|
… ook dat - in een onbewaakt ogenblik - je gedachten afdwalen naar een onderwerp waarvan je, na een wijl weliswaar, je gaat afvragen : hoe komen mijn
gedachten dáár nu bij ?
Zo verzeilde ik - God beware me - bij de duivel, verdorie. Meer bepaald bij vragen zoals : wie heeft de duivel geschapen ? Waar komt hij/zij vandaan ?
Hoe ben ik daar weeral opgekomen, hé ?
Zoals ik reeds schreef, in een onbewaakt ogenblik gingen mijn gedachten uit naar het scheppingsverhaal en in het bijzonder naar de capriolen van Adam en Eva.
Ik overliep even het verhaal en onvermijdelijk kom je dan bij de verleidingsscene van Eva en de appel. En lap, daar heb 'em, de duivel in de gedaante van de slang.
Een sprekende slang nog wel zoals in het Jungleboek van Kipling, ken je ze nog, de slang Ka ?
Maar wie heeft die duivel dan geschapen of was die er al voordat ons Heer aan zijn zesdagenweek begon (je weet toch dat Hij op de zevende dag uitrusste, ja
toch ?)
Dat er al engelen waren, mag men best aannemen en dat ze verleid konden worden dat weten we ook, denk maar aan de gevallen engelen die zich tot de
"duistere" kant lieten verleiden. Welke kant ? Van de duivel ? Dan moest die wel al bestaan of niet soms ? Kan je nog volgen ?
Hadden Adam en Eva toch maar geen appel van de "boom der kennis van goed en kwaad" ('t was hen verboden : zo staat het in de bijbel) want nu weten
we nog altijd niet waar die duivel vandaan komt, hé ?
|
