Ik kan mezelf niet goed meer volgen. Meestal gaat het redelijk goed, ik neem nog altijd dezelfde medicijnen, probeer alles zijn normale gangetje te laten gaan. En toch, zonder dat er meteen een aanwijzing voor is, ga ik nu en dan de dieperik in. Zoals nu. Ik heb weer constant zin om te huilen, voel me miserabel, heb eigenlijk in niks zin. Alleen het besef dat ik al zo lang Lisa-Marie niet gezien heb is blijkbaar genoeg om alles weer negatief te voelen en te zien. Dat is nu al 2,5 maand geleden. Ook het besef dat, behalve Dagmar, de andere kinderen zelfs niet één keer contact met me gezocht hebben, gewoon om eens een babbeltje te maken. Ik voel me weer in de steek gelaten en zie geen kans om deze gevoelens en gedachten te verwerken. Hoe begin je aan zoiets? Het groei-journaal waar ik mee moest beginnen lukt gewoonweg niet. Het is meer een opsomming van "en zij dit en hij dat". Ik zou moeten leren om mijn wezen te bekijken, mijn gevoelens te benoemen enz. Dat zou ik elke dat in mijn groei-journaal moeten noteren. Maar de ene dag heb ik daar de tijd niet voor en de andere dag ontbreekt met de moed. Dan wil ik liever hangen en liggen zonder ook maar een vinger te verplaatsen. Tijdens de cursus lijkt het allemaal zo simpel en heb ik weer de moed om verder te proberen. En thuis gekomen val ik in een zwart gat. De afspraak die ik gemaakt had met Lydia heb ik moeten verplaatsen. Dat had ik tot 2x toe via mail gedaan maar heb daar niet eens antwoord op gekregen. Ik had voorgesteld de afspraak uit te stellen naar morgen maar dat heeft ze niet bevestigd. Bij het maken van de eerste afspraak had ik al het idee dat ze liever had dat ik naar een andere begeleider zou gaan. En nu, het niet beantwoorden van mijn mail is in mijn ogen een bevestiging daarvan. Ik denk dat ik ga proberen om een afspraak te maken met Anita. Dat is wel in Breda, maar misschien kan ik met Danielle wel meerijden dan. Ik ga haar dat eens voorstellen. Jammer dat de tuin nog niet helemaal in orde is. Nu het zonnetje schijnt en ik een halve dag recup genomen heb, zou het deugd doen om buiten te zitten. Nu gaat het kiezen zijn voor liggend op de bank naar de tv kijken of nog wat klossen. Het eerste spreekt me wel heel erg aan maar het tweede gaat me misschien meer deugd doen. Zelfs zo'n simpele keuze maken is op het moment een heel hoge berg.....