Toen ik een week of drie getrouwd was, dacht ik gezellig naar mijn ouderlijk huis te gaan. Woensdag was marktdag.

Even koffie drinken en dan misschien samen met mijn tweede moeder naar de markt.

Dat pakte anders uit. Bij binnenkomst werd me te verstaan gegeven dat ik niet elke keer hoefde te komen.

Het was de eerste keer na mijn trouwen, dat ik een keer langs kwam..

; Je kan koffie krijgen, en dan kun je weer gaan. Nel en ik gaan samen naar de markt,( was mijn schoonzusje,) ;

En daar kon ik het mee doen.

Terug gekomen in mijn eigen huisje heb ik een potje gejankt.

Niets gezegd tegen mijn man. Hij had al wel gezien hoe het er bij ons thuis aan toe ging.

Een maand later bleek ik zwanger te zijn van onze dochter.

Moest ik wel thuis gaan vertellen, maar hoe?

Ik hoefde toch niet elke keer thuis te komen.

Heb gevraagd aan mijn man of hij mee ging, en dat deed hij.

Tegen hem kon ze niet op, hield ze zich rustig.

7 Jaar later is onze zoon geboren.

Twee maanden later ging ik op verjaardagsvisite voor de jongste die nog thuis woonde.

Mijn tweede moeder zou mijn zoon met de bak van de kinderwagen wel boven zetten, was wel een goed idee, als je dan tenminste de ramen dicht laat.

Nee, de ramen werden tegenover elkaar open gezet, met de mededeling. “Dan kan hij lekker ziek worden”

Als ik er aan terug denk had ik beter gelijk om kunnen draaien, zoon meenemen en naar huis.

Maar gelijk bedenk ik me, dat dat geen optie was.

Je ging, tot zelfs toen niet, tegen haar in.