Morgen begint de cursus/therapie. Om half9 moeten we er zijn om ons te installeren in onze kamers en om 9u begint de eerste "les". Ben echt benieuwd en ik heb er echt zin in om eraan te beginnen. Straks mijn koffer inpakken. Mijn cursusblok en pennenzak liggen al klaar, ook een paar leesboeken en mijn mp3-speler met luisterboeken. Want zonder leesvoer kan een mens niet vertrekken . Mijn zus gaat ook mee en haar koffer is nog nooit zo rap gepakt geweest zegt ze. In ieder geval gaat er hier de komende dagen niets geschreven worden. Volgende week donderdag hoop ik te kunnen zeggen dat die dagen mij deugd gedaan hebben en dat ik veel geleerd heb. En nu, strijken en inpakken.....
Dagmar stuurde mij vanmorgen een sms-je, ik was zelfs nog niet wakker. Ze vertelde het grote nieuws dat Leslie en zij gaan samenwonen binnen een paar maanden. Ze kennen mekaar nog maar een paar maanden, maar ik zie dat wel zitten tussen die twee. Het klikt daar evengoed als tussen Hendrik en mij. Zijn moeder heb ik tot nu toe nog maar één keer gezien en ze kwam mij ook sympathiek over. Alleen jammer dat de ouders van Leslie, en hijzelf misschien ook, overtuigde Blokkers zijn. Dat wist zijn moeder al te vertellen in de eerste 10 minuten dat we binnen waren. Heel jammer, want ik ben anti-Vlaams Belang en toen zijn moeder enige verhalen vertelde die haar overtuiging blijkbaar moesten staven, gingen mijn stekels meteen de hoogte in. Ik kon het niet laten om mijn visie erop te geven, zeer tot ergernis van Dagmar. Maar de moeder kon het zeker appreciëren dat ik voor mijn mening uitkwam en vond het dus niet erg. Ik heb Dagmar in ieder geval gezegd de moeder te verwittigen om in het vervolg dergelijk onderwerp te laten rusten in mijn bijzijn. Dit om eventuele ruzie te vermijden, je weet nooit. En dat zou voor de kinderen heel vervelend zijn. Ik ga in ieder geval al beginnen sparen voor een cadeau. Ook samenwoners zouden een cadeau moeten krijgen he. Weet alleen nog niet wat voor cadeau, daar zal ik nog eens diep over moeten nadenken......
Vanavond ben ik naar de laatste klosles voor de paasvakantie geweest. De fout in mijn werk (dat ik niet vond) heeft Rita, de lesgeefster, er direct kunnen uithalen. Dus ik kan weer verder. Ook heb ik een nieuwe prikking en technische tekening bij zodat ik tijdens het verlof verder kan werken. Ik heb trouwens ook nog een Winnie de Poeh om te klossen, een simpel werkje maar het gaat plezant zijn voor lisa-marie. We hebben ook geleerd hoe je een kantje aan een stof kunt zetten. Dat was eigenlijk spotgemakkelijk, vooral voor iemand die al 40 jaar borduurt en al 50 jaar naait. Vanmiddag heb ik nog wat boodschappen gedaan.2 paar wandelschoenen, 2 broeken en 2 t-shirts voor mijn cursusdagen in Ranst. Ik moet stillaan beginnen met mijn koffers te pakken want zaterdagmorgen ten laatste half9 moeten we er zijn. Ik kijk er echt naar uit.....
Ik ben het beu om alsmaar depressief te zijn. Dit duurt nu al jaren, toch al minstens 13 jaar) dat ik leef volgens het principe bergop en bergaf. Altijd maar vechten tegen de zwarte momenten om een beetje normaal leven te kunnen leiden. Het is ook niet leuk voor Hendrik want die wordt ermee opgezadeld. Trouwens de zwarte momenten komen niet door hem, God nee. Ik heb een fantastische man en ik hou zielsveel van hem. Ik zou gelukkig moeten zijn. Maar telkens slagen de kinderen erin om de demonen op te roepen.
Volgend weekend ga ik naar een cursus annex therapeutische bijeenkomst "Wie ben ik", samen met mijn zus (die heeft ook kinderen die continu zwarte momenten bezorgen). Daar (hopen we althans) te leren hoe we onszelf kunnen wapenen tegen die teleurstellingen, die opdoffers en al die andere minder fraaie zaken die je naar je hoofd geslingerd krijgt. Ik verheug me erop weerbaar te zijn en niet bij elk woord van de kinderen een inzinking te krijgen. Alle dagen weer kunnen genieten van mijn man, ons huisje, onze Fix en de mooie momenten die we samen kunnen doorbrengen. Terug dat gevoel van gelukkig zijn dat ik had in de maanden na ons huwelijk. Dat was een fantastisch gevoel en dat wil ik terug.
Maar nog eerst een gevecht tegen de spoken en demonen en dat gaat nog een moeilijke periode worden. En ik hoop echt dat ik na die oorlog mijn oude ik ga terugvinden....
.
Ik ben het beu om alsmaar depressief te zijn. Dit duurt nu al jaren, toch al minstens 13 jaar) dat ik leef volgens het principe bergop en bergaf. Altijd maar vechten tegen de zwarte momenten om een beetje normaal leven te kunnen leiden. Het is ook niet leuk voor Hendrik want die wordt ermee opgezadeld. Trouwens de zwarte momenten komen niet door hem, God nee. Ik heb een fantastische man en ik hou zielsveel van hem. Ik zou gelukkig moeten zijn. Maar telkens slagen de kinderen erin om de demonen op te roepen.
Volgend weekend ga ik naar een cursus annex therapeutische bijeenkomst "Wie ben ik", samen met mijn zus (die heeft ook kinderen die continu zwarte momenten bezorgen). Daar (hopen we althans) te leren hoe we onszelf kunnen wapenen tegen die teleurstellingen, die opdoffers en al die andere minder fraaie zaken die je naar je hoofd geslingerd krijgt. Ik verheug me erop weerbaar te zijn en niet bij elk woord van de kinderen een inzinking te krijgen. Alle dagen weer kunnen genieten van mijn man, ons huisje, onze Fix en de mooie momenten die we samen kunnen doorbrengen. Terug dat gevoel van gelukkig zijn dat ik had in de maanden na ons huwelijk. Dat was een fantastisch gevoel en dat wil ik terug.
Maar nog eerst een gevecht tegen de spoken en demonen en dat gaat nog een moeilijke periode worden. En ik hoop echt dat ik na die oorlog mijn oude ik ga terugvinden....
