Een uitroep, met drie uitroeptekens, om mijn afgrijzen uit te drukken en om mijn verdriet als het ware uit te schreeuwen.
Beste lezer, ge hebt wellicht ook gelezen dat enkele dagen geleden op een dierenmarkt in Bagdad twee zelfmoordaanslagen werden gepleegd. Deze berichten zijn als het ware dagelijkse kost geworden en we worden er, voorzover dat kan, nog amper door bewogen.
Maar nu werd toch een grens overschreden die elke verbeelding tart. Twee mentaal gehandicapte meisjes, die aan het syndroom van Down leden, werden, omgord met explosieven, van op afstand opgeblazen. Weer tientallen doden en zoveel gekwetsten, zoveel slachtoffers van zinloos geweld. Als zelfmoordcommando's in al hun blind fanatisme, hun eigen leven vrijwillig vergooien en in de weegschaal leggen, doen ze dat (hopelijk?) uit vrije wil. Het is en blijft een vreselijke en wrede daad om als het ware blindelings, zo onschuldige mensen te vermoorden. Het is onzinnig en laf!
Wat te zeggen - zijn daar wel woorden voor? - van die gewetenloze schurken die, niets vermoedende gehandicapten, slachtofferen om hun luguber terrorisme ten uitvoer te brengen en hen berekend en koelbloedig de dood insturen? Deze individuen, - het woord 'mens' is op hen niet toepasselijk- zijn monsters zonder hart. Als er een hel bestaat, ik wens hen naar de hel !!!
Wanneer ik zowat zat te zappen doorheen het aanbod van de verschillende televisiezenders in binnen- en buitenland, trof het me hoeveel kookprogramma's worden aangeboden. Zijn wij in West-Europa echt zoveel bezig met eten, dat al die programma's zoveel succes hebben? Zijn onze huisvaders en huismoeders zodanig gefocust en geïnteresseerd in de zogeheten verfijnde culinaire demonstraties in super moderne keukeninstallaties? Zijn de ingrediënten voor de oogstrelende gerechten betaalbaar voor een doorsnee gezin? Hoevelen zitten zich te vergapen aan die show? Is het om iets bij te leren? Is men nieuwsgierig om te zien wat allemaal mogelijk is en wat allemaal bestaat op gebied van spijs en drank? Wil men mee zijn met de laatste culinaire snobistische trends? Een boel vraagtekens, lieve lezer, ik weet het. Maar het komt me de strot uit, excuseer me de uitdrukking, telkens opnieuw met mijn neus gedrukt te worden op die show-nonsens! Het is weer eens aangetoond dat wij zwemmen in de weelde en het ook nog schaamteloos etaleren ook. Ik heb er mijn maag van vol om telkens opnieuw te stoten op die oppervlakkige culinaire demonstraties op TV. Het ligt allemaal een beetje op mijn 'overvolle' maag en ik wilde het even kwijt. Sorry.
Om even los te komen van de stereotype nieuwjaarswensen - die daarom niet minder zinvol zijn - hier een eenvoudig dingetje. Sober in al zijn eenvoud, maar o zo raak!
Heer der heren geef ons kost en kleren wat geld als wij in nood zijn en de hemel als wij dood zijn.
Wij staan aan het einde van 2007. Wij zijn onderweg tussen verleden en toekomst, tussen gisteren en morgen.
GISTEREN was een jaar van aangename en minder aangename ervaringen. Het was weerom een brokje levensgeschiedenis, waarin liefde werd gegeven en ook werd gekregen, soms van onderwachte kanten.
MORGEN begint een tijd van nieuwe kansen. Veel tijd om weer hoopvol te leven, veel tijd om te groeien in ons menszijn, heel veel tijd om te genieten van medemenselijkheid en diepe vriendschap.
VANDAAG, tussen gisteren en morgen, is een tijd van bezinning en van beslissing over ons ja en neen. Tijd om weer opnieuw te luisteren naar de wekroep van het leven. Tijd om onze kleinheid in volle overgave aan God toe vertrouwen.
Dagelijks worden we overstelpt met berichten over de levensduurte. De inflatie stijgt, de koopkracht vermindert. De voedingsmiddelen worden duurder... ook het drinkwater, bruisend al of niet. Het lijkt op een steeds wederkerende klaagzang. Bovendien krijg ik bijna dagelijks de oproepen in mijn brievenbus voor hulp aan de armen ver en dichtbij. Ik zie de TV-spotjes van uitgedroogde woestijnlandschappen met een strompelend kind dat 'water gaat halen'; ik zie de overstroomde gebieden in Bangla Desh, waar bij gebrek aan drinkbaar water, typhus en cholera op de loer liggen. Dan denk ik bij mezelf, als we de media moeten geloven, het gaat ONS minder goed. WABLIEF? Ik ben een kijkje gaan nemen in de stad: wie zeulen daar rond, gepakt en gezakt met 'kerstaankopen'? WIJ toch, die gebukt gaan onder de onheilsboodschappen van 'de koopkracht die vermindert'. In sommige winkelstraten kan men deze dagen - zelfs op zondag, want we krijgen er niet genoeg van! - op de spreekwoordelijke koppen lopen. De arme mensen vergapen zich aan de kerst-etalages. Ik zou willen dat we minder zouden klagen en, als onze portemonnee het toelaat natuurlijk, er ook wat overblijft voor de andere, dichtbij of veraf.
De decembermaand is vers aangesneden en daarmee is het einde van 2007 al in zicht. De koude, de nattigheid, de winderige dagen dwingen ons om warmte en beschutting te zoeken bij huisgenoten, vrienden of bekenden. Een ideale tijd om te genieten van de huiselijkheid, want we wonen toch zo comfortabel en maken er te weinig gebruik van. Dat het maar vlug Kerstmis wordt om weer maar eens te zingen, te bidden en te hopen op 'vrede op aarde', want HOOP doet leven. Laten we licht maken in en rondom ons, dan weegt alles minder zwaar. Dat het maar vlug Nieuwjaar wordt om weer eens gelukwensen te mogen uitspreken, want we mogen en kunnen nog wensen. Mogen de geschenken die we krijgen en geven oprechte tekens zijn van onderlinge dankbaarheid en genegenheid. Zij geven immers zuurstof aan de liefde en verstevigen de relatiebanden. Bij het einde van het jaar zijn we wel een jaartje ouder maar ook een beetje gelukkig omdat we dan weer een vers jaar mogen aansnijden.
P.S. Als je, beste lezer, mijn kerngedachten apprecieert, laat het me weten (eventueel met een appreciatie)
Een mediacampagne tegen het fysiek geweld waarbij de vrouwen het slachtoffer zijn is aan de orde. CD&V-vrouwen vragen aandacht in de treinstations voor deze problematiek en raden de slachtoffers aan: 'Spreek er over!'. De Vlaamse regering steunt volmondig deze campagne. Proficiat allemaal ! Volgens officiële cijfers worden in België 6.800 klachten per jaar ingediend van mishandeling waarbij vrouwen het slachtoffer zijn. Eén op zes vrouwen is slachtoffer van geweld. En... de meeste slachtoffers bevinden zich in de groep 'waarvan de vrouw mondiger is dan haar partner (man)' . Het verdoken lichamelijk lijden, met zowel lichamelijke als psychische littekens, met bovendien de traumatische gevolgen zowel voor het slachtoffer zelf, als voor de kinderen, die er vaak getuigen van zijn, is een gruwel! Dat de mens onvolmaakt is - dus zowel de vrouw als de man - is een waarheid als een koe. Maar de partners moeten (leren) omgaan met het onvolmaakte. We weten: nobody is perfect, daarnaar handelen getuigt van mens-elijkheid. Sommige mensen zijn daar nog niet aan toe, laat staan dat ze liefdesbekwaam zijn of worden. Ruzie maken kan, maar vergeven moet, zoniet is echt menselijk met elkaar omgaan op termijn niet haalbaar. Veel goede moed en durf dames en heren !
Het feesten kan niet op ! Halloween - of is dat geen feest ? - is amper achter de rug of de etalages beginnen al uit te puilen van Sinterklaas 'geschenken'. De stoomboot is blijkbaar al vertrokken om tijdig in Antwerpen aan te kunnen meren. Dus tijdig een ticket voor de bus bestellen en ter plaatse een zitje reserveren om al of niet samen met de Sint, op een fotootje te kunnen staan. Als je bij zijn aankomst niet kunt aanwezig zijn, niet getreurd. Ons aller kindervriend zal zetelen (sic) in elk grootwarenhuis en in elke supermarkt. Hij zal neerdalen, aangereden komen, aangevoerd worden waar je ook maar wilt. Hij zal rondwandelen op elk sporterrein of amusementshal, hij mag de bal in het spel trappen, hij mag elke miss begeleiden (of omgekeerd). Wie dacht dat het feest van de Sint een kinderfeest was, heeft het bliijkbaar verkeerd voor. Kortom hij zal uit elke COMMERCIELE gebeurtenis niet weg te cijferen zijn. Verre van mij om dat te willen doen, maar laat hem toch nog een beetje 'een goed heilig man' zijn die in de dromen van de kinderen een mooie wereld schept vol goedheid, licht, zachtheid, genegenheid en geborgenheid. Laten we als volwassenen - die blijkbaar wel beter weten en niet meer in sprookjes geloven! - niet alles met geld en winst becijferen. Een kinderhand is gauw gevuld wanneer het ervaart dat goede mensen het omringen met goedheid en eerlijke aandacht. Laten we hen niet versmachten onder overbodige commerciële prullaria.
Hier ben ik weer met iets dat me van het hart moet en daarom schrijf ik het even weg. Het lucht op. Heb je ook die trieste gebeurtenis gevolgd omtrent de zogeheten adoptiekinderen uit Darfour? Tijdens oorlogen gebeuren de schandaligste dingen! Al zoveel JAREN is die volkerenstrijd in Soedan bezig! Grosso modo komt het neer op een strijd tussen het islamistisch noorden en een christelijk en animistisch zuiden. Tussen verschillende culturen, etnieën, godsdiensten... tussen wereldmogendheden die economische en politieke belangen zien in dit deel van Afrika (de geschiedenis herhaalt zich!!!). Het komt me bij wijze van spreken, de strot uit om elke dag opnieuw die wereldwijde hypocrisie te moeten lezen en aanhoren. De humanitaire hulpverlening is daar een bodemloos vat, zolang de 'kunstmatige en vrijwillig-in-stand-gehouden oorlog' , niet beëindigd wordt. Hoe? Dat de VN een internationale troepenmacht naar Soedan sturen zoals ze dat gedaan hebben tijdens de Balkanoorlog. Dat is het internationale forum om deze schande te doen stoppen ! Sorry, ik ben kwaad.
Zo snel had ik de verschillende reactie's op mijn artikeltje niet verwacht. Mooi zo en bedankt !
De dagen schuiven stilaan van sombere morgen naar donkere avond. Ik maak het me gezellig om te kunnen genieten van mijn huiselijke omgeving: cocooning heet dat, niet? Dan lees ik een humoristisch boek want het helpt om te relativeren en zorg ik voor psychisch welbehagen. Alles heeft zijn charmes, ik probeer ze te ontdekken. Een knuffel voor hen die het nodig hebben
Het stemt me weemoedig in het besef dat zovelen ons reeds verlaten hebben. mensen waarvan ik zo zielsveel heb gehouden: mijn pa, mijn ma, mijn beste vriend, mijn beste vriendinnen, mijn neefjes, mijn petekind, toffe collega's, mijn vermoorde vriend tijdens de Praagse Lente... Allemaal levens, geschiedenissen, gevoelens en gedachten die we op een of andere manier samen deelden. Het was mooi, het zal mooi blijven omdat ik nog altijd zielsveel van hen hou.
Hier start ik met mijn eerste contacten. De titel van mijn blog is simpel: "Kerngedachten", hiermede wil ik vele contacten leggen tot onderlinge verrijking van geest, gevoelens en houdingen. Eerste bedenking waar ik jullie mening graag over hoor: kan de brandstoffen prijs blijven stijgen, zonder dat de regering tussenbeide komt, bijvoorbeeld door de taksen op de brandstoffen (voorlopig) te verlagen? Pietje
