Wachter

Niets meer maakt me angstig

Een donkere nacht, verdriet of eenzaamheid

Niet de dood die me op de hielen zit

En zijn zinnen op me heeft gezet

Maar niet te verdragen is de pijn

Van afscheid van geliefden

Waarmee mijn leven is vergroeid

Waarmee mijn leven is vervuld

Zij zijn mijn leven zelf geweest

Als aan het einde zichtbaar wordt

Dat ik niet meer verder kan

Laat er dan sterke Armen zijn

Die mij tillen over de grens van leven en dood

Om met hen mee te gaan

Als wachter bij hun leven 

Chris Franssen

(Vrije bewerking naar ‘Wachtwoorden in de nacht’

van Sietze de Vries)