Poëzie

is een vorm van gedachten, gevoelens, meningen en overpeinzingen,
die men op een rustige en vreedzame manier wil uiten.

Het is een filosofie, een bepaalde levensbeschouwing.

In de meeste staten worden dichters en filosofen door Hogerhand met
argusogen gevolgd, soms met dodelijke gevolgen.

Denk maar aan Federico García Lorca

(in 1936 op bevel van Francisco Franco vermoord)
en aan de dichters (veelal priesters) van Euzkadi eta Askatasuna
(Baskenland en Vrijheid) wier bloed in de periode
1950-59 de straten van hun land rood kleurde.

Was er ooit niet een Armeniër die zei dat hij, die de waarheid wil spreken,

er zorg moet voor dragen om steeds één voet in de stijgbeugel te hebben ?

En de Armeniërs kunnen het weten.
Zij die de turkse cultuur overleefd hebben dan toch.

Alleen de poëzie en het amateurtoneel kunnen zich veroorloven om
schertsend de waarheid te spreken, zij het dan ook in beperkte mate.

Want het is niet nodig dat de mensen veel weten.

Trouwens, iemand die veel weet, bestaat niet.

Iemand die veel weet, weet ipso facto té veel.

En iemand die té veel weet, leeft niet lang.

Wat ben ik blij dat ik een kieken ben !

Ramuntxo