Het leven.

Elke geborene is gedoemd om te sterven. Dat is iets wat onomstotelijk vast ligt.
Of je dat nu leuk vindt of niet.

Het tijdelijke leven van de mens kan je symboliseren door een horizontale lijn,
met een begin en met een einde.

Bepaalde gebeurtenissen liggen reeds van bij de geboorte vast,

zoals het feit of je vader/moeder zal worden, het aantal kinderen dat je zal verwekken of ter wereld zal brengen, of je een succesvol kunstenaar zal worden,
een sportman of –vrouw, of je bepaalde ernstige ziektes of ongevallen zal hebben,
of je ooit zal doden.

Wat ook vast ligt is het jaar en het seizoen van je overlijden.

Onder bepaalde omstandigheden kan echter bewerkstelligd worden

dat het tijdstip van iemands overlijden naar de toekomst verschoven wordt.

Wat ook mogelijk is, is het tegenovergestelde, en kan iemands voorziene tijdstip van overgaan vervroegd worden.

Denk daaraan, zodat het niet nodig is om dit laatste te zien geschieden.

Leef zoals een goede mens zou moeten leven, want wat er na je heengaan met jou zal geschieden is immers niet meer noch minder dan het saldo van het leven dat je geleid hebt. Het lot dat je te wachten staat hangt volledig maar dan ook volledig van jezelf af.

En vergeet niet dat de straffen in het hiernamaals veel intenser

zijn dan een banale aardse gevangenisstraf en véél langer duren.

Doe anderen niets aan wat je niet wil dat het jou aangedaan zou worden.

Je zou wel eens vroeger kunnen vertrekken dan je zelf denkt en vele eeuwen
in een heel onaangename duistere omgeving moeten doorbrengen.

De weg naar de Hel is lang, en eenzaam.

Denk daaraan.