niemand van de thans levende generatie heeft schuld noch verdienste aan het verleden, maar de gevolgen blijven?
Dat het, bij de stichting van dit land, communautair fundamenteel verkeerd liep, is niet de schuld noch de verdienste van de thans levende generatie.
Maar als het thans nog verkeerd loopt is wel haar schuld?
Laten wij de zaken eens bij hun ware naam noemen.
Het België van 1830 werd gesticht als een anti- Vlaams land.
Nadat wij eerst Twintig jaar door Frankrijk werden ingelijfd en nadat er even lang met de bezetter werd gecollaboreerd, was het ganse bestuur in al zijn geledingen verfranst.
Tijdens de Nederlandse periode, bleef die nieuw geschapen en bestaande toestand te lang aanslepen, om pas in 1823 een poging te doen teneinde die toestand in de Vlaamse gewesten weer te normaliseren en te vervlaamsen.
Ge kent de stoplap
: to late and to little, te laat en te weinig.
Nog voor 1830 was alles alweer ongedaan, behalve de scholen en die werden na 1830 ook weggevaagd.
Vlaanderen kreeg in 1830 hoogstens een soort koloniaal statuut.
Elke poging om daar iets aan te veranderen werd als antivaderlands weggehoond, en alle nationale symbolen werden uit de kast gehaald om elk snode ontvoogdingbeweging halt toe te roepen. (Zie onze vorige bijdrage over de Brabançonne.)
En nu dé vraag.
De vraag: indien men, namens België, Walloniëen de Franstalige gemeenschap had behandeld lijk men Vlaanderen en de Vlaamse gemeenschap heeft behandeld---------Hoelang zou zulk een België kunnen bestaan hebben?
Mijn antwoord: geen jaar?
Het verleden is geweest wat het was, en daar is niets meer aan te veranderen, maar de gevolgen blijven en hebben zich vertaald in onderscheidene mentaliteiten?
En wat zijn die gevolgen? Een tegenstrijdig redelijkheidgevoeleen ander schaamtegevoel een verschillend vanzelfsprekendheidgevoel.
Wij leven naast mekaar,niet met elkaar?
Wij spreken naast mekaar, niet met elkaar?
Het resultaat:het dovemansgesprek van vandaag?
De oorzakelijke oorzaak? De manier waarop men , namens België, ook het Vlaamse landsgedeelte heeft bestuurd en de Vlaamse gemeenschap heeftbehandeld?
Noch min noch meer als een door de Francofonie bezet gebied? Als een kolonie?
Een kolonie waar administratie, gerecht, politie en leger volledig in handen in handen was van de Francofonie.
De Francofonie speelde de overheid, ook in Vlaanderen en de Vlaamssprekenden speelden voor onderdaan. De Francofonie speelde voor elite en de Vlaamse bevolking voor lagere klasse.
Vlaanderen werd onder de leiding van de elite een reservaat van meiden en knechten, van seizoen arbeiders, van emigranten, ook naar Wallonië, waar o.a. nooit een faciliteitenschool werd opgericht? Waar zolang België bestaat slechts een regel heeft gegolden: immigreren is assimileren.
Zelfs integreren was daar en is daar nog steeds onvoldoende?
En de Francofonie achtte zulks redelijk, vanzelfsprekend en
hielden er geen enkel schuld of schaamte gevoel aan over.
Daar is zeker, onder druk van de Vlaamse ontvoogdingsbeweging, die in de grond een dekolonisatie- beweging was en is,een sociale ontvoogdingbeweging, ontzettend veel veranderd in de feiten; maar nog steeds niet in dezelfde verhouding een verandering in de mentaliteiten.
Daar de Vlaamse massa geen stemrecht had kon de ontvoogdingbeweging slechts buiten het Parlement ontstaan. Een zelfgenoegzame kaste, Installeerde in Vlaanderen een sociale taalgrens.
Maar wie waren die vertegenwoordigers? Een volksvreemde kaste, verkozen door nauwelijks iets meer iets meer dan I% van de bevolking. Niet te geloven maar waar?
Voor de verkiezing van de constituante, de grondwetgevende vergadering namen slechts 30.000 kiezers een stem uit.
En weer dé vraag?
Men had Wallonië eens moeten behandelen lijk men het Vlaamse landsgedeelte en de Vlamingen heeft behandeld??? Hoelang zou zulk een België bestaan hebben?
Wellicht geen jaar? Overdrijven wij?
Stel u eens voor dat men in dit land, waar de Vlamingen toch steeds de meerderheid hebben uitgemaakt ( in 1830 woonden in West- en Oost-Vlaanderen alleen evenveel mensen als in alle Waalse Provincies samen)
Stel u eventjesvoor
dat men in Wallonië het Vlaams, als taal van de meerderheid de Vaderlandse bevolking, als enige officiële taal had gebruikt, dat ge in dit gemeenschappelijk land, met Vlaams alleen, overal ook in Wallonië, alle officiële posten en functies kon bezetten en met Frans alleen niets, ook in Wallonië en Brussel niets?
Stel u voor dat men, met Frans alleen, in dit land niets had kunnen worden en niemand van enige betekenis had kunnen zijn, ook in Wallonië niet?
Lees deze vraag driemaal en antwoordt zelf?
Stel u voor dat, ook in Wallonië en een in Wallonië gelegen hoofdstad, vrijheid van taal ook zou betekend hebben dat de taalvrijheid van de inwoners zou ophouden waar het recht voor de overheid omde taal van de burgers niet te kennen? Stel u voor dat men in dit land 100 jaar had moeten wachten op het recht op een Franstalige Universiteit?
Dit alles is toch niets om van wakker te liggen, als het over Vlaanderen en de Vlamingen gaat?
Wij kennen dat slaapliedje waarmee men de Vlamingen meer dan 175 poogt in slaap te wiegen.
Hoelang zou dit bij de Walen gepakt hebben? Hoelang zou zo een België hebben kunnen bestaan???
Mijn pronostiek: geen jaar? En terecht.
Of overdrijf ik?
Stel u voor dat de aldus hoofdzakelijk Nederlandstalig geworden hoofdstad van dit land in Wallonië lag, en dat ze te pas en te onpas aan gebiedsuitbreiding wil doen ten koste van het verder Waalse landsgedeelte?
Wat zou er gebeuren bij de Walen?
Binnen de kortste keer staan de deuren van de initiatiefnemers vol hakenkruisen en mogen ze een eventueel nieuw mandaat vergeten?
Overdrijf ik? Denk aan wat er gebeurd is met Gilson of met Fayat?
Allebei werden ze in Brussel van de lijst gezet, de eerste omwille van de taalwet, de tweede omwille van zijn houding in de zaak Leuven Vlaams.
Als België ooit in twee delen uiteenvalt zal dit nooit door de Vlamingen gebeuren, maar vanwege het nooit aflatend Brussels imperialisme,altijd weer op zoek naar le tres grand Bruxelles in plaats van ervoor te zorgen dat er wat minder menselijke miserie zou zijn binnen de grenzen van het huidig Hoofdstedelijk gebied, in plaats van zich te gedragen als hoofdstedelijk gebied voor het ganse land, als een gastvrijontmoetingsgebied voor de beide Volksgemeenschappen?
Het nooit aflatend achterscherms intrigeren door een zekere Francofone fractie, is de echte splijtzwam van dit land?
Voeg daarbij de eeuwig aarzelende Vlaamse heelmeesters, die er steeds in lukken nieuwe stinkende wonden te maken.
Wanneer gaan de Vlamingen er mee stoppen te pas en te onpas op het bankske van de beschuldigden te gaan zitten?
Wij vragen toch niets anders dat in Vlaanderen dezelfde regels zouden gelden als in Wallonië? Noch min noch meer?
En dat men de eed die ze allen in aflegden in het parlement zou uitvoeren en de Grondwet zou naleven.
Stel het vriendelijk maar onwrikbaar: Het koloniaal tijdperk is definitief voorbij en er is in Vlaanderen geen plaats meer voor kolonisten in de Rand.
Wij vragen zelfs niet dat zij assimileren zoals in Wallonië, hoogstens dat zij zich zouden integreren. Voor de rest kunnen ze zoveel Frans of een andere taal praten als ze willen, maar wij staan erop dat in Vlaanderen gelijkaardige regels zouden gelden als in Wallonië.
Geen twee maten en twee gewichten.
En stop met aarzelen en zeker met compromitterende compromissen, want daar komt geen einde aan.
Daar is maar één veilige methode: de verdediging van een eerbaar ver-GELIJK i.p.v. die compromitterende compromissen
Vlaanderen moeitzich communautair toch ook niet met Wallonië? Ze moeten het toch eens leren om Vlaanderen zijn eigenheid en zijn grenzen te respecteren???
De tekst die volgt komt uit Wikipedia, met het voorzien voorbehoud:
Wat tussen () staat is persoonlijk.
De Brabançonne is het nationaal volkslied van België. Het lied was oorspronkelijk in het Frans geschreven en later werd er ook een versie in het Nederlands en in het Duits geschreven.
(Het viel mij op dat er hier spraak is van een versie en niet van een vertaling. Hoe oud ik ook ben; ik had daar nooit op gelet. Wie wel?)
De Brabançonne werd geschreven door Jenneval wiens echte naam Louis Alexandre Dechet was. Hij was toneelspeler in de Brusselse Muntschouwburg waar in augustus 1830 de Belgische omwenteling begon.
(Die eerste Brabançonne was pro Oranje en de opstandelingen fange=vuiligheid)
Volgens de overlevering stelde hij de tekst samen tijdens een samenkomst in het café LAigle dOr.In de strijd voor Belgische onafhankelijkheid werd Jenneval gedood.
De bijhorende muziek is gecomponeerd door François Van Campenhout. Jenneval wilde de grieven van de Belgen in enkele coupletten samenvatten en de Koning Willem 1 herinneren aan de verwachtingen van het volk.
In 1860 werd de tekst door de toenmalige Belgische eerste minister Charles Rogier aangepast waardoor de heftige aanvallen op de Nederlandse Prins van Oranje, (uit de tweede versie) van Jenneval, werden afgezwakt.
In 1926 preciseerde een rondschrijven van het ministerie van Binnenlandse Zaken dat enkel de laatste strofe van de tekst van Rogier als de officiële als de officiële versie van de hymne beschouwd moest worden.
( Mijn nieuwsgierigheid: wat stond er dan in die andere strofen?)
De huidige Nederlandstalige versie werd pas in 1938 (?) officieel goedgekeurd.
(Wat zat daar achter? Waarom zo laat?)
Vergelijk de Vlaamse versie van de Brabançonne met de Franse versie. Vergelijk de woorden in vetjes?
De Franse versie
O Belgique, o mèrechérie,
A toi nos coeurs, a toi nos bras,
A toi notre sang, o Patrie!
Nous le jurons tous, tu vivras!
Tu vivras toujours grande et belle
Et ton invinsible unite
Aura pour devise immortelle:
Le Roi, la Loi, la Liberté!
Aura pour devise immortelle
Le Roi, la Loi, la Liberté!
Le Roi, la Loi, la Liberté!
Le Roi, la Loi, la Liberté !
De Vlaamse versie
O dierbaar Belgie
O heilig land der Vaadren
Onze ziel en ons hart zijn u gewijd.
Aanvaard onze kracht en het bloed van onze adren,
Wees ons doel in arbeid en in strijd.
Bloei, o land, in eendracht niet te breken;
Wees immer u zelf en ongeknecht,
Het woord getrouw, dat gonbevreesd moogt spreken:
Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht.
Voor Vorst, voor Vrijheid en voor Recht.
Voor Vorst, voor Vrijheid envoor Recht.
____________________________________________
Vergelijkingen en bedenkingen
1)Als men ze naar het volume van de teksten bekijkt, kan menzich moeilijk voorstellen, dat ze in dezelfde melodie terecht kunnen. De Vlaamse tekst telt zowat 20 woorden meer en is 25% langer dan de Franse.
2) Als men ze naar inhoud en vorm bekijkt?
De Franse versie, die ik zowat voor de eerste keer in mijn leven aandachtig onder ogen zie, veel poëtischer. Het is een echt liefdeslied? Het klinkt zo smoor verliefd, dat men de rest van de wereld niet meer ziet.
De Vlaamse versie klinkt meer retorisch, het is een slecht gecamoufleerd oud-flamingantisch strijdlied. De tekst had van iemand als Concience kunnen zijn. Oud-strijders van 1830, nog 100%Belgisch gezind, maar die met lede ogen moesten vaststellen hoe de Francofonie bourgeoisie bezig was met de Vlaamse meerderheid zo te verknechten, ente koloniseren, dat het niet schoon meer was.
3)Als men ze naar het tegenstrijdig woordgebruik bekijkt, moet men ook wel enkele vaststellingen doen, waar niemand kan naast kijken?
a)Eerste tegen strijdigheid.
Belgique, mère chérie > <het heilig land der Vaadren
België is in deFranse tekst een zeer geliefde moeder, een mèrechérie, de band kan tochniet echter en hechter. En het is bvb voor de Franse Brusselaars nog waar ook. Was de eerste naam van het nationaal lied: La Bruxelloise En m.i.terecht, want zonder Brussel was er wellicht geen België en zonder België geen Fransgedomineerd Brussel
Het Vlaamse en het Waalse landsgedeelte zijn veel ouder dan Belgie, maar zonder Belgie, zeker zonder het bourgeois België van de eerste 100 jaar, was Brussel nu een Vlaamse stad.
In de Vlaamse tekst is Belgie het heilig land der Vaadren. Dat is nogal voor-Belgisch en dat land der Vaadren klinkt m.i. toch iets minder echt en hecht?
Noteer: in een verdere strofe van die zelfde Vlaamse Brabançonne staat, wat moet verstaan worden als het land der Vaadren?Dat isVan Haspengouw tot aan het Vlaamse strand
b)De tweede tegenstrijdigheid.
unité> <eendracht
In de Franse tekst gebruikt men de term unité en in de Vlaamse tekst staat eendrachten daarvoor moet ge minstens met twee zijn.
Om dit onderscheid te verstaan moet men eerst noteren, dat de tekst door Eerste Minister Rogier werd in 1860 ???
Even rondkijken.
In 1856 werd een Koninklijke Commissie opgericht om dat Vlaamse grieven ten onderzoeken.
De Commissie werd voorgezeten door eenWaal Jottrand.
Jottrand blijkt een man geweest te zijn, die open stond voor de Vlaamse zorgen en voor de sociale problemen. Hij maakte zels deel uit van een club met Marx Hij was een van de eerste verdedigers van het algemeen stemrecht, voor hem een van de voorwaarden om een einde te kunnen stellen aan de Vlaamse en sociale problemen.
Hij zou ook de man geweest zijn die in 1830 de Franse vlag, als opstandvlag, liet vervangen door de Brabantse (die de Belgische werd)
De Koninklijke Vlaamse Grieven-Commissie bestond uit 9 vertegenwoordigers, waaronder Conscience en David.
Toen de Commissie klaar was met haar verslag, weigerde Rogier, die intussen Eerste Minister geworden was, het verslag te laten drukken, ten gerieve van de parlementsleden.
Daartegen reageerde de Commissie in 1859 met zelf het verslag over de Vlaamse grieven te laten publiceren.
Hierop reageerde Rogier, nog in 1859, weer met een tegenverslag, met als kernargument, dat ingaan op de Vlaamse grieven eengevaar waren voor de unité de eenheid van het land.
De Commissie vroeg immers dat alle officiële personen die in Vlaanderen van dienst waren ook Vlaams zouden kennen en dat vooral de onderofficieren en de lagere kaders van het leger, die te maken hadden met de soldaten, ook Vlaams zouden kennen en dat men in de pupillenschool van Lier ook het Vlaams zou onderwijzen.
Gezien vanuit deze tijd, was dit ongelooflijk weinig, Maar voor de regerende bourgeoisie van die tijd betekende dit een terugkeer naar de Hollandse tijd.
Hij had gelijk voor een soort land zoals hij het zag en dat alleen past voor een eentalig land. Maar hij zag niet dat een twee of meertalig land, nood heeft, om de vrede en goede samenwerking, nood heeft aan een aangepaste structuur.
En de Commissie kon zoveel als ze wilde naar voorbeeld van Zwitserland e.a. verwijzen, datwas voor hem als boter aan de galg.
En precies in die periode schreef hij een nieuwe tekst van de Brabançonne met daarin zijn unite, gebouwd op de complete miskenning vanhet Vlaamse feit.
Maar hij had toen nog andere katten te geselen. Nog steeds was de vaart op de Schelde belast met een zwareNederlandse tol. Om ter zake een redelijke kans te maken moest er iets gedaan aan de toon van wederzijdse verhoudingen. Om te beginnen moesten alle hatelijkheden tegen Oranje weg uit de Brabançonne van toen.
Zo werd de Brabançonne van Rogier, met zijn eenheid een oorlogsverklaring aan de Vlaamse ontvoogdingbeweging en een liefdesverklaring aan Holland, waaraan hij verder een hele strofe heeft gewijd. Ge moet eens lezen en luisteren naar de derde strofe van de Brabançonne van Rogier:
Ouvrons nos rangs à danciens frères
De nous trop longtemps désunis
Belges, Bataves, plus de guerres
Les peoples libres sont des amis
A jamais resserrons ensemble
Les liens de fraternité
Et quun me^me cri nous rassemble
Le Roi, la Loi, la Liberté.
En had hij gekund, het was bij geen liefdesverklaring gebleven, maar de Hollanders hadden er geen oren naar; ze voelden zich veiliger achter een neutraal België.
Ook dat was 1860 met de bedreiging van Napoleon 3 en van het opkomende Pruisen en Luxemburg dat te koop was en Vraag of 1830 geen stommiteit was geweest.
En toch is er iets waarvoor de Vlamingen,de Fransman geboren Belg Rogier, dank verschuldigd blijven,nl het is tijdens zijn regering, dat de eenheid van spelling werd ingevoerd;
Deze toelichting is wat lang uitgevallen; maar kon het anders?
In de Vlaamse tekst staat eendracht i.p.v. unité
Voor de Franse tekst van de Brabançonne wonen er in dit land alleen maar Belgen en de enige officiële taal en de taal van de overheid is Frans. Dat staat wel niet in de grondwet;voor het Frans is dat niet nodig. De grondwet is daar alleen voor de Vlamingen, en ze zullen eerst de grondwet moeten veranderen voor zij gelijke rechten krijgen?
Tevoren was het taalgebruik in België vrij, alleen hield de vrijheid van de Vlamingen op waar de vrijheid van de Francofoon begon en die was alom tegenwoordig, niet alleen in Wallonië en Brussel, maar zelfs in Vlaanderen.
Voor de Vlaamse tekst zijn er twee soorten Belgen, Vlamingen en Walen, en het probleem is de eendracht
Die Vlamingen vergeten dat de Vlamingen en de Walen maar stiefkinderen zijn van la mère en zelfs veel ouder dan la mère patrie, en dat er ook nog de echte kinderen van la mèreBelgiquezijn NL de Francofone Belgen; en die staan voor unitéen die Vlamingen met hun pretentie van gelijke rechten en gelijkbehandeling zijn een vervelende hypotheek op de unité
Neen, zegt de Vlaamse versie, het probleem is de eendracht tussen de taal en cultuurgemeenschappen, die moeten leren met elkaar en niet naast elkaar te leven, binnen dezelfde grenzen?
Vandaar dat de derde strofe van de VLaamse versie sluit met het Refrein :
Zolang een Belg,t zij Waal of Vlaming leeft.
Zolang een Belg, t zij Waal of Vlaming leeft
Zolang een Belg, t zij Waal of Vlaming leeft
Voor zekere Francofonen bestaan er geen Vlamingen en Walen en die vervelende woorden komen ook niet voor in de Franse tekst niet voor; Die werden veel later voor het eerst ontdekt door Destrée. Voor de Francofone versie bestaan er alleen Belgen, en de echte Belgen, voor hen, zijn Francofoon.
c)De derde tegenstrijdigheid?
La Loi> <Recht
De Franse versie van de Brabançonne zweert bij de wet, la Loi. Dit
wordt in de Vlaamse versie vervangendoor het Recht. En dat is ver van hetzelfde.
Ten tijde van Rogier, had bijna 90% van de bevolking geen burgerrechten, zeker geen kiesrecht. Dit alles werd voorbehouden voor nauwelijks iets meer dan 1% van de bevolking. De constituante werd verkozen door nauwelijks 30.000 kiezers. De volgende keer werdenzelfs de kwaliteitskiezers uitgesloten, nl degenen die wel hadden mogen kiezen op basis van gedane studies, zonder dat zij zich ophun fiscale status konden beroepen.
België werd een puur Burkiaanse staat, waar de vooruitgang zich beperkte tot het feit, dat de regering zich niet alleen moest verantwoorden voor de koning, maar vooral het parlement , in dit geval voor een selectie, de top, van landeden moneyed men , de rijkste en de grootgrondbezitters. De wet, laloi, dat was zij en zij alleen.
Al de anderen waren louter recht-loze onderdanen of ondergeschikten. Neveneffect: vandaar dat zowel desociale ontvoogdingsbewegingen als de communautaire ontvoogdingsbewegingen, buiten het parlement ontstonden en minstens tot 1893 moesten wachten om parlementair, d.i. met impact op de wet en de wetnaar het recht te doen luisteren. Wat daarna vlotter ging met het sociale rechtverwerven dan met het communautaire recht, wegens de industriële massas en hun betere syndikeerbaarheid en mobiliseerbaarheid.
Het is ook in deze context dat gij de oproep moet plaatsen die alleen in de Vlaamse versie voorkomten niet in de Franse?
Deze alleenstaande oproep luidt:
Wees immer uzelf en ongeknecht
Overdreef ik wanneer ik stelde, dat de Vlaamse versie van de Brabançonne een slecht gecamoufleerd flamingantisch strijdlied was? Vervang het woord België door Vlaanderen en ge zijt er beter aan toe dan met de Vlaamse Leeuw.
Voor wanneer een echt gemeenschappelijk nationaal lied?
Laten wij onze geschillen thuis uitvechten, maar niet over de hele wereld uitdragen o. a. via de podia van alle mogelijke sportmanifestaties.
Zolang wij geen echt gelijkwaardige tvankst voor het ganse land kunnen voorleggen is there something wrong in this country
En zingen we beter iet anders.
(Vriendschappelijk opgedragen aan de Heer Leterme.)
