Op 28 Mei 1940 staakte het Belgische leger om vier uur in de morgen de strijd.De Belgische soldaten werden in groepen naar krijgsgevangenenkampen in Duitsland gebracht.Een groot aantal ging via Zeeuws Vlaanderen.Met het toen nog rijdende stoomtrammetje werden ze opopen wagens naar Walsoorden gebracht.Daar lagen rijnaken klaar waarmee de Belgische krijgsgevangenen naar Duitsland zouden worden gevaren.Zowel in Axel als in Zaamslag,waar de stoomtram soms een kort oponthoud had,stopten de burgers de soldaten voedsel,versnaperingen en drinken toe. Een van deze transporten had een zeer tragisch verloop.Ongeveer 6000 gevangenen met drie rijnaken naar Duitsland gevoerd.Een van de rijnaken met 1300 Belgische krijgsgevangenen aan boord,liep op het Hollands Diep bi Willemstad op een mijn.Met een ontzettende klap brak het schip in twee stukken. De ontploffing had zo'n kracht,dat vele huizen in Willemstad de ruiten sprongen. Voor velen kwam de hulp telaat.Bij deze ramp verloren 300 Belgische militairen het leven en 300 werdenzwaar gewond.De doden kregen in Willemstad een laatste rustplaats in een massagraf.De slachtoffers met militaire eer bijgezet.Een Belgische aalmoezenier,die tot de geredden behoorde ,leidde de sobere en zeer aangrijpende plechtigheid. Andere groepen krijgsgevangenen gingen in lange colonnes op mars.Verzamelpunten waren onder meer Breda en Maastricht.Vandaar gingen de krijgsgevangenen met treinen of vrachtauto's naar de gevangenenkampen in Duitsland.
Reacties op bericht (2)
13-04-2017
Mevr
Mijn vader was ook krijgsgevangen. Hij werd per trein (beestenwagen) naar Oostenrijk getransporteerd. Krijgsgevangenschap heeft 9 maand geduurd. Lag in Schwertberg tegen Linz. Hij moest in de dag bij een boerenfamilie gaan werken.
Dat van die ontplofte boot heeft mijn moeder ons verteld.
13-04-2017, 13:10 geschreven door Herta De Smet
28-03-2016
1 De Belgische krijgsgevangenen
Ik heb dit verhaal met veel belangstelling gelezen.
Mijn vader werd eveneens krijgsgevangen genomen op 28/5/1940. Hij vertelde, dat een deel van het transport naar het kamp (Altengrabow) per schip gebeurde. Hij heeft toen gezien en meegemaakt dat het schip voor het zijne ontplofte en onder ging, met ook veel krijgsgevangenen aan boord. Dit stemt dus overeen met wat er in het artikel verteld wordt.
