5 dagen cursus samen met 1 vormingswerker en 7 vreemden + 1 zus. Een heel vreemde gewaarwording. Je kent mekaar niet en toch ga je beetje bij beetje alles vertellen wat je dwars ligt. Je geeft en krijgt steun en begrip. En na 5 dagen zijn dat geen vreemden meer maar vrienden, vrienden die meer van je weten dan je voor mogelijk had gehouden. Ook 5 dagen van intens en hard werken. Er komen zoveel vragen in je op, maar ook antwoorden op vragen die je nog niet eens gesteld hebt. Er komen ook heel veel emoties los, zelfs emoties waarvan je dacht dat die allang verwerkt en begraven waren. 5 dagen waarvan ik ten volle heb genoten, niettegenstaande de emoties, de tranen en het onverwerkte verdriet. De chaos binnen in mij die ik leerde te ordenen zodat ik niet meer zou verdrinken in ellende. Ik kreeg deze keer eindelijk werktuigen om te leren hoe mijn verdriet en pijn een plaats te geven. Eindelijk weet ik hoe ik in mezelf kan kijken, heb ik mijn eigenwaarde terug gevonden, weet ik welke andere capaciteiten ik heb. Dat weten was ik in de loop der jaren kwijt geraakt. 5 dagen waarin ik leerde mijzelf terug positief te bekijken en waarbij ik dan ook meteen de anderen anders zie. Ik heb nu terug de innerlijke kracht om verder te kunnen, niet als een wandelend wrak maar als een waardevol mens dat gelukkig mag zijn. Natuurlijk is er nog werk aan de winkel, het leren toepassen en er een levenswijze van maken. Maar dat gaat lukken, ik voel het. En op den duur ga ik het leven aankunnen zonder hulp van medicijnen, maar op eigen kracht met hulp en steun van mijn lieve Hendrik.....
