Dat ik toen het gevoel had, dat ze me weg wilde hebben bleek wel uit het feit dat mijn ouders me na 4 weken ,een keer mochten komen bezoeken, en ik dit eigenlijk niet wilde.

Ze hadden me toch weg gedaan, me in de steek gelaten.

Ze brachten snoep en fruit mee van familie en vrienden, maar het intreseerde me niet.

Na nog 2 weken zouden ze me komen halen,  het zal wel dacht ik.

Bij thuiskomst kabbelde mijn leventje voort met ups en downs.

Veel weet ik daar niet meer van, zal wel niet zo indrukwekkend zijn geweest.

Hoewel, voor andere misschien wel.

Als door een rode draad liep door mijn leven dat ik stonk.

De andere kinderen mochten in de keuken in de teil, wat toen nog gebruikelijk was. Mijn zus en ik mochten in de schuur in de teil.

Onze kleren en beddengoed werden apart gewassen, ook weer vanwege de zogenaamde stank.

Het door mijn  2^de moeder uitgemaakt worden voor gek en teef was niet van de lucht.

Op 14 jarige leeftijd kwam ik van school, en het was blijkbaar gebruikelijk dat je ouders zorgde dat je een baan kreeg en waar.

In het ziekenhuis had men contact gezocht met personeelszaken, en er werd besloten dat ik na 2 maanden proeftijd intern kon komen.

Was ik alleen de weekenden maar thuis.

Maar het plannetje mislukte en na 2 maanden kreeg ik ontslag omdat ze geen werksters meer op na hielden in dat ziekenhuis.

 Thuis zijn we Rooms Katholiek op gevoed, wat inhield zondagsmorgens naar de mis, en `s middags naar het lof.

Hadden de ouders ook even rust als er 3 van de 6 kinderen even weg waren.

Door de week moest je dan ook nog een aantal keren naar de vroege mis om 7 uur.

Wat niemand wist dat er achter dit gedrag van mijn 2 de moeder een plan schuil ging.

Op een gegeven moment zitten we `s avonds aan tafel te eten en zegt mijn 2^de moeder, ;Jeanne moet maar het klooster in;

05-07-2013, 12:28 geschreven door Jansje

Erbij horen.

Iedereen wil ergens bijhoren,en toch zeker bij familie.

Dat dat niet altijd vanzelfsprekend is zal duidelijk worden.

Op 3 jarige leeftijd komt mijn moeder te overlijden. Na veel later blijkt aan epeleptie.

Mijn vader blijft met 2 kinderen achter, wat niet gemakkelijk zal zijn geweest.

Hij ontmoet een nieuwe vrouw, en al snel word besloten te trouwen.

De dag nadat hij getrouwd is komen ze mij halen bij oma en opa waar ik gelogeerd heb.

Zo later blijkt, hebben ze gezegt, ;Hier is mama weer; Als 3 jarige eigenwijze snotaap vertel ik dat dit mama niet is, maar een andere mevrouw.

Later zal dit veel kwaad bloed zetten in de familie.

Mijn jeugd verloopt niet zoals verwacht Vader en mijn 2 de moeder krijgen samen nog 3 kinderen. En natuurlijk is het duidelijk dat ze meer voelt voor haar eigen kinderen dan van de kinderen van haar man. Wat denk ik nog logisch is ook, je kan iemand niet dwingen van de ander te houden.

Het verschil tussen eigen kinderen en die van mijn vader en 2^de moeder is voor mij altijd voelbaar gebleven.

Niet alleen ik merkte dat. Op een keer liepen we naar de basisschool samen met de oudste zoon van vader en 2^de moeder, ;Ons ma moet altijd jullie hebben; zegt hij en slaat een arm om me heen.

Lief, en dat van een kind van een jaar of 7 a 8.

Al snel bleek dat het niet boterde tussen mij en mijn 2^de moeder.

En via de huisarts werd besloten, mij een paar weken uit huis te plaatsen, maar wel op een nette manier.

Er waren toen die tijd tehuizen voor kinderen die niet genoeg groeide,

En daar was ik er een van.

Voor 6 weken kon ik naar Lunteren om zo gezegt aan te sterken.

Mijn vader bracht me naar de trein in Breda, en nog zie ik hem met tranen in zijn ogen me nazwaaien.

05-07-2013, 12:25 geschreven door Jansje