Als slagroom op de taart vandaag een zicht op de twee treinen die vandaag de testritten hebben gedaan. Volgende week zullen er andere de eer tebeurt krijgen om eens een proefritje te maken.
Het scheelde maar een haartje, de poes ingedut op de sporen werd bijna overreden door de poetsloc. Dat spul maakt toch lawaai genoeg, ik zal toch een sound-module met serieuze claxon moeten inbouwen.
Toch maar even kijken of de hellingen niet te steil zijn, even het werkpaard van stal halen : de Rhätische kroko, even tien tweeassers erachter, en vooruit met de geit (of de kroko). Hij haalt het wel maar héla daar is een lampje stuk, weeral werk aan de winkel in het herstellingsatelier
Allez, nu we toch bezig zijn ineens wat wagons erachter en testen maar, staan de perrons niet te dicht en te hoog, geen obstakels tegen het spoor, de Mh53 had maar één probleempje onderweg, hij tikte bij het afdraaien aan de eerste wissel van het station tegen de trap van het seinhuis. Even opschuiven die boel
Zo'n bouwpakket van de Brico dat is zelfs nog erger als die van de Ikea, maar ja met een paar vijzen op overschot en de juiste correcties ( de deuren staan een beetje uit den haak ), komt het wel goed.
Gisteren mooi weer (d.w.z. droog en niet te koud) en prima weer voor de hobby
Eindelijk, na vele weken werken en zwoegen eens een half dagje om de locs buiten te halen uit de net afgewerkte tuinkast. Voor het stoomdepot staan broederlijk de IVk, de Mh53 en de 99 5633 opgesteld. De baan is nog wel niet volledig af, maar zal als het weer enigzins meezit ergens in oktober volledig rond zijn, dan kunnen de treinen lekker beginnen rondtuffen.
Van 1913 tot 1925 bouwde Vulcan drie stoomlocomotieven voor de Rügenischen Kleinbahnen. Op het Oostzee-eiland Rügen deden zij hun dienst onder de nummers 51 tot 53 Mh. Twee van deze sterke locs rijden heden nog op Rügen, waar zij Toeristen vervoeren door het prachtige landschap tussen Putbus en Göhren.
Het model :
Sinds twee jaar een werkpaardje onder mijn locs. Gedigitaliseerd met Lenz decoder en origineel voorzien van sound.
Al enkele jaren heb een waterkraan, die regelmatig overhoop gelopen wordt door de poezen, zij reeds enkelen malen gerestaureerd, mischien moet ik daar eens iets op bedenken.
Een hele hoop LEDjes gesloopt van het bedieningspaneel van een oude N-baan, bracht mij op het idee eens zelf lichtseinen te fabriceren, ziehier het resultaat. Met wat evergreen profielen en platen, wat messingdraad en een beetje zweet. Alleen nu maar hopen dat ze weerbestendig zijn.
Het opnemen van een keerlus in een treinbaan is een technische uitdaging. Er bestaan natuurlijk pasklare oplossingen in de handel. Eerst werd dit opgevangen door een keerlusmodule van Lenz, maar deze bleek niet opgewassen tegen de hoge stroomafname van de zware loc, en gaf na enige tijd de geest. Later bouwde ik er eentje van LGB in die beter bestand was tegen de stroompieken en weersomstandigheden.
Vorig jaar waren in de tuin nog vele houten constructies waarover de treinen denderden. Ondertussen is alles afgebroken en is een nieuwe baan in aanbouw.
Sinds een drietal weken had ik een nieuwe lok staan, ik moest nog de decoders inbouwen voor digitale besturing en de geluidssimulatie (maakt dan geluiden zoals een echte loc). Na een avondje knutselen is hij klaargeraakt. Het gaat hier over een Sächsische IVk een mallet-lok (met twee onderstellen en ieder onderstel is aangedreven door een stoomschuifbeweging).
Het voorbeeld :
De Koninklijke Saksische Spoorwegen hadden een smalspoornet van ruim 150 km lang, om de bergachtige Industriegebieden van Saksen te ontsluiten. Na andere locomotieftypes te hebben geprobeerd waren deze locs de oplossing en werden er vanaf 1892 een totaal van 96 Meyer-locomotieven ingezet, de grootste serie van deze ongewone bouwwijze ooit. De twee aandrijvingen zijn onafhankelijk opgehangen en de reststoom van het achterste hogedrukdrijfwerk drijft het voorste aan. De locs hielden goed stand en werden ook ingezet op andere oostduitse Smalspoornetwerken, zoals op het eiland Rügen. In de 50-er jaren werden 22 locs in Görlitz "gemoderniseerd", kregen een nieuwe stoomketel, chassis en cilinders. Nu nog rijden er steeds van deze loks op enkele museumsspoorwegen in Duitsland, zoals dit gerestaureerde exemplaar nummer 132 in de kleuren van de K.S.Sts.E.B.
Hierbij een foto van de loc op het test- en programeerspoor
Hoe komen die boten vandaan in de titel : Wel, naast een hobby heb ik ook nog een beroep. Dat is namelijk toldeclarant : d.w.z. ik maak douanedocumenten voor goederen die ingevoerd of uitgevoerd worden per boot vanuit de haven van Antwerpen. Vandaar
Hier een zicht op het station in aanbouw. Railmateriaal is van Aristocraft en LGB. Gebouwtjes van Pola en Piko. De onderbouw voor de sporen is in celbeton (Ytong met stabiliseringslaag van betonmortel onder).
In het begin had ik twee locs en een houten constructie. De locs waren : - een tenderlocje (voor kenners van de Spreewaldbahn; LGB 21741 gedigitaliseerd met Lenz decoder) - een Rhätische krokodil (alom gekend onder tuinbaanliefhebbers; ook gedigitaliseerd met Lenz)
Sedert mijn jeugd ben ik modelspoorliefhebber en in de prille periode van mijn beroepsloopbaan was dit zelfs mijn beroep. Nadat het even stilletjes was, heb ik sinds enige jaren de hobby terug opgenomen.
Na een experimentele periode met houten constructies ben ik nu aan de bouw van een definitieve tuinbaan begonnen in het bescheiden stadstuintje achteraan het huis.
Verder volgt nog meer (foto's en uitleg).
Eerst nog even uitpluizen hoe dit in zijn werk gaat.
Het opnemen van een keerlus in een treinbaan is een technische uitdaging. Er bestaan natuurlijk pasklare oplossingen in de handel. Eerst werd dit opgevangen door een keerlusmodule van Lenz, maar deze bleek niet opgewassen tegen de hoge stroomafname van de zware loc, en gaf na enige tijd de geest. Later bouwde ik er eentje van LGB in die beter bestand was tegen de stroompieken en weersomstandigheden.
