei: Allah heeft mij
genomen om alle anderen te laten zien dat je moet leven zoals Allah het wil.. Mijn nicht was er een hele tijd kapot van,en toen ik het heb gehoord heb ik echt gehuild. Malika heeft gevraagd dit door te vertellen aan alle anderen mensen zodat andere mensen het weer door zullen vertellen enzovoorts.
Hij staat op .hij kijkt in de spiegel en bewonderd zichzelf voordat hij de douche binnen stapt. In zichzelf heeft hij al plannen gemaakt over hoe hij zijn dag gaat invullen vandaag. Zijn daginvulling scheelt niet veel van dat van gister, maar dat maakt niet uit....hij vind het zo oké. Levenloos, inhoudsloos...maar toch oké. Hij heeft de nieuwste mobiele telefoon met bijbehorende prulletjes die het apparaatjes mooier doen maken...en zijn sms geheugen is altijd volop in gebruik..en telefoons heeft hij meer als beltegoed...hij draagt de welgewilde pradas, de echte welteverstaan....want hij houd niet van nepheid....zijn broeken lijken wel voor hem op de markt gebracht, ze passen altijd als gegoten....en zijn gezicht....ja, dat is toch zij handelsmerk....zijn alles....hij is perfect. Na uitgebreid te hebben gedoucht, loopt hij naar beneden...langs zijn krijsende zusje...langs zijn gillende broertje....en langs zijn (in zijn ogen) zeurende moeder....weet hij veel dat ze alleen het beste voor hem wenst, en dat ze elke dag tot Allah swt buigt en hem smeekt om haar zoon ooit het rechte pad te wijzen.....zijn moeder kan alleen hem met net haar ogen volgen, terwijl hij zijn weg vervolgd....hij loopt naar buiten....traditiegetrouw loopt hij eerst langs de spiegel in de gang....hij kijkt naar zichzelf....wat is hij toch mooi! Hij kijkt naar de grond, zijn vaders schoenen liggen er nog....zijn werkschoenen zijn wel weg, tja...het doet hem niets dat zijn vader elke dag voordat de zon op is gegaan opstaat om zich voor te bereiden op zijn werk....en dan te weten dat zijn vader dit allemaal doet voor een hongerloontje...het doet hem niets....nee, zijn leven is geweldig, het doet hem allemaal niets....hij is jong en zit vol leven.....hij is gezond....hij heeft praktisch in elke hoek van de straat vrienden...die lijken alles voor hem te doen....ze lijken van hem te houden....De laatste dagen heeft hij last van zijn rug.....laag, achterin zijn rug.....maar ach...het kan toch niets zijn, hij is gezond......
Hij wordt steeds moeilijker wakker in de ochtend, en die pijn! Zijn moeder klopt op zijn deur...wat wil zij nou weer denkt hij, jeetje dat gezeur!....ze kijkt haar zoon aan....weet hij veel wat er door haar heen gaat....ze weet gewoon dat het niet goed met hem gaat....hij oogt erg ziek en dit zegt ze hem ook....hoe kan ze! Hij is gezond! Hij is jong! Hij is perfect....waar bemoeit ze zich toch mee!?....Ga toch naar de dokter mijn zoon....waarom ben je toch zo koppig?...hij schud zijn hoofd en wenkt dat ze weg moet gaan.....hij voelt zich warm worden, waar komt die warmte vandaan..hij wil plassen...maar t lukt niet...al een tijdje niet, maar hij durfde het aan niemand te vertellen....maar ik ben niet ziek...ik kan niet ziek zijn, ik heb een afspraak...misschien kan een vriend van mij het wel voor mij regelen...hij belt op...hij krijgt zijn vriend aan de lijn....hij doet het niet!? Die vriend zei gewoon dat hij daar geen tijd voor had...en nu? Hij heeft al zijn vrienden gebeld, iedereen gevraagd...niemand die het doet voor hem, maar het zijn toch ZIJN vrienden? Wat is er? Twee ongeruste donkere ogen kijken hem....zijn vader is pas van zijn werk gekomen....hij ziet dat zijn vader er bezweet uit ziet....het lijkt wel alsof hij zich heeft gesneld....voor mij?...zijn moeder staat naast zijn vader....ze kijken ongerust...en die pijn! Hij houdt het niet meer....hij kan nog net zien dat zijn ouders snellen naar beneden....zijn ze werkelijk ongerust om mij?
Hij doet zijn ogen open....wat een felle licht! Alles wit....mensen om zich heen...witte lange jassen....hij vangt iets op van tumor in zijn nieren niet meer te redden ...hebben ze het over hem? Hij draait zich om....hij gilt het uit van de pijn...hoe lang lig ik hier?? ...hij voelt een hand over zijn hoofd glijden....heel teder raakt het zijn voorhoofd, in de hoop zijn pijn over te nemen.....het is een vrouwen hand....zijn moeder....van al die vrienden die hij dacht te hebben...niemand van hen is geweest om hem op te zoeken...niemand die om hem geeft...alleen diegene zijn gekomen waar hij het minste van had verwacht....van zijn moeder die hij altijd heeft ontweken...van zijn vader die hij nooit begreep....van hen kreeg hij nu alle warmte.....alle liefde die hij nodig heeft.....hij dacht gezond te zijn, terwijl al heel lang ziek was....niet lichamelijk, maar meer gevoelsmatig....iets ontbrak wat hij nu heeft gevonden.....lieve moeder, vergeef mij alle tijden dat ik u niet zag....vergeef mij elke seconde dat ik niet aan u dacht...ik wens u het hoogste paradijs en al het moois u het leven maar kan schenken inscha Allah....Vader...vergeef mij de tijden dat ik u niet begreep...vergeef mij de tijden die ik langs u heb geleefd.....moge Allah swt u alle geluk en liefde schenken...en inscha Allah het hoogste paradijs...met zijn moeders hand op zijn voorhoofd, glijdt hij weg...... dokter...kom snel!....wat is er met mijn zoon hoorde hij zijn moeder nog schreeuwen....hij hoorde een schelle piepgeluid dat aan bleef houden.....een traan als afscheid.........esch-hadoe ena la illaha illa Allah wa esch-hadoe enna Moehamaden rasoeloe Allah
Al vanaf mijn jeugd kreeg ik het benauwd in krappe ruimtes en ik verliet schreeuwend zulke plaatsen. Op latere leeftijd kwam ik erachter dat dit een ziekte was, maar ik kwam er jammer genoeg niet van af. Helaas moest ik of ik het nu wilde of niet, eindelijk in zo'n krappe ruimte komen.........
Ze hadden mij helemaal ingepakt met doeken en me geplaatst in een lange doodskist. De stemmen van de mensen om me heen kon ik heel goed horen en ondanks het feit dat mijn ogen gesloten waren kon ik ze op de een of andere manier zien "Hij is gestorven op jonge leeftijd," zeiden ze. "Terwijl hij nog zoveel wilde doen." Ik wilde inderdaad nog heel veel doen. Ik had bijvoorbeeld nog geen eigen zaak voor mijn zoon kunnen beginnen, het geld van de t.v. en de auto had ik nog niet afbetaald. Een groot bedrijf beginnen en al mijn vrienden uitnodigen was nu slechts een droom. Bovendien had ik nog geen kolen en hout kunnen kopen voor de naderende winter en ik had de lekkende plaatsen op de zolder nog niet kunnen repareren.
Toen ik bezig was met het op een rijtje zetten van alles wat ik niet had afgekregen schrok ik van een luidruchtige stem. Alsof deze door een microfoon kwam, weergalmde het in mijn hoofd. "Het is voorbij," zei de stem. Was het nog maar niet voorbij, dacht ik bij mezelf. Hoe heeft zo'n ongeluk mij kunnen treffen? Terwijl ik zo goed auto kon rijden. Ik probeerde te herinneren wat er was gebeurd; mijn vrienden waren om me heen en probeerde de deksel van mijn doodskist te sluiten. Om ze te stoppen wilde ik zo hard mogelijk schreeuwen maar ik kon me niet bewegen nog iets fluisteren. Een poosje later bevond ik me in het donker en keek naar een lichtstraal, die door de planken van de kist scheen. Paniekerig zei ik: "Mijn god, wat zal er nu van mij terecht komen?" Ik kon niet nadenken uit angst. Ondertussen bevond ik me op de schouders van mijn vrienden en al schommelend werd ik voort gedragen.
Door de geluiden die van buitenaf kwamen kon ik opmaken dat het regende. Het geluid van de druppels verenigde zich met het gekraak van mijn doodskist. We gingen hoogst waarschijnlijk naar de moskee voor het Djanâzah-gebed (begrafenisgebed). "Moskee": dat deed me aan iets denken. Hoewel het dichtbij huis was en ik vijfmaal per dag werd uitgenodigd voor het gebed, maar steeds had ik geen tijd kunnen vinden om er heen te gaan. Zoals ik altijd al had gezegd zou ik na mijn vijftigste beginnen met bidden en al mijn slechte eigenschappen waar iedereen zich over ergerde verlaten. Inderdaad, als dit ongeluk niet was gebeurd zou ik in de toekomst een perfecte moslim zijn geweest.
De stem die ik voor de tweede keer hoorde (maar niet wist waar hij vandaan kwam) zei weer: "Het is voorbij. Alles is afgelopen." Iets later werd mijn begrafenisgebed gebeden en ik werd weer op schouders gedragen. We kwamen langs het café waar we voorheen met vrienden dagelijks kaartten en ik hoorde ze vrolijk lachen en dacht: "Waarschijnlijk hebben ze niet gehoord dat ik gestorven ben." Toen de stemmen bijna niet meer te horen waren, voelde ik dat ik op een schuine manier gedragen werd. Zo wist ik dat we de helling af gingen naar de begraafplaats. De druppels van de regen, die met bakken uit de hemel vielen druipte door de gaten van mijn doodskist en maakten de doek waarmee ik bedekt was nat. Ondanks dit luisterde ik naar de stemmen die van buiten kwamen. Sommige vrienden hadden het over de effectenbeurs die gedaald was en anderen verheerlijkten de laatst gespeelde wedstrijd van het nationale voetbalelftal. Een van de personen die mijn kist droeg, fluisterde in het oor van degene naast hem: "Net iets voor hem om op zo'n ongelukkige dag te sterven, we zijn kletsnat geworden." Het was toch niet waar wat ik hoorde. Het waren toch mijn vrienden! Mijn reis was na een tijdje afgelopen en mijn doodskist werd op de grond gelegd. Een paar armen pakten mijn lichaam beet en legden mij in een kuil. Liggend bekeek ik mijn omgeving. Oh, mijn god, was dit nu het graf? Waarom had ik er nooit eerder bij stil gestaan dat ik hier ooit terecht zou komen. Mijn stille hulpkreten kon ik niemand laten horen en ik voelde dat mijn vrienden zich haastten met het bedekken van mijn graf. Weer bevond ik me in het donker en ik begon hulpeloos te bidden. "Mijn god, krijg ik echt geen kans meer om te worden zoals u wilt en om mijn graf te veranderen in een hemelse tuin. " Weer herhaalde dezelfde stem, nog luider dan eerst: "Het is voorbij, alles is afgelopen." Met een laatste poging kwam ik van mijn plaats, en deed mijn ogen open. Ik lag in mijn heerlijke warme bed. Ik had dus een vreselijke nachtmerrie gehad. De dokter die een deur verder woonde probeerde mij wakker te schudden. "Het is voorbij," schreeuwde hij steeds. "Kijk maar het is voorbij. Je hebt niets meer." Ik probeerde langzaam rechtop te zitten. Ik was nat van het zweten en het leek alsof ik twintig kilo was afgevallen. Het regende buiten pijpenstelen, de bliksem en onweer schudden als het ware het hele huis. Ik probeerde tot mezelf te komen terwijl verbaasde blikken me aankeken en zei: "Mijn god, ik ben u dankbaar tot in het diepste van mijn hart. Wat als u me nu geen nieuwe kans had gegeven om een goed mens te worden........?
Deze brief is aan een dienaar die zich van Allah heeft afgewend. Ik zal proberen om zijn hart aan te trekken tot Allah, omdat ik van Allah houd, en ik houd ervan dat alle schepsels van Allah houden. Want als zij van Allah houden, zal Hij hen leiden, en wanneer Hij hen leidt, zal Hij hen bij de handen nemen en hen het Paradijs doen binnentreden.
O, jij die het gebed niet verricht...
Ik weet niet hoe ik je moet aanspreken. Het is moeilijk voor mij om van je te houden, terwijl jij een hekel hebt aan Allah. Nu zul je vast zeggen: "Waarom? Waarom zeg je dat ik een hekel heb aan Allah?! Ik houd van Allah!" Dan vraag ik je: Als je van Allah houdt, waarom weiger je dan om Zijn huis te betreden? Als je van Allah houdt, waarom gehoorzaam je Hem dan niet? Als je van Allah hield, zou je voor Hem staan om je gezicht voor Zijn Gezicht te plaatsen. Je zegt dat je van Allah houdt, en ik wil je graag geloven. Maar ik wil je 1 vraag stellen. Een duidelijke en directe vraag die een stellig antwoord vereist: "Waarom bid je niet?"
Antwoord mij, zodat ik van jou kan houden, zodat ik jou kan helpen. Ik wil niet dat je dit antwoord aan mij richt, maar dat je bij jezelf stil blijft staan en jezelf afvraagt: "Inderdaad, waarom bid ik niet? Deze mensen die het gebed verrichten en de moskeeën vullen, in welk opzicht zijn zij beter dan ik? Waarom bidden zij wel en ik niet?"
Kan het zijn dat je hooghartig bent? Dat je je voorhoofd niet op de grond wil leggen voor Allah? Dat je niet voor Allah wil staan en je handen op je borst wil plaatsen? Stel je je hooghartig op tegenover Allah? Nee! Nee! Ik zoek toevlucht voor je bij Allah hiertegen. Als dit het geval is, dan is het een groot probleem! Wees nederig, je bent immers een dienaar van Allah.
En zeg niet: "Ik ben geen dienaar, ik ben een vrij mens!" Nee, jij bent de dienaar van Allah, en jij - mijn zuster die het gebed niet verricht - bent de dienares van Allah. Denk niet dat het gebed alleen voor de mannen verplicht is. Het gebed is verplicht voor de mannen én de vrouwen. Het gebed is verplicht voor elk schepsel dat zuurstof in en uitademt, voor ieder schepsel dat een ziel in zich heeft.
O jij die het gebed niet verricht! Lees deze woorden van mij en word niet boos, want ik zal mijn best doen om je niet boos te maken in deze brief. Integendeel, ik wil graag dat je van mij houdt en dat ik van jou houd, opdat we samen het Paradijs kunnen bereiken. Of wil je het Paradijs niet betreden? Jawel toch?
Weet je dat er vele mensen zijn die wensen dat zij zouden bidden? Maar zij zijn ongelovig. De ongelovigen benijden jou - o Moslim - omwille van het gebed, terwijl jij niet bidt!
Hoezeer wensen degenen die ongelovig zijn dat zij Moslims waren [ Soerah al-Hidjr 15: 2 ].
Vele mensen zijn tot de Islaam gekomen door middel van het gebed, toen zij de Moslims zagen bidden! Lees wat deze Franse filosoof, genaamd Renan, zegt:
"Ik ben geen enkele keer een moskee binnengaan, zonder dat een vurig gevoel mij overstelpte, of anders uitgedrukt: zonder dat ik overmand werd door een enorme spijt dat ik geen Moslim ben."
Een ongelovige die spijt heeft dat hij geen Moslim is, wanneer hij de Moslims ziet bidden! Terwijl jij een Moslim bent, en weigert de moskee binnen te gaan, weigert om te bidden. De vraag staat nog steeds. Antwoord mij: Waarom? Waarom bid je niet?
Geef me antwoord. Bij Allah, ik zal naar je luisteren, en proberen je te helpen. Maar antwoord me: Waarom bid jij niet?
Zal ik je over een andere ongelovige vertellen die wenst dat hij zou bidden? Zijn naam is Thomas Arnold. Wat zegt hij?
"Niemand die zich voor de eerste keer onder de Moslims mengt, is in staat om niet overweldigd en geraakt te worden door de manifestatie van hun geloofsleer. Want waar je je ook begeeft, of het nu op straat is of op het station, is datgene wat je oog het meeste ziet, een man op wie geen vleugje hoogmoed of liefde voor aandacht te bekennen is, die zijn werk laat - wat voor werk het ook moge zijn - en in alle kalmte en nederigheid vertrekt om het gebed te verrichten op zijn voorgeschreven tijdstip."
Het is voor hem iets zeer speciaals dat iemand bidt. Waarom wil jij niet gerespecteerd worden in de ogen van de mensen, wanneer zij jou zien bidden, staand voor de Heer der Werelden? Lees wat de volgende bekende Joodse man zegt, genaamd Zaki Aribi, die als geheim agent voor de Joden werkte in Egypte:
"Er was een vraag die zich altijd aandrong in mijn ziel en zichzelf telkens opnieuw stelde in mijn hoofd: Waarom omarm ik de Islaam niet? Deze stem verhief zich in mijn innerlijk en schudde mij in mijn binnenste wanneer ik een nederige man zag die het land bewerkte, die voor Allah zou staan en zijn gebed dan verrichtte in zijn kleine gebedsplaats aan de oever van een kanaal, waarop ik wenste dat ik een gebed zoals de zijne kon verrichten en een intiem gesprek (met Allah) zoals de zijne kon voeren. Daarna leidde Allah mij tot de Islaam, maar nadat ik 65 jaar het gebed had moeten missen..."
Hij werd Moslim op 65-jarige leeftijd, als gevolg van zijn liefde om te bidden! Waarom vertel ik jou dit? Omdat ik bang ben dat de Joden en Christenen wensen dat zij zouden bidden, en jij - als Moslim - niet bidt, waardoor Allah de Islaam van jou wegneemt en jou verandert in een Jood of Christen. Ik maak me zorgen om jou! Ik ben verdrietig over jou! Red jezelf! Red jezelf en ga tegenover jouw Heer staan. Verricht het gebed!
Misschien zal je zeggen: "Ik heb geen tijd! Ik wil graag bidden, maar ik heb het te druk."
In dat geval zeg ik tegen jou: Allah - de Majesteitelijke - heeft ons bericht dat het geld moet dienen en de religie gediend moet worden. De Profeet Mohammad - vrede en gebeden over hem - heeft gezegd:
"Allah heeft gezegd: Voorwaar, Wij hebben de bezittingen neergezonden, opdat het gebed wordt onderhouden en de zakaah wordt gegeven."(1)
Weet je nu waarom Allah je geld heeft geschonken? Je zegt: "Omdat Hij van mij houdt!" Goed, mijn broeder en zuster, als dat het geval is, waarom heb je dan een hekel aan Hem? Dan zeg je: "Maar ik zei toch dat ik geen hekel aan Hem heb!" Goed, je hebt geen hekel aan Hem, maar de vraag staat nog steeds: Waarom bid je niet?
"Ik heb geen tijd!" Hoe bedoel je, geen tijd? Ben je bang dat als je gaat bidden, je minder geld verdient? Nee! Degene die door dit wereldse leven bezig wordt gehouden van de verplichtingen tegenover Allah, komt in aanmerking voor de Woorden van Allah:
Neen, jullie geven de voorkeur aan het wereldse leven * Maar het Hiernamaals is beter en blijvender [ Soerah al-A'laa 87: 16-17 ].
En ik herinner jou aan de Woorden van Allah:
Voorwaar, zij houden van het vergankelijke en laten een zware Dag achter zich [ Soerah al-Insaan 76: 27 ].
En ik stel je gerust met de Woorden van Allah, overgeleverd door de Profeet Mohammad - vrede en gebeden over hem:
"O zoon van Aadam, wijd je toe aan Mijn aanbidding; dan zal Ik je borst vullen met rijkdom en je armoede wegnemen. En als je dat niet doet; dan zal Ik je handen vullen met bezigheden en je armoede niet wegnemen."(2)
Degene Die jou voorziet is Allah. Degene Die jou rijkdom geeft, is Allah. En Degene Die jouw rijkdom wegneemt, is Allah. Het is vreemd dat wanneer degenen die niet bidden en vervallen zijn in het wereldse leven geadviseerd worden en eraan herinnerd worden dat de voorzieningen van Allah komen, je een zeer vreemd antwoord krijgt. Dit bekende gezegde dat wijdverspreid is onder de mensen, de jongere is ermee opgegroeid en de oudere is ermee oud geworden. Het is geen Qor-aanvers, noch is het een profetische overlevering: "Werken is ook aanbidding!"
Wat voor werk? En wat voor aanbidding?! Het werk dat jou weghoudt van jouw verplichtingen tegenover Allah, is een aanbidding van de duivel! De Boodschapper van Allah - vrede en gebeden over hem - heeft gezegd:
"Ellendig is de dienaar van de dirham en de dinar."(3)
O jij die niet eens enkele minuten wil missen! Ben je bang dat je 50 cent verliest? Ben je bang dat je 50 euro verliest? Dat je 1000 euro verliest? Wanneer je je werk niet wil verlaten, om even het gebed te verrichten... word je een dienaar van het geld! Dan zul je ellendig zijn, zoals de Profeet - vrede en gebeden over hem - gezegd heeft:
"Ellendig is de dienaar van de dirham en de dinar."
Zeg jij tegen me: "Ik heb geen tijd"? Als er iemand was die het gebed zou mogen laten, dan was het wel de moedjaahid(4), degene die djihaad voert op de weg van Allah. Degene die zich op het slagveld bevindt, terwijl de zwaarden van de vijanden hem bestormen. Maar toch is deze persoon verplicht om het gebed te verrichten: de eerste groep gaat bidden, terwijl de andere groep hen bewaakt en andersom. Als er dus iemand zou zijn die geen tijd heeft en het gebed zou mogen verlaten, dan was het wel de moedjaahid. Of de zieke. Toch is ook hij verplicht om het gebed te verrichten. Als hij niet kan staan, mag hij het zittend verrichten, en als hij niet kan zitten, mag hij liggen. Of degene die zich in een angstige situatie bevindt. Maar nee, voor hem is salaat al-khawf (het gebed van de angst) voorgeschreven. Het is dus absoluut niet voor te stellen dat een Moslim niet bidt! Behalve de menstruerende vrouw en de vrouw die postnatale bloedingen heeft. Tot welke van deze twee behoor jij?!
Jij bent toch een Moslim? "Natuurlijk ben ik een Moslim!" zeg je dan. O. k., waarom bid je dan niet?
Een ander zal zeggen: "Ik wil graag bidden, en het is niet dat ik geen tijd heb, maar het gebed is te zwaar voor mij. Telkens wanneer ik wil gaan bidden, voel ik alsof ik door iets word tegengehouden."
Dan zeg ik: het antwoord hierop is heel simpel. Deze kwaal waaraan jij leidt is geen ziekte, noch is het een nierontsteking. Het is geen dodelijke ziekte, maar het is heel simpel. Al is het gevaar ervan groter dan nierontsteking en ziekte. Want het laten van het gebed, leidt tot het de Hel - en wij zoeken onze toevlucht bij Allah!
Je zegt dat het gebed te zwaar voor je is. Het wordt lichter voor je, wanneer je weet wiens dienaar jij bent. Je zegt: "Zeg je nu weer dat ik een dienaar ben? Ik ben geen dienaar, ik ben een vrij mens!" Nee, jij bent geen vrij mens. Jij bent een dienaar, en een kind van een dienaar! Dienaar van wie? Van Allah, en niemand anders. En je zult nooit vrij zijn, behalve wanneer je begint te bidden! Je zult vrij zijn, van alles en iedereen buiten Allah. Je zult een dienaar zijn van wie? Van Allah alleen.
Maar zolang jij bang bent voor de directeur, ben jij een dienaar van de directeur. Ben je bang over het geld, dan ben jij een dienaar van het geld. Al datgene waarvoor en waarover jij bang bent, word jij een dienaar van. Maar de dag dat jij gaat bidden en je overgeeft tot Allah, zul je de dienaar van Allah alleen zijn en zul je vrij zijn van al het andere!
Zal ik jou vertellen waarom het gebed zwaar voor je is? Het gebed is in feite niet zwaar, het is juist heel gemakkelijk. Maar aangezien jij zolang bevriend was met de duivel en zijn voetstappen volgde, heeft hij jou bediend, jou tevreden gesteld, jou sterk gemaakt en de zonden gemakkelijk voor je gemaakt. Maar zodra jij hem wil verlaten en het pad van Allah wil volgen, zal hij jou tegenhouden en je niet laten gaan. Allah zegt:
Als de gelijkenis van de Shaytaan (Duivel), wanneer hij tegen de mens zegt: "Wees ongelovig." En wanneer hij (de mens) dan ongelovig is, zegt hij (Shaytaan): "Ik neem afstand van jou, ik ben bang voor de Heer der Werelden!" [ Soerah al-Hashr 59: 16 ]
Neem afstand van hem, voordat hij afstand neemt van jou! Verlaat hem, voordat hij jou ruïneert! Vlucht van hem, voordat hij jou naar het ongeloof leidt! Je zegt dat het gebed zwaar voor je is, en dat telkens wanneer je het gebed wil verrichten, het lijkt alsof iemand je tegenhoudt? Strijd tegen jezelf. Je hebt vast wel eens meegemaakt dat je ging slapen, maar geen slaap kreeg. Wat heb je toen gedaan? Je stopte watjes in je oren, bedekte je ogen, deed de deur op slot, en stilde je broertjes. Het was een strijd omwille van de slaap. Ik wil dat je tegen jezelf strijdt omwille van het gebed.
Treed het gebed binnen, zoek toenadering tot Allah, en zeg tegen Hem: "Mijn Heer, Meester en Schepper! Uw dienaren buiten mij zijn er velen, en ik heb niemand dan U. Mijn Heer, ik wil U gehoorzamen, maar ben niet in staat. Ik houd van U, maar ik ben zwak. Mijn ziel verleidt me, de duivel grist mij weg, de begeerte misleidt me en het wereldse leven houdt mij van U weg. Neem dus mijn hand en help me tegen alle zaken die mij van U afleiden."
Kniel je neer en huil. Deze tranen die wij verspillen aan de meest nutteloze dingen, zijn zeer kostbaar bij Allah. Ga de moskee binnen en geef je over aan Allah. Hij is de Meest Barmhartige. Hij zegt:
"Wie een handbreedte dichter tot Mij komt; Ik kom een armlengte dichter tot hem."(5)
Neem de eerste stap, en Hij zal jouw hand nemen en jou steunen.
Weer een ander zal zeggen: "Dat is het probleem niet. Degene die zegt dat hij geen tijd heeft, liegt. Het gebed duurt maar een paar minuten! En degene die zegt dat het gebed te zwaar is, dat is helemaal niet waar. Wij verrichten zaken die vele malen zwaarder zijn!" Wat is dan het probleem? "Elke keer als ik ga bidden, gebeurt er iets slechts! Op een dag ging ik in de moskee bidden en deed een dutje. Toen ik wakker werd, was mijn portemonnee gestolen! En een andere keer kwam ik van de moskee af en werd aangereden door een auto, waardoor ik mijn been brak! Etc., etc."
Ik zeg: al deze zaken gebeuren, omdat Allah van jou houdt en jou wil leiden. Hij treft jou met deze rampen, zodat je Hem aanroept en zegt: "Yaa Rabb (O Heer)!" Wanneer je alleen maar voorspoed kent, zul je nooit zeggen: "Yaa Rabb!" Allah beproeft jou dus, opdat jij Hem aanroept. De Profeet Mohammad - vrede en gebeden over hem - zegt:
"Degene die Allah niet vraagt, Hij wordt boos op hem."[6]
Deze zaken zijn om jou te beproeven. Want Allah zegt:
Denken de mensen dat zij met rust gelaten worden, wanneer zij zeggen: "Wij geloven," en dat zij niet beproefd worden? [ Soerah al-?Ankaboet 29: 2 ]
Wees dus geduldig tijdens de beproevingen en zeg: "Alle lof is aan U, o Heer." Wanneer je dat doet, zal Allah van je houden, je beschermen tegen elk onheil en jou overstelpen met Zijn gunsten.
Dan hebben we nog een andere persoon, wanneer je hem vraagt: "Waarom bid je niet?" zegt hij: "Het gaat niet om het bidden of niet bidden. Het belangrijkste is het hart. Zolang het hart goed is, is alles in orde. Bidden is niet belangrijk. Het belangrijkste is dat ik niemand kwaad doe. Ik dank mijn Heer en houd ook veel van Hem. Het laten van het gebed is niet zo'n probleem!"
Dan zeg ik: Degene Die op de hoogte is van wat in de harten zit, is Allah. Het kan zijn dat jij een goed hart hebt, maar dat weet ik niet. Datgene wat bevestigt dat jij een goed hart hebt, is dat je het gebed verricht. Maar degene die niet bidt... De Profeet - vrede en gebeden over hem - heeft over hem gesproken. Wie spreekt er dus de waarheid, jij of de Profeet? Hij - vrede en gebeden over hem - heeft gezegd:
"Voorwaar, tussen een persoon en tussen ongeloof en afgoderij is het laten van het gebed."(7)
Het is onmogelijk dat iemand zich op ongeloof bevindt en een zuiver hart heeft. Als jij tegen mij zegt dat jij een goed hart hebt, niemand kwaad doet en van Allah houdt: waarom bid je dan niet?
"Morgen ga ik beginnen!" Dat is weer een ander excuus dat gebruikt wordt. Wanneer je iemand aanspoort om te bidden, zegt hij: "Aanstaande vrijdag ga ik beginnen! De eerste dag van Ramadaan ga ik beginnen!" En wat als je voor vrijdag sterft? Dan zegt hij: "Dan sterf ik met een goede intentie. Allah weet dat ik de intentie had om te bidden."
Ik zeg: een goede intentie zet een slechte daad niet recht, terwijl een slechte intentie een goede daad wel verderft. Bijvoorbeeld: iemand staart naar een onbedekte vrouw, en zegt: "Ik bewonder de schoonheid van de schepping van Allah!" Is dit toegestaan? Nee, dit is niet toegestaan, en deze persoon wordt beschouwd als een ontuchtpleger! Zeg dus niet dat je de intentie hebt, want dit is geen intentie, maar ijdele hoop. De intentie dient opgevolgd te worden door de daden.
Wanneer je een ander vraagt om te bidden, antwoordt hij: "Ik verricht vele grote zonden. Wanneer ik deze zonden laat, zal ik beginnen met bidden."
Tegen hem zeg ik: begin met bidden, en Allah zal jou helpen deze zonden te laten. Als je denkt dat je uit jezelf in staat bent om berouw te tonen voor deze zonden, heb je het mis. Jij zult nooit in staat zijn om berouw te tonen, totdat Allah jou bij de handen neemt om berouw te tonen!
Let hier dus goed op! Je zegt: "Ik doe vele slechte zaken!" Toon berouw hiervoor, en begin met bidden. "Ik ben niet in staat om berouw te tonen!" Begin met bidden, en Allah zal je helpen om berouw te tonen.
Voorwaar, het gebed weerhoudt van de gruweldaad en het verwerpelijke [ Soerah al-?Ankaboet 29: 45 ].
Een ander zal zeggen: "Waarom pak je ons zo hard aan? Rustig aan! Allah is Vergevend en Genadevol. Zijn Barmhartigheid is uitgestrekt. Heb geduld met ons!"
Ik ben bang dat ik geduld met je heb, maar dat de dood geen geduld met je zal hebben. Ik ben bang dat je in deze situatie sterft, en dat zal een ramp zijn! Je zult sterven terwijl je je op het ongeloof bevindt. Inderdaad, onze Heer is Vergevend en Genadevol. Maar luister naar wat één van onze Vrome Voorgangers gezegd heeft:
"Het hopen op de barmhartigheid van iemand, terwijl je hem niet gehoorzaamt, is krankzinnigheid."
Je hoopt op de Barmhartigheid van Allah, terwijl je Hem niet gehoorzaamt. Gehoorzaam Zijn geboden, volg Zijn rechte pad, en zeg daarna: "Ik hoop op de Barmhartigheid van Allah!" Dan ben je in staat om te hopen op Zijn Barmhartigheid.
Ik denk dat wij zowat alle excuses hebben gehad die iemand kan gebruiken om het gebed te laten. Het laatste wat ik kan verzinnen, is dat iemand zegt: "Ik bid, maar heb het gevoel dat mijn gebed niet aanvaard wordt!"
Ik zeg: integendeel, Allah zegt juist:
"Ik ben (voor Mijn dienaar) zoals hij denkt dat Ik ben. Laat Mijn dienaar dus denken wat hij wil."(8)
Het enige wat je moet doen is de eerste stap zetten en bidden, en Allah zal je bij de handen nemen. Begin met bidden, en Allah zal je succes schenken. Begin met bidden, en Allah zal je steunen. Begin met bidden, en Allah zal je de overwinning geven tegen jezelf. Begin met bidden, en Allah zal je daden aanvaarden. Heb het goede vermoeden over Allah, en Allah zal tevreden met jou zijn. Ik vraag Allah om tevreden te zijn met mij en jullie...
Geselecteerd en vertaald door: Aboe ?Abdir-Rahmaan Harkaatie
Bel jouw Heer en laat Hem de Engel des Doods naar mij te sturen!
Een man wilde op een marktplaats een vrouw aanspreken om haar te vermanen over haar onislamitische kledingstijl. Hij zei tegen de vrouw: Vrees toch Allah! Weet je dan niet dat wat je aan hebt niet toegestaan is? De dood is iets wat zeker gaat komen en wie weet, wellicht is jouw tijd aangebroken en is de Engel des Doods op weg om jouw ziel op te halen. Vrees Allah!
De vrouw antwoordde op een hoogmoedige wijze: Hier, neem mijn telefoon maar en bel jouw Heer op en laat Hem de Engel des Doods naar mij sturen, Als jij waarachtig bent.
De man zei: Ik schrok van wat zij zei. De woorden die zij uitsprak deden de huid sidderen.
Ik besloot om te vertrekken toen ik even later geschreeuw hoorde. De mensen verzamelden zich en ik keerde terug om te kijken wat er aan de hand was. Ik baande mij een weg door de mensen en daar lag de vrouw van zojuist dood op de grond De Engel des Doods was gekomen om haar ziel op te halen.
Op een dag werd een vrouw opgebeld door een man, die haar vroeg om zijn overleden dochter te komen wassen. Die vrouw las zoals gewoonlijk koran voordat ze weg ging. Toen ze was aangekomen bij het huis, zei de vader van het overleden meisje dat ze snel naar binnen moest. Hij duwde haar een lege kamer in, en deed daarna meteen de deur van de kamer op slot. De vrouw schrok natuurlijk, en klopte hard op de deur zodat hij die weer open maakte. Maar niemand deed open .. Ze vroeg vanachter de deur waarom ze dat deden, ze kon zo toch ook het meisje niet wassen? ! ? De vader antwoordde dat hij spullen voor haar zou halen, als ze maar niet weg ging als de vorige Hij zei dat toen ze zijn dochter zagen, niet verder wilden. Hij kwam de kamer binnen met water en de rest van de spullen, zette ze op de grond en deed vervolgens de deur weer op slot. De vrouw keek de kamer rond, en zag het dode lichaam op de grond, met daar overheen een wit laken. Ze liep er naartoe en haalde het laken weg, en keek naar het gezicht, dat nauwelijks te herkennen was; het was zo zwart als kool, en het zag er heel verbrand uit. Ze schrok natuurlijk, maar begon hardop koran te lezen. En uiteindelijk begon ze het meisje te wassen. Toen ze het lichaam waste, begon de huid op te lossen, alsof het los zat. Maar ze ging gewoon door . Tot er niks meer van de huid over was. De volgende dag ging de vrouw naar een geleerde toe, en vertelde hem over wat er was gebeurd. Hij vertelde haar dat het gezicht van het meisje zo zwart en verbrand was omdat ze niet bidden. En dat haar huid oploste, dat kwam doordat ze geen hijab droeg
Er was een jongenman, die in een ander land voor een lange tijd is gaan studeren. Toen hij terugkwam vroeg hij zijn ouders of ze een Geleerde of een wijs iemand konden vinden die antwoord kon geven op 3 vragen. Na een tijdje hadden zijn ouders een Moslim Geleerde gevonden.
Jongenman: Wie ben je? Kun je mijn vragen beantwoorden? Geleerde: Ik ben een van Allah Soebahanoe Wa Ta3ala's dienaren, en Insha Allah zal ik antwoord op je vragen kunnen geven.
Jongeman: Weet je het zeker? Een hoop Professoren en Doktoren is het niet gelukt.. Geleerde: Ik zal mijn best doen, met de Hulp van Allah Soebhanahoe Wa Ta3ala.
Jongeman: Ik heb 3 vragen: 1. Bestaat Allah? Zo Ja, wat is zijn vorm? 2. Wat is Taqdir(het Lot)? 3. Als de Shaitaan was geschapen van het Vuur, waarom zal hij aan het einde gegooid worden in het Vuur? Het zal het zeker geen pijn doen, aangezien hij ervan geschapen is! Dacht Allah hier niet over na?
Plotseling, geeft de Geleerde de jongenman een klap!
Jongeman: Waarom werd je boos op me?! Geleerde: Ik ben niet boos op jou, dit is mijn antwoord op je drie vragen.
Jongeman: Huh? Ik snap er niets van... Geleerde: Hoe voelde je je na de klap?
Jongeman: Ik voelde pijn natuurlijk! Geleerde: Dus je gelooft dat pijn bestaat?
Jongeman: Ja... Geleerde: Laat me de vorm van pijn zien!
Jongeman: Dat kan ik toch niet! Geleerde: Dat is mijn eerste antwoord, wij allen voelen het bestaan van Allah soebahanoe wa ta3ala zonder Zijn Vorm te zien.
Geleerde: Gisternacht, heb je gedroomd dat ik jou een klap zou geven? Jongeman: Nee.
Geleerde: Heb je ooit gedacht dat ik je een klap zou geven? Jongeman: Nee Geleerde: Dat is Taqdir(het lot).
Geleerde: Mijn hand, waarmee ik je een klap gaf, waarvan is die gemaakt? Jongeman: Het is gemaakt uit huid.
Geleerde: En hoe zit het met je gezicht, waar is die van gemaakt? Jongeman: Ook van huid.
Geleerde: Hoe voelde je je na de klap? Jongeman: Het voelde pijnlijk...
Geleerde: Zelfs al is Shaitaan van het Vuur gemaakt, en bestaat de Hel uit Vuur. Het zal Insha Allah een pijnlijke straf voor hem zijn!
Er was eens een man die erg met de heiligen dweepte en dacht dat het zijn plicht was mensen die slechte dingen deden te berispen en hun verheffende gedachten voor te houden opdat zij op het rechte pad zouden komen.
Deze heilige wist echter niet dat een leraar meer is dan iemand die anderen vertelt dat zij dingen moeten doen door bepaalde principes toe te passen. Alleen wanneer de leraar precies de innerlijke staat van de leerling kent, kan hij het tegenovergestelde toelaten van wat die leerling verlangt.
Deze dweper nu, ontmoette op een dag een man die overdreven veel gokte en niet wist hoe hij die gewoonte kon afleren. De heilige stelde zich bij het huis van de man op. Iedere keer als de man naar het gokhuis ging, legde de heilige een steen op een hoop en hiermee gaf hij iedere zonde aan, als zichtbare herinnering aan het kwaad.
Elke keer als die man wegging, had hij een schuldig gevoel. Telkens als hij thuis kwam, zag hij dat er weer een steen op de hoop lag. Steeds wanneer de dweper een steen op de hoop legde, maakte hij zich kwaad over de gokker en voelde persoonlijke vreugde - hij noemde dat 'godsvrucht' - die zonde te hebben opgetekend.
Dit ging twintig jaar lang zo door. Iedere keer als de gokker de dweper zag, zei hij bij zichzelf: 'Kon ik die goedheid maar begrijpen! Wat werkt die man aan mijn verlossing! Kon ik maar berouw hebben, om maar te zwijgen dat ik net word als hij, want hij krijgt vast een plaats onder de uitverkorenen als de tijd van beloning daar is!'
Toevallig gebeurde het dat de beide mannen door een natuurramp tegelijkertijd om het leven kwamen. Er kwam een engel om de gokker te halen en zei vriendelijk tegen hem: 'Ga met me mee naar het paradijs.'
'Maar', zei de gokker, 'hoe kan dat nou? Ik ben een zondaar en moet eigenlijk naar de hel. U zoekt vast die dweper, die tegenover mijn huis zat en twintig jaar lang geprobeerd heeft mij te verbeteren.'
'De dweper?' zei de engel. 'Nee, die gaat naar de lagere regionen, want hij moet aan een spit geroosterd worden.' 'Is dat rechtvaardig?' riep de gokker, die zijn toestand was vergeten. 'U moet de opdrachten verwisseld hebben!'
'Nee hoor,' zei de engel. 'Ik zal het u uitleggen. Het zit zo: de dweper heeft zich twintig jaar lang superieur en verdienstelijk gevoeld. Nu is het zijn beurt het evenwicht te herstellen. Eigenlijk hoopte hij die stenen voor zichzelf op, niet voor u.'
'En wat mijn beloning betreft, wat heb ik verdiend?' vroeg de gokker.
'U wordt beloond omdat u iedere keer als u langs de heilige liep eerst aan goedheid dacht en daarna pas aan de heilige. Het is de goedheid en niet de mens die u voor uw trouw beloont.'
Wijsheid der dwazen - Idries Shah, Deventer, Ankh-Hermes
17:37. En wandel niet hoogmoedig op aarde rond want gij kunt de aarde niet doen splijten, noch kunt gij de bergen in hoogte evenaren.
Bismillah arRahmaan arRaheem wa salatu wa salaam 'ala Rasulillah
Subhanak Allahuma wa bihamdik, ash hadu an laa illaha ila ant, astaghfiruka wa atubu ileik
Aanmoediging van een broer door Iftikhar Staat op de site van MSA Universiteit van Houston
Toen ik begon met het zoeken naar een vrouw, was mijn enige intentie een Muslima te vinden die me kon helpen een betere moslim te worden. Nadat ik vaak tot Allah Aza Wa Jal Heb gebeden ontmoette ik een Broeder in mijn omgeving die een niet-gehuwde zus had..
Er werd mij verteld dat ze 7 jaar ouder dan ik was.. niet geschoold was en kleine gezondheidsproblemen had..
Ondanks dit.. regelde ik een ontmoeting om te kijken of er een eventueel huwelijk in zat.. Toen ik haar ontmoette was ik onder de indruk van haar bescheidenheid ( ze droeg en echte Hijaab Die alles bedekte behalve haar gezicht ) Ze was niet aantrekkelijk.. noch was ze rijk. Toch voelde ik me na het onze ontmoeting op mijn gemak met het feit dat zij het was waar ik naar zocht.. Na Istigara te hebben gebid, was ik er zeker van dat zij goed was voor mij. Onze Huwelijk is enkele weken later gesloten...
Oh ja.. dit was een Islamtische Bruiloft. zo een waar de mannen en vrouwen apart zitten, er was geen Disco-Muziek Of Buikdanseressen of andere Koefar-Dingen Er was waarschijnlijk maar 1 broeder die NIET volgens de Sunnah was gekleed. We brachten onze tijd voornamelijk door met bidden.. Allah Aza Wa Jal Prijzen en discussieren over het feit wat een grote zegenening de verantwoordelijkheid van een huwelijk wel niet is..etc..
Ik denk dat de totale kosten van de Bruiloft ongeveer 20 Amerikaanse dollars was.. ( we hielden de bruiloft in het huis van mijn schoonbroer)IK had de tijd van mijn leven!!!
Ondanks het feit dat ze heel koppig is en veel argumenteert, ze is een van de Beste muslima's die een man zich kan wensen.
Dan heb ik het niet over de manier waarop ze me midden in de nacht wakker maakt voor het gebed, Of dat manier waarop ze haar gezicht bedekt in het openbaar, of de manier waarop ze elke daad van mij onderzoekt, Of wanneer ze me negeert als ik geen Koran meer lees.. of elke dag naar de Moskee ga.. IK heb het over haar Angst voor Allah Aza Wa Jal en liefde voor de Profeet Mohammed Salallahoe 3eleehie wa salaam.
Niet slecht voor een vrouw die mensen lelijk noemen en die niet geschoold is.. en geen geld heeft.. Ik zou haar voor niets in deze wereld willen ruilen..
Vele malen wanneer de discussie over trouwen word gevoerd hoor ik de ene broeder na de andere zeggen hoe mooi en hoe geschoold ze willen dat hun droomvrouw moet zijn... Anderen praten over liefde of afkomst..
Idioten.. ( met alle Respect van Dien )
Als het geval is dat sommige van jullie in de war zijn.. omdat ik dit allemaal vertel.. Laat me jullie vertellen wat ik weet ( rechtoe rechtaan )
Een Vrome Vrouw is je sterkste Verdediging tegen de Duivel
Nou.. Trouw een vrouw om wat voor reden je wil.. Mijn Smeekbede Is met jullie Allen..
Door Ali is overgeleverd dat de Heilig Profeet een droom had gehad, die hij na het fadjr gebed vertelde:
"Twee engelen kwamen naar mij toe en hielden mij bij mijn schouders vast en namen mij zo mee naar de hel. Hier was een engel met een grote steen in zijn hand.
Hij sloeg een man zo hard dat zijn hersenen en zijn kaak uit elkaar vielen. Toen de engel de steen weer ophief waren de hersenen en den kaak weer hersteld. Weer sloeg hij met de steen en het had hetzelfde resultaat. Ik vroeg de engelen die bij mij waren: "Wie is deze man?" Zij zeiden: "Laten wij verder gaan." Ik ging verder en zag een engel met een ijzeren staaf met een gebogen uiteinde. Voor hem stond een man. Hij stak de staaf aan de rechterkant in zijn mond en scheurde die tot het oor uit. Toen ging hij naar de linkerkant en scheurde die tot het oor uit. Ondertussen was de rechterkant van de mond genezen. Ik vroeg de engelen: "Wie is deze man?" Zij zeiden mij verder te gaan. Ik ging verder. Ik zag een snelstromend kanaal met bloed waarin mensen waren, naakt en aan de oevers van het kanaal waren engelen met stenen. Als zij naar de kant zwommen, sloegen zij hen hard en zo kwamen zij weer diep in het kanaal terecht, verder van de kant af. Ik vroeg wie dit waren. Zij zeiden: "Laten wij verder gaan." Ik liep door en zag een huis ruim aan de onderkant en smal aan de bovenkant, gevuld met vuur en een groep mannen, naakt, schreeuwend en stinkend. Ik vroeg: "Wie zijn dit?" Zij zeiden: "Later wij verder gaan" en zag een zwarte rots met daarbovenop mensen. Van beneden kwam een vuur dat helemaal oplaaide tot hun mond, neus, oren en ogen. Ik vroeg: "Wie zijn dit?" Zij zeiden: "Laten wij verder gaan." Ik liep door en ik zag van een grote afstand een groot vuur branden. Er was daar een angstaanjagende engel die alle vlammen verzamelde die naar buiten kwamen. Ik vroeg: "Wie is dit? "Zij zeiden: "Laten wij verder gaan."
Ik ging verder en zag een heel groene tuin, daarin zat een uitzonderlijk mooie man met veel kinderen om hem heen. Er was een boom met bladeren als olifantsoren. Ik ging vaar boven zover als Allah wilde. Daar zag ik een prachtig huis, gemaakt van parels, goudsteen en robijn. Ik vroeg: "Wat is dit voor een huis?" Zij zeiden: "Laten wij verder gaan." Toen ik doorliep kwam ik bij een kanaal met twee bruggen van goud en zilver, met aan beide oevers paleizen, prachtig gemaakt van parels, groene chrysoliet en robijn, met kopjes en vaten op de oevers daarvan. Ik vroeg: "Wat is dit?" Zij zeiden: "Proef het maar." Ik ging naar de oever en nam een kop water uit het kanaal en dronk het op. Het was zoeter dan honing, witter dan melk en zachter dan boter en het was zuiver.
Nu vroeg ik de engelen de vreemde zaken die ik vandaag had gezien voor mij te beschrijven. Zij antwoordden: "Degenen wiens hersenen en kaken kapot vielen, baden het Isja gebed niet en de rest van de gebeden op vreemde tijden. Dit zal hun straf zijn tot de Dag des Oordeels. Degenen wiens mond met een ijzeren staaf doorstoken werden, waren mensen die roddelden en leugens en ruzie onder de moslims verspreidden. Dit zal hun straf zijn tot de Dag des Oordeels. Degenen die in het kanaal vol bloed zwommen en die stenen in hun gezicht kregen gegooid, aten woeker op. De straf duurt tot de Dag des Oordeels. De blote vrouwen in het vuur waren overspelige en deze straf duurt tot de Dag des Oordeels. De mensen op de zwarte rots met vuur uit hun mond, neus, oren en ogen zijn de homoseksuelen die zich als de mensen van Lot gedroegen. Deze straf duurt tot de Dag des Oordeels. Het vuur dat hoog uit de verte brandt is de hel.
De hele groene tuin is Djannate ul-Aden. De oude heer is Ibrahim, de vriend van Allah en de kinderen om hem heen, zijn de kinderen die jong overleden zijn. De boom is de Sidratoel-Moenthaa. De paleizen aan de oevers van het kanaal behoren toe aan de profeten en de goede gelovigen. En dat kanaal is Kauthar, dat Allah jou gegeven heeft. Het paleis behoort jou en je familie toe. De geleerden hebben met deze hadith het bewijs laten zien dat de bestraffing in het graf klopt. Iedere ziel zal afhankelijk zijn van zijn proeven van daden. De droom van een Profeet is een openbaring en is waar. Hij heeft gezegd dat deze bestraffing duurt tot de Dag des Oordeels.
Op een dag, ontwaakte ik vroeg in de morgen om op de zonsopgang te letten. Ah, de schoonheid van de schepping tart elke verbeelding , onbeschrijfbaar. Terwijl ik oplette, prijsde ik Allah voor het mooie werk. Terwijl ik daar zat, voelde ik de aanwezigheid van Allah met me. Hij vroeg me, "houdt je van me?" Ik antwoordde, "natuurlijk Ya Allah! U bent mijn Rabb!" Dan vroeg hij me, "als je fysisch gehandicapt zou zijn, zou je nog van me houden?" Ik was verward, Ik keek neer naar mijn armen, benen en de rest van mijn lichaam en vroeg me af hoeveel zaken ik niet zou kunnen doen, terwijl ik ze normaal vond. En ik antwoordde, "het zou hard zijn Ya Rabb, maar ik zou nog steeds van jouw houden." Dan vroeg hij me,"als je blind zou zijn, zou je nog van mijn schepping houden?" Hoe kon ik van iets houden zonder het te kunnen zien ? Dan dacht ik aan alle blinde mensen in de wereld en hoeveel ze nog van Allah houden en zijn schepping. En ik antwoordde, "het zou moeilijk zijn Ya Rabb, maar ik zou nog steeds van jouw houden." Dan vroeg hij me,"als je doof zou zijn, zou je dan nog luisteren naar mijn woorden?" Hoe kon ik luisteren als ik doof was? Dan begreep ik het. Het luisteren naar het woord van Allah is niet slechts met onze oren maar ook met onze harten. En ik antwoordde, "het zou hard zijn Ya Rabb, maar ik zou nog steeds luisteren naar jouw woorden." Dan vroeg hij me,"als je doofstom zou zijn, zou je dan mijn Naam prijzen?" Hoe kon ik Allah prijzen zonder stem? Dan begreep ik het, Allah wil dat we hem prijzen vanuit ons hart en ziel. Het is niet van belang hoe wij klinken. En ik antwoordde, "hoewel ik phsysisch U niet kan prijzen, zou ik nog uw Naam prijzen." Dan vroeg hij me, "houdt je werkelijk van me?" Met volle moed en sterke overtuiging, antwoordde ik dapper , "JA YA RABB!!" Ik houd van u omdat u de enige en de ware Allah bent!" Ik dacht dat ik goed had geantwoord, maar dan vroeg hij me , "waarom zondig je dan?" Ik antwoordde, "omdat ik slechts een mens ben, en ik niet perfect ben."Waarom dwaal je dan in tijden van vrede het meest ? En waarom bidt je alleen in tijden wanneer je een probleem hebt?'' Geen antwoord. Alleen tranen.
Allah vervolgde : Waarom bidt je slechts bij samenkomsten? Waarom zoek je me alleen op in tijden van aanbidding? Waarom vraag je altijd egoïstische zaken? Waarom vraag je altijd zo onvertrouwelijk? De tranen bleven over mijn wangen naar beneden rollen. Waarom ben je beschaamd van me? Waarom spreidt je het goede nieuws niet ? Waarom huil je, in tijden van vervolging bij andere, Wanneer ik Mijn schouders aanbied? Waarom gebruik je excuses, wanneer ik je kansen geef om in Mijn Naam te dienen? Ik probeerde te antwoorden, maar ik kon geen antwoord geven. Je bent gezegend met het leven. Ik schiep je om deze gift niet weg te werpen. Ik heb jouw met talenten gezegend om me te dienen, maar je blijft je afwenden. Ik heb Mijn woord aan jouw geopenbaard, maar je wint niet in kennis bij. Ik heb je toegesproken, maar uw oren waren gesloten. Ik heb mijn zegen aan jouw getoond, maar uw ogen waren afgewend. Ik heb jouw dienaars gestuurd, maar jij zat nutteloos terwijl zij werden weggeduwd. Ik heb jouw gebeden gehoord en ik heb hen allen beantwoord.
Houdt je echt van me, écht? Ik kon niet antwoorden. Hoe kon ik? Ik was beschaamd . Ik had geen verontschuldiging. Wat kon ik na dit zeggen?
Toen mijn hart had uitgehuild, en de tranen hadden gestroomd, zei ik, "Ya Rabb vergeef me alstublieft. Ik ben het onwaardig uw dienaar te zijn." Dan antwoordde hij me,"dat is mijn gunst, Oh mijn dienaar" Ik vroeg, "waarom blijft u me vergeven? Waarom houdt u zo van me? Dan antwoordde hij me, "omdat je mijn schepping bent. Ik zal jouw nooit verlaten. Wanneer je huilt, zal ik medeleven hebben en met jouw meehuilen. Wanneer je met vreugde schreeuwt, zal ik met je lachen. Wanneer je triestig bent, zal ik je aanmoedigen. Wanneer je valt, zal ik je omhoog heffen. Wanneer je moe wordt , zal ik je dragen. Ik zal met jouw tot het einde van de dagen zijn en ik zal altijd van jouw houden." Nooit had ik zo hard gehuild. Hoe kon ik zo koud zijn geweest. En voor het eerst, bad ik echt. Wa'alaykum assalaam
Mohammed was een oude man en had één zoon; Ayyoub. Mohammed was een praktiserend moslim en hield veel van zijn geloof en zijn leeftijd weerhield hem niet van de verplichte daden uit te voeren. Zijn zoon Ayyoub was helaas een ander verhaal, Ayyoub hield erg veel van het wereldse leven en geld en alle andere materiële zaken. Ondanks dat hielden de vader en de zoon zielsveel van elkaar.
Mohammed wist dat zijn einde nabij was en ongeveer een jaar voordat hij stierf begon hij Ayyoub te vertellen over zijn allerlaatste wens. Mohammed wou dat Ayyoub hem begraafde met zijn oude lievelingssok. Het was maar één sok waar hij om vroeg en gedurende zijn laatste levensjaar smeekte hij zijn zoon iedere dag om hem met die sok te begraven. Na een aantal maanden te hebben geweigerd om hem met een sok te begraven (omdat hij het een stom idee vond) stemde Ayoub toch met zijn vaders wens in en beloofde het koste wat het kost te doen. Mohammed gaf hem toen een brief die Ayyoub pas mocht openen nádat zijn vader was begraven.
Niet kort daarna kwam de engel des doods kwam en nam de ziel van Mohammed. Ayyoub herinnerde zich wat hij moest doen als laatste eer voor zijn vader, hij ging naar huis en zocht de desbetreffende sok op. Hij ging weer terug naar de moskee waar zijn vader werd gewassen. Hij liep naar het lichaam van zijn vader die zojuist was gewassen en wou zijn sok aantrekken. De man die zijn vader zojuist had gewassen schrok ontzettend en keek Ayyoub aan netof hij gek was geworden. Hij haalde de sok van het lichaam af en wikkelde het lichaam in de doodskleed. Ayyoub had alles gedaan om die sok bij zijn vader te laten maar de mensen om hem heen weigerden en verklaarden hem voor gek.
Verslagen ging Ayyoub naar huis en had het gevoel dat hij had gefaald. Thuis herinnerde hij zich de brief van zijn vader en zocht het op en opende de brief. Toen hij de brief las moest hij huilen en de boodschap drong tot hem door. In de brief stond:
Mijn lieve zoon, het is jou zeker niet gelukt om mij die sok te laten aantrekken? Zo zie je maar weer, zelfs een oude versleten sok neem je niet mee je graf in. Het enige wat je meeneemt zijn jouw daden en het witte doodskleed, de rest is allemaal tijdelijk.
Sterk als een Paard. Ik een mens met een doel, een werk. Allen van aarde en aardewerk is geen paardenwerk. Strijden als een krijger op een paard tegen mijzelf. Komend van aarde, hard en veel werk. Weet Alle lof aan God! Zijn Schepping, Zijn Wil zijn onbeperkt. Weet Ik en mijzelf? Ik en een broeder? Een netwerk, sceptisch en sterk. Gedane zaken maken geen keer, ik ben gebrandmerkt. Voor rust, samen de Moskee in plaats van de Kerk. Heb je interesse? Een anderhalve man en een paardenkop. Wist het al Weinig aanwezigen, weinig belangstelling, maar ga door non-stop. Offensief AF philosophies, geen flop. Stap, draf, galop en ren galop Rot op. Want, beter een blind paard dan een leeg halster. Beter iets dan niets, zeg het anders. Maar ben geen paard van een daalder. Zoals ik zei: van de zelfde bron, allen komen wij van aarde. Misschien een ander pad wat wij vaarden. Alleen of in groep als paarden. Napoleons Marengo, een witte Arabisch paard. Of als Bucephalus, Alexander de Grotes paard. Als we konden leven als paarden, dan hadden we het beter op aarde. Edel, vrij, onstuimig, braaf en af en toe eens bokken. Trouw, gehoorzaam, wonend in een stal of tochtvrije hokken. Ben nooit alleen, vaar altijd eenzaam. Niet afbrekend, ook niet om op te fleuren. Kom van en onder de mensen, alle geuren en kleuren. Een open en veel meer gesloten deuren. Probeer me niet mee te laten sleuren. Ze zeggen pessimistisch, ik noem het realistisch. Je ziet ironisch, triestig en toch zo komisch. Bewegend als een paard, schaken doe je strategisch. Zogezegd De beste paarden staan op stal. Een wereld in chaos, woede, haat, jaloezie en overal in verval. De een mag een paard stelen, de ander mag niet over het hek kijken. Verschil tussen blanken en zwarten, westen en oosten, armen en rijken? Radeloos en Genadeloos. Slapen in een doos. Sloppenwijken. Miljarden mensen die bezwijken. Want De paarden die de haver verdienen krijgen ze niet. Dat zei jij Ik zeg: Hij is De Rechtvaardige. Hij laat diegene zien, die niet ziet. Ik weet, is soms nog moeilijk om te hopen en in te zien. Geloof mij, je krijgt wat jij verdient. Voor het zwaard deinst dit paard niet. Onze dien, je zal wel zien, niet af te zien. Het paard zet je schaak, je zal wel zien. Dit paard . Bij het stijgen, sla mij niet. Bij het dalen, jaag mij niet. Wat zal gebeuren zal gebeuren, maar wat je geeft zal je moeten nemen. Gedroogde pen, je kan niet wegrennen. Ik zou er maar aan wennen, er valt niets meer te ontkennen. Waarheid boven valsheid, goedheid boven slechtheid. Een paard en zijn reinheid, zijn schoonheid door Zijn grootheid. Een paard ruikt reeds van verre de strijd. Het lot is met mij mee Lof aan De Tijd. Als een paard met wind in het gezicht. Pure en ongetemde vrijheid. Geloof mij Alsof ik één ben met de wind leef. De waarheid heeft geduld terwijl de leugen haastig leeft. Het bloed dat aan jou, misschien ook mijn handen kleeft. Een zwakke dienaar, en Hij geeft. Ik adem, ik voel, ik geloof dus ik leef. Was al reeds dood, Hij die mij leven deed. De verkeerden willen de teugels in handen hebben en zelfs de teugels laten vieren. Niet als De Profeet Soelayman vrede zij met hem en de mieren. Mensen leven als dieren en vrouwen die zich ontsieren. Maar dan zeggen ze weer geoorloofd: Denken moet je aan een paard overlaten, dat heeft een groter hoofd. Alleen Allah zij geloofd en beloofd, het is Hem veroorloofd. Door Hem Zo sterk als een paard Kennis, Moed, Visie, Perspectief door Geloof. Soms zware tijden en tegenslagen, praat nu over regendagen. Zaken die ik en wij meemaken, eigenlijk wel gekke zaken. Altijd dezelfde vragen, over jihaad en aanslagen. Altijd uitkijken en ondervragen. Maar dan op een zonnige dag, ik ren, als een paard zonder ruiter. Dus kijk uit met wie ik omga, jij omgaat. Doe nog steeds nikies aan, van maar niet meer op de straat. Zorg dat je jezelf niet verraadt. Dit paard laat je direct schaakmat staan. Berouw is nooit te laat, voor jou uitvaart. Ik onder Islaam op het pad, niet van de baan. Wij willen blijven gaan, net als een paard wordt mij steeds een hoofdstel en zadel aangedaan. Een gegeven paard mag men niet in de bek kijken. Zo ben en blijf ik, kritisch zijn en blijven. Een goed paard is zo goed als zijn hoeven. Kennis en geduld zijn je troeven. De Levenswijze van De laatste Profeet is de Quraan. Dus luister en gehoorzaam. Gedaan? Niet te leven naar een oud paard van stal te halen. Tijd is moeilijk, maar heb een paardenmiddel. Islaam: de oorzaak, het doel en het middel. Maar stil aan zie ik het gebeuren, een schurftig paard vreest de roskam. Wat dacht je dan? Wij moslims zijn als leeuwen en we worden wakker. Met de wil van Allah, onze landen, olie, bronnen en elke akker. Wij blijven komen als een Stalker. Geen mens, geen maten, een makker, ook een overstapper. En nu? Een ziekte komt te paard en gaat te voet. Oogsten wat wij zaaiden, niet vervloekt, maar beboet. Kijk naar volk van Profeten vrede zij met hem als Loeth. Wraak lijkt nu zoet en nu ineens moet en moed. Kille blikken, geen gegroet. Een paard met kracht trekt de strijd tegemoet. Niet alleen zij. Maar ik, hij, zij. Ja Wij. Dus ga nu niet gauw op het paard zitten. Tijdens zware ritten, door de hitte. Geduld, wijsheid of soms wat chillen. Maar ga nooit het beste paard van stal vergeten. Nooit Allah Zijn genade en gunsten vergeten. Die dag non-stop zweten, wij moesten eens weten. Hopend, huilend en vragend naar Zijn vergeven. Tracht naar Mohamed vrede zij met hem te leven. Bekeerd of noem het terugkeren en nu strijden en lijden, leven en streven. Allah heeft mij zoveel gegeven. Kan jij het paard sterkte geven, zijn nek met manen bekleden. Soms is het moeilijk, ik begrijp je en hoop dat je erachter komt. Wij leven in een wereld waar het hinkende paard achteraan komt. Wees niet snel tevreden, weet dat er goed nieuws komt. Leef voor altijd voor deze wereld en voor de dood alsof je morgen sterft, je weet niet wanneer je tijd komt. Maar misschien is het trekken aan een dood paard of het paard achter de wagen te spannen. Probeer mij in deze laatste tijden door rijmen te ontspannen. Dagdromend over mijzelf, mijn gemeenschap en onze landen. Netwerken en banden. Ren als paard uit de donkere gevangenis naar de grote weilanden. Droom of een nachtmerrie? In slechte tijden is er hoop, wakker uit die nachtmerrie. Voor ik het even zou vergeten, bij deze ook dank aan de ene merrie. Een man zonder vrouw is zoals een paard zonder teugels. Die vrouw Vliegend als een paard met vleugels. Door mijn gedachten, doet de pijn verzachten. Laat mij na vele tranen ook lachen. Maar ga nu niet dwalen in gedachten. Dus is het tijd om te stoppen met het binnenhalen van het Paard van Troje. Geen paard met vlooien, mezelf ontplooien. Want het oog van de meester maakt het paard vet. Met opzet berecht, zonder respect en onterecht. Ik ben niet van mijn paard gevallen, maar natuurlijk zoek ik soms mijn paard. Zoekend en over het hoofd zien wat bijna voor mijn neus staat. Simpel, vrolijk, enkelvoud, bescheiden en intentie is waar het omgaat. De pracht van een paardenstaart in galop in volle vaart, perfect op de maat. Geen woorden, maar daden. Geschreven en geen gepraat. Dus niet hoog te paard zitten, leef niet trots, ijdel of arrogant. Dat was riskant. Je hebt nog steeds kans. Wil niet de teugels uit handen nemen, leiding afnemen. Geloof bevindt zich niet in de genen. Het is iets dat je dagelijks als een paard moet trainen. Wil iemand de vrije teugel laten, zijn eigen gang gaan laten. Laat de haters maar praten, het zal hen, niet mij schaden. Ik blijf rennen als een paard zo ver als mijn benen me kunnen dragen. Het gevoel om mezelf ver heen te jagen. Dus voor het te laat is Je moet een paard niet doodknuppelen voordat je thuis gaat zijn. Waar blijf je? Wie weet waar je morgen zal zijn? Je blijft niet gaan als Hidalgo door de woestijn. Met Islaam levend in de oase in de dorre woestijn. Oud of jong? Misschien Jong te paard, oud te voet. Maakt niet uit. Weet Je komt van en gaat naar De Rechter toe. Rijmen en schrijven, daarom dat ik dit doe. Voor die tijd daar is, ga ik niet stoppen met zwijgen. Ik ga mij ook houden aan een man en paard te noemen, niets te verzwijgen. Zal nu het echte paard bestijgen. Zeker nu tegen het einde der tijden. Zie mensen lachen, maar veel meer lijden. Door Die leiding, doet dit mij lijden, rijmen en schrijven. Blijven strijden, voor een tijd waarin wij het beter krijgen. Men kan geen paard al lopende beslaan, men moet de ploeg niet voor de paarden spannen. Men moet een paard de rug niet stuk rijden, geduld en haast verbannen. Waar zijn nu die mannen? Maar jah ook het beste paard struikelt wel eens. Ook de deugdzaamste en bekwaamste faalt wel eens. Naleven van Islaam, tracht niet op het verkeerde paard te wedden. Zit altijd op een stokpaardje, naar Islaam luisteren en vertellen. Klaar voor de revolutie zonder rellen. Vechten voor wat ons toekomt, dat zal ik even zeggen. Zie geen liefde en respect, oude paarden jaagt men aan de dijk, wereld waar een dienst vergeten wordt. Pas op dat je niet over het paard getild zal zijn, geprezen zijn zodat men verwaand wordt. Je bent een mens en droom niet dat je morgen een engel wordt. Paarden vallen ook, ook al is het dat zij vier benen hebben. Iedereen maakt wel eens een fout of kan pech hebben. Maar toon berouw in deze wereld die jou toch vergeet. Het is soms heet, maar weet je hoe ik dat deed. Streef en vergeef, neem en geef. Leef, Vrees God en beef, Hij vergeeft. Zorg dat je vast in het zadel gaat zitten. Er komen zware ritten. Weet Voor mensen met paarden is het een hemel op aarde. Komen zij te sterven, dan valt er niets te erven. Waar het paard aangebonden is moet het eten. Ik ben wie ik ben en allen zullen wij sterven. Een eenzaam, sterk en getraind paard, niemand zal zich over mij ontfermen. Ga ook geen dood paard aan een boom binden. Zonder groep, binnen de gemeenschap zwerven. Bij deze probeer ik iemand te paard te helpen. Ik als Darco, Belgisch springpaard, een hengst. Een hengst als een prins op het witte paard. Een paradepaard met aan de zij stilletjes het zwaarste zwaard.
Op een dag ving een arme visser een grote vis aan zijn haak. Hij was verrast want niet iedere dag had hij zoveel geluk als die dag. Maar opeens kwam er een man en greep die vis.
"Hé, geef die vis aan mij," zei de man.
"Maar hij is van mij," antwoordde de visser.
"Wat maakt dat uit," riep de man en griste het ruw uit zijn hand.
De visser kon niet voorkomen dat hij zijn vis wegnam. Hij kon hem alleen maar nastaren terwijl hij met zijn vis vertrok.
"O Allah, waarom heb je zo een zwakke en hulpeloze man als ik geschapen? En waarom heeft U anderen sterk en machtig gemaakt, zodat zij een zwakke man als ik wreed behandelen. U BENT DE MACHTIGSTE. Schep alstublieft een wezen dat veel sterker is dan die man en dat hem kan verslaan. Hij verdient een les en een waarschuwing van U," smeekte hij in zijn gebed.
Terwijl hij geen acht sloeg op de klacht en teleurstelling van de visser, ging de man naar huis en bakte de vis. Gulzig at hij de vis aan tafel. Maar hij had pech! Toen hij de vis at, haalde een graat zijn vinger open.
"Oei!" riep hij pijnlijk.
Met Allah's toestemming werd de wond iedere dag groter en groter. Als een dodelijke kanker, begon de wond te ontsteken en bedekte zijn hele rechterhand.
Geen enkel medicijn kon de wond genezen. Er werd zelfs gezegd dat hij zijn hand en arm tot de elleboog moest laten amputeren.
De amputatie maakte geen eind aan zijn lijden. De ziekte kon niet genezen. Wanhopig gaf hij op.
Op een nacht droomde hij. Hij hoorde de stem van de visser.
"Geef het aan de eigenaar, want je hebt er geen recht op."
Opeens werd hij uit zijn slaap wakker. Hij was verward. Hij voelde zich schuldig door iets dat hij nooit eerder beseft had. De droom raakte hem en zijn innerlijke gevoelens.
"Eigenlijk had ik er geen recht op. Ik moet het teruggeven." De stem van de waarheid liet zijn hart kloppen.
Vastberaden ging hij naar het huis van de visser. Hij had hem 10.000 dirham als vergoeding voor de grote vis die hij had weggenomen.
Hij voelde zich opgelucht. Hij was van het slechte gevoel dat hem achtervolgd had, verlost.
Alhamdoulilah, in de naam van Allah genas zijn wond. Het werd iedere dag beter.
Salaam alaikoem broeders en zusters , Ik ben Said Mondria en ik zal inshallah elke dag een nieuw verhaal plaaten en ik hoop dat jullie ze leuk vinden . Jullie mogen reageren dat kan onderaan elk verhaal ik kijk er naar uit. Salaam alaikoem, Said.
