Al enkele jaren heb een waterkraan, die regelmatig overhoop gelopen wordt door de poezen, zij reeds enkelen malen gerestaureerd, mischien moet ik daar eens iets op bedenken.
Een hele hoop LEDjes gesloopt van het bedieningspaneel van een oude N-baan, bracht mij op het idee eens zelf lichtseinen te fabriceren, ziehier het resultaat. Met wat evergreen profielen en platen, wat messingdraad en een beetje zweet. Alleen nu maar hopen dat ze weerbestendig zijn.
Het opnemen van een keerlus in een treinbaan is een technische uitdaging. Er bestaan natuurlijk pasklare oplossingen in de handel. Eerst werd dit opgevangen door een keerlusmodule van Lenz, maar deze bleek niet opgewassen tegen de hoge stroomafname van de zware loc, en gaf na enige tijd de geest. Later bouwde ik er eentje van LGB in die beter bestand was tegen de stroompieken en weersomstandigheden.
Vorig jaar waren in de tuin nog vele houten constructies waarover de treinen denderden. Ondertussen is alles afgebroken en is een nieuwe baan in aanbouw.
Sinds een drietal weken had ik een nieuwe lok staan, ik moest nog de decoders inbouwen voor digitale besturing en de geluidssimulatie (maakt dan geluiden zoals een echte loc). Na een avondje knutselen is hij klaargeraakt. Het gaat hier over een Sächsische IVk een mallet-lok (met twee onderstellen en ieder onderstel is aangedreven door een stoomschuifbeweging).
Het voorbeeld :
De Koninklijke Saksische Spoorwegen hadden een smalspoornet van ruim 150 km lang, om de bergachtige Industriegebieden van Saksen te ontsluiten. Na andere locomotieftypes te hebben geprobeerd waren deze locs de oplossing en werden er vanaf 1892 een totaal van 96 Meyer-locomotieven ingezet, de grootste serie van deze ongewone bouwwijze ooit. De twee aandrijvingen zijn onafhankelijk opgehangen en de reststoom van het achterste hogedrukdrijfwerk drijft het voorste aan. De locs hielden goed stand en werden ook ingezet op andere oostduitse Smalspoornetwerken, zoals op het eiland Rügen. In de 50-er jaren werden 22 locs in Görlitz "gemoderniseerd", kregen een nieuwe stoomketel, chassis en cilinders. Nu nog rijden er steeds van deze loks op enkele museumsspoorwegen in Duitsland, zoals dit gerestaureerde exemplaar nummer 132 in de kleuren van de K.S.Sts.E.B.
Hierbij een foto van de loc op het test- en programeerspoor
Hoe komen die boten vandaan in de titel : Wel, naast een hobby heb ik ook nog een beroep. Dat is namelijk toldeclarant : d.w.z. ik maak douanedocumenten voor goederen die ingevoerd of uitgevoerd worden per boot vanuit de haven van Antwerpen. Vandaar
Hier een zicht op het station in aanbouw. Railmateriaal is van Aristocraft en LGB. Gebouwtjes van Pola en Piko. De onderbouw voor de sporen is in celbeton (Ytong met stabiliseringslaag van betonmortel onder).
In het begin had ik twee locs en een houten constructie. De locs waren : - een tenderlocje (voor kenners van de Spreewaldbahn; LGB 21741 gedigitaliseerd met Lenz decoder) - een Rhätische krokodil (alom gekend onder tuinbaanliefhebbers; ook gedigitaliseerd met Lenz)
Sedert mijn jeugd ben ik modelspoorliefhebber en in de prille periode van mijn beroepsloopbaan was dit zelfs mijn beroep. Nadat het even stilletjes was, heb ik sinds enige jaren de hobby terug opgenomen.
Na een experimentele periode met houten constructies ben ik nu aan de bouw van een definitieve tuinbaan begonnen in het bescheiden stadstuintje achteraan het huis.
Verder volgt nog meer (foto's en uitleg).
Eerst nog even uitpluizen hoe dit in zijn werk gaat.
Het opnemen van een keerlus in een treinbaan is een technische uitdaging. Er bestaan natuurlijk pasklare oplossingen in de handel. Eerst werd dit opgevangen door een keerlusmodule van Lenz, maar deze bleek niet opgewassen tegen de hoge stroomafname van de zware loc, en gaf na enige tijd de geest. Later bouwde ik er eentje van LGB in die beter bestand was tegen de stroompieken en weersomstandigheden.
van een van de eerste van mijn LGB locs
