En toch was er nog zon

Na het verworpen wetsvoorstel

Voor mij ging langzaam maar zeker een nieuwe wereld open

Het zag er allemaal niet zo zwart-wit uit,als het verbaal geweld en ander geweld liet veronderstellen ?

Zelfs niet aan francofone  zijde .

Natuurlijk was niet iedereen gelukkig in de CVP/PSC,en dit het allerminst aan PSCzijde ,maar ik mocht toch noteren dat alle Vlaamse leden van het Nationaal Comité pal achter het initiatief bleven staan .

Aan Francofone zijde hadden ze nooit begrepen dat het niet om een strikt persoonlijk initiatief ging, maar dat ik mijn voorstel had neergelegd als voorzitter van de CVPfraktie van de Kamer , met het akkoord met en in naam van de Fraktie. Niemand moet het mij leren: "in de politiek kan men niets alleen " .

Over de reacties van de Vlaamse pers mocht ik zeker niet klagen ,een paar uitzonderingen niet te na gesproken o.a.Het Belang van Limburg die me haast zwaarder aanpakte als "La Libre". Maar ja : "zonder tegenstrevers bestaat men in de politiek ook niet ,als het maar de juiste zijn" .

Aan Vlaams Socialistische zijde zouden Craeybeckx en Fayat blijkbaar ook niet alleen blijven .

Tijdens het debat had Craeybeckx verklaard:"De culturele zelfstandigheid voor het Vlaamse Land kan niets anders betekenen dan het gebruik van de Nederlandse taal in alle onderwijs instellingen die zich in het Vlaamse Land bevinden en dit van de lagere school tot en met de hogeschool" .

En hij kreeg hievoor ruggesteun  van de socialistische bladen Voor Allen, Socialistische Stanpunten, en Links .

Uit Socialistische Standputen :Wanneer zij (de Vlaamse socialisten)de taalgrens heben aanvaard,was het zeker niet om het arrondissement Leuven administratief en Politiek aan de verfransing over te Leveren .
Uit Links stelde :, als zij er democratische hervormingen zou aan toevoegen, dat de Partij op de meest entoesiaste steun van de Vlaamse studenten evenals van alle democratische bewegingen in Vlaanderen zou kunnen rekenen
Maar tikt al een tikje te electoralistisch .

In Leuven zelf weerklonk aanVlaamse  kant een nieuw geluid :”We shall overcome”

Dat klonk aanvankelijk naar mijn zin.

Prof. Raymond Derine werd gekozen voorzitter vande VVP (Vereniging Vlaamse Profesoren) Met die vond ik mij politiek 100% verwant .

Piet De Somer werd Pro-Rector (in afwachting  van Rector ?)

De autonomie van de beide taalafdelingen werd erkend .

Op een bepaald ogenblik was er zelfs een akkoord tussen Vlaamse en Waalse Wetenschappelijke Vorsers

(Lovan en Ocal) .

Op de vooravond van het ,sinds zo verfoeide Mandement ,had zelfs AGL,de grootste Francofone studentenbeweging onder leiding van Guy Jonard,de man vanHout-si-Plout , erbij aangesloten dat ,onder bepaalde genoemde voorwaarden ,Leuven Frans best diende ingeplant te worden in zijn eigen Taalgebied.

Zij (de studenten) werden wel binnen de 24 u. weggedreigd door de onverbiddelijke Prorector Mgr Massaux ,  voor wie elk verzet tegen een unitaire regeling een zonde was tegen de H. Geest en daarvoor bestond er geen vergiffenis .
 Bleef , dat door dit kort akkoordde mogelijkheid tot dialoog  bewezen bleef.

Ook Andre Oleffe , de voorzitter van de MOC (de Christelijke Arbeiders Beweging),opteerde voorzichtig voor een inplanting in Wallonie,liever naar het centrum toe.
 Dit in tegenstelling met de seccretaris Victor Michel ; maar dat is een ander verhaal voor later ...

En in Ottignies werd de onteigeningsprocedure ingezet van 198 hectaren voor de ontdubbeling van de kandidaturen ? Een terrein precies zo groot als de ganse oude stad Oudenaarde. Daar was dus meer dan plaats genoeg voor een mooie eigentijdse universiteit .

AndreRoyer , de man van  La Renovation Wallonne, was al sinds 1963 een stap verder (te ver ) .

Zijn credo klonk ongeveer als volgt:" De vraag naar een Katholieke Unniversiteit in Wallonie naast een Rijks-Universitei is een verantwoorde vraag ,zeker als men aanneemt dat het Land evolueert in de richting van een ferderale staat ".

 Geen enkel volk kan er zich mee vezoenen,dat zijn elites niet kunnen gevormd binnen de grenzen van zijn eigen grondgebied . vermits er naast de reeds bestaande universiteiten in Luik en Henegouwen,in Wallonie ,nog geen Katholieke Universiteit bestaat ,kan men vragen : of dit geen grote leemte schept en of het  evenwicht hierdoor niet wordt verbroken ?

Tenzij de Waalse Katholieken een Katholieke Univversiteit in Wallonie niet nodig vinden ?

Dat , in de hoogste regionen van de macht en bij hun dienaars , niets ziet of niets durft of wil zien ,dat er geen weg terug meer is , dat is klassiek !

Het is zo in alle tijden en in alle regimes:"de groten zijn vaak kleiner dan men denkt en de kleinen vaak groter dan men denkt" .
" De eersten zitten al teveel met hun hoofd boven de wolken,om nog te   weten of te zien  wat er daar beneden op de aarde echt gebeurt" .

Maar ook in  de rest van het land mochten wij iets nieuws ervaren .

Waren wij in zekere Francofone kringen wellicht nog zwarter dan de duivel ,
 in Wallonie zelf was dit niet helemaal zo.Ge moet er maar eens  Le Courier de l’Escaut en de andere Waalse kranten op na te slaan ; zijn meestal gelijkluidend ; Ik kon er steeds mijn gedachten kwijt . Ik bleef er min of meer de man van de dialoog .

Zo mochten wij in Charleroi ,tegenover een Perin onze argumentatie gaan ontwikkelen,gevolgd door een lange verwonderde nababbel in een verwonderd gezelschap .

(In Wallonië komen ook magistraten ambtenaren naar politieke bijeenkomsten )

Later hebben wij voor de CVP-mensen van Oudenaarde

Perin ook eens naar Oudenaarde laten uitnodigen ,waarop hij is ingegaan in gezelschap van Jean Gol en Robert Moreau uit Charleroi ,de man die me destijds naar Charleroi had uitgenodigd .( Wonder fenomeen , ook te Oudenaarde waren de mensen aanwezig die anders nooit en nergens op een politieke meeting te zien zijn ?) .

Zelfs op het Kabinet VDB was de Kabinetschef Joris Aelgoet (die men historisch lelijk onderschat) hard.Waarom in de weer om mij eens met een Francofoon of een ander Brussels publiek te confronteren . Waarschijnlijk uit de achterban van VDB ?Waaom?

 Slechts een paar voorbeelden .

a) Een vergadering van een min of meer Vlaams begrijpende Francofone burgerij .

Of was dit bedoeld om mij met de voeten op de grond te zetten?

Op die vergadering was ook de heer Daloze, van mijn hartsvriendin La Libre, aanwezig om mij en de vergadering bij te staan, als   kritische referentie  ? Ik weet het niet meer.

Een vriendelijke vraag die ik nooit vergeet :" Maar Mr. Verroken , indien de Francofone Universiteit Leuven verlaat dan blijft de Vlaamse Universiteit alleen achter "
a)dat is toch een groot prestige verlies ook voor de Vlaamse
b)een Vlaamse Universiteit alleen ,ge moet toch toegeven, dat kan toch niet veel meer zijn dan voorgezet M.O. ?
c) Kunt gij u echt voorstellen dat er aan Vlaamse universiteit ooit een Nobelprijs kan gevormd worden?

Dat was het : "puur Kard. Mercier van 1906 ".

Mijn antwoord:kunt gij u voorstellen 
a) dat honderden niet-Franse universiteiten bestaan en zeer veel Fransonkundige Nobelprijswinnaars
b) waaronder enkele,ik beperk mij tot de Scandinavische landen als Denemarken ,Noorwegen,Zweden ,met universiteiten in hun eigen taal ?

c)E n weet ge dat de laatste Belgische Nobelprijswinnaar een Vlaming is nl Heymans Corneel (1938) ,prof. aan de Vlaamse Universiteit. Gent ?

Was Daloze daar niet geweest,ze hadden mij nooit geloofd.

b)Te gast bij allerhande Service Clubs

Tot hiertoe had ik buiten mijn arrondissement en buiten de CVP slechts het woord gevoerd in alle soorten van Vlaamse parapolitieke kringen, als de Landsbond en zijn kortstondige opvolger deVlaamse Volksbond en daarna in tegensprekelijke debatten voor de VVB.
Ook de congressen van KVOHV.uit het begin van de jaren vijftig heb ik meegemaakt en de discutie's aldaar over de waarde van het Harmelcentrum die stellig mede Minister Moyersoen op het verkeerde been hebben gezet .Ik heb er toen zelfs deel uitgemaakt van een illustere commissie onder leiding van Dr Goossenaerts , met als secretaris Wim Jorissen . De andere leden waren J.Clottens, E.Amter, F.Grammens, E.Wouters , F.Van der Elst, (?)Aelvoet en J.Verroken . Ik heb daar veel historische annekdoten geleerd .
 

 De Lodewijk De Raedtstichting heb ik meegemaakt van in den beginne en ik heb daar vooral enkele interessante vrijzinnige Vlaamsgezinden leren kennen .

Maar sinds het beruchte wetsvoorstel kon ik ook van de ene Service Club naar de andere.

Ik heb  in de maanden die volgden ze allemaal gedaan : van Rotary (eenmaal) over De Lyons , De Prince en Marnix (eenmaal)

En dat is heel wat anders,buiten de laatste twee, dan voor organisaties uit de klassieke Vlaamse beweging .Daar zitten ook de mensen die ge,in Vlaanderen, niet te zien  krijgt op politieke en parapolitieke vergaderingen

Niet alleen de sfeer maar ook de vragen zijn anders en  de randdiscuties . Daar leert men zelf het meest bij ,en was voor mij meestal het belangrijkste van de avond .

De uitnodiging voor de Rotary kreeg ik van de Zoon van Leo Delwaide (of  zou het ook de Lyons geweest zijn,)

De vergadering die het langst is blijven nazinderen was deze voor De Prince, in de lokalen van de verzekeringsmaatschappij JOSI ,(nabij het Centraal Station)  en weer op initiatief van Joris Algoet .

Hoewel ik er meer dan eens was , heb ik slechts twee namen onthouden nl die van de Josi en die van Maurits Naessens van “Parisbas “.

a)Josi ,had naast de verzekeringsmaatschappij ook nog de Brusselse taximaatschappij “Oranje Taxi “

Men kon te dien tijde geen straat in Brusssel vinden of men botste op een Oranje taxi.

Aan de rechter kant was de naam “Taxi Orange” aangebracht ,

aan de linker kant “Oranje Taxi”

De letters waren vrij groot ,en hij stond erbij te glunderen als hij het vertelde.Men zag ,in het straatbeeld alleen de Vlaamse naam.,daar de Franse aan de kant van het voetpad stond .Een andere manier om de Vlaamse aanwezigheid in Brussel aan te tonen .

Ge moet er maar aan denken, een truc van “De Prince----van Oranje” waardig .

b)Maurits Naessens wou Oudenaarde helpen valoriseren en er het heel nederlands centrum van de Bank Paribas laten oprichten.

Hij liet er de Refuge van Elsegem aankopen ,die

tot dan als dekenij dienst deed , liet een nieuwe dekenij bouwen en uniek prestige- plannen  en maquette opmaken voor het toekomstig “Centrum voor de Bank van Parijs en de Nederlanden”

Zowel de monumentendienst dienst uit Nederland als de Belgisch werden naar Oudenaarde gehaald , om het project te bekeuren en te bewonderen .

Daarna werd de maquette op het stadhuis tentoongesteld voor de bevolking . Helaas ,voor de stad , is er van de realisatie niets meer in huis kunnen  komen .

Het gebouw is thans eigendom van een andere Naessens ,  uit Elsegem die om andere gevoelsredenen dit historisch gebouw heeft laten renoveren ..

En wat met VDB in afwachting van 1968 ?

Eigenlijk heb ik VDB privaat weinig gesproken, tenzij in vergaderingen, ook ten zijnen huize samen met de Acht .

 Op een bepaald ogenblik heb die laatste bijeenkomsten laten varen zonder meer ;de anderen waren mans genoeg.
Hij had een hond die ook “Jan”heette  en plots vond ik dat hij het wel met één Jan kon stellen .

Ik herinner me wel, dat hij mij eenmaal heel charmant is komen vragen om dringend een artikel te schrijven voor “De Stem van het Volk”. Het was na Hertoginnedal . Ik stemde er mee in op voorwaarde dat ik ook melding mocht maken van en paar persoonlijke pijnpunten . En hij stemde daar mee in, en mijn bijdrage is correct verschenen .

Voor de rest deel ik over VDB  zona dezelfde mening over hem als oud-minister Willy De Clercq (Zie bericht “Leuven Vlaams gezien door Oud-Minister Willy De Clercq )

Ik was wel in de beste termen , en dat wist hij, met zijn onontwijkbare schaduw Joris Aelgoet en die laatste was één van de enigen , die op de hoogte was van de miserie en de schurkerijen ,na het wegstemmen van mijn voorstel , en dat zal VDB dan ook wel geweten hebben .

 Een ander gevolg van de in vorig bericht  beschreven schurkerijen was immers, dat ik mijn avondlijke vergaderingen iets moest beperken, hoe kranig mijn vrouw zich ook wist te houden .

En toen zorgde Joris Aelgoet (Ik stel ,met medeweten van  VDB) ervoor ,dat wij ,met mijn ganse troep ,tijdens het daarop volgend verlof ,gratis en voor en dikke maand , konden beschikken over twee villa's in Tenbel (Canarische Eilanden) dat toen pas in opbouw was .

De reis en de andere kosten ten onzen laste .Wij waren daar toen ongeveer de enige toeristen .
 Met nog een drietal vriendinnen van de dochters erbij, waren we precies met dertien ?

(Zou het vanwege de 13 zijn , dat een technische noodlanding moesten maken in volle woestijn,in El Aoun,en dit voor een volle nacht en een volle dag ? ---een lachertje;)

 Voor de rest was het  in Tenbel nog een open bouwwerf en moesten we ons bij nacht met kaarslicht bedienen .
 Voor de rest waren  wij haast volledig aangewezen  op het oorspronkelijke vissersdorpje “Las Galletas” enz  , zodat wij aan het einde van ons verblijf volledig geïntegreerd in het dorpje, maar  uitgerust en ontspannen naar ons politiek toneel konden terugkeren ?

Toen het busje ons kwam ophalen,stond zona de ganse bevolking buiten om ons uit te wuiven .

Waarom deze private noot erbij ?

Om  aldus straks (d.i. over twee jaar in 1968 ) ook  het ganse verhaal rond de even beruchte interpellatie  en de val van de Regering VDB beter te kunnen verstaan .

Voorzover de mensen en de waarheid in de geschiedenis nog enig belang hebben.

28-02-2007 om 20:24 geschreven door jan verroken