|
'k Moet het rap neerpennen voordat het in de nevelen der tijd verdwijnt want het was toch onverwacht, niet gepland en het gaf een goed gevoel.
Wat doet een mens als 'em z'n koelkast opentrekt en merkt dat ze even leeg is als z'n knorrende maag ? 'Em gaat proviand inslagen, nietwaar ? En waar doet 'em da ? In een grootwarenhuis want van buurtwinkels is niet veel spraak meer heden ten dage, is 't nie ?
Zo gezegd, zo gedaan en hup de wagen in - ja da moet want die grootwarenhuizen liggen nu ook niet bepaald naast de deur of je zou in hun buurt moeten gehuisvest zijn. En in mijn geval dus niet.
Zij die regelmatig hier komen neuzen, weten ondertussen wel dat mijn persoontje niet meer van de jongste is, dat op 26.01.1996 mijn geliefd vrouwtje de strijd tegen haar ziektes niet overleefde, dat de kinderen het huis uitgevlogen zijn, dat ik in 2001 een goeie meter dikke darm ben kwijtgespeeld en in 2004 van een nog veel ouder doch zeer onvoorzichtig persoontje een juweeltje van een bekkenbreuk kado kreeg doch die werd dan weer deskundig in mekaar geflanst met 2 metalen strips en 14 vijzen en 11 % handicap, dat ik tegen de muren praat
o nee dat weten ze nog niet - soit, bij dit alles blijven we toch positief en ga ik regelmatig al fluitend boodschappen doen.
En zo komen we stilaan bij dat goed gevoel want al zoekend door al die gangen wandelend speurend naar "frangipanekes" en tegen mezelf pratend, zo van "en waar zijn die frangipanekes", word ik - waarschijnlijk tengevolge van mijn opgewektheid - spontaan aangesproken door een dametje (zij was korter dan mij, misschien 1 m 60 of zo) .
Bleek dat zij vroeger - thans gepensioneerd - voor de klas stond en had zij daar toch wel iets aan over gehouden, een falend bekken en dat kon je ook merken. Dit even terzijde, opvallender was dat mijn opgewektheid en positieve ingesteldheid op haar was overgeslagen en daardoor een spontaan en aangenaam gesprek veroorzaakte waaruit dat goed gevoel groeide. Prachtig toch ?
Twee mensen, totale vreemden voor mekaar, die spontaan een aangenaam gesprek over het positief wezen in dit leven met mekaar voerden. Zomaar. Dat gaf een zeer aangenaam en goed gevoel. Zo goed zelfs dat ik er nu een postje over gemaakt heb.
Carpe diem.
|
