|
weetgierig of hoe men dit beestje ook maar mag benoemen, feit is dat ik graag veel weet en ik weet niet veel. Maar er is het internet, nietwaar. Echter alleen bereikbaar via een PC en een verbindingsmiddel, zijnde een aansluiting (abonnement) op dat net.
Om het kort te houden : dat heb ik dus allemaal. Hoera, driewerf hoera, nu nog weten hoe gericht zoeken in die massa beschikbare info doch bovenal dien je toch voor jezelf uit te maken wat je juist wil weten, hé ? Doelloos rondsurfen kan soms wel interessante gegevens opleveren doch is meestal tijdrovend en zo'n hoeveelheid tijd rest je niet zomaar meer als 65-jarige (en ik wens nog een lange tijd mee te kunnen, zowel lichamelijk als geestelijk).
Nogal een inleiding om te zeggen dat op een gegeven ogenblik het lumineuse idee door mijne koker schoot mijn familienaam te googelen en benieuwd te zijn naar wat de zoekmachine mij kon opleveren.
Wablieft ? Meer dan 100.000 hits ? Begin dan maar eens het kaf van het koren te scheiden en trachten jezelf hierin te vinden. Bijna een rotklus gelijk.
Met goede moed nog eens een verfijnde zoektocht georganiseerd en lap : dat waren er al enkele 10.000-den minder. Nu kon ik toch al glimlachen en startte opnieuw.
Enige tijd later stootte ik toch wel op mijn volledige naam zeker. En nog wel in het Belgisch Staatsblad. Om welke mystereuse reden stond daar mijn naam in het Belgisch Staatsblad ? De zoektocht startte opnieuw.
Na wat geploeter en gefoeter werd de bewuste uitgave gevonden en repte ik me naar dat bericht en wat bleek ?
Werd mij verleend de titel van Ridder in de Kroonorde. --???? -- Dat stond er, in het Staatsblad, met datum van 19.12.2006, en nooit een letter van kennisgeving desbetreffende ontvangen laat staan het eremetaal zelf.
Nu ben toch al enkele jaren met pensioen en wetende dat de adminstratieve molen wel maalt (met beperkte snelheid om niet te zeggen : traag) blijkt mijn rangopneming te liggen in het jaar 2003 toen ik nog in actieve dienst was.
Een mailtje om uitleg naar mijn vroegere werkgever ( op 26.01.2008 ) blijft tot op heden onbeantwoord. En zeggen dat men er de klantvriendelijkheid hoog in het vaandel wil voeren. 't Is trouwens niet de eerste keer dat men volslagen genegeerd wordt. (de verzonden mails bewijzen dit voldoende)
Uiteindelijk is het eremetaal dan toch in mijn bezit gekomen. Eind goed, al goed, behalve dan wat de vorige paragraaf vermeldt. Spijtig.
|
