|
… sportdiscipline "overlijdensberichten lezen" doch dat men er iets kan van opsteken is een waarheid als een koe, is 't nie ?
Denk eens goed na : wie beslist over de manier waarop het bericht dient opgemaakt voor publicatie? Awel, wie ? De nabestaanden ? De overblijvende
partner ? De begrafenisondernemer ? Awel, wie eigenlijk ?
Wat me bij sommige berichten toch wel even de wenkbrauwen doet fronsen, is het feit dat in zo 'n gelijkaardig overlijdensbericht zoals beschreven in
postje 261, de bekendmaking gedaan wordt door de nabestaanden en dat in het bericht zelfs maar geen letter van verwijzing naar de partner te vinden
is. Zelfs indien haar partner vóór de aflijvige het tijdelijke met het eeuwige verwisselde dan kon men dit toch onder de
vorm van "weduwe van de heer …" of "partner van … (+)" aan de wereld vertellen, hé ?
Ik kan maar niet begrijpen dat men - zelfs bij een afsterven - de vrouw in een aan de man ondergeschikte rol blijft duwen. Is/was die man dan
ZO gewichtig, dat hij altijd op de eerste plaats komt/moet komen ? Dat feit kon uit de berichten niet achterhaald worden. Zeer spijtig
dat bij het lezen van dergelijke overlijdensberichten een mens zich gaat afvragen : "wa veur ne gast is/was hare vent dan toch wel dat 'em zelfs bij het
afscheid van die vrouw de eerste viool moet/gaat spelen" ? Allee - voor wat het waard is natuurlijk - dit is mijn eigenzinnige mening over zo 'n
gevallen.
|
