|
't Is alsof de geldstroom aan 't opdrogen is voor die hulpverlenende organisaties want in een tijdspanne van slechts enkele dagen regent het emo-bedelbrieven in mijn brievenbus. En niet alleen brieven doch ook grote omslagen met lokgeschenken zoals bijvoorbeeld een fluo-vestje, schrijfgerief, verjaardagkalenders, gewone kalenders, tuinhandschoenen (waarna in een volgende bedelbrief gevraagd wordt of je ze al gebruikt hebt) en nog van dat fraais.
Ik heb dat allemaal niet gevraagd. Als ik een storting doe dan doe ik dat van harte zonder daarom iets te moeten voor ontvangen. Gewoon als steun aan die arme drommels die het nodig hebben en daarbij hoop ik dat van mijn gift niet te veel aan de vingers van onfrisse bestuursleden blijft plakken in de vorm van uitzinnig hoge lonen, als je begrijpt wat ik bedoel.
En lees maar eens die boodschap in die kleine bijna onleesbare lettertjes in verband met uw privacy dan vindt je daar steeds weer die fameuse DCS die al die briefwisseling enz. beheerd. Zouden ze daar al dat werk uit vredelievendheid en hulpvaardigheid gratis en voor niks doen ? Ik heb zo mij twijfels hieromtrent.
De aanleiding voor het schrijven van dit postje is de ontvangst van een nieuwe bedelbrief uitgaande van de ngo KIYO (voor kinderrechten). Een prachtig initiatief doch ik kan de hele wereld niet redden, sorry hoor, maar door mijn beperkte geldmiddelen behoud ik mij het recht voor om zelf te kiezen wie ik financieel ga steunen en waarvan ik hoop dat mijn gift ook daadwerkelijk omgezet wordt in steun en niet ergens verdwijnt voor andere doeleinden.
Allee, 'k zal die ngo maar toevoegen aan de lijst van die bedelbrievenschrijvers waarvan sprake in mijn postjes nrs 212 (28.03.2011), 285 (30.10.2013), 300 (30.08.2014) en 301 (12.09.2014). Ora pro nobis.
|
